สวัสดีเจ้าค่ะ ข้าพเจ้าเพิ่งเสียยายไปได้ไม่นานนี้ ข้าพเจ้านั้นอยู่กับยายมาตั้งแต่เล็กๆนับว่า เหมือนยายเป็นแม่ของข้าพเจ้าอีกคนหนึ่ง ก็เป็นได้ ยายของข้าพเจ้าเป็นคนใจบุญมากๆ ทำทำบุญ ไม่ใช่แค่ทำบุญแต่ยังทำความดีตลอด คนในหมู่บ้านก็ยกย่องยาย แต่ยายมีชีวิตที่ลำบากตรากตรำมาตลอด แกสู้อดทนเลี้ยงลูกๆ 10 คน และเลี้ยงหลาน เลี้ยงเหลน อีกเป็นจำนวนมาก ข้าพเจ้าอยู่กับยายมาตลอด เวลาก่อนนอนยายมักจะให้สวดมนต์ เวลาทำอะไรเช่น เดิน กิน นอน นั่ง หรือเดินเวียนเทียน ยายให้ท่อง อิติปิโสตลอด ยายสอนให้ท่อง ชินบัญชร ยายชอบอ่านหนังสือธรรมให้ฟังบ่อยๆ แกเป็นคนที่ดีมากๆ ใครๆก็ต่างเคารพแกยกย่องให้แกเป็นแม่ดีเด่น เพราะขนาดบ้านเราจนแต่สามารถส่งลูกเให้เรียนสูงๆ ได้ดิบได้ดี ประกอบอาชีพการงานสุจริต แถมแกยงอุปภัมป์เอาเด็กที่แทบจะไม่รอดมาเลี้ยงได้ 15 ปี เด็กคนนี้ก็เสียตามอายุขันธ์
เมื่อข้าพเจ้าเรียนมหาวิทยาลัยก็ห่างจากยาย ยายก็เริ่มล้มป่วย แต่แกไม่ยอมไปโรงพยาบาล พอข้าพเจ้ารับปริญญาเมื่อเดือนเมษายนนี้ และข้าพเจ้าก็สอบบรรจุรับราชการติดพอดี ยายข้าพเจ้าก็ทรุดหนัก และเสียทันที
อาการของยายซึ่งไม่น่าเป็นไปได้คือ แก่เพิ่งล้มป่วยได้ 2 วัน ก็มีแผลเหวอะหวะที่ก้น ทั้งเลือดทั้งหนองช้ำแดง ไปหมด หมอยังบอกว่าไม่น่าเป็นไปได้ที่แผลกดทับจะเหวอะหวะได้ถึงเพียงนี้
ต้องให้ออกซิเจนกันที่บ้าน พอให้อาหารทางสายยางก็สำลัก เสลดพันเต็มคอ
เมื่อแกกินไม่ได้ ร่างกายแกก็ซูบผอมมาก ข้าพเจ้านั่งข้างแกตลอด พอดีลุงข้างบ้านแกเพิ่งออกจากเข้ากรรมฐานที่วัดอัมพวัน แกเอาหนังสือหลวงพ่อจรัญมาให้ ข้าพเจ้าเลยนั่งอ่านให้แกฟัง บ้างก็เปิดคาชาชินบัญชรให้แกฟัง พอแกได้ฟังแกก็ลืมตาได้ แกก็สงบลง
ข้าพเจ้าทำได้เพียงสวดมนต์ ภาวนา แต่ไม่ได้สวดให้แกหาย แต่สวดมนต์ให้เจ้ากรรมนายเวรของแก
หากแต่อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
เมื่อลูกๆ หลานๆ แก มากันครบพร้อมหน้าพร้อมตา ขออโหสิกรรมกับแก แกก็ค่อยๆไปอย่างสงบ ข้าพเจ้าได้แต่มองร่างไร้วิญญาณ และกราบเท้าแกเป็นครั้งสุดท้าย
คำพูดที่แกให้กับน้าของข้าพเจ้าก่อนจะล้มป่วยหนัก แกบอกว่า ไม่ขออะไรมาก ขอแค่ "จิ เจ รุ นิ " ใส่ไว้ที่มือ
แก พอแกสิ้นใจลมก็พัด ฝนก็ตก จากที่แห้งแล้งมานาน
สิ่งที่เกิดขึ้นกับยายข้าพเจ้าที่ใครๆก็ต่างสงสัย คือ แกเป็นคนดีขนาดนั้น ทำบุญก็มากขนาดนั้น และยังทำความดี ขนาดช่วยเหลือโจร(สมัยเสือใบออกอาละวาด มาขอข้าวกินที่บ้านแกก็ให้กิน)
แกทำแต่ความดีมาตลอด ใครๆก็รักแก แต่แกก็เจอกับเรื่องลำบากมาตลอด ถึงแม้ลูกๆจะได้ดิบได้ดี แกก็เป็นโรคนาๆ แกเคยเกือบตายมาหลายต่อหลายครั้ง ทั้งต้องทุกข์ทรมานที่เก็บเด็กน้อยมาเลี้ยงแล้วต้องทุกข์ใจกับเด็กน้อยคนนั้นด้วยที่เขาป่วยง่าย เเละเลี้ยงยาก ทั้งญาติตาโกงสมบัติเอาวัวไปขายกินบำเรอความสุขสบาย แต่ยายก็ไม่เคยไปทวงคืน ใครยืมเงินแก่ไปไม่เคยทวงคืน ใครเดือดร้อนอะไรแก่ให้หมด
จนไม่เหลือที่ตัวเอง แกบอกว่าเป็นกรรมของแก ข้าพเจ้าเคยอ่านหนังสือหลายเล่มบอกว่า กรรมชั่ว มันจะแสดงผลออกมา แต่ถ้าเราหมั่นทำแต่กรรมดี กรรมนั้นก็จะบังเกิดผลแก่เรา แต่ทำไมยายของข้าพเจ้าจึงไม่หมดกรรมเก่าสักที หรือเป็นเพราะ แกขอเจ้ากรรมนายเวรให้มาทวงกกรมเก่าคืนให้หมด??
ขออภัยหากใช้คำไม่ถูกต้องตามหลักเจ้าค่ะ
ขอบพระคุณท่านผู้อ่านและท่านผู้ตอบกระทู้ของข้าพเจ้ามากค่ะ :)

