หลงคือโมหะ
เป็นสภาพมัวเมาหลงไหลหมกมุ่นยึดถือในขันธ์ทั้ง5ว่าเป็นตัวเรา/เราอยากได้/เราอยากดี/ไม่รู้ว่าดีคืออะไร
ยกตัวอย่างเช่นพระภิกษุอยากสร้างศาลาปฏิบัติธรรมไม่มีเงินอยากได้ก็พูดขอชาวบ้านแล้วก็ชวนกันเรี่ยไรฯ
จุดประสงค์นี้ถ้าไม่เข้าใจความจริงไม่เห็นโทษที่โลภอยากลาภสักการะวัตถุเกินตัวและเกินไปความจริงมีที่ตัว
ถ้ามีความพอใจชอบใจอยากได้เพิ่มก็จะมีความมัวเมาในตัวตนคิดวิธีจัดการแสวงหาอย่างยิ่ง=โมหะ+โลภะ
จากที่เคยชินจากมีโลภะพอใจอยากมัวเมาลุ่มหลงพอไม่ได้ตามที่อยากได้แล้วก็ขุ่นเคืองขัดใจ=โมหะ+โทสะ
มัวเมาลุ่มหลงด้วยความเป็นตัวเราคิดพูดจำทำทุกอย่างด้วยความมัวเมาละคลายด้วยตนเองไม่ได้ไม่เห็นโทษ
เมื่อมีการเริ่มฟังและไตร่ตรองตามคำวาจาสัจจะของพระพุทธเจ้าก็จะฉุกคิดขึ้นมาได้จากที่มัวเมาโงหัวไม่ขึ้น
https://youtu.be/91UOYd3ZDMA