ในสมัยนั้นพระพุทธเจ้าสอนให้มีการบรกรรมหรือเปล่า ถ้าไม่มีเแล้วการบริกรรมจะพาเราถึงจุดหมายได้จริงหรือเปล่า หรือจะไปหยุดอยู่ที่สมาธิเพียงอย่างเดียว แล้วก็นึกว่าบรรลุธรรมขั้นสูงสุด ถามเป็นความรู้เพราะบางสถานทีบอกว่าไม่ต้องบริกรรมใดๆทั้งนั้นให้อยู่กับความจริง ถ้าอยู่กับความจริงก็จะได้พบความจริง ถ้าอยู่กัสมมุติก็จะได้ความจริงแบบสมมุติคือสมาธิขั้นฌานโลกีย์ ข้อผู้รู้ช่วยตอบด้วยครับ

สอนบริกรรมตรงๆน่าจะไม่มี มีแต่เพียง ตรัสบอกกลายๆว่า กรรมฐาน 40 ก็ ดีอยู่

แต่ที่ทรงสอนให้เจริญปัญญาวิปัสสนาภาวนา หรือเจริญมรรค 8 หรือสติปัฏฐาน 4 หรือเจริญสมถะควบคู่กับวิปัสสนาภาวนาอย่าง อานาปานสติสูตรนี่ มีเยอะครับ

เหมือนว่ามีก๋วยเตี๋ยวอยู่ถ้วยหนึ่งรสชาติอย่างนี้แล้วก็มาปรุงกันเพิ่มรสก๋วยเีตี๋ยวก็เป็นอีกรสหนึ่ง แล้วก็ปรุงกันไปเรื่อยๆ แต่ก็กินได้ แต่รสชาติเก่าๆก็ไม่เหลือแล้วประมาณนี้ละเนาะ

คำจำกัดความ "บริกรรม" ? เอาชัดๆสิครับ

ในที่นี้หมายความว่าการที่เอาคำอย่างเช่น" พุทธโธ" " สัมมาอะระหัง" มาท่องในใจเพื่อให้เกิดสมาธินะครับ

เขาดูที่ผล...ส่วนกุสโลบายเป็นเรื่องเฉพาะบุคคล...ของดอกเตอร์อาจใช้ไม่ได้ผลกับพวก ป.ตรี



ต้องกลับไปถามผู้ทำ...ว่าทำแล้ว...ผลเป็นอย่างไร

เรานั้นมีอายุ ๑๘ ปี ออกบวชเป็นบรรพชิต
เรายังไม่ได้คุณวิเศษในศาสนาของพระศากยบุตร เรามีปัญญาเขลา เพราะ
เราอบรมอยู่ในบุรี พระพี่ชายจึงขับไล่เราว่า จงไปสู่เรือนเดี๋ยวนี้ เราถูก
พระพี่ชายขับไล่แล้วน้อยใจ ได้ยืนอยู่ที่ซุ้มประตูสังฆาราม ไม่หวังใน
ความเป็นสมณะ ลำดับนั้น พระศาสดาเสด็จมา ณ ที่นั้น ทรงลูบศีรษะ
เรา ทรงจับเราที่แขน พาเข้าไปในสังฆาราม พระศาสดาได้ทรงอนุเคราะห์
ประทานผ้าเช็ดพระบาทให้แก่เราว่า จงอธิษฐานผ้าอันสะอาดอย่างนี้วางไว้
ณ ส่วนข้างหนึ่ง เราจับผ้านั้นด้วยมือทั้งสองแล้วจึงระลึกถึงดอกบัวได้
จิตของเราปล่อยไปในดอกบัวนั้น เราจึงได้บรรลุอรหัต เราถึงที่สุดใน
ฌานทั้งปวง ในกายอันบังเกิดแล้วแต่ใจ กำหนดรู้อาสวะทั้งปวงแล้ว
ไม่มีอาสวะอยู่ คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมปภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และ
อภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งชัดแล้ว พระพุทธศาสนาเราได้ทำเสร็จแล้วฉะนี้แล.



พระศาสดาตรัสว่า ปันถกะเอ๋ย! อย่าคิดมากไปเลย. เธอบวชในศาสนาของเรา มานี่ มารับผ้าผืนนี้ไป แล้วจงทำบริกรรมในใจว่า รโชหรณํ รโชหรณํ (ผ้าเช็ดธุลี ผ้าเช็ดธุลี) ดังนี้แล้ว จึงได้ประทานท่อนผ้าสะอาดอันสำเร็จด้วยฤทธิ์ให้.

ท่านนั่งใช้มือลูกคลำบริกรรมท่อนผ้าที่พระศาสดาทรงประทานให้มาว่า รโชหรณํ รโชหรณํ ดังนี้. เมื่อท่านบริกรรมลูบคลำผ้าผืนนั้นไปมา ผ้าสะอาดก็กลายเป็นเศร้าหมอง เมื่อท่านบริกรรมลูบคลำไปอีก ผ้าสะอาดก็กลายเป็นเช่นกับผ้าเช็ดหม้อข้าว, เพราะมีญาณอันแก่กล้า ท่านจึงคิดอย่างนี้ว่า แต่เดิมมาท่อนผ้าผืนนี้ก็บริสุทธิ์สะอาด เพราะอาศัยสรีระอันมีวิญญาณครองนี้ จึงได้กลายเป็นอย่างอื่นเศร้าหมองไป ฉะนั้น ผ้าผืนนี้เป็นอนิจจังอย่างไร แม้จิตก็คงเป็นอย่างนั้นแน่ จึงเริ่มตั้งความสิ้นไปเสื่อมไป ยังฌานในนิมิตนั้นนั่นแลให้เกิดขึ้นแล้ว ทำฌานให้เป็นบาท เริ่มเจริญวิปัสสนาก็ได้บรรลุพระอรหัตพร้อมทั้งปฏิสัมภิทา ๔.

พอท่านได้บรรลุพระอรหัตแล้วเท่านั้น พระไตรปิฎกและอภิญญา ๕ ก็ติดตามมาแล้ว.

สาธุ....

จุดประสงค์ของการบริกรรม ก็คือ การทำให้สติมาอยู่กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
หรือให้สติมาอยู่ที่กายใจ ไม่ให้ฟุ้งซ่าน
ตัวอย่างเช่น ห้องสนทนาธรรม การตั้งกระทู้มันต้องอยู่ที่
ประเด็นธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า แต่ถ้ามีคนคนมาตั้งกระทู้
ไร้สาระไปจากคำสอนของพระพุทธเจ้า โพสคำกลอน โพสคลิป
โพสคำพูดเรื่อยเจื้อย
เขาว่าคนพวกนี้กำลังขาดสติ จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องอาศัยการบริกรรม
เพื่อเรียกสติให้กลับคืนมา

จขกทอาจจะยังไม่รู้จัก นิวรณ์ห้า
นิวรณ์ห้าเป็นสิ่งที่มาขว้างกั้นความดี
เราสามารถปฏิบัติในสิ่งที่ป้องกันไม่ให้นิวรณ์เกิดได้ เช่นการทำระลึกรู้....
อนุสติสิบ
หรือถ้านิวรณ์เกิดแล้วก็ใช้หลักของกรรมฐานสีสิบกอง

ซึ่งทั้งสองวิธีเรียกว่า...การบริกรรม

อยากแนะนำจขกท ให้บริกรรมกรรมฐานสี่สิบอันใดอันหนึ่ง
เพราะรู้สึกว่า จขกทโดนนิวรณ์เล่นงานอยู่ สติสตังจขกทกำลังกระเจิดกระเจิง
บริกรรมก่อนนานๆ แล้วค่อยตั้งกระทู้นะครับ

จขกทเขาถาม ผิดถูกอย่างไรก็บอกเขาไป
อย่าลืมว่าเขาเป็นผู้ถาม เขาไม่ได้ตั้งกระทู้บอกว่า..
บริกรรมคืออย่างโน้น คืออย่างนี้

กรัชกายทำแบบนี้มันไม่เท่หรอกจะบอกให้ มันเหมือนเด็กเอาเรื่องไม่เป็นเรื่อง
มาเป็นประเด็น ทำแบบนี้สติของจขกทกำลังจะเข้ารูปเข้ารอย เดี๋ยวก็กลับไปกระเจิงอีกหรอก

บอกไปเลยว่า บริกรรมหมายถีงอะไร แล้วที่จขกทขยายความต่อจาก
คำว่าบริกรรมผิดถูกอย่างไร

กรัชกายอายุอานามก็มากแล้วน่ะ ถามเซ้าซี้เป็นเด็กไปได้

บางคนบอกว่าบริกรรมได้ดี บางคนบอกว่าบริกรรมไม่ดี เอ้ะ อันไหนดีน้า!เราจะเอาอะไรมาเป็นหลักดีน้า!

ก่อนจะพูดกันเนี่ย ต้องเอาให้แน่เอาให้ชัดกันดิ มิใช่อะไรก็ ธรรมๆๆ บริกรรมๆๆๆ อะไรธรรม อะไรบริกรรม ขีดวงกันก่อน

แล้วเจ้าลัทธิโฮล่ะยังไง

อ้อ แล้วรู้ได้ไงสติ จขกท. กำลังเป็นรูปเป็นร่าง ถ้าแค่นี้กระเจิดกระเจิงแสดงว่าไม่เป็นสติแล้ว

เบื้องต้น พึงมองคำบริกรรม เช่น พุทโธก็ดี พองหนอ ยุบหนอ ก็ดี สัมมาอรหังก็ตาม เป็นเหมือนเครื่องตรึงจิตให้แนบอยู่กับกรรมฐานที่ใช้เช่น ลมเข้าลมออก เป็นต้นได้มั่นขึ้นเท่านั้น ขั้นเริ่มต้นนะ

2 ลิงค์นี้ บอกเรื่องที่พูดมาแล้วก่อนหน้า และเดี๋ยวนี้

ถ้ารู้คุณค่าของศีล ๘ ถูกต้องแล้ว จะรักษาอุโบสถแบบไหนๆ ก็เลือกได้อย่างสมเป็นพุทธชน

ที่

http://www.watnyanaves.net/th/clip_detail/53

และ

จะไปนั่งสมาธิ หรือเข้าวิปัสสนา ก็มาทำความเข้าใจให้มีพื้นกันไว้ก่อน

http://www.watnyanaves.net/th/clip_detail/54

นี่แหละครับพี่กายอยู่ๆไปนั่งบริกรรมกัน ผมเห็นมาเยอะครับนั่งบริกรรมกันได้สมาธิใบ่หวยใบ่เบอร์กันมาก บ้างก็ออกทะเลเป็นบ้าเป็นหลังกัน บางคนสะสมปัญญามาก็ต่อยอดได้เอาตัวรอดไป บางคนจมปลักอยู่กับตัวเองนึกว่าเป็นผู้วิเศษเสกของขลังสร้างตระกรุด มันจะหลุดพ้นได้จริงเหรอครับ กิจในอริยสัจสำคัญที่สุด ทุกข์ควรกำหนดรู้ สมุทัยควรละ นิโรธควรทำให้แจ้ง มรรคควรทำให้เจริญขึ้น นี่แหละหัวใจเลย จะทำอะไรก็ให้เรียนรู้อริยสัจก่อนจิตใจจะได้เนี่ยวนำอยู่กับการต้องการออกจากทุกข์ เพราะในขณะเดินทางนั้นมันมีสิ่งหลอกล่อมากมาย