เรื่องของกรรมและวิบากกรรม(การให้ผลของกรรม) ไม่มีใครเห็นได้ตลอดเท่าเหล่าพระพุทธเจ้าทั้งหลาย
ตราบใดที่วิบากกรรมยังส่งผลอยู่ สัตว์นั้นก็ยังคงเป็นทายาทแห่งกรรมนั้น
ตย.เช่น พระอัครสาวกโมคคัลานะก็ยังไม่อาจพ้นจากวิบากกรรมในกาลก่อนได้

แต่กรรมดี ที่สัตว์นั้นทำไว้จะยังคงเป็นสมบัติติดตัวของสัตว์นั้นไป
วิบากกรรมดี ก็ยังคงมีแรงส่งผลให้สัตว์นั้นในกาลต่อไปครับ

คิดว่าท่านเกิดมาเพื่อสร้างบารมีมากกว่าครับ

เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา ต่อลูกหลานและคนอื่นทั้งชีวิต

จะเห็นได้กับผู้ที่มีศีลธรรมเท่านั้นครับ

เหมือนเป็นสัตบุรุษ คือ เป็นพระอริยบุคคล

จากข้อความที่เขียนข้างบนคือ เวลาทำอะไร ให้นึกและท่อง อิติปิโส

นั่นคือหนทางของผู้ไม่ประมาท

ความทุกข์กาย ชีวิตต้องสู้ทั้งหลายเป็นสัจธรรมทางโลก

แต่จิตใจคุณยาย (สังเกตุแนวการคิด อิติปิโส ) ท่านไม่ได้คิดว่าท่านลำบากมากมายอะไรมากกว่าครับ

กรรมของสัตว์โลก มีแต่พระพุทธเจ้าทั้งหลายที่ล่วงรู้

สำหรับคนทั้งหลาย ทำได้แค่คาดคะเนครับ

การอยู่กับปัจจุบัน ตัดอดีต(ความคิดถึงอดีต)ได้ครับ

ลองพิจารณาดูครับ

ว่าสุคติ จะส่งผลให้คุณยาย จากความตั้งใจทำดีทั้งชีวิตในภพนี้

ไม่ต้องห่วงท่านแล้วครับ ห่วงเราว่าเราจะดำเนินชีวิตอย่างไร (ทางธรรม)

ครูอาจารย์สอนสั่งว่า...

..การมาเป็นมนุษย์ได้แล้วนี้...กรรมจริงๆใช้หมดแล้วในนรก(ตกนรกทีเดียว..ถูกฟ้องหมดทุกกรรม )..ที่เหลือมาถึงมนุษย์เรานี้..แค่เศษกรรม..เท่านั้น

กรรม..ใช้ไม่หมดหรอก...ระหว่างใช้กรรมเก่า..กรรมใหม่ก็เกิดขึ้นตลอด...การเป็นคนที่ยังไม่หมดกิเลสนี้นะ..การไม่เบียดเบียนใครรึอะไรเลยนี้..ไม่มีหรอกครับ...แม้ทำดีแต่ใช่ว่าทุกคนจะพอใจไปซะหมด..

ทุกอย่างจะยุติได้บริบูรณ์..ก็ต่อเมื่อ...ไม่มีการเกิด...แล้วนั้นแหละครับ

กระทู้นี้คุณอนัตตกาลก็ไม่มีการโพสต์ตอบค่ะ

ขอบคุณนะคะตอนนี้เริ่มตอบกลับเป็นแล้วค่ะ