18931.ใครแน่เข้ามา....ท้าประลองอาจารย์ทั้งหลาย

ฌาณ

ลองอ่านดูก่อนนะครับพี่ๆ และอาจารย์ทุกท่าน
แล้วค่อยดูเฉลย...ว่าด้วยอัฏฐธรรมปัญหา :b4:

เมื่อปี พ.ศ. 2233 พระราชสมภารเจ้านิมนต์ สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์
ให้เฉลยปัญหาปฤษณาธรรม 8 ประการ ว่า

(1) ทางใหญ่อย่าเที่ยวจร

(2) ลูกอ่อนอย่าอุ้มรัด

(3) หลวงเจ้าวัดอย่าให้อาหาร

(4) ไม้โกงอย่าทำกงวาน

(5) ช้างสารอย่าผูกกลางเมือง

(6) ถ้าจะให้เปนลูกให้เอาไฟสุมต้น

(7) ถ้าจะให้ล่มบรรทุกแต่เบา

(8) ถ้าจะเรียนโหราให้ฆ่าอาจารย์ทั้ง 4 เสีย

เชิญคิดกันดูก่อนครับ :b29:

ฌาณ

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ ถวายวิสัชนา (ความย่อ)

(1) ทางใหญ่อย่าเที่ยวจร หมายถึง ทาง 2 ทาง คือ กามสุขัลลิกานุโยค
ประกอบด้วยกามสุขในเบญจกามคุณทั้งหลาย 1

อัตตกิลลมถานุโยค ประกอบด้วยวัตรปฎิบัติ อันให้เกิดทุกข์ลำบากแก่ตน 1
ทั้งสองนี้นับเป็นทางใหญ่อย่าเที่ยวจรไป

:b41:

(2) ลูกอ่อนอย่าอุ้มรัด หมายความว่า ลูกอ่อนนั้นได้แก่วงศาคณาญาติ และอุ้มนั้นมี 2 อย่าง

อุ้มแล้วรัดอย่างหนึ่ง อุ้มแต่มิให้รัดอย่างหนึ่ง อุ้มหมายความว่าอุปการอุดหนุน แต่อย่าอุ้มรัด คืออุปการบำรุงด้วยตัณหาอุปาทานให้เปนแต่อุปการรักษาญาติวงศ์ทั้งหลาย แต่ตามประเพณีอันมีเมตตาจิต อย่าขัดให้ติดตัวด้วย สามารถละตัณหา อุปาทาน ดุจดังบุคคลอุ้มลูกอ่อน และมิได้รัดเข้าให้ติดตัวฉะนั้น

:b38:

(3) หลวงเจ้าวัดอย่าให้อาหาร หมายความว่า หลวงเจ้าวัดได้แก่จิต อันเป็นประธานเป็นใหญ่แก่เจตสิกทั้งปวง เช่นเดียวกับหลวงเจ้าวัด อันเป็นประธานแก่ภิกษุลูกวัด ที่ว่าอย่าให้อาหารนั้นคือ อย่าให้จิตยินดีต่ออาหารทั้ง 4 คือ กวรึการาหาร ผัสสาหาร มโนสัญเจตนาหาร และวิญญาณาหาร เพราะว่าอาหารทั้ง 4 นี้ กอร์ปด้วยภัย 4 ประการ คือ นิกันติภัย อุปคมนภัย อุปปัตติภัย และปฎิสนธิภัย

:b39:

(4) ไม้โกงอย่าทำกงวาน หมายความว่า กงวานทั้งปวงเป็นอุปการแก่สำเภาให้แข็งแรงมั่นคง สำเภาที่ไม่มีกงวาน มิอาจทนทานกำลังระลอกในท้องทะเลได้ ก็จะอับปางลง มิอาจข้ามทะเลได้ กงวานนั้นให้เอาไม้ตรงทำอย่าเอาไม้โกงมาทำฉันใด พระโยคาวจร

ผู้ปราถนาจะข้ามทะเลคือ สังสารวัฏ ให้ถึง นฤพาน ก็ฉันนั้น อย่าส้องเสพด้วยคนอันคดอันโกง อันเป็นอสัตบุรุษ ให้ส้องเสพด้วยคนอันซื่อตรง

