ของตัวเจ็บปวดเองก็ยังสับสนอยู่เหมือนกันคะ ไม่รู้จะให้ความเห็นอย่างไร แต่ก็อยากให้กำลังใจทุกท่านเหมือนกันนะคะ พยายามผ่านช่วงเวลาที่แย่ ๆ นี้ไปให้ได้นะคะ

ของเราไม่ได้แยกกันนอนเพราะสามีเดือนนึงจะกลับมานอนบ้านแค่ประมาณ2คืน จะทำงานที่ต่างจังหวัด แต่ก่อนกลับทุกอาทิตย์ แต่ตอนหลังที่ติดหญิงอ้างว่ามีงาน ส่วนตอนนี้ก็บอกว่ามีงาน ในบ้านมีพ่อแม่เราอยู่ด้วย พ่อแม่เรารู้ว่าทะเลาะกัน แต่เข้าใจว่าดีกันแล้ว เพราะเราก็เก็บอาการ
แต่เราอยู่กันแบบเพื่อน สามีบอกว่าเราเป็นเพื่อนกันเถอะ555+++รู้ว่าเลิกกันเอง. ประมาณปีกว่าแล้ว เขาบอกว่าถ้าทนแบบนี้ไม่ได้ก็หย่า ตอนนี้คือเราทนเพราะลูกส่วนหนึ่ง เขากลับมาก็พาลูกเที่ยวกัน คือต่อหน้าลูกและคนอื่น เรารักกัน
แต่ถ้าอยู่กันสองคนหน้าเราเขายังไม่มองเลย

มันขาดความอบอุ่นเนอะ. แถมอนาคตยังไม่รู้ว่าไงเลย ก่อนหน้านี้เขาขอเวลา แต่ตอนนี้เขาบอกว่าเป็นไปไม่ได้แล้ว เราเลยไปไม่เป็นเหมือนกัน อยากหย่าก็สงสารลูก เพราะเราเองก็เริ่มไม่มีใจกับเขาแล้ว มันเฝ้าคอยจนเบื่อ. ล้าๆคะ

เขาบอกว่าให้เราหาคนใหม่ได้นะ ใจดีป่ะสามีเรา

ตอนนี้กอดลูกคะ รอเขาโตแขนยาวๆมากอดแม่หน่อย

มันเหงามากๆ เลยมาเพ้อในลานแทน555+++

คุณรออะไรคะ เข้าใจค่ะว่าคุณรู้สึกแย่แค่ไหน แต่เราก็ต้องยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น และต้องอยู่ให้ได้อย่างมีความสุข วันนี้ไม่ได้ พรุ่งนี้ยังมี ต้องได้สักวัน เวลาจะทำให้คุณดีขึ้นและคิดได้ว่าจะตัดสินใจอย่างไรกับชีวิต เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ ๆ ค่ะ่

