วันเวลาปัจจุบัน 28 มี.ค. 2024, 23:50  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 145 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 6, 7, 8, 9, 10  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 24 พ.ค. 2012, 21:49 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 ต.ค. 2011, 12:37
โพสต์: 61


 ข้อมูลส่วนตัว


ทำไม ส่วนใหญ่คนที่ตั้งกระทู้ในนี้ ถึงเป็น ผญ ซะส่วนใหญ่ ไม่ค่อยมี ผช มีปัญหาเรื่องความรักเลย

ผญ ดูจะผูกพัน กับคนรักมากกว่า ผช หรือ มีแต่ ผญ มาฟูมฝาย เรื่องแบบนี้เป็นส่วนใหญ่ แต่ดูเหมือน ผช เค้าไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ

วันนี้ จิตตกยังไม่ดีขึ้นเลย นี่เค้่าก็ออกบ้านไปอีกละ บอกว่าจะไปดูลูกน้อง แต่เราก็อดคิดไม่ได้ว่าเค้าจะลักลอบ ไปหาเด็กๆ เค้าหรือเปล่า

ไม่เห็นมีรักแท้ จริงๆ เหมือนในนิยายเลย ตั้งแต่เริ่มจับได้ ไม่เคย เชื่อมั่นในรักเลย ว่าเราจะอยู่กันจนแก่เฒ่า แต่ ทำไม พ่อแม่เราถึงอยู่เป็นคู่กัน น่าอิจฉาพวกท่านจัง พ่อ ดิฉันได้เสียไปแล้ว แม่ของดิฉันก็ได้ดูแลพ่อจนวินาทีสุดท้าย

เรากะสามีเคยคุยกันว่า ถ้าใครตายก่อน จะเก็บศพของอีกนหนึ่งไว้ก่อน แล้วค่อยเอามาเผาพร้อมกัน ฟังเหมือนเราจะรักกันไหม แต่.... อย่าว่าเค้าก็มีคนอื่นๆ ไม่ได้มีเราคนเดียว

ทุกวันนี้เค้าก็ยังอยากให้เราออกมาช่วยงาน วันนี้ก้แซวอีก เจ้านานไม่อยู่ แล้วใครจะเซ็นใบลาออกให้อะ ฟังเหมือนอยากให้เราออกมาช่วยงาน

ทุกวันนี้เรายังไม่มั่นใจในตัวเค้าเลย แล้วเราจะหาอะไรกับความมั่นคง ถ้าเราจะออกมา เพราะเค้าก็ไม่ได้มีเราคนเดียว กับคนอื่นเราก็ไม่รู้ว่าเค้าคบกันแบบไหน ขนาดไหน ให้ความสำคัญกันขนาดไหน เราก็ไม่อาจรู้ได้ ถ้าวันหนึ่งเค้าไป แล้วเราจะอยู่อย่างไร เราคิดมิใช่น้อยเลยนะ ที่จะออกมา

อยากถามเพื่อนๆ เหมือนกันกับคนที่ประสบปัญหาเดียวกัน เวลาอยู่กะแฟน ทำหน้าอย่างไรกัน คุยกันสนิทใจไหม เค้ารู้ไหมว่าพวกคุณรู้เรื่ิองของเค้ามากน้อยแค่ไหน การปฏิบัติต่อกันเปลี่ยนไปไหม เฉยชาขึ้น ไม่ค่อยสนในเค้า อะไรประมาณนี้ มันจะทำให้อะไรๆ แย่กันไปอีกหรือไม่

เพื่อนๆ มีวิธีจัดการกับตัวเองอย่าไรให้พ้นเวลาเลวๆ นี้ไปได้ มีหลายคนไหมที่ยังรักษาครอบครัวไว้ แต่ต้องมาทนสภาพนี้ ลูกก็ไม่มี

จะมี ผช หลายคนไหม ที่มาทนอยู่กับคนที่ตนไม่รัก แล้วแอบมีอีกคนที่รักจริง แล้วเค้าต้องมาทนเพราะอะไร หน้าตาเหรอ เพราะกลััวเสียหน้า เพราะ มีคนรับรู้เยอะ หรือเพราะอะไร

หลายคำถามคาใจเลย มีใครเป็นแบบเราบ้าง

เวลาที่แฟนไม่อยู่บ้าน เพื่อนๆ โทรตามกันบ่อยไหม / เวลาอยู่ด้วยกัน ดูโทรศัพท์ กระเป๋าเงินกันบ้างไหม ????

เมื่อเราหมดความเชื่อมั่น (ความไว้ใจ) กัน มีวิธีแก้อย่างไรในการเรียกสติคืนมา


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 26 พ.ค. 2012, 16:49 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 เม.ย. 2012, 16:06
โพสต์: 59


 ข้อมูลส่วนตัว


เข้ามาร่วมแสดงความเห็นใจและอยากบอกเหลือเกินว่าความรู้สึกทุกข์ทีคุณมีเหมือนเราทุกอย่างแต่เหตุการณ์ของเราเลวร้ายกว่าหลายเท่าเพราะสามีไม่อยู่ด้วย4ปีแล้วปีนึงเจอกัน4ครั้ง ทุกวันนี้สามีมีเมียน้อยอายุ 22 ลูกกำลังจะเกิด และกำลังจะเจอทุกข์อีกระลอกคือสามีกำลังจะจัดงานแต่งกะเมียน้อยด้วยความหลงแต่สามีอ้างว่าอยู่กะทางโน้นต้องพึ่งพาทางโน้นเลยต้องยอม..ก้อสารพัดเหตุผลของความเห็นแก่ตัวแหละค่ะ...ขอหย่าเค้ายังไม่หย่า บอกแต่ว่าแก่ๆจะกลับมาอยู่ด้วยเรารู้เต็มอกว่าไม่มีวันนนั้นแน่นอน...เพราะลูกเค้ามีแล้วเราไม่มี และเมียใหม่ก้อเด็กกว่าเรา 2 รอบ เราสู้อะไรเมียใหม่ไม่ได้เลย และที่สำคัญสามีกำลังหลงใหล้คลั่งไคล้อย่างที่สุด...ยิ่งตอกย้ำให้เราเจ็บปวด..วิธีของเราคืออยู่คนเดียวให้มีความสุขและทำใจไว้เลยว่าเค้าตายจากไปแล้วเพราะมันห่างกันมากไม่เหลือความรู้สึกของสามีภรรยา มีแต่ความรู้สึกของคนเคยรู้จักกันแต่ยังมีพันธะทางกฎหมายอยู่และภาระหนี้สินทางไทยที่สามีต้องส่งมาให้เราเคลียร์ให้....เรื่องของเราแย่กว่าเยอะค่ะ แต่ไม่ได้อยากให้เปรียบเทียบอะไรเพียงแต่จะแสดงความเห็นใจในความทุกข์ที่มี...พวกเราทุกคนที่เจอวิบากกรรมแบบนี้เจ็บปวด หดหู่ เศร้าหมอง จิตตก รับไม่ได้ เสียใจ ทรมาน เป็นอาการเดียวกันหมดแม้ว่าเหตุการณ์และตัุวละครจะคนละตัวกันแต่สภาวะของความทุกข์เป็นออันเดียวกัน...เราเป็นเพื่อนร่วมทุกข์กันค่ะ...ผู้หญิงหลายล้านคนในโลกรวมทั้งชาวต่างชาติ....หรือแม้แต่ดาราดังๆ..ก้อมีปัญหาเดียวกันทั้งนั้นเพราะเราอยู่ในโลกนี้ โลกที่กิเลสตัณหาเป็นจ้าวครองโลก...ถ้าไม่มีพระพุทธเจ้าเราคงแย่กว่านี้เพราะไม่มีปัญญาหยั่งรู้เห็นความจริงที่ท่านบอกไว้..ว่าพวกเราโดนกิเลสตัณหาครอบงำ สนตะพายจิตให้ทำทุกอย่างตามความต้องการ..หลงก่อเวรสร้างภพชาติไม่สิ้นสุด...เราพยายามปลงได้บ้างอาการก้อเหมือนคุณ สามวันดี สี่วันไข้ วันไหนคิดถึงเค้าในแง่น้อยใจก้อทุกข์ทุรนทุรายอยากเลิกให้มันจบๆ วันไหนใจเย็นหน่อยก้ออยู่ได้แบบไม่ต้องคิดให้เวลาชำระหนี้ไปซักวันกรรมเราคงหมด เดาไม่ออกว่าหมดแบบไหนแต่มันมีวันหมดแน่นอน..จึงดีใจอยู่อย่างว่าได้ใช้หนี้ตอนมีชีวิตอยู่ เกิดอีกไม่ต้องเจอแล้ว...มีแต่พวกเค้าทั้งสองคนรวมทั้งพ่อแม่ฝ่ายหญิงที่ร่วมมือร่วมใจก่อกรรมเวรแบบนี้ต้องไปชดใช้ในอนาคต...เราเจ็บปวดทรมานสาหัสเท่าไรพวกเค้าก้อต้องได้รับความรู้สึกแบบนี้แน่นอนไม่ต่างกัน...และยิ่งตอนจะตายเค้าไม่ใช้หนี้เลย กรรมที่ทำก้อพาลงนรกเองตามสัจธรรมหนีไม่พ้น...ในเมื่อเรารู้แล้วก้อถอยออกมาเป็นคนดูละครดีกว่าค่ะ....เราจะทำใจแบบนี้ไม่รู้ว่าถูกหรือผิดแต่ก้อช่วยให้เย็นขึ้นไม่ทุกข์เท่าเมื่อก่อน...ลองดูนะคะ...ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ...


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 26 พ.ค. 2012, 21:48 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 23 เม.ย. 2012, 13:00
โพสต์: 69


 ข้อมูลส่วนตัว


ขอขอบคุณ คุณรุ่งอรุณคะ ได้อ่านข้อความคุณรุ่งอรุณ ดิฉันรู้สึกสบายใจขึ้น เพราะ ขณะนี้ดิฉันกำลัง เศร้า เสียใจมาก รู้สึกตำหนิตัวเอง ที่ไม่เข้มแข็งพอ ช่วงสองอาทิตที่เค้าไม่มาหาดิฉันกับลูก เหมือนดิฉันจะทำใจให้เริ่มมีความสุขได้บ้าง แต่ส่วนลึกบอกตรงๆคะว่าคิดถึงเค้าทุกวันยังคิดถึงอยู่ ทั้งๆ ที่เค้าทำให้ดิฉัน เศร้า เสียใจ มาก แต่ ดิฉันก็ยังคงรักเค้าอยู่ อยากให้เค้ากลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน(นี้คือส่วนลึกที่ยังคงหวังนะคะ) แต่ใจที่ดิฉันคิดอีกใจก็คือผู้หญิงกับนิสัยระแวงเป็นของคู่กัน ดิฉันกลัวว่าจะอยู่กันไม่มีความสุขแล้วเป็นไปตามวัฏฏะอีก คือมานั่งทุกข์อีก

วันนี้เค้ามาหาดิฉันกับลูก หลังจากที่ไม่มาสองอาทิต ทั้งๆที่ดิฉันเตรียมใจรับสถานการณ์แล้ว ตอนเค้ายังไม่มาดิฉันก็คิดกับตัวเองว่าให้ใจเย็นๆ อย่าทำอะไรพลีพลาม อย่าร้อน ท่องพุธโธ ไว้ในใจ มีสติไว้นะ บอกกับตัวเองตลอด จนเค้ามาเห็นหน้าเค้า ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ที่เราคิดไว้หายไปหมด กลับกลายเป็นความห่วงหาอาวรณ์มาครอบงำ อยากให้เค้ากอดเรา อยากให้เค้าดีกับเราเหมือนเดิม ทั้งๆที่รู้ว่าเค้ารักและหลงคนนั้นมากกว่าเรามาก เค้าทำเหมือนเราไม่มีตัวตน เหมือนรังเกียจเราสายตาที่แข็งกร้าว การกระทำของเขาที่ ส่งข้อความแชททางมือถือ แล้วยิ้มให้กับข้อความอย่างมีความสุข การกระทำ ทั้งหมด ทำให้อารมณ์โกรธของดิฉันมันเพิ่่มขึ้น (ดิฉันคิดอยู่ในใจว่า เราทุกข์ขนาดนี้ คุณสองคนไม่รู้สึกเลยหรอ คุณสองคนยังมีความสุขกันได้อีกหรอ คุณสองคนมีความสุขกันจริงๆหรอ) พอดิฉันเห็นเค้ายิ้มกับข้อความอย่างมีความสุข ดิฉันเลยบอกเค้าว่า ถ้าคุณมาแล้วคุณไม่มีความสุข คุณก็ไปอยู่ที่ๆ คุณอยู่แล้วมีความสุขเถิดไม่ตองมาหรอก เค้าก็ตอบดิฉันว่า เค้ามาหาลูก ดิฉันเลยบอกว่าถ้ามาก็ อย่ามาทำให้เค้าเห็นการกระทำพวกนี้ มันทำให้เค้าทุกข์ให้เค้าเสียใจ เค้าก็อยู่สักพักแล้วก็กลับไป

ดิฉันคงแย่มากที่ไปไล่เค้าแบบนั้น ทั้งที่เค้ามาหาลูก ดิฉันยังทำใจไม่ได้ ดิฉันควรทำอย่างไรดีคะ ตอนนี้ดิฉันรู้สึกแย่จังคะ ทั้งๆ ที่ไหว้พระสวดมนต์มาตลอดตั้งแต่เดือนที่แล้ว แต่ดิฉันก็ยังมีโทสะ ให้อารมณ์เข้ามาครอบงำอยู่ ทั้งๆ ที่รู้ว่าเราต้องรับวิบากกรรม แต่เราก็ยังไปก่อกรรมให้เพิ่มขึ้นอีก ดิฉันอยากสงบจิต สงบใจ อยากวางเฉยเมื่อเค้ามา แต่พอเจอเค้าจริงๆ ตัวดิฉันเองกลับทำใจไม่ได้ ตอนนี้ดิฉันรู้สึกแย่มากๆ ใครช่วยแนะนำ ดิฉันด้วยนะคะ


:b8: :b8: :b8: :b8: :b8: :b8:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 27 พ.ค. 2012, 22:40 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 ต.ค. 2011, 12:37
โพสต์: 61


 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีคะคุณกุหลาบดำ

เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณต้องเข้มแข็งเพื่อลูกนะคะ เค้าต้องการคุณมากที่สุด ถึงแม้นเหตุการณ์ของดิฉันยังไม่เลวร้ายเท่าคุณ และอีกอย่างฉันก็ยังไม่มีลูก แต่ฉันก็เข้าใเความรู้สึกของคุณ ว่าเป็นอย่างไร คุณยังเฝ้ารอให้เค้ากลับมา คุณยังคงไม่อยากสูญเสียของที่คุณรัก ลึกๆ คุณยังอยากให้เค้ากลับมาเป็นเหมือนเดิม คนเราเคยรักกันผ่านอะไรกันมามากมาย แล้วเค้ามาทำแบบนี้ ก๊ยังคงรับไม่

ดิฉันก็เหมือนกันเวลาผ่านมาจะ 2 ปีแล้ว ยังทำใจไม่ได้เลย บางทีก็อยากเลิกให้รู้แล้วรู้รอดไป เบื่อกันความรู้สึกแบบนี่ทนๆๆ ไม่รู้จะทนอะไร ลูกก็ไม่มี แต่เราไม่อยากให้แม่เสียใจ ทุกวันนี้ก็พยายามทำใจรอ/ เตรียมพร้อม ถ้าวันนั้นมาถึง จะได้ไม่เจ็บ ไปกว่านี้ แต่ถ้าถึงเวลาก็ไม่รู้ว่าทำได้อย่างที่พูดไว้หรือเปล่า

และเราก็ยังรู่้มาว่าเค้ายังแอบคบเด็กคนหนึ่งอยู่ แอบคบกัน แล้วยังพบถุงยางในกระเป๋าเค้าอีก ไม่อยากเดาเลยว่าเค้าเอาไปใช้กะเด็กเค้า หรือ ผญ ที่ไหนหรือเปล่า (นึกๆ ยังดีที่รู้จักใช้ถุง กลัวติดโรคเหมือนกัน) ตอนนี้ก็เย็นชากะเรื่องพวกนี้มากขึ้น ถ้าถึงเวลาคนเราถ้าไปกันไม่ได้จะเลิก ถึงเวลาเลิกก็ต้องเลิก ถ้าถึงเวลาของมัน ช่วงนี ก็อยู่ระหว่าง ปรับปรุงจิตใจตัวเองให้เข้มแข็ง เพราะไม่รู้ว่าอนาตค จะเจออะไรบ้าง ตอนนี้ก็พยายามปลงๆ เราเองที่ไม่เคยรู้มาก่อนว่าพฤติกรรมของสามี เราเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรกหรือเปล่า ด้วยความไว้ใจ เลยไม เคยไปค้นกระเป๋า หรือโทรศัพท์ แต่พอเจออะไรๆ ขึ้นมา มันก็เกิดความระแวง มีอะไรหลายๆอย่างที่เราไม่เคยทำ เราก็ทำ เช่น ดูกระเป๋าเงิน เมล หรือเฟส เค้า มันก็กัดกรอนจิตใจเราไปเรื่อยๆ ในสมองมันก็มีแต่คำถามทำไมๆๆ เราก็ได้เข้าเนต หาดูเรื่องเกี่ยวกับสามีมีเมียน้อย แล้วพบว่า มีหลายๆ คู่ ที่เจอปัญหาแบบนี้ ไม่ใช่แค่เรา จึงคิดได้ว่า ช่างมันเถอะคงเป็นเวรเป็นกรรม ของเรา เราต้องอยู่ด้วยตัวเองให้ได้ มันไม่รักเรา เราต้องรักตัวเอง ยิ่งคุณมีลูกด้วย ก็ยังมีอะไรให้ห่วงอีกนะ อย่าเอาลูกมาเป็นข้อผูกมัดเค้าเลย เพราะเค้าก็สามารถมีลูกกะคนของเค้าได้ เราพยายามเลี้ยงด้วยตัวของเราให้ไดากที่สุดดีกว่า พึ่งตัวเองให้มาก เป็นกำลังใจให้นะคะ ไม่ใช่มีแค่คุณคนเดียวนะที่เจอปัญหาแบบนี้ เค้าก็ผ่านเรื่องเลวๆแบบนี้ได้ ชีวิตมีอะไรให้ทำอีกตั้งเยอะ สู้ๆ คะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 พ.ค. 2012, 20:57 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 23 เม.ย. 2012, 13:00
โพสต์: 69


 ข้อมูลส่วนตัว


ขอขอบคุณ :b8: คุณวาซาบิ นะคะ

ดิฉันอ่านข้อความของคุณแล้วรู้สึก มีกำลังใจขึ้นคะ ดิฉันจะพยายามสู้ต่อไปนะคะ ทุกวันนี้ดิฉันยืนได้ก็เพื่อลูก แต่ดิฉันเหนื่อยใจจริงๆคะ รู้สึกเหนื่อยใจมากคะ อย่างไรดิฉันจะสู้ต่อไปคะ ขอบคุณคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 31 พ.ค. 2012, 17:51 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 ต.ค. 2011, 12:37
โพสต์: 61


 ข้อมูลส่วนตัว


ดีค่ะเพื่อนๆ

ไม่ทราบเป็นอยางไรกันบ้างค่ะ ปรับปรุงจิตใจตัวเองดีขึ้นมากน้อยเพียงไร เล่าสู่กันฟังบ้างนะค่ะ เป็นกำลังใจให้กันเสมอ
ส่วนตัวดิฉันเอง ก็พยายามทำใจไปเรื่อยๆ สักวันคงดีขึ้นพยายามอยู่กับตัวเอง ทำอะไรเอง คิดเอง พึ่งตัวเองให้มากที่สุด
เวลาทำไร ก็ต้องคิดว่าเดี๋ยวอีกหน่ยอก็ต้องอยู่คนเดียว ทำใจแบบแบบเพื่อตั้งรับเหตุการณ์ ที่มันจะเกิดขึ้นเมื่อไหร ก็ไม่รู้ หรือไม่อาจเกิดขึ้น ก็ต้องเตรียมพร้อมไว้ก่อน จะได้ไปเจ็บมากหากมันเป็นจริง (เหมือนวัน ๆอยู่ไปรอวันนั้นเมื่อไหร่จะมาถึง) นี่เราก็ไม่รู้ว่าเค้าจะรู้หรือเปล่าว่าพวกเราเป็นไรขนาดนี้

เพราะที่ผ่านมามา เราเองที่ค้นหาจนเจอ เค้าไม่ได้มาบอกอะไรเราเลยว่าเค้าทำอะไร กับใครที่ไหน เป็นตัวเราเองที่แกว่งเท้าไปหาเสี้ยนเอง ผิดด้วยหรือ หรือว่านั่นคือพื้นที่ส่วนตัวของเค้า โลกส่วนตัวของเค้า เพียงแต่เค้าก็ทำหน้าที่ในการดูแลเรา แค่นี้ เท่านั้นหรือ แล้วที่เรียกว่าความไว้ใจ มันต้องไม่ก้าวก่ายพื้นที่ส่วนตัวเค้าหรือเปล่า ???

เราก็เข้าเวป อ่านเรื่อยเปื่อย เคยมีคำถามมาว่า "ถ้าเค้าไม่หยุดหรือไม่เปลี่ยนพฤติกรรมของเค้า แล้วเราจะทำอย่างไร" ประมาณว่าถ้าเค้าไม่ปรับเปลีี่ยน คนที่เปลี่ยน ก็คือเรางั้นหรือ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 25 มิ.ย. 2012, 11:25 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 ต.ค. 2011, 12:37
โพสต์: 61


 ข้อมูลส่วนตัว


หายไปนานเลยค่ะ

เพื่อนๆ สบายดีนะค่ะ

วันนี้เป็นไรไม่รู้ อีกแล้ว จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย จิตตก วังวนคิดแต่กับเรื่องเดิม ๆ อยากหลุดพ้นจากวงจรนี้เสียที เมื่อไหรจะทำได้สักที ใจก็พยายามบอกกับตัวเอง เสมอ ว่าเค้ามีคนอื่น เค้าไม่ได้มีเราคนเดียว

เบื่อกับอารมณ์ นี้มาก มาย ทำอย่าไร ถึงจะหลุดพ้นเสียที

เพื่อนๆ ใครมีวิธีการแก้ปัญหานี้ได้ ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ

ขอบคุณค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 25 มิ.ย. 2012, 13:01 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 ธ.ค. 2010, 17:35
โพสต์: 163

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




ทุกข์.jpg
ทุกข์.jpg [ 65.95 KiB | เปิดดู 9033 ครั้ง ]
จิตตก ห้ามไม่ได้ ก็ปล่อยให้มันตกไป
ลองดูซิว่ามันจะตกลงไปลึกแค่ไหน
พอรู้ความลึกของมันแล้ว
เราก็ค่อยๆดึงมันขึ้นมา


อ้างคำพูด:
ใจก็พยายามบอกกับตัวเองเสมอ ว่าเค้ามีคนอื่น เค้าไม่ได้มีเราคนเดียว


บอกตัวเองอย่างนี้น่ะดีแล้ว
จะได้ย้ำเตือนตัวเองบ่อยๆ
แล้วสักวันจะได้ปล่อยเป็น

ดีกว่าบอกตัวเองว่า
เค้าต้องมีเราคนเดียว เค้าต้องไม่มีคนอื่น
จะได้ไม่มีคำถามมาถามตัวเองภายหลังว่า
ทำไม ทำไม ทำไม!
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 02 ก.ค. 2012, 17:07 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 ต.ค. 2011, 12:37
โพสต์: 61