เป็นสัตบุรุษจึงจะข้ามสงสารถึงนฤพานได้ตามปราถนา อันว่ากัลยาณมิตร อำมาตย์ ทาสกรรมกรนั้น เปรียบด้วยกงวานสำเภา จิตแห่งโยคาวจรนั้น ดุจพานิชนายสำเภาแล

:b40:

(5) ช้างสารอย่าผูกกลางเมือง หมายความว่า ช้างทั้งหลายมิได้ยินดีจะอยู่ในเมือง ย่อมยินดีจะอยู่แต่ในป่าอย่างเดียวฉันใด พระโยคาวจรผู้เจริญวิปัสสนากรรมฐาน ก็ฉันนั้น มิได้ยินดีในสังขารธรรมทั้งปวง แต่ยินดีอยู่ในนฤพานอันระงับกิเลสธรรมนี้ ให้เดือดร้อนกระวนกระวาย ช้างสารคือพระโยคาวจรอย่าผูกนั้นคือ นิพพิทานุปัสสนา กลางเมืองนั้นคือสังขารธรรม

:b45:

(6) ถ้าจะให้เป็นลูกให้เอาไฟสุมต้น หมายความว่า ลูกนั้นได้แก่ผลทั้ง 4 คือ โสดาปัตติผล สกทาคามิผล อนาคามิผล และอรหัตตผล ไฟนั้นได้แก่มรรคญาณทั้ง 4 คือ โสดาปัตติมรรค สกทาคามิมรรค อนาคามิมรรค และอรหัตตมรรค

ต้นนั้นคือกิเสสธรรมอันมีอวิชชาตัณหาเป็นมูล พระโยคาวจรผู้ปราถนาผลทั้ง 4 นั้น ให้ฟังเจริญวิปัสสนากรรมฐาน เผาเสียซึ่งกิเลสธรรมอันเป็นสัญโยชน์อันเป็นมูลเสีย ดุจเอาไฟสุมต้น ฉะนั้น

:b44:

(7) ถ้าจะให้ล่มให้บรรทุกแต่เบา หมายความว่าสำเภาอันบรรทุกสินค้าเบา มีฝ้ายและผ้าแพรไหม เป็นต้น หาศิลากดท้องอันเป็นอับเฉามิได้นั้น พอชักใบกระโดงขึ้นให้เต็มกำลัง ครั้นลมแรงพัดต้องใบนั้น สำเภาก็จะหกคว่ำลงฉันพลัน

ถ้ามีศิลาหรือของหนักเป็นอับเฉาแล้ว สำเภานั้นก็มิได้ล่ม และจะท่องเที่ยวไปมาอยู่ในท้องทะเลสิ้นกาลช้านาน อันพระโยคาวจรผู้ปราถนาจะให้ถึง อนุปาพิเสสนิพพานธาตุ มิให้บังเกิดในวัฏสงสารสืบไปนั้น พึงบรรทุกแต่ของเบา คือกุศลธรรมทั้งหลายจึงจะพลันถึงนฤพาน มิได้ท่องเที่ยวไปในวัฏสงสาร ดุจสำเภาอันบรรทุกแต่เบาและพลันล่มลงฉะนั้น

:b48:

(8) ถ้าจะเรียนโหราให้ฆ่าอาจารย์ทั้ง 4 เสีย หมายความว่า คัมภีร์ในโหรานั้น ได้แก่วิชชา 3 คือ ทิพพจักษุญาณ บุพเพนิวาสญาณ และอาสวักขยญาณ อาจารย์ทั้ง 4 นั้นได้แก่ อุกศลธรรมทั้ง 4 คือ โลภะ โทสะ โมหะ และมานะ พระโยคาวรผู้ปราถนาวิชชา 3 ประการนั้น ก็พึงฆ่าอาจารย์คือ อกุศลธรรมทั้ง 4 นั้นเสีย

:b46:

ไปไงครับอาจารย์ทุกท่าน :b12:

natdanai

ประเทืองปัญญาอย่างมากครับท่านฌาณ.... :b8:

จ่าสิบตรี เทวฤทธิ์

ถ้าหากท่านทั้งหลายคิดว่า มันมีประโยชน์ ท่านทั้งหลายก็พิจารณาไปเถิด สำหรับข้าพเจ้าคิดว่า ไร้สาระขอรับ
ไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย เอาที่อ่านแล้วบรรลุธรรมได้เลยมีไหมขอรับ

ฌาณ

อ้างคำพูด:

ถ้าหากท่านทั้งหลายคิดว่า มันมีประโยชน์ ท่านทั้งหลายก็พิจารณาไปเถิด สำหรับข้าพเจ้าคิดว่า ไร้สาระขอรับไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย
เอาที่อ่านแล้วบรรลุธรรมได้เลยมีไหมขอรับ

ได้เลยครับ....อันนี้เลยครับอาจารย์..... :b4:

natdanai

ท่านฌาณอ่านจบรึยังครับ....แล้วเริ่มปฏิบัติตามมากี่เดือนแล้วครับ.. :b10:

ฌาณ

สวัสดีครับพี่ ผมอ่านจบมา 3 ปีแย้วครับ
แต่.....ไม่ได้ปฏิบัติเลย....อะครับ
สงสัยต้องเป็น 7 อสงไขยบรรลุธรรมเป็นแน่แท้ :b34:

เอาที่อ่านแล้วบรรลุธรรมเลยก็มี....ลองดูครับ

ธรรมที่ทำให้บรรลุเร็ว

เมื่อพระสัมมาสัมพุทธะเจ้าทรงพระชนม์อยู่ พระองค์ก็ได้เทศนาสอนหมู่ภิกษุทั้งหลายตามพระบาลีในพระไตรปิฏกมีอยู่ว่า “อิเมหิ ฉะหิภิกขะเว ธัมเมหิ สนันนาคะโต นะ จิรัสเสวะ มะหันตัง เวปุลลัง ปาปุณาติ ธัมเมสุ” แปลว่า ดูกรภิกษุทั้งหลายผู้เห็นภัยในวัฏฏะสงสาร ธรรม 6 ประการอันภิกษุทั้งหลายได้ปฏิบัติแล้วย่อมถึงความไพบูลย์อันยิ่งใหญ่ในธรรมอย่างรวดเร็ว

1.อาโลกะพาหุโล มากไปด้วยแสงสว่าง คือ ปัญญาคือการศึกษา

2.โยคะพะหุโล มากไปด้วยความเพียร ให้หมั่นปฏิบัติอย่าเกียจคร้าน คือ อย่าคุยกันมากอย่าทำการงานต่างๆ โดยไม่มีการการกำหนด อย่าสังคมกันมาก อย่ากินมาก จงเป็นผู้สำรวมอินทรีย์ 6 ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ จงมีฉันทะในการปฏิบัติ จงกำหนดอารมณ์ที่เกิดขึ้น และอารมณ์ที่หายไป สิ่งเหล่านี้จะทำให้บรรลุเป้าหมายอย่างรวดเร็ว

3.ปีติพะหุโล คือ มากไปด้วยปีติ ความอิ่มใจ ความเบิกบานใจต่อการศึกษาต่อการปฏิบัติ

4.อะสันตุฏฐีพะหุโล คือไม่อิ่ม ไม่พอในการทำความดี เช่น เณรบางคนท่องปาฏิโมกข์ได้ บางคนควบประโยค 1 – 2

5.อนิหิตะทุโล ไม่ทอดธุระในกุศลธรรมทั้งหลาย คือ ยินดีในกุศลทั้งหลายอันใด เป็นกุศลทำทุกครั้งเมื่อมีโอกาส

6.อุตตะลินจะปัตตาเลติ เป็นผู้ไม่ถอย ก้าวไปเรื่องในการทำความดีในการศึกษา ในการปฏิบัติ ก้าวไปไม่ถอยหลังเพื่อจะให้ถึงฝั่งจะเป็นผู้บรรลุธรรมเร็ว

ผู้ประกอบด้วยธรรม 6 ประการนี้จะถึงซึ่งความสำเร็จ

natdanai

ฌาณ เขียน:

สวัