คุณฝึกจิตครับ
ผมหาตั้งนาน เจอแล้ว เอามาฝากครับ
ผมทำเสียงที่เว็บนี้ไม่เป็นไปฟังตามลิ้งค์คงไม่เป็นไรนะครับ

อวยพรให้ถึงฝั่งในชาตินี้นะครับ สาธุ

น้ำตาร่วงจากธรรมอัศจรรย์-หลวงตามหาบัว mp3
http://fws.cc/leavesofeden/index.php?topic=1826.0

อ่านข่าว ผัวเตะก้านคอเพื่อนที่โทรจีบเมียเสียชีวิต ข่าวมีประมาณว่า

สามีคนร้ายเนี่ยซึ่งอยู่ต่างจังหวัด โทรคุยกับภรรยาซึ่งอยู่ กทม.ตามประสาผัวเมียนะ แล้วทีนี่เพื่อนซึ่งพักอยู่ด้วยกันยืมโทรศัพท์ใช้ แต่ก็แอบโทรจีบเมียเพื่อน เมียก็โทรฟ้องว่าเพื่อนพี่โทรมาจีบ

เพื่อนก็ห้ามแล้วว่า อย่านะเพื่อนเมียข้านะ แต่เพื่อนหาฟังไม่ ครั้งสุดท้ายโทรจีบอีก ทีนี่เตะก้านคอเลยขณะนั้นไม่เป็นไรแค่ล้มลง แต่ปรากฏรุ่งขึ้นเสียชีวิต เข้าตำรา "เมียข้าใครอย่าแตะ"

http://www.matichon.co.th/news_detail.p ... &subcatid=

ตัวอย่างนี้...ทำให้เห็นชัดเจนเลยว่า...เราทุกข์เพราะความคิด...ตัวเดียวแท้ ๆ

สวัสดีครับคุณกบ
ตัวอย่างนี้มองได้หลายอย่าง ตั้งแต่ต้นไปจนถึงอาการสลัดคืน มองหาเองแล้วกันครับ

ทุกข์เพราะความคิดก็ถูกอยู่ แต่เป็นปลายแถว
ต้นแถวหัวขบวน เพราะอวิชชาความไม่รู้ในอริยสัจ หลงยึดในรูปนามว่าเป็นตน เป็นของของตน

แผนกเสริฟ ขอบคุณครับ

ขอบคุณมากครับ

ท่านประธานครับ อย่าให้พลาดพิง ถึงบุคคลที่สามนะครับ ผมขอให้ถอนครับอิๆๆ

ใช่ครับ...มันเป็นปลายแถว...

แต่เราต้องไล่จากสิ่งที่เรา...เจอก่อน...สาวเข้าไปก็จะเจอไปเรื่อย ๆ เองนั้นแหละ...

ไม่เคยเจอ...แล้วจะไล่มันยังงัยถูก...

คุณกบเจอมันทุกขณะแหละครับ แต่สติไม่ทันมัน

สติทัน....ไหนบอกมาซิ...อวิชชา...มันเป็นยังงัย?

พญามารที่มันเข้าสิงคุณนั่นไง

(ปล. แจ้งไว้ล่วงหน้าจะได้ไม่ต้องรอ
ต่อไปนี้ผมจะตอบกระทู้ไหนหรือไม่ตามแต่ผมจะพิจารณา เป็นสิทธิของผม)

ไม่รอ...ไม่รอ...

ถ้าเห็นมันจริง....ต้องเอามันออกได้...ซิ

จำคำผมใว้นะ...

ไปเจอมา เลยนำมาฝาก ใครได้อะไรก็นำไปพิจารณา นะครับ

ผมจะเล่าเรื่องผู้ที่ทิ้งลูกที่เพิ่งคลอดไม่ถึงเดือนและเมีย ไปบวชพระแล้วนะ
เรื่องที่ผมเล่านี้ไม่ใช่เพื่อส่งเสริม และไม่ใช่เป็นการดูแคลนหรือซ้ำเติมฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง
แต่ยกมาเพื่อให้รับทราบตามที่ผมทราบมา ดังนี้
เมื่อ ปี 2537-2538 ผมต้องไปจังหวัดกระบี่บ่อย เกือบทุกเดือน และที่กระบี่นั้น
มีสำนักปฏิบัติธรรม คือที่วัดถ้ำเสือ มีพระและชีพร้อมทั้งอุบาสก อุบาสิกา ปฏิบัติธรรมกัน
พอประมาณ มีพระภิกษุหนุ่มรูปหนึ่งบวชพระที่วัดนี้ และตั้งใจปฏิบัติกรรมฐานอย่าง
เต็มกำลัง มีหน้าที่ค่อยแนะนำให้กับผู้ปฏิบัติใหม่ รวมทั้งอุบาสก อุบาสิกา ได้มีเด็ก
นักศึกษาหญิงจากจังหวัดสุราษฏร์ธานี มาปฏิบัติธรรมที่วัดถ้ำเสือช่วงปิดภาคเรียน
มีนักศึกษาสาวคนหนึ่งหน้าตาดีผิวขาว (ผมได้เห็นและได้สนทนามาแล้ว ไม่ขี้เหร่หรอก)
เป็นลูกของผู้ที่พอมีฐานะ เกิดนึกรักหลวงพี่เข้า ปัญหาการนึกรักนั้นคงไม่ร้ายแรงอะไรมาก
เพราะใครๆ ก็นึกรักนึกชอบกันได้เป็นเรื่องปกติของคน
เมื่อสิ้นสุดช่วงเวลาของการปฏิบัติธรรม หลังจากนั้นนักศึกษาสาวก็กลับจังหวัด
ของตนเอง แต่ใจนั้นได้ทิ้งไว้ที่วัดถ้ำเสือเสียแล้ว จึงหาโอกาสมาปฏิบัติธรรมเป็นชี
พราหมณ์ที่วัดถ้ำเสือบ่อย จึงได้สนิทสนมกับหลวงพี่ ความรักของหญิงสาวกับพระหนุ่ม
ก็สุกงอม และต่างก็มิได้ทำผิดศีลร้ายแรงอะไร ทั้งสองจึงตกลงแต่งงานกัน
พระหนุ่มก็ศึกออกมาเป็นทิดหนุ่ม พ่อแม่ฝ่ายหญิงสาวก็ไม่ว่าอะไร จึงได้แต่งงาน
กันสมความปรารถนา
เรื่องนี้น่าจะจบอย่างมีความสุข แต่ใครจะไปรู้ละว่า ความปรารถนารุนแรงอันลึกๆ
ของทิดหนุ่ม ที่ยังเป็นหนุ่มไฟแรงคือการบวชและปฏิบัติธรรมให้ถึงที่สุด
โอ้กิเลสกลบกิเลสชั่งร้ายนัก แต่งงานกันไม่ทันถึงปี งานการของทิดหนุ่มก็ยังไม่เข้า
ที่เข้าทาง งานการอะไรก็ไม่ถูกใจไปเสียหมดเพราะได้สร้างอุปนิสัยในการบวชมา
หลายปีแล้ว ภรรยาเริ่มตั้งครรภ ทิดหนุ่มกลับเห็นว่าสิ่งเหล่านี้คือความทุกข์ ตนเอง
ไม่สามารถดำรงชีวิตแบบฆารวาสได้
จากที่เคยมีความรักก่อจนความสุขงอม กลายเป็นความรักกัดให้กลายเป็นหนอง
ระบมในจิตใจให้ต้องทุกข์เสียเหลือเกิน
(ผมก็เป็นคล้ายเช่นนี้มาก่อน อยากหนีบวชอยู่หลายครั้งหลายครา ย่อมมีความเข้าใจ
ตรงนี้ดี แต่ต้องทนอยู่ไปอย่างนั้นจนชินชา และปรับตัวใหม่เหมือนจิ่งจกปรับสีตนเอง
ไปเสียแล้ว ความร้อนลุ่มจึงหมดไป)
กล่าวถึงทิดหนุ่มคนนี้ เห็นทุกอย่างในเพศฆารวาส เป็นทุกข์โทษขัดหูขัดตาไปเสียหมด
จิตใจก็น้อมที่จะไปบวชให้ได้
จึงตัดสินใจบวชพระอีกครั้ง ทิ้งภรรยาที่คลอดลูกได้ เพียงไม่กี่วัน กลับไปบวชที่วัดถ้ำเสือ
และปฏิบัติธรรมอย่างเดิม
ฝ่ายภรรยาเก่า (ต้องใช้คำว่าภรรยาเก่า เพราะท่านบวชพระแล้วตัดขาดจากทางโลก)
ด้วยความรักและผูกพันต้องหอบลูกอายุประมาณ 1 เดือน ติดตามบวชชีพราหมณ์ตามสามี
โดยได้พักที่กุฏิของฝ่ายชี เลี้ยงลูกไป และทำกิจกรรมภายในวัดไปตามฐานะ
นี้และละครแห่งชีวิตเรื่องหนึ่ง
ผมได้จากวัดถ้ำเสือมาเป็นเวลา 5 ปีแล้วไม่รู้ว่าละครชีวิตของทั้ง 3 เป็นอย่างไร แต่รู้ว่าละคร
ชีวิตของผมยังดำเนินไปเรื่อยๆ จนกว่าจะอาวสาน
นี้และหนอ ความสุข ความร่าเริง ความตื่นเต้น ความเร้าใจ การหัวเราะ รวมทั้ง ความทุกข์
ความโศก ความเศร้าใจ ความพลัดพราก การร้องให้ การคร่ำครวญ ย่อมอยู่คู่กับโลกและรูปนามนี้
มาตลอด ผู้ที่สละโลกและดับรูปนาม สูญจากกิเลส ย่อมสงบหลุดพ้น ถึงความสันติอันไม่กลับคืน

อืมม....น่าเศร้าและน่าดีใจ...ระคนกัน..

ชีวิต..