เรื่อง "เหตุใดพระพุทธเจ้าจึงเลิศกว่าบิดามารดา"

พ่อแม่นั้นถึงแม้ว่าจะรักเราสักเพียงไร ก็ยังมีเวลาที่โกรธเกลียดลูกในบางขณะ แต่พระพุทธเจ้านั้นนับแต่วันที่พระองค์ได้ตรัสรู้จนถึงวันเสด็จปรินิพพาน ท่านไม่เคยโกรธเกลียดลูกศิษย์คนหนึ่งคนใดเลย

เหตุนั้นพ่อแม่ของเราก็ไม่ดีเลิศเท่าพระพุทธเจ้าได้พระองค์ได้มีพระหฤทัยเมตตาสงสารพวกเราจริง ๆ แต่ถึงกระนั้นก็ตาม ถ้าหากเราตกนรกหมกไหม้แล้ว พระพุทธเจ้าก็มาโปรดได้ยากนัก

พ่อแม่ที่รักเรามากปานชีวิตก็ช่วยไม่ได้ ! คนที่จะช่วยได้ก็คือตัวของเราเอง ! อย่ากระนั้นเลย ! เราจงทำตัวของเราให้เป็นที่พึ่งแก่ตนดีที่สุด ที่พึ่งนั้นคืออะไร? คือการออกบวช เราออกบวชแสวงหาทางพ้นทุกข์ ตามอย่างพระพุทธเจ้าจะดีกว่า


(คติธรรม ท่านพ่อลี ธัมมธโร)




กรรมชั่ว คิดชั่ว ทำชั่ว พูดชั่ว หนึ่งก็ดี สองก็ดี สามก็ดี มีอยู่แล้ว ความชั่วอื่นที่ยังไม่เกิดก็จะเกิดขึ้น เหตุนั้นควรละเสีย ความดีก็เช่นเดียวกัน คุณงามความดีของเรา หนึ่งก็ดี สองก็ดี มีอยู่แล้ว บุญกุศล ความคิดอื่นที่เป็นกุศลก็จะเจริญมากขึ้น เหตุนั้นควรเจริญให้มาก ควรพอกพูนให้มาก

ขอให้พวกเรา ประกอบคุณงามความดี สั่งสมบุญกุศลเข้าสู่จิตใจ อยู่ในโลกวัฏฏสงสารนี้มันมีเวรภัยมาก อย่าตั้งอยู่ในความประมาท
หลวงพ่ออินทร์ถวาย สันตุสสโก






นิพพาน ใจจะต้องเด็ดเดี่ยวมากนะ
ต้องไม่ห่วงใคร จะต้องไปคนเดียว
หลวงปู่ท่อน ญาณธโร






"อย่าประมาทเรื่องความตาย
ให้เร่งภาวนา ทำจิตใจให้หมดกิเลส
หมดทุกข์ หมดร้อนให้ได้
ก่อนความตายจะมาถึง"

หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร





"ไม่พึงทำดี เพื่อเอาความดีมาเสริมตัวตน
แต่พึงสละตน เพื่อเสริมความดี"
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตโต)