ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ

555555555
คิดตามตำราอีกแล้วๆ นี่แหละหนาผู้ที่ไม่สามารถทิ้งวิชาการได้ จึงคิดแต่การใหญ่ทั้งๆที่กำลังยังน้อย

เอก้อนต้องกลับไปดูลำดับของการขุดถอนสังโยชน์ 10. มาประกอบการพิจารณาเรื่องที่เอก้อนพูดอีกคนหนึ่งแล้ว

ทำไมต้องอ้อมค้อมไปไกลดุจสิงห์โตถูกศรยิง แล้วมัวไปคิดวิธีถอนลูกศร วิ่งไปหายามาทาบรรเทาเจ็บจากลูกศร ทำอย่างนี้นายพรานก็หนีกลับไปนอนบ้านแล้วก็หาเวลามายิงศรใส่สิงห์โตหรือราชสีห์โง่ตัวนี้ให้เจ็บอยู่ร่ำไปไม่สิ้นสุด
ดีไม่ดีราชสีห์อาจต้องตายเพราะคมศรไปเสียก่อนหมดโอกาสที่จะฆ่านายพรานได้ในปัจจุบันชาตินี้

ในสังโยชน์ 10 เป้าหมายแรกของการถอนเหตุทุกข์คือ สักกายทิฏฐิ ผู้เป็นพ่อของตัณหาเป็นปู่เป็นตาของกิเลสทั้งปวง ถ้าฆ่าพ่อมันตาย วิจิกิจฉาอันเป็นดุจแม่ของตัณหาและย่ายายของกิเลสก็จะตายตามทันทีเหมือนนกเงือก ที่ถ้าผัวตายเมียจะตายตามเมียตายผัวก็ตายตามเช่นกัน

เมื่อฆ่าพ่อแม่ปู่ย่าตายายของตัณหาและกิเลสตายไปแล้วเช่นนี้ก็หมดผู้ที่จะหาอาหารมาคอยเลี้ยงตัณหาทั้ง108และกิเลสทั้ง 1,500 ทีนี้การจะฆ่าและขุดถอนอนุสัยและสังโยชน์ที่เหลือทั้งหมดก็กลายเป็นเรื่องที่ง่ายใช้กำลังไม่มาก
ไม่เหนื่อยยากอะไร

อวิชชา เป็นสังโยชน์ตัวสุดท้ายที่จะขุดถอนได้ด้วยอรหัตมรรคโน้นเชียวนะ
เอก้อน กบ. อวิชชานี้เป็นเปรียบเหมือนปู่ทวดและผู้บัญชาการใหญ่ของกองทัพกิเลสตัณหาเลยนะ นักวิชาการตัวเล็กๆเรี่ยวแรงยังน้อยอยู่อย่างกบและเอก้อนจะหาญบุกไปฆ่าหมายตาที่แม่ทัพใหญ่ของกิเลส ตัณหา อัตตาเลยนี่ จะไปเข้าตำราที่ว่า "ไม่ประมาณตน". คนลืมตัวนะครับ

เชื่อพระพุทธเจ้า อย่าทำตัวเก่งกว่าพระพุทธเจ้าเพราะพระพุทธองค์เองเมื่อทรงเริ่มสอนธรรมวันแรกและ 5. วันหลังแก่ปัญจวัคคีย์ พระองค์ก็ทรงชี้ทางสายกลางก่อนแล้วสอนกฏของเหตุและผลจนเข้าใจในวันแรก ส่วน 5 วันหลังพระองค์ทรงเน้นสอนเรื่อง อนัตตา หรือวิชาฆ่าสักกายทิฏฐิ มานะทิฏฐิ มิได้ทรงสอนเรื่องอาสวะหรือการทำลายอวิชชาทันทีเลย

อโศกะเคารพพระพุทธเจ้าและบูชาไว้สูงสุดจึงทำตามรอยเท้ารอยบาทวิธีที่พระพุทธเจ้าทรงทำตั้งแต่วันแรกๆ จึงมาย้ำแล้วย้ำอีก ในเรื่อง อนัตตา และอัตตา สาเหตุแห่งทุกข์ที่ค้นหาง่ายทำลายได้เร็วก่อนเพื่อน

จำไว้ให้ดีๆกันว่า ทำลายอัตตาสักกายทิฏฐิให้ได้ก่อนสิ่งใดทั้งหมด ก็จะได้นั่งแท่นทางธรรม มีหลักประกันมีความเที่ยงแท้แน่นอนที่จะได้เข้านิพพานอย่างสมบูรณ์ภายในเวลาไม่เกิน 7. ชาติ หลังจากนั้นงานขุดถอนสังโยชน์ ตัณหา อวิชชาทั้งหลายก็จะเป็นงานที่ง่ายๆสบายๆไปทั้งหมด

ตลอด...
อะไรอะไรก็ว่าคนอื่นลอกตำรา..

ส่วนตัวเอง...ตรงไหนยังทำไม่ถึง...ก็แอบไปจำมาจากตำรา..กลับไม่หยั่กกะพูดถึง

ไปจำจากตำราไม่พอ....ยังไปเปลี่ยนคำตามจิตนาการของตนอีก...

พุดโธ้....

ชอบเปลี่ยน..จนติดเป็นนิสัย...

ระวังนะ....ทำไปทำมาพลาดท่ากลายไปเป็นบิดเบือนพระธรรม...กล่าวตู่คำพระพุทธองค์แล้วละก้อ...อริยะทรัพย์ที่เข้าใจว่าได้แล้วนั้นนะ...จะกลายเป็นหมั่น

ไม่ลอกมาพูดทั้งดุ้นอย่างใครๆหรอกนะกบ

เอาความรู้ในตำราไปพิสูจน์จนหนำใจแล้วถึงมาพูดมาแชร์สู่กันฟัง. กบยังไม่คุ้นเคยเองจึงแปร่งหู

พิสูจน์ธรรมไปด้วยเรื่อยๆอีกหน่อยกบก็จะถึงบางอ้อเองหรอกนะ

สมัยก่อน ๆ ...บางอย่างกระผมก็เป็นอย่างอโสกะ..คือ...ไม่ชอบพูดตามตำรา..มักจะพูดเฉพาะเรื่องที่ตนเข้าใจได้(คิดว่าเข้าใจ...แต่ไม่เซียนขนาดอโสกะ..พูดแบบนี้.. )...แล้วยังมีอคติคนที่พูดตามตำรา..หรือนำคำในตำรามาพูด...

(คือไม่ชอบลอกใคร..กิเลสมันชอบของของตัวเอง ..ชอบของตัวเอง...ชอบตัวเอง... )



ก็เลยพอจะรู้สึกได้ว่า...ทำไมอโสกะจึงชอบพูดว่าใครต่อใครว่า..ลอกตำรา..เอาแต่ตำรามาพูด..

จึงอยากจะเตือนเพื่อนที่พอจะดีได้ด้วยความหวังดี...คุณอาจปรามาสอริยะชน..ปรามาสธรรมของอริยะ..โดยไม่รู้ตัวได้นะเพราะบางคน...ชอบใช้คำพระองค์แทนความรู้สึกของตน...ไม่ชอบใช้คำตน..เพราะเห็นว่าคำของพระองค์สวยงามหมดจรด...ไร้ข้อตำนิอย่างสิ้นเชิง...จะไม่เหมือนคำพูดของตัวเองที่กระด่างกระดำ...

ดังนั้น..ให้ระวัง....อย่าพูดว่าคนอื่นลอกตำรามาพูด...

แม้คนคนนั้นจะลอกตำรามาพูดจริง ๆ ..ไม่ได้มีธรรมอะไรในตน..ก็ไม่ควรพูดว่าเขาลอกตำรามาพูด...จะกลายเป็นหมิ่นพระธรรมไปเสียอีก...ผิดชั้นที่สอง(ไม่รู้ว่าจะหมิ่นผู้อื่นไปทำไมกันหนักกันหน่า...ระงับกิเลสใว้ในใจไม่ค่อยได้.. )


(จริง ๆ ก็อยากจะบอกว่าจะเตือนตรง ๆ นั้นแหละ...แต่มานะทิฏฐิสูงไป...ยศ..หัวโขนที่ได้รับ..คำสรรเสริญ...จากคนรอบข้าง...มันดันความภูมิใจจนสูงลิ้ว...แต่ก็แก้ได้นะ )

แค่การเข้าใจว่า..ยินร้าย..คือ..พยาบาท..นี้ก็แย่แล้ว...ครับ

ยินร้าย....หลังผัสสะนี้..มันแค่แว๊ป..แว๊ป...ไม่ชอบแว๊ปแว๊ป..
ถ้าปรุงมันต่อ.(มันว่าเรา...มันดีสเครดิตเรา...มันดูถูกเรา ฯลฯ).....หลายๆรอบเข้า...ก็จะกลายเป็นโกรธได้...(ในกรณีโทสะจริต..คือชำนาญในการโกรธ..ปรุงแว๊ปก็โกรธแล้ว)

พอโกรธแล้วก็ยังปรุงไม่หยุดอีก (มันว่าเรา...มันดีสเครดิตเรา...มันดูถูกเรา ฯลฯ)...จนรู้สึกว่าถ้าเจอกันอีกจะช่ะสักที..นี้พยาบาทแล้ว...คือผูกโกรธเอาใว้ไม่ปล่อย

ถ้าชอบตำาาก็ควรเลิกท่องคาถาเรียกเงินซะ

สำนักใด..สั่งสอนให้ศาสนิกตนเกิดปฏิฆะ..สะสมในใจของศาสนิก...สำนักนั้นสอนอธรรม

แม้ยกธรรมา...ก็ยกมาเพื่ออธรรมในตน..ไม่ได้ยกมาเพื่อโลกุตระ..

มีสำนักไหนบ้างล่ะกบ. พอยกตัวอย่างบ้างได้มั้ย

ให้ดูที่ลูกศิษย์ลูกหา...เอาก็แล้วกัน

ก็พอเห็นอยู่. มีคนที่พยาบาทที่จะแช่งคนอยู่น้า!

...

ขันธ์ 5 กับ อุปทานขันธ์ 5

ดูท่านอโศกะยังมองไม่ออกนะ

ดูหน่อยนะกบนะว่าพยาบาทนิวรณ์นั้นมันขนาดไหนบ้าง ไม่ได้ร้ายสุดๆอย่างที่กบคิดหรอกนะ

นิวรณ์ข้อพยาบาท
›››››
สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
วัดบวรนิเวศวิหาร
คัดจากเทปธรรมอบรมจิต ข้อความสมบูรณ์
อณิศร โพธิทองคำ บรรณาธิการ
]
บัดนี้ จักแสดงธรรมะเป็นเครื่องอบรมในการปฏิบัติอบรมจิต ในเบื้องต้นก็ขอให้ทุกๆ ท่านตั้งใจนอบน้อมนมัสการ พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น ตั้งใจถึงพระองค์พร้อมทั้งพระธรรมและพระสงฆ์เป็นสรณะ ตั้งใจสำรวมกายวาจาใจให้เป็นศีล ทำสมาธิในการฟัง เพื่อให้ได้ปัญญาในธรรม
อันตรายแห่งการปฏิบัติสมาธิก็คือนิวรณ์ ที่แปลว่ากิเลสเป็นเครื่องกั้นจิตไว้ ทำไม่ให้ได้สมาธิ ไม่ให้ได้ปัญญา และนิวรณ์ข้อที่ ๑ คือกามฉันท์ความพอใจรักใคร่ในกามได้แสดงแล้ว ในวันนี้จะแสดงข้อที่ ๒ คือพยาบาท
คำว่าพยาบาทนั้นในที่นี้มีความหมายถึง ทั้ง ปฏิฆะ ความกระทบกระทั่งใจ ความขัดใจ โกธะ ความโกรธ โทสะ ความประทุษร้ายใจ และพยาบาท คือความปองร้าย ความมุ่งร้ายหมายล้างผลาญ คือหมายรวมถึงกิเลสกองโทสะทั้งหมด
แต่ว่าชื่อของกิเลสกองโทสะดังที่กล่าวมานี้มีลักษณะที่ต่างกัน ตั้งแต่อย่างอ่อน จนถึงอย่างหยาบช้ากล้าแข็ง ที่เป็นอย่างอ่อนเป็นเบื้องต้น ก็ได้แก่ปฏิฆะคือความกระทบกระทั่งใจ ความขัดใจ อันเนื่องมาจากความประสบกับอนิษฐารมณ์ อารมณ์ที่ไม่น่าปรารถนาทั้งหลาย เช่นว่า ทราบว่าคนนั้นคนนี้นินทาว่าร้าย ได้ยินคนนั้นคนนี้ด่าว่า ได้ถูกคนนั้นคนนี้ประหัตประหาร ประทุษร้ายร่างกาย ได้ถูกคนนั้นคนนี้เอาชนะ ได้ถูกคนนั้นคนนี้ลักขโมยสิ่งของ ดั่งนี้เป็นต้น

อโสกะคิดว่า....โสดาบันยังมีคิดความปองร้าย...ความมุ่งร้ายหมายล้างผลาญ...ใครๆ อยู่อีกมั้ยละ?

ยินร้าย...โกรธ..พยาบาท...เป็นโทสะจากน้อยไปหามาก...เป็นพวกเดียวกันแต่ไม่ใช่ตัวเดียวกัน...

แค่นี้ยังไม่เข้าอีกหรือ..คับ

โสดาบัน..จะยินร้ายอยู่..ยังมีโกรธอยู่....แต่ไม่พยาบาท..คับผม

ขนาดคำสอนของสมเด็จพระสังฆราช กบยังไม่ยอมเข้าใจอีก

เฮ้อ......กัมมุนาวัตติโลโก