 ข้อมูลส่วนตัว


เหนื่อยจัง
เป็นโรคเดิมกำเริบอีกแล้ว วันเสาร์ ไปดูโทรศัพท์ เค้า มี ผญ SMS “โทรไปก็ไม่รับสาย พรุ่งนี้ถึงเวลาจ่ายค่าหมอแล้วนะ คิดถึง คิดถึง” ทำไม่ต้องเจออะไรแบบนี้อีก กะคนใหม่ คนเดิมก็ยังอยู่ เค้าจะอะไรกันมากมาย ตัวเองยังเดือนร้อนเรื่องเงินอยู่ก็ยังไม่ช่วยคนอื่น ๆ อีก ทีกะเรานะ ต้องกินกะเรา ตัวเอง ก็ชักหน้าไม่ถึงหลัง จะไปอะไรกะคนอื่นอีกมากมาย
นี่ยังไม่รู้เลย ว่าชื่อที่เค้าเมม เป็นคนไหน บางที่เราจำเบอร์ได้ รู้ว่าเบอร์เด็กเค้ายังเมม เป็นชื่อคนอื่น ประมาณสับขาหลอก

นี่เราเลยยังใจหวิวๆ บางที่คิดว่าทำใจได้นะ แต่จริงๆ ก็ไม่ได้ดีขึ้นมาเลย ทำไม่ๆ ๆ มันวนเวียนอยู่ในหัว เมื่อไหรจะตัดมันออกไปได้สักที่

หัวมันคิดแต่ว่าเค้าไปอยู่ด้วยกันเค้าจะทำอะไรกันบ้าง ลับหลังเรา เค้า... ต่างๆ นานา

เบื่อที่ใจมันคิด มันจิตนาการไป

จริง ๆ เราก็กิ๊กกะเพื่อนอีกคนอยู่ โดยที่เราพยายามดึงเค้าเข้ามาเพื่อที่เราจะได้ลืมคนของเรา ที่จริงเราไม่ใช่คนแบบนี้หรอก ไม่เคยคิดเรื่องพวกนี้ในสมองเลย แต่เพราะเราโดนแบบนี้เลยเลยอยากหาทางออก ซึ่งก็รู้ว่าจริง ๆ แล้วมันไม่ดี
ในบางที เราคิดว่าเค้าทำได้ ทำไมเราจะทำไม่ได้บ้าง เค้าจะได้รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง บางทีมันอาจไม่เป็นผลดีกับเราเลย เราก็ดี แต่อยากหาทางออก

ลงมาหลายวิธีแล้ว ก็ไม่หายสักที ทำอย่าไงรดี ไหว้พระ สวดมนตร์ ก้แล้ว ใจมันก็ยังว้าวุ้น
เค้าอยู่กะเราก็ดีกะเรามากมาย อ้อนนั่น อ้อนนี เราก็ใจอ่อนทุกที ไปไหนไปด้วย ตอนเช้าก็ไปส่งไปทำงาน ตอนเย็นก็ไปรับกลับกลางวันแทบไมได้ไปไหนเองเลย ส่วนตัวเค้านะ ลั้นลา ไปตามประสาเค้า เราก็เห็นเค้างานยุ่ง เครียดๆ แต่ทำไม่เรื่องพวกนี้จึงเกิดขึ้นกับเราได้ บางทีเราก็เห็นใจเค้างานเค้าเยอะ มาก ๆ ๆ ๆ เครียดเรื่องเงินด้วย แต่ทำไม ๆๆๆๆๆ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 03 ก.ค. 2012, 13:39 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 ต.ค. 2011, 12:37
โพสต์: 61


 ข้อมูลส่วนตัว


บางทีเราก็เคยคิดเล่น ๆ นะ ถ้าเราเลิกกัน เราคงจะโล่งขึ้นเยอะ คิดในทางที่ดี เราไม่ต้องคอยมาห่วงเค้า ว่าเค้าจะเป็นอย่างไร จะทำอะไร จะอยู่กะใคร เราอยากทำอะไร ก็ได้ทำ ถ้าคิดงี้ได้คงจะดี

ในการทุกวันนี้เราอยู่กะเค้าเพราะเราคอยยึดติดว่าเค้าเป็นของ ๆ เรา เราห่วงของ จึงทำให้เราเป็นทุกข์ แบบนี้

บางทีบางคนก็คิดว่าถ้าเลิกกันแล้วเราจะอยู่ได้หรือไม่โดยไม่มีเค้า แต่เราว่าทุกคนอยู่ได้อยู่แล้ว ไม่เห็นมีใครตายเลย ส่วนมากที่เค้าจะอยู่ไม่ได้ เพราะเค้าผวง ไปต่าง ๆ นานา จิตนาการว่าเค้าอยู่กะคนอื่น แล้วพวกนั้นจะมีความสุขมากน้อยแค่ไหน นี่แหละ ทำให้เป็นทุกข์ถึงตาย ได้

ปัจจุบันเราก็ยังอยู่ด้วยกัน เค้าก็ดีกับเราทุกอย่าง มีไรเค้าก็ปรึกษาเรา เหมือนเราจะสำคัญ มีอะไรเค้าก็พูดคุย แต่ ผญ พวกนั้นไม่รู้เค้าให้ความสำคัญขนาดไหน (ยังหนักใจอยู่) ลูกก็ไม่มีอะไรมาผูกมัด (คิดอยู่ ก็ดีเหมือนกันไม่มีลูก) ผช ถ้าจะไป เค้าคงไม่ทนอยู่ หรืออาจเป็นเพราะสังคม พ่อ แม่ ญาติ หรือเปล่าที่เค้ายังต้อนทนอยู่กับเรา ก็แปลก เหมือนกัน เค้าก็ยังทนอยู่กับเรา

อยากให้เพื่อนๆ มาช่วยแชร์ ประสบการณ์ ด้วยค่ะ ไม่รู้ที่เราคิด ไป ผิดหรือถูกอย่างไร

