อ่านดูแล้วก็ตรงตัวทุกอย่างนะคะ
ถ้าตามความเห็นของไอเดีย
สงสัยในที่นี้...ก็แบบไอเดียอะค่ะ สงสัยในสภาวะธรรม
ท่านเลยว่า..สงสัยได้..แต่อย่าไปให้ความสำคัญ..เพราะจะมีเรื่องให้สงสัยอยู่เรื่อย
ให้สงสัยเกี่ยวกับวิธีปฏิบัติ แต่อย่าไปสงสัยเกี่ยวกับผล ไม่เกิดประโยชน์อะไร
เช่นนะ..ได้วิธีคือ กำหนดพุทโธ...นั่งๆไปเห็นนั่นเห็นนี่,,ฌานนั้นฌานนี้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้
ถ้าเราไปคอยสงสัยมันก็เป็นความหลงอ่ะค่ะ แต่เพราะเราไม่เคยเจอ..ท่านก็ว่าสงสัยได้
แต่อย่าไปให้ความสำคัญ เพราะจะมีเรื่องให้ต้องสงสัยอยู่เรื่อย.......



ให้สงสัยในมรรค อย่าสงสัยในผล ในนิพพาน
นี่แหละค่ะ...กินข้าว กินแล้วอิ่มอย่างไร ก็กินเข้าไปสิ กิ่นอิ่มแล้วจะรู้เอง [/quote]

อ้อ พูดถึงนั่งภาวนา ไม่ได้พูดถึงหลักธรรม

เพราะความสงสัยตีได้หลายแง่

คำว่าสงสัยในพระนิพพานนั้น ในแง่พระธรรมคือ ความลังเลสงสัยในพระรัตนตรัย แต่ในแง่ปฎิบัติคือสงสัยในอารมณ์ของพระนิพพาน ว่าอารมณ์พระนิพพานเป็นอารมณ์แบบไหน


ท่านคงเขียนยาวกว่านี้ แต่เอามาลงนิดเดียว คนอ่านเลยตีความหมายไปได้หลายแง่

ดังนั้น หากพูดถึงหลักของพุทธศาสนา หากไม่สงสัยอะไรมากนัก ท่านว่าอะไรว่าตามกัน มันจะกลายเป็นความเชื่อที่งมงาย ไม่ได้ฝึกฝนวิธีคิด ไม่เป็นไปตามตามหลักของพุทธศาสนา คือวิเคราะห์เหตุ และผล ตามความเป็นจริง

ดูเดี๋ยวนี้..คุนเปลื่ยนชื่อใหม่ จะหนักเรื่อง กลัวตาย นะคะ
การพยายามโพสธรรมะก็ดี
เป็นงานภายนอก ...แต่อย่าลืมงานภายในนะ
ถ้ามันกลัวตายมากนัก...ก็ยิ่งอย่าประมาท...รีบพิจารณาแยกแยะ
เอาจนถึงที่สุดว่า มันกลัวเพราะอะไร?ทำไม?

การอธิษฐาน..สำหรับไอเดีย รู้สึกว่ามันเป็นการตั้งใจ ไปแบบแน่วแน่ คือเกี่ยวกับการสร้างบารมี
แต่ถ้าทำเพราะกลัวตาย...แบบนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน
เพราะทุกครั้งที่อธิษฐานในการปฏิบัติ..มันจะเป็นแบบไปปักหลักปักธงชัยหมายไว้
คราวนี้จะทบทวนถึงจะต้องตายก็จะไม่ยอมแพ้ แบบนี้มากกว่า

ฟังพูดจะเหมือนดูดีเนาะ คือก็แค่ทำบางครั้งบางคราวอ่ะนะ
ใหม่ๆทำไม่ได้บ้างก็มีค่ะ

อ่านหนังสือค่ะ..มันเป็นแบบการตอบคำถามที่มีคนถามมาสั้นๆ..แต่ท่านตอบตามแบบฉบับนี้
ก็คงแบบว่า..คนฟังก็ตีความหมายไปละกัน ว่าโดนใจใคร ยังไง?
ไอเดียเคยไปกราบท่านครั้งเดียวค่ะ...ไปแบบทะเล่อทะร่า
ไม่รู้ว่าทางวัด..เข้าไป..ต้องทำอะไร รูปแบบไหน ไม่รู้ด้วยซ้ำ..ว่าเป็นวัดที่ท่านพักอยู่
แค่คุ้นๆกะตั้งใจหาที่เที่ยวในพัทยา
พอไปถึง..เข้าไปนั่งด้านหลังพระพุทธรูป ไม่เห็น ก็ไหว้พระรับศีลไป..ใจก็คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้(ศีล)
พอเสียงให้พร...ก็เอ้ คุ้นๆ ใช่แน่
ลุกอ้อมไปอีกประตู คนเต็ม แต่ด้วยความไม่รู้วิธีขั้นตอนทางวัด
ก็พรวดพราดเข้าไปจะถวายปัจจัย ไม่ทันไรท่านเริ่มเทศน์...ตอนเราถวายเสร็จ
ก็เลยนั่งต่อหน้า ไม่กล้าขยับตัวเลย
แถมท่านเทศน์เรื่องที่ใจคิด,,,,,,, จะว่าบังเอิญก็ได้นะ
แต่ท่านก็ต่อ เรื่องที่ถกกันตอนนั่งรถมา เกี่ยวกับเรื่องคนทำแท้ง ก็เลยกลายเป็นความบังเอิ้น บังเอิญเลย
ประทับใจค่ะ..เล่าสู่กันฟัง