อิอิ ที่ทำตาแป๋วแหว๋ว เพราะ
เรื่องที่ถามในกระทู้ เอกอนก็ไม่มีความรู้จริง ๆ ..

จึงเป็น กระทู้ที่เอกอนตั้งขึ้นมา
และก็วางตัวเป็นผู้รับฟังเต็มที่

ไม่ว่าจะไปไหน เอกอนจะติดหนังสือไปด้วยตลอด
เผื่อต้องนั่งรอ หรือ นั่งว่าง เอกอนก็หยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน

สมัยทำงานอยู่สีลม ต้องตื่นแต่ตี 5 เลิกงาน 6 โมงเย็น
กลับถึงบ้าน 2 - 4 ทุ่ม
เอกอนจะอ่านหนังสือก่อนนอนทุกคืนจนเที่ยงคืน ตี1 ตี2
แต่ยังไงก่อนนอน ก็จะทำสมาธิจนเรารู้สึกว่าพอเหมาะ
เป็นกิจวัตรเลยล่ะ

กับการทำสมาธิ คือ เอกอนเอามาช่วยในการให้จิตเรามีความต้านทานต่ออารมณ์ต่าง ๆ
ที่รุมเร้าเข้ามาในแต่ละวัน
เหมือนกับว่า เอกอนล้างใจตัวเองทุกวันด้วยการทำสมาธิ
ทำให้ตอนเช้า เอกอนก็ตื่นไปเจอกับเช้าวันใหม่
ทุกอย่างพร้อมที่จะสดใหม่ตลอดเวลา

ในช่วงต้น ๆ ของการเข้ามาปฏิบัติ
การทำสมาธิ เอกอนเห็นชัดคือ ได้ความสงบใจ
การอ่านตำรา ได้ความรู้ได้ความเข้าใจ
ซึ่งการอ่านตำราแต่ละประเภท มันก็ใช้คุณภาพจิตที่ต่างกัน
คือ เอกอนรู้สึกงั๊นน่ะ
คือ ถ้าจิตหยาบ มันจะอ่านหนังสือธรรมะ ไม่ค่อยสุข
แต่ถ้าจิตละเอียด ก็จะแสดงความรู้สึก (ผัสสะ) อีกแบบ
ถ้าจะเปรียบให้เห็นภาพ
ก็เหมือนกับการเอากระดาษทรายที่ความหยาบละเอียดต่างกันไป ไปถูไม้น่ะ
เวลาที่เราถูลงไป มันจะให้ความรู้สึกที่ต่างกัน

อิอิ คุณมาคุยเรื่องอ่านหนังสือ เอกอนเลยออกนอกเรื่องเลย

เล่าไปก็ไม่รู้เรื่องหรอกครับ เพราะมันเป็นสภาวะ ต้องเข้าไปรู้ไปเห็นเอง
วิธีที่จะไปก็คือหมั่นมีสติ ตามรู้อารมณ์บ่อยๆครับ เช่น โกรธก็รู้ว่ากำลังโกรธ โลภก็รู้ว่า
กำลังโลภ แม้กระทั้งคิดก็รู้ว่ากำลังคิด แบบนี้ครับทำไปเรี่อย เมื่อมันเกิดสมาธิขึ้นเมื่อใด
ก็จะเห็นสภาวะไตรลักษณ์ ที่ว่าเห็นไตรลักษณ์คือ เห็นความไม่เที่ยงของอารมณ์ เห็นทุกข์
ของความไม่เที่ยง และรู้ว่าสิ่งนั้นมันบังคับไม่ได้

เวลาที่ใครคิดว่าตัวเองนั้น เลว ยากที่จะ ดี
เอกอน จะบอกกับเขาประมาณนี้เสมอ
"ไม่มีใครเลวสนิท อย่างชนิดที่ว่าไม่มีดีหรอก"

เมื่อไรที่ เกิดรอยแยก แล้วปรากฎลำแสงลอดออกมา
เมื่อนั่นเขาก็จะเห็นแสง
และ เขาจะค้นพบ หนทางที่จะนำความสว่างไสวกลับคืนมาอีกครั้ง

ความคิดวิตกและเวทนาน่ะ บีบคั้นหัวใจผมเต็มๆ