กระทู้ในลานนี้ก็เป็นประโยชน์ กับดิฉันมาก ก็ไม่ได้มีดิฉันคนเดียวที่ประสบกับปัญหาความไม่แน่นอนของ ผช / ชีวิตคู่
และก็มีประโยชน์กับดิฉัน ในการที่ดิฉันจะมาแชร์บทเรียน ที่เจ็บปวดให้เพื่อนๆ ช่วยเยียวยา

ขอขอบคุณทุกๆ ความคิดเห็นค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 16 ก.ค. 2012, 21:51 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 เม.ย. 2012, 16:06
โพสต์: 59


 ข้อมูลส่วนตัว


แวะมาคุยด้วยค่ะกับเจ้าของกระทู้และทุกคนที่มีความทุกข์เรื่องเดียวกัน...อาการทางใจไม่ต่างกันเลย..ของเราเองบางวันเข้มแข็งตัดใจได้ขอคุยกับสามีแบบว่าจะหลีกทางให้เค้าไปมีครอบครัวใหม่ีไม่ต้องมีเรา...สามีหลีกเลี่ยงไม่ยอมคุยอ้างว่างานยุ่ง....เท่าที่ผ่านมาเราคุมอารมณ์ไม่ได้ในบางวันอดเหน็บผญ.ของเค้าไม่ได้..ผลก้อคือมานั่งเจ็บใจเพราะเท่าทีรู้มาผญ.ของเค้่าอดทนมากท้องอยู่และรุ้ว่าสามีเราเที่ยวผู้หญิง...แต่เธอไม่อาละวาดกะสามีเราเลย...ที่รู้เพราะสามีไม่เคยบ่นว่าผญ.งอนใส่อีกเลย ชมแต่ว่าดีขึ้น..ผญ.ฉลาดค่ะถึงจะอายุ22แต่มาเหนือเมฆเอาสามีเราอยู่หมัดเลย...เค้าเพลาการเที่ยวทันทีที่ผญ.นิ่ง...มีแต่เราอยู่ก้อห่างแถมพลาดท่าไปอาละวาดคุยกะเค้าแบบใส่อารมณ์ด้วยความโมโหที่เค้าผิดสัญญารอบที่ร้อยแล้ว....ที่รับปากว่าจะกลับไทยเดือนเว้นเดือน ถึงวันนี้ 6 เดือนแล้วค่ะที่ไม่เคยโผล่มาและการโทรหาเราก้อห่างออกเห็นได้ชัด....เราเลยตัดสินใจว่าจะต้องเอาใจเราถอยออกมาให้ได้...เลิกรักให้หมดให้ได้...เพราะการทุกข์อยู่ทุกวันนี้คือความรักตัดไม่ขาด...แต่เค้าไม่ทุกข์เลยเพราะเค้าเห็นแก่ตัวมากกว่ารักเรา...เราเลยคิดได้ว่าจะพยายามเลิกรักให้เด็ดขาด...เพียงแต่ใช้เวลาเท่านั้น...พอจะคุยกะเค้าให้เคลียร์ว่าเราจะขอค่าเลี้ยงดูจนกว่าเราจะมีคนใหม่หรือจนกว่าเราจะมีงานทำ....เค้าก้อหลีกเลี่ยงว่ายุ่ง งานเยอะ และทำโมโหใส่เราว่าคุยไม่รู้เรื่อง...เราเสียเปรียบมากๆค่ะ...เพราะเค้าอยู่คนละประเทศกะเราเลยทำอะไรลำบากมากแค่โทรยังยากเลยเพราะแค่เค้าวางสายหรือไม่รับสาย...เราก้อขาดการติดต่อและก้อต้องบ้าคลั่งกะอารมณ์โกรธอยู่คนเดียว..งุ่นง่าน..ร้อนอกไหม้ด้วยความโมโห...ทุกอารมณืรุมเข้ามาทีเดียว..ในชั่วพริบตาเดียวที่เค้าวางหูโทรศัพท์ใส่นั่นแหละค่ะ..เฮ้อ..ถอนใจที่มันเหนื่อยมากๆๆๆกะเรื่องตอนนี้...ทำอะไรเค้าไม่ได้เลย...เค้าสั่งว่าถ้าเราไปหาเค้าถึงที่โน่นเค้าจะเลิกกะเราทันทีแต่เป็นการเลิกที่เราผิดเพราะบีบให้เค้าต้องทำทั้งๆที่เค้าไม่ได้อยากเลิกกะเรา..แต่จำเป็นเพราะกลัวว่าเราไปหาเค้า เมียน้อยเค้าเกิดน้อยใจฆ่าตัวตายขึ้นมาเค้าจะติดคุก...เพื่อนๆฟังเหตุผลแล้วอยากหัวเราะขำกลิ้งมั๊ยคะ..เหตุผลบ้าๆแบบนี้สามารถหลุดออกมาจากสามีที่รักเมีย(เรา)มากจนเพื่อนฝูงอิจฉาเพราะสามีเอาใจเรามาก...แสดงออกด้วยว่ารักมากพูดกะเพื่อนๆและคนอื่นตลอดว่ารักเมียมากที่สุด...อนิจจังมั๊ยคะ...คนที่เค้ารักที่สุดวันนี้แค่โทรมาคุยยังไม่คุยด้วยเลย...แถมขู่จะเลิกด้วยถ้าไปหาเค้าด้วยความคิดถึงอยากเจอ...เราเห็นอนิจจังกะผู้ชายคนนี้ที่เราเคยหลงเชื่อในความรักของเค้า...และเค้่าคงแสดงแบบนี้กะเมียน้อยเหมือนกัน...รักมาก...หลงที่สุด...บอกตรงๆว่าถ้าเราจะมีเรื่องกะเค้าง่ายมากแต่เรายังลังเลไม่อยากจบแบบอาฆาตต่อกัน...เพราะมันผูกกันไปเจอกันอีกชาติหน้าซึ่งไม่รู้ในรุปแบบไหนแต่ต้องทรมานแบบเดิมๆอีก...เราเลยต้องอดทนอดกลั้น...ฝ่าพายุอารมณ์ของตัวเองที่ขึ้นๆลงๆในแต่ละวัน..ต้องขันติไม่อาฆาตพยาบาท ไม่แก้แค้นเอาคืน...อธิษฐานว่าขอให้ใจเราหมดรักเค้าได้...เมื่อนั้นเราจะอภัยเค้าได้เองโดยไม่ต้องพยายาม....ถ้าไม่มีความรักทุกอย่างก้อง่ายขึ้น...


