จิตนี้มีความสำคัญ ธรรมดาคนเราคิดอะไรมักจะไม่ค่อยรู้ตัว วันหนึ่งๆ คนที่จะรู้ตัวว่าคิดอะไร ทำอะไรจริงๆ มีน้อย ส่วนมากก็คิดไปตามความเคยชิน หรือตามอารมณ์นี่แหละ คิดไปเรื่อยๆ จึงเป็นเหตุให้เกิดทุกข์

ทุกข์เกิดขึ้นกับเราทุกวันนี้ เพราะเราไม่รู้จักความคิด คิดผิด คิดถูก ก็ไม่รู้ และเมื่อคิดผิด ก็เกิดทุกข์ทันที บางครั้งก็ทุกข์เกินกว่าเหตุอีกด้วย บางครั้งเจ็บไข้ได้ป่วย ไม่สบายกายนิดหน่อย แต่จิตใจทุกข์มาก ทุกข์กายนิดหน่อย แต่ไปเพิ่มทุกข์ใจอีก เพราะเราปล่อยความคิดของเราให้คิดไปตามกิเลส

ถ้าเราสามารถระงับจิตได้ ทำใจสงบได้ ปัญหาก็จะเบาลง สมมติว่าขณะนี้ เดี๋ยวนี้ เรานั่งสมาธิ ทำใจให้สงบสักพักหนึ่ง 5 นาที หรือ 10 นาที ดูลมหายใจเข้า หายใจออก จิตก็ไม่คิดอะไร ก็สงบสบาย ไม่มีทุกข์ใช่ไหม นี่แสดงว่าทุกข์เกิดเพราะคิดผิด คิดปรุงแต่งเรื่อยไปนี่เอง เห็นอะไร ได้ยินอะไร ไม่ชอบใจ ก็คิดปรุงแต่งไปจนไม่สบายใจ หรือว่าอยู่ดีๆ นึกถึง อดีต ที่เคยมีเรื่องราวไม่ถูกใจ คิดไป นึกไป ปรุงไป จนไม่สบายใจ เป็นทุกข์ บางทีเกิดอาฆาตพยาบาทก็ได้ การปรุงแต่งของจิตของเราจะมีลักษณะอย่างนี้

การสำรวมจิตอย่างที่ทำอยู่ขณะนี้ คือการมาจำศีลภาวนาที่วัด จะยืน จะเดิน จะนั่ง จะนอน ทำใจสงบสบายๆ ฝึกหัดใจให้หยุดคิด หยุดปรุงแต่ง เมื่อไม่ปรุง ก็ไม่มีทุกข์อะไร

และนอกจากนั้นก็ พยายามศึกษา พยายามทำความเข้าใจว่า ที่เราไม่สบายใจกันทุกวันนี้ ส่วนใหญ่เพราะคิดผิด หลวงพ่อชาท่านสอนว่า “ทุกข์เพราะคิดผิด” คิดถูกได้ มีโอกาสแก้ทุกข์ได้ เราจึงควรพยายามศึกษา

ศีล เป็นรากฐาน เป็นรากเหง้าที่เราต้องศึกษา ที่เราสมาทานศีล 5 ศีล 8 ศีล 227 นี่เป็นอาการของศีล ไม่ใช่ตัวศีล ตัวศีล คือ ตัวจิต ตัวเจตนา เจตนางดเว้น

งดเว้นจากการกระทำ การพูด ที่เป็นบาป เป็นอกุศล คือมีหิริโอตตัปปะ ละอายต่อบาป กลัวต่อบาป

ศีลบางครั้งแปลว่า ปกติ ปกติกาย วาจา จิต กายปกติ คือกายที่ไม่เบียดเบียนกัน กายที่อยู่ในขอบเขตของศีล 5 ศีล 8 ศีล 227

ปกติวาจาคือสัมมาวาจา วาจาที่ไม่มีโทษ เมื่อพูดไปแล้วตัวเองไม่เดือดร้อน ผู้อื่นไม่เดือดร้อน

ปกติใจ คือ สบายใจ สงบใจ เรียกว่าใจเป็นศีล


บทความจากหนังสือ “ทุกข์เพราะคิดผิด” ของ พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=6&t=20096

รวมคำสอน “พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38514

ธรรมะของพระอาจารย์มิตซูโอะ ดีๆ ทั้งนั้นคะ