เข้าใจคุณรออะไรนะว่ารู้สึกแบบไหน และเป็นอย่างไร เหมือนกันคะ แต่ว่าตอนนี้คิดว่าระดับจิตใจของเรา
มันอาจคิดตอนที่เขาอยู่ให้เห็น พอวันไหนที่ไม่มีเขาอยู่เราก็แสดงตัวตนว่าเราอยู่ได้ด้วยไม่มีเขา เพราะ
จริงๆแล้วการที่เราเอาจิตใจเราไปจดจ่อกับเขาเราก็ทุกข์ ดังนั้นหากเขามาก็มองว่าเขามาในฐานะพ่อ
ของลูกส่วนเราเขาก็คือคนรู้จัก แต่บางครั้งใจคนเราจะมีกิเลสตัวหนึ่งซึ่งคอยบ่งการให้เราคิดแค้น
เราต้องระงับมันให้ได้คะ อย่างของอุ๋ยอุ๋ยจะมองว่ามันเป็นกรรมที่เราต้องชดใช้ ชาติที่แล้วเราทำแบบนี้
เขาเจ็บเหมือนตอนนี้ที่เราเจ็บ หากเราเจ็บมากเขาก็เจ็บมาก ถ้าเรายอมรับตรงนี้ได้ เราก็ก้มหน้ารับใช้
กรรมไป ตอนนี้ให้เราคิดว่าดีนะที่กรรมมันมาให้เราชดใช้ตอนที่เรายังมีแรงทำอะไรได้อยู่ ถ้ามันมา
ตอนเราแก่ ไม่มีเรี่ยวแรงเราจะทำอย่างงัย หากเราใช้กรรมหมด ในเวลาที่เขากำหนดไว้ จากนั้น แสงสว่างก็จะเข้ามาในชีวิตเราเอง อุ๋ยเชื่อว่าสักวันคงมีคะ เราอยู่เฉยๆๆ ไม่ต้องไปเรียกร้องอะไร กรรมมันจะไปตามทางของมันเอง ขอเราอย่างสร้างกรรมใหม่ที่ไม่ดีก็แล้วกัน เราเลือกชีวิตของเราดีกว่าคะว่าจะเดินไปแบบไหนตอนที่เรายังรับกรรมอยู่ หากเราเลือกอยู่แบบมีความสุขแล้ว กรรมอะไรที่ว่าหนัก มันก็จะเบาไปตามใจของเราคิด มองตามความเป็นจริงและอยู่กับความเป็นจริง ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นและอย่าคาดหวังอะไรที่มันยังไม่เกิดอยู่กับวันนี้ ก็พอคะไม่ต้องคิดว่าวันหน้าหรือวันที่เป็นอดีตมันจะเป็นแบบไหน ขอเรามีสติ หากเราจะทำอะไรเราคิดดีๆ มีสติ เชื่อว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี ด้วยความดีของเรา เขาไม่ทำก็ปล่อยเขา ผลอีกหน่อยก็ตามมา บางครั้งอดคิดไม่ได้เหมือนกันนะว่าเมื่อไหร่หนอ เวรกรรมจะตามเขาทัน (อันนี้เราเกิดทุกข์ละ ทุกข์เพราะอยากให้เขาเป็น) เคยนะเคยเป็นแบบนี้เราทุกข์ซะเอง -*- หากเราปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างไว้ และดำเนินชีวิตของเราไปด้วยการคิดแบบมีสติ และค่อยก้าวไปทีละก้าวๆ มั่นใจที่จะค่อยเดินไปอุ๋ยเชื่อว่าเราทุกคนจะหลุดพ้นจากความทุกข์ เพราะความทุกข์กับความสุขมันใกล้กัน มองมันตามความเป็นจริงอย่างน้อยเราคิดนะว่าทุกข์นี้มันทำให้เราเจอเพื่อ่นดีๆ เป็นกัลยานิมิตรต่อกันที่ดี เข้าอกเข้าใจกัน เห็นใจกัน เป็นกำลังใจให้กัน นี่ก็เป็นสิ่งดีๆๆ ที่เข้ามาในชีวิตของเราแล้ว แถมเรายังอาจารย์ที่เขาอยู่ในระดับต่างๆ มาแวะเยี่ยนเป็นกำลังใจให้พวกเราบ่อยๆ เห็นมั้ยคะชีวิตด้านสุขของเราก็มี แล้วเรากลับมาคิดถึงเขานะ เขามีใคร ก็มีแค่ผู้หญิงที่ร่วมกันกระทำบาป ผิดศีลธรรม อันนี้หนี้ไม่พ้นกรรมเหมือนกันคะ ทุกสิ่งทุกอย่าง ตั้งอยู่ แล้วดับไป หนีไม่พ้นเรื่องเวรกรรม หากเราทุกคนยอมรับสิ่ง มันจะทำให้ใจเราเป็นสุขคะ

