ชีวิตเจ็ดอย่าง

ชีวิตเหมือนน้ำค้างบนยอดหญ้า
ยามอุทัยไต่ฟ้าคราฉายแสง
น้ำค้างย่อมอ่อนล้าโรยราแรง
ตามอุทัยไล้แสงสลายรอย

ชีวิตเหมือนฟองน้ำยามฝนตก
ก่อกระเปาะลมปกเป็นก้อนปล่อย
ร่วงเรี่ยดินแล้วแตกชำแรกคอย
เป็นสายน้ำไร้รอยฟองน้ำเดิม

ชีวิตเหมือนรอยไม้ขีดในน้ำ
มีรอยย้ำแค่พริบตาตอนท่าเริ่ม
วาดไม้ต่อหวังรอยไม้ไกลกว่าเดิม
รอยขีดเก่ากลับไม่เสริมเส้นรอยรวม

ชีวิตเหมือนน้ำตกจากภูเขา
ไหลเร้าโครมครามนิยามร่วม
จากที่สูงสู่ที่ต่ำไม่กำกวม
ไม่มีสวมย้อนคืนนิรันดร

ชีวิตเหมือนน้ำลายที่ถ่มทิ้ง
เป็นเรื่องยากอย่างยิ่งจะตักช้อน
กลับมากลืนฝืนอมสยมพร
มีแต่รอนทิ้งไปไร้ใยดี

ชีวิตเหมือนชิ้นเนื้ออังไฟเตา
ย่อมเกรียมไหม้ไฟเผาตามวิถี
เป็นขี้เถ้าเคล้าห้วงท่วงทุลี
มิได้มีชิ้นเดิมเติมเชื้อไฟ

ชีวิตเหมือนโคถูกจูงไปโรงฆ่า
แมัสะทกอ่อนล้าน้ำตาไหล
ท่วมรอยเท้าทุกก้าวที่สาวไป
มิอาจไพล่หลีกภพจุดจบเลย

สิริมงคล 28/07/57
เรียบเรียงจากธรรมชาติของชีวิต ๗ ประการ
(อังคุตตรนิกาย สัตตกนิบาต อรกานุสาสนีสูตร)