แล้วคุณวิริยะ อยู่ในกลุ่มคนโสด ด้วยอ่ะปะค่ะ

ในมงคล ๓๘ ท่านกล่าวถึงคุณของมารดาบิดาและอานิสงส์ของการบำรุงบิดามารดา

อย่าเอาแต่...ยิ้ม..ซิ....

นึกขึ้นมาได้อันหนึ่ง....

ทำไม....การโกรธผู้ที่ไม่โกรธตอบ....การทำร้ายผู้ไม่ทำร้ายตอบ...กรรมจึงหนักกว่าปกติ?


อิอิ....ถามจริงนะเอ้า...ไม่ได้เล่น....

เพลงนี้สมัยนั้นเป็นเพลงประกอบละครเรื่องหนึ่ง
ซึ่งตอนนั้นเอกอนก็เข้าไปเรียนต่อที่กรุงเทพ
ก็จะนึกถึงเพลงนี้เสมอ...นึกถึงปาป๊ะเสมอ
...ไม่ว่าจะทำอะไร...
กับชีวิตที่ต้องเผชิญโลกเพียงลำพัง
ก็จะมีเพลงนี้ไว้คอยเตือนใจตัวเอง
ห่างกันแค่กาย...แต่ปาป๊ะยังคงอยู่ใกล้ในใจเสมอ
จะคอยดูแลตัวเองให้ดี...เพื่อให้ปาป๊ะสบายใจ

อิอิ .. เริ่มเห็นความยุ่งยากของการครองคู่ .. อีกไม่เกินเจ็ดปีคงหนีเพื่อนไป(บวช)
บอร์ดธรรมจักร คงต้องหาผู้ดูแลคนใหม่แล้วละครับ ..คิกคิก

เรื่องการมีคู่ครองเนียะ คุณน้องนึกถึงคำพูดของแม่ตนเองจริงๆนะ แกพูดว่า "อิหล้าตอนได๋สิหาผัวฝรั่งให้แม่ แม่สิได๋สำ่บาย อิหล้่าอย่าเอาอีกเด้อผัวไทยมันเจ้าชู้มันขาดความรับผิดชอบ ฮู้บ่ 55+ (คือแม่จะบอกว่ามีสามีไทยมันมีอัตตราความเสี่ยงสูง) " 5555+ ฮาา

ตราบเท่าที่ท่านยังเห็นเรา...ยังเยาว์...ยังอ่อนต่อโลก...ยังอ่อนแอ
ท่านจะ...ทรงตัวคอยเป็นบ่าที่แข็งแรงไว้เพื่อเรา...
แม้...ในช่วงเวลาที่ท่านเองก็อ่อนแอ...แต่ท่านก็จะแสดงว่าท่านนั้น...แกร่ง
...
ประหนึ่งแม่ไก่ที่ยืนตากฝนอย่างเดียวดาย...ในลานโลง...
ทว่ายังคงกางปีกอันแข็งแกร่งออกไปห่อหุ้มลูก ๆ ทุกตัวไว้
ให้ลูกน้อยได้หลบฝน ได้ซุกไออุ่นหลับสบาย...



กว่าพ่อแม่จะเลี้ยงเราจนเติบใหญ่...ท่านผจญร้อนผจญหนาวมาไม่รู้เท่าไร



เกิดเป็นลูก...ยังไงก็ต้องรีบเติบโต...และรีบกลับมาเป็นร่มเงาให้กับท่านได้พักผ่อน

...

เป็นโอกาสอันดีของฮาน่าจัง
ที่ได้มีโอกาสอยู่ใกล้และทดแทนคุณท่าน