ขอให้เพื่อนๆทุกคน อย่าได้มีความทุกข์เลย เมื่อก่อนเราทุกข์ แล้วเราเป็นอย่างงัย มันก็ไม่มีอะไรเปลี่ยน
แปลง ตรงกันข้ามกับให้แย่ลงไป (อุ๋ยมีบทเรียนมาแล้ว) อาจมีสักวันที่เรารู้สึกปล่อยวาง วันนั้นถือว่าจิตใจเราสงบมาก และมีกลิ่นอายของความปลอดโปร่งโล่งใจ หากเราทำได้ทุกวันๆๆ ก็จะดีกับตัวเรา แต่อย่าพยาม เพราะการพยายาม เหมือนความอยากนั่นเอง มันจะทำให้เกิดทุกข์ เราปล่อยใจเราไปตามธรรมชาติ ไม่ถึงกับเฉื่อยชานะคะ เรามองอะไรให้เป็นสุข ใจก็สุขเองคะ วันนี้เราจิตตก เราก็ต้องประคองให้ได้ไม่ใช่ให้มันตกตลอดเวลา มองมันเป็นกรรม และ เราก็รับกรรม สิ้นสุดเมื่อไหร่ เราอิสละเมื่อนั้น
ขอเพื่อนๆทุกคน ดูแลตัวเอง จิตใจตัวเองคะ เป็นกำลังใจให้ในวันที่ฝนตก ฟ้าร้อง พรุ่งนี้แดดจะออกแล้วคะ รักษาใจนะเจ้าคะ

ทำใจคะ ทำไรไม่ได้ก็ ใช้กรรมกันไป แต่ก่อนเขาเข้ามาในชีวิต เราอนุญาติเขาเอง ตามมาจีบ ตามมาหาเราก็ตัดสินใจเอง ตอนนี้คนหมดใจจะไป เราก็ต้องตามใจเขา สงสัยชาติที่แล้วทำกรรมกับเขาไว้เยอะ

ทุกข์เพราะเราคิดเอง เขาอยากทำอะไรทำไป พยายามไม่คิดเนอะ สู้ๆกันไปคะ

คุณอุ๋ยดูแลเด็กๆ ดีนะคะ ส่วนตัวคือทำงานเกี่ยวกับเด็กวัยรุ่น. และจะค่อนข้างกังวลเกี่ยวกับเด็กที่ครอบครัวพ่อแม่แยกกัน
คือเจอหลายกรณี แต่ไม่ใช่ว่าเด็กทั้งหมดจะมีปัญหานะคะ อยู่ที่คุณแม่เลยคะ บางกรณีลูกไม่มีปัญหา แต่ตัวคุณแม่มีปัญหาคือห่วงลูกมากๆๆ เกินเหตุคะ

สู้คะ

ตอนนี้ก็เลี้ยงลูกค่ะ บางครั้งก็เอาไปปฏิบัติธรรมด้วย หากิจกรรมทำกับลูกบ่อยๆ ส่วนเรื่องพ่อเขา
จะไปจะมาก็สุดแล้วแต่คะ ไม่ได้ใส่ใจ เปลี่ยนจากการเอาใจใส่เขา มาใส่ใจลูกแทนคะ ก็มีความสุข
อีกแบบ เรามัวแต่คิดเรื่องเขา มันก็ไม่มีประโยชน์คะ ไม่อยากเอาเวลาที่มีค่าไปทิ้ง กับคนที่เขา
ไม่ได้คิดถึงเรา อุ๋ยเลยคิดว่าเวลาของอุ๋ยยกให้ลูกหมดดีกว่า ทุ่มเท เลี้ยงเขาให้เป็นคนดีในภายหน้า
เราก็เป็นแม่ที่ดีของเราไปคะ อย่าคิดอะไรมากเลย ชีวิตต้องเดินไปข้างหน้าคะ อย่าท้อ และก็อย่าถอย
การที่เราตั้งมั่นอยู่บนความดี ในวันนี้ วันหน้าหรือภพหน้าเราจะสบายคะ เป็นกำลังใจให้ทุกคนรักษาใจนะค๊า..