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 ส.ค. 2012, 17:15 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 ต.ค. 2011, 12:37
โพสต์: 61


 ข้อมูลส่วนตัว


ดีค่ะ เพื่อน ๆ มีเรื่องแย่ๆ มาเล่าให้ฟังอีกแล้ว

เรื่องเกิดได้ไม่นาน พึ่งมารู้ว่าสามี มีอะไร ก็เด็กใน ออฟฟิต ซึ่งเด็กคนนี้ พึ่งรับมาทำงาน ไม่ถึง 3 เดือน มีลูกมีสามีแล้ว แต่เค้ามักมีปัญหาทางบ้าน ลูกสะใภ้ แม่ผัว

เราควรจะทำตัวอย่างไร ปรีดแตกไปเลยดีไหม เค้าทำกันได้อย่างไร ไม่เห็นใจเราเลย เอาคนใกล้ตัวกันเกิน ทางบ้านสามี ก็เอ็นดู เด็กคนนี้ นะ เพราะเค้าทำงานเก่ง แต่เค้ามีปัญหาทางบ้าน แม่สามี ก็เคยช่วยโทรไปคุยกะทางบ้านเด็กนี้ให้ ว่าเด็กมันอึดอัดใจอย่างไร

เหนื่อยใจจริงๆ

ดีนะตอนนี้ไม่ออกงานมาช่วยสามีทำงาน ธุรกิจก็ไม่ค่อยดี กระท่อนกระแท่น อยากให้เราออกมาช่วย มาทำงานระบบให้ บริหารจัดการ ตอนแรกเราก็ชั่งใจหนักเลยเลยว่าจะออกมาช่วยเหรือเปล่า แต่ลึก ๆ แล้วเราไม่อยากออกมา เพราะ เค้าเป็นคนแบบนี้ไง เกิดเลิกกันไปเราจะทำอย่างไร อายุก็เยอะแล้วหางานใหม่ ไม่ได้ง่ายๆ เลยนะ คิดถูกแล้วที่ไม่ออกมา

เหนื่อย แล้วเหนื่อยอีก

เรื่องแบบนี้พูดกะใครก็ไม่ได้ ไม่อยากให้แม่รู้ เก็บอยู่คนเดียว คุยกะเพื่อนแค่คนเดียว
ไปคุยกะสามี อยากเครีย ก็ทะเลาะกันอีก
เคยถามแล้ว เค้าไม่เคยยอมรับอะไรเลย


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ส.ค. 2012, 15:30 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 มิ.ย. 2012, 15:53
โพสต์: 410


 ข้อมูลส่วนตัว


อ่านกระทู้นี้แล้วรู้สึกเห็นใจเจ้าของกระทู้มากเลย ไม่รู้จะพูดอะไรดี หนักอกหนักใจกับการกระทำของสามีจขกท เหลือเกิน ถ้าหากทำใจให้ปล่อยวาง หรือเฉยได้ ก็จะเป็นประโยชน์กับน้องวาซาบิ นะ ลองนับ 1 ถึง 100 นับไปเรื่อยๆๆๆๆ เวลาเราเจ็บใจดูนะคะ มันจะช่วยได้คะ ไม่งั้นก็ลองดูสิ่งที่รอบๆตัวเรานะว่ามันมีอะไรที่ตั้งอยู่ แล้วไม่ดับไปบ้าง ส่วนสามีของน้องก็ถือว่าเขาได้สร้างกรรมใหม่ของเขาที่ไม่ดี เราก็อย่าไปเปรอะเปื้อนเลย ของนิ่งๆ เฉยๆๆ ได้น้องจะมีความสุขคะ ถ้าว้าวุ่นใจมากนัก ก็ลองปั่นจักยานหรือ เดินดูนกดูไม้ ไปห้างบ้าง จะช่วยได้คะ เป็นกำลังใจให้ผ่านพ้นไปให้ได้นะคะ ถ้าเราทำดีแล้ว สิ่งดีๆๆก็จะเข้ามาคะ คิดซะว่า บุญ จะแพ้บาปก็ให้มันรู้ไปคะ สู้ๆๆนะเจ้าคะ :b8:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ส.ค. 2012, 17:56 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 มิ.ย. 2012, 15:53
โพสต์: 410


 ข้อมูลส่วนตัว


หากรู้จักมองชีวิตให้ครบทุกด้าน กาลเวลา ที่เราสมมุติว่าเป็นอดีตหรือปัจจุบัน ย่อมเป็นครูสอนชีวิตให้มีคุณค่าและสามารถฟ้องอนาคตข้างหน้าว่า จะเป็นเช่นไรได้ด้วยภาวะที่ลงตัว


คนเรามักมีภาพของความรู้สึกดีๆ ตราตรึงอยู่ในความทรงจำของตัวเองเสมอ อาจเป็นความรู้สึกพึงใจที่เล็กๆ กระทั่งเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่เคยสัมผัส แม้เวลาจะผ่านมาเนิ่นนานเพียงใด แต่ความทรงจำนั้นก็ไม่มีวันเลือนหายไปจากใจซึ่งถูกเก็บไว้ในอดีตของวันวาน


ทว่าอดีตก็เป็นสิ่งที่ผ่านมาแล้ว ไม่ว่าเรื่องนั้นจะดีหรือร้ายเพียง ใด ก็ชื่อว่าเป็นประสบการณ์ที่ชีวิตได้ล่วงเลยผ่านมา แต่คนเรากลับชอบที่จะรื้อฟื้นความทรงจำเหล่านั้นเสมอ จึงเกิดภาพซ้อนที่ทำ ให้ติดอยู่ในความทรงจำทั้งเรื่องที่ดีและร้ายคละเคล้ากันเรื่อยมา


บ้าง ก็คิดถึงสิ่งที่ทำให้ตัวเองรู้สึกดี บ้างก็จมอยู่กับความหมองเศร้าที่ไม่รู้ว่าจะให้สลายไปจากใจได้อย่างไร อดีตจึงมีอิทธิพลสำหรับคนที่รู้เท่าไม่ทัน ทำให้เจ้าของชีวิตต้องจมอยู่กับความรู้สึกนั้น


แต่ ปราชญ์ทั้งหลายกลับเชิญชวนให้คนเราหันกลับมาทำความเข้าชีวิตในปัจจุบันเป็น หลัก เพื่อให้มีเวลาทำความรู้จักกับความจริงที่มี และเข้าใจภาวะต่างๆ ที่เกิดขึ้นอย่างรู้เท่าทัน โดยไม่ยึดติดกับภาพเดิมๆที่มีอยู่อีกต่อไป เพราะอดีตเป็นสิ่งที่ผ่านมาแล้ว ส่วนอนาคตก็เป็นภาวะที่ไปยังไม่ถึง ทุกความคิดและการกระทำจึงควรยุติอยู่ที่ปัจจุบันเป็นสำคัญ


แต่ ใช่ว่าความทรงจำที่ผ่านมาจะเลวร้ายเสียทีเดียว เพราะถ้ารู้จักใช้อดีตที่ผ่านมาเป็นครูสอนชีวิตให้ฉลาดขึ้น อดีตนั้นก็สามารถก่อเป็นความงามได้เช่นกัน เพราะเมื่อไม่สามารถลบล้างอดีตได้ เราก็ควรเรียนรู้ชีวิตผ่านอดีตนั้น โดยใช้เป็นอุปกรณ์ในการสอนปัจจุบันที่ประสบอยู่แต่ละขณะให้ดีขึ้น เป็นการใช้ปัจจุบันเป็นตัวการแก้ไขข้อบกพร่องในวันวานที่ผ่านมา เพื่อให้ความทรงจำเหล่านั้นมีชีวิตจริงขึ้นมาได้


ถ้า อดีตที่ผ่านมาเป็นความทรงจำที่เลวร้าย อาจจะเกิดจากความคิดและการกระทำที่ไม่เป็นดังใจหวัง เราก็ใช้ปัจจุบันที่มีแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดให้เป็นความถูกต้อง


หากเป็นอดีตที่ดีงามในความทรงจำ ทุกอย่างที่ผ่านมาช่างก่อ ให้เกิดคุณค่าต่อชีวีที่มีอยู่ ก็ให้เอาอดีตเหล่านั้นมาสอนปัจจุบันให้รู้จักต่อยอดสิ่งที่ดีนั้นไว้ มิใช่ทิ้งขว้างให้จากไปโดยไม่รู้จักใส่ใจ


เพราะหลายครั้งจะเห็นได้ว่าคนเราเวลาทำ อะไรในปัจจุบันที่ขาดหลัก และหลงลืมอดีตที่ดีงามของตน สุดท้ายเส้นทางสายใหม่ที่คิดว่าจะไฉไลกว่าเดิม ก็เต็มไปด้วยขวากหนามที่คอยทิ่มแทงให้เจ็บตัวอยู่เรื่อยมา


" ความสุขที่หายไปในชีวิตเมื่อครั้งอดีตที่ผ่านมา


เรา ตามเก็บรายละเอียดเหล่านั้นคืนได้หรือยังในปัจจุบัน ?..."


ดังนั้น เมื่อปรารถนาให้ความสุขกลับมามีชีวิตอีกครั้ง เราจึงต้องเรียนรู้การตามเก็บความสุขด้วยความเข้าใจ ใส่ใจในรายละเอียดเพิ่มมากขึ้น และเรียนรู้ที่จะมองความสุขให้รอบด้านด้วยปัญญาที่มาจากความเข้าใจ


เพราะ หากรู้จักมองชีวิตให้ครบทุกด้าน กาลเวลาที่เราสมมุติว่าเป็นอดีตหรือปัจจุบันย่อมเป็นครูสอนชีวิตให้มีคุณค่า และฟ้องอนาคตข้างหน้าว่าจะเป็นเช่นไรได้ด้วยภาวะที่ลงตัว



อดีตที่เลวร้ายหากไม่ได้รับการแก้ไข ย่อมฟ้องปัจจุบันว่าจะประสบกับความหมองเศร้าทวีคูณ
ปัจจุบันที่ไร้ค่า ย่อมฟ้องความไร้ค่าในอนาคตเช่นกัน
อดีตที่สวยงามย่อมต่อยอดเป็นความดีได้ในปัจจุบัน
ปัจจุบันที่เปี่ยมด้วยคุณค่า แห่งชีวี ย่อมเป็นอาภรณ์ฟ้องอนาคตที่จะพึงมีให้งดงามตลอดไป

ด้วย เหตุนี้แม้กาลเวลาจะดำรงอยู่บนความไม่แน่นอนของชีวิตเพียงใด แต่เราก็สามารถที่จะเลือกได้ว่า ...


จะให้ ชีวิตที่ผ่านมาเป็นครูสอนอะไร ?
จะทำปัจจุบันที่มีอยู่ส่งต่อ ไปสู่อนาคตอย่างไร ?
ความสุขที่หายไปจึงจะกลับคืนมาสู่ชีวิตของเราด้วยความลงตัว...*


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 08 ส.ค. 2012, 10:00 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 22 ก.ค. 2012, 07:09
โพสต์: 142


 ข้อมูลส่วนตัว


ช่วงนี้คุณอุ๋ยมีแต่บทความดีๆทั้งนั้นเลย ดีจังค่ะ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 145 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 6, 7, 8, 9, 10  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 17 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร