"บ้านของกาย บ้านของใจ"

ผู้คนที่จะได้ใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้อย่างสุขสบาย ต้องมีที่พักกายที่พักใจไว้ให้เป็นหลักแหล่ง ดุจคนที่มีบ้าน มี่ที่ดินอยู่เป็นของตนเอง มีอาชีพที่ดีมั่นคง ได้อาศัยอยู่เป็นหลักแหล่ง ไม่ต้องร่อนเร่พเนจรไปทำมาหากินเลี้ยงปากเลี้ยงท้องเลี้ยงครอบครัว

ชีวิตของคนในโลกนี้ส่วนใหญ่เรื่องการมีบ้านและที่ดินเป็นของตนเองนี้เป็นภาระหลักใหญ่ของชีวิตที่จะต้องขวันขวายมีเป็นอันดับที่ 3 รองลงมาจากการหาอาหารเลี้ยงปากเลี้ยงท้องและหาเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มคลุมกาย ปัจจัยสุดท้ายคือ ยารักษาโรค ถ้ามีครบ 4 อย่างนี้แล้วก็จะมีชีวิตใช้ชีวิตอยู่ในโลกอย่างสุขสบาย

เกือบครึ่งค่อนของเวลาชีวิตหรือบางคนก็เกือบตลอดชีวิตต้องทำมาหากินดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดด้วยเรื่องของปัจจัย 4 นี้ เมื่อมีครบสมบูรณ์ได้ดั่งใจได้เสมอไม่ขาดแคลนไปจนถึงวันตายได้แล้วจึงจะเรียกได้ว่า "นั่งแท่นทางโลก" นี่เป็นเรื่องบ้านของกาย

ส่วนเรื่องบ้านของใจนั้นเล่า ใจของคนทุกคนต้องมีบ้านให้เป็นที่พักผ่อนนอนหลับเหมือนกายเช่นกัน คนส่วนใหญ่มักจะไปสร้างบ้านให้ใจอยู่ตามความชอบและกิเลสตัณหาของตนเช่นเอาใจไปไว้กับลูก หลาน บุตร ภรรยา สามี บ้าน เรือน ทรัพย์สิน ข้าวของ หน้าที่ การงาน ที่ตนรักตนชอบ ว่างหรือหมดภาระกิจจากการหาปัจจัย 4 ก็เอาใจไปพักไปอยู่ในที่หรือสิ่งที่ตนชอบ

บ้านใจที่เกิดจากกิเลสตัณหาอัตตาอย่างนี้ ไม่เป็นที่พึ่งอันเกษมไม่เป็นที่พึ่งอันสูงสุด เขาอาศัยสรณะนั้นแล้วย่อมไม่สามารถทำตนให้พ้นจากทุกข์ทั้งปวงไปได้

ดังนั้นอะไรล่ะ จึงจะเป็นบ้านที่ดีที่ประเสริฐของใจ?

ไว้ฟังไว้อ่านกันตอนต่อไปนะครับ

ขอมอบธรรมะเป็นของขวัญปีใหม่ 2558 แด่บรรดามิตรสหายชาวเฟส ชาวไลน์ชาวลานธรรมจักร ลานธรรมเสวนาทุกท่านไว้ลองพิจารณา กันนะครับ

บ้านของกาย บ้านของใจ

ร่างกายจะได้พักผ่อน สุขสบาย ไร้กังวล เมื่อมีบ้านเรือนเป็นของตนเองให้ได้อยู่ได้พักผ่อนหลับนอนและใช้ชีวิตอิสระส่วนตัวได้อย่างมีความสุข บ้านของกายนี้จึงเป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนดิ้นรนมีกันให้ได้ จึงจะเป็นเครื่องหมายชี้วัดถึงความสำเร็จและความสุขสมบูรณ์ มั่นคงของชีวิต
จิตใจก็เช่นกัน ถ้าใครยังสร้างบ้านของจิตใจไม่ได้ คนผู้นั้นก็จะยังไม่ได้พบกับความสุขสมบูรณ์ทางจิตใจได้เลย
บ้านทางใจหรือสรณะทางใจนั้น เมื่อเรายังไม่ได้พบข้อธรรมคำสอนอันถูกต้องของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เราก็ยังจะคงหลงผิดคิดเห็นว่าสิ่งที่เรายึดติดรักชอบทั้งหลายนั้นคือสรณะที่พึ่งของใจ เช่นการติดลูกติดหลาน ติดสมบัติพัสถานข้าวของ ติดญาติที่น้องบุตรภรรยาสามี ติดไหว้ผีไหว้สาง เจ้าป่าเจ้าเขา สิ่งศักดิ์สิทธิ์วัดวาอาราม เจ้าเข้าทรง หมอดู ผู้วิเศษ ติดเหล้าติดยา ติดการพนันขันต่อ ติดงานอดิเรก กิจกรรมชีวิตต่างๆทั้งของตนเองและการร่วมกับสังคมสมาคม ยังมีสิ่งอื่นๆอีกมากมายในทางโลกซึ่งผู้คนหลงผิดยึดติดไว้เป็นสรณะที่พึ่ง ที่พักใจ
ที่พึ่งหรือสรณะเหล่านั้นไม่ใช่ที่พึ่งอันเกษม พระพุทธเจ้าทรงตรัสเตือนไว้ว่า “เขาอาศัยสรณะนั้นแล้วย่อมไม่พาให้พ้นจากทุกข์ทั้งปวงไปได้”
อะไรหรือคือสรณะหรือบ้านที่อยู่ที่พักของใจ?
พระบรมศาสดาทรงตรัสว่า พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ นั่
อย่างไร คือสรณะอันเกษมสูงสุดของสัตว์ทั้งหลาย เขาอาศัยสรณะทั้ง 3 นี้แล้วย่อมจะพาให้พ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้

พึ่งพระพุทธเจ้า ทำอย่างไร?

การมีคำบริกรรม “พุทโธ ๆ ๆ ๆ ๆ” ไว้ในใจอยู่ตลอดเวลาไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ทั้งนั่ง นอน ยืน เดิน ทำกิจการงานต่างๆ ตลอดจนพักผ่อนหลับนอนหรือแม้แต่คำอุทานตกใจ ก็ พุทธโธ ๆ ๆๆ เมื่อคำว่าพุทโธ ติดอกติดใจได้ดีแล้ว
ขั้นตอนที่ 2 ก็ให้ท่องคำว่าพุทโธแล้วให้นึกถึงคุณของพระพุทธเจ้า ตามกล่าวไว้ในบทสวดมนต์แปล สรรเสริญพุทธคุณ “อรหังสัมมาสัมพุทโธ.......นึกน้อมตามไปจนเข้าใจความหมายของพุทโธซึ่งแปลว่า ผู้รู้ (รู้อย่างไร?) ผู้ตื่น (ตื่นอย่างไร?)
ผู้เบิกบาน(เบิกบานอย่างไร?)

พึ่งพระธรรม ทำอย่างไร?

บริกรรมคำว่า “ธัมโม ๆ ๆ ๆ ๆ”ไว้ในใจตลอดเวลาอย่างเช่น พุทโธ เมื่อขึ้นใจดีแล้ว ให้น้อมพิจารณาคุณของพระธรรมตามบทสวดมนต์แปล ธรรมคุณ 6 ประการ จนเข้าใจซาบซึ้งในคุณทั้ง 6 นั้น
แต่การพึ่งพระธรรมนั้นสามารถทำได้หลากหลาย เพราะ ธรรม มีอยู่ทั่วไปทุกหนแห่งในตัวในใจของเรา เช่นการเอาสติไปตั้งรู้อยู่ที่ลมหายใจ การเจริญกรรมฐาน 40 อย่างอย่างใดอย่างหนึ่ง การกำหนดสติไว้ที่ เกสา โลมา นัก
ขา ทันตา ตะโจ ผม ขนเล็บ ฟัน หนัง การเจริญสติปัฏฐาน 4 มรรค 8 โพธิปักขิยะธรรม 37 ประการ การเจริญปัจจุบันอารมณ์ การเจริญวิปัสสนาภาวนา เป็นต้น

พึ่งพระสงฆ์

ในที่นี้ให้หมายถึงพระอริยะสงฆ์ทั้งหมดโดยไม่ระบุองค์ใด

มิฉะนั้นจะไปทำให้เกิดการยึดติดครูบาอาจารย์ บุคคล ทำให้สรณะนั้นไม่บริสุทธิ์

บริกรรมคำว่า “สังโฆ ๆ ๆ ๆ ๆ ไว้ในใจตลอดเวลาจนขึ้นใจแล้ว ให้น้อมพิจารณาคุณของพระสงฆ์ตามบทสวดมนต์แปลเรื่องสังฆคุณ จนเข้าใจซาบซึ้งถึงสังฆคุณทั้งหมดนั้น
สรณะทั้ง 3 นั้นให้ลองปฏิบัติดู ทดสอบดูหลายๆอย่างก่อนในระยะแรก เมื่อค้นพบสรณะที่คัดเลือกดีแล้ว่าถูกกับจริต นิสัย วาสนา บารมีของตนเองที่สุดแล้ว ก็ให้ทำแต่เรื่องนั้นเรื่องเดียว เช่นเจริญ พุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ หรือ เจริญสติปักฐาน 4 หรือเจริญปัจจุบันอารมณ์ อย่างใดอย่างหนึ่งเพียงอย่างเดียว
เพราะบ้านที่แท้จริงควรจะมีเพียงหลังเดียวจะได้ไม่โลเลหลายใจไร้สมาธิ
หากได้สรณะหรือบ้านของใจแล้วเมื่อเสร็จจากการงานหาเลี้ยงปากเลี้ยงท้องเลี้ยงครอบครัว กลับมาพักที่บ้านของกาย ก็จงจัดเวลาหรือเปิดโอกาสให้ใจได้เข้าพักผ่อนหลับนอนให้สบายในบ้านของตน หรือพักในกรรมฐาน การภาวนาเฉพาะของตน ขอให้ได้บ้านทางใจกันทุกคนในปีใหม่นี้เทอญ

ขอมอบธรรมะเป็นของขวัญปีใหม่ 2558 แด่บรรดามิตรสหายชาวเฟส ชาวไลน์ ชาวลานธรรมจักร ลานธรรมเสวนาทุกท่านไว้ลองพิจารณา กันนะครับ

ผู้ที่มีบ้านของใจเป็นหลักแหล่งแน่นอนแล้ว คือมีกรรมฐานเฉพาะตัวแน่นอนแล้ว
จิตใจย่อมได้พักผ่อนเสวยความสุขเย็นอยู่เสมอ จึงมีกำลังและความสามารถมาก
หลับหรือเข้าถึงความสงบได้เร็วดังใจปารถนา สิ่งสำคัญเวลาจะตาย จิตดวงสุดท้ายจะออกจากร่าง ย่อมตายสงบ จิตดับขาดไปด้วยความสงบ จึงเหลือชาติน้อยหรืออาจหมดชาติตอนตายเลยก็ได้ ก็เป็นอันจบกันสำหรับความเวียนว่ายของจิตดวงนั้น