คะ ดำเนินชีวิตกันไป

สู้ๆๆคะเพื่อนๆๆ ทำใจให้สบายๆๆ ยอมรับความจริง มองตามความเป็นจริง แล้วเราจะไม่ทุกข์
คะ

"ความทุกข์"ไม่ว่ามัน "สาหัส" ขนาดไหน
ขอเพียง เรา "อดทน" ไว้ อีกเดี๋ยวมันก็จะ ผ่านไป
และ "ความสุข"ไม่ว่ามันจะมากมาย เพียงใด
ต่อให้ เรา "ยื้ดยุด" ฉุดดึงยังไง มันก็จะ "ผ่านไป" เช่นเดียวกัน

...ในบางครั้งข้อคิดเล็กๆน้อยๆจากการอ่าน หรือ การฟังธรรม อาจจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงเราได้ทันทีทันใด...แต่มันช่วยให้ จิตใจเรารู้สึกดี สงบ และสบายใจเป็นที่สุด... ในบางครั้งการอ่าน การศึกษาแต่ละครั้ง...ก็ไม่ได้สอนเรื่องการให้อภัย...ไม่ได้สอนเรื่องการยิดติด ถือครอง...แต่เราสามารถเอามาปรับใช้ได้ ไม่ยากเลย...เพราะรู้สึกเป็นทุกข์กับการที่ตั้งตารอ พยายามทำอะไรๆ ให้กับใครๆ...แต่มันเหมือนไม่ได้รับการตอบสนอง เ...พราะว่าเขาทั้งหลายเหล่านั้นไม่เห็นความสำคัญของเรา...หรือนั่นอาจเป็นเพราะเราคาดหวัง และเมื่อไม่ได้สิ่งที่เราหวังนั่นเอง เราจึงเป็นทุกข์...เราไม่สามารถกำหนดหรือกะเกณฑ์ใครต่อใครได้ ไม่สามารถบงการใครต่อใครได้ ...ถ้าเค้าไม่ยินยอม ทำให้ได้ข้อคิดที่ว่า...การที่เราทุกข์ แล้วใครๆทุกข์กับเราบ้างหรือเปล่า อย่าเอาใครต่อใคร...ให้เขามามีบทบาท มีความสำคัญกับชีวิตเรามากนัก ชีวิตยังไม่ใช่ของเราเลย เพราะฉนั้น ไม่มีอะไรที่อยู่กับเรา และเป็นของเราตลอดไป

เย็นนี้ เจ้ากรรมนายเวรเรากลับบ้าน
ทำตัวไม่ถูก เบื่อ ๆ ถ้าบอกว่าไม่ต้องกลับเขาก็จะไม่กลับทันที เราเองยังสับสนว่าอยากเจอหรือไม่อยากเจอ
แต่ลูกเตรีียมคิดว่าจะให้พ่อพาไปไหนแล้ว วางแผนเที่ยว


อุเบกขาใช่ไหม

ได้เวลาใช้กรรมอีกล่ะนะ

สู้ๆๆนะค๊าเพื่อนๆ ความดี รักษาศีล ชนะทุกอย่างคะ การชดใช้กรรม ทุกวันเดี๋ยวมันก็ผ่านไปคะ
อย่าคิดมาก อย่าทำใจให้เศร้าหมอง เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะ คนเรามีขึ้น มีลงคะ ตนเป็นที่
พึ่งเห็นตนคะ สู้ๆๆคะ

คุณอุ๋ยเป็นไงบ้างคะ อ่านกระทู้ของคนอื่นเก่า ๆ ดูแล้ว เหมือนมันเป็นเรื่องธรรมชาติ เลยนะคะ

เหนื่อยเนอะ สู้ๆกันไป

วันนี้ยังทำใจไม่ได้ สักวันต้องทำได้ พี่ๆคนอื่นเขายังผ่านไปได้ เราก็ต้องทำได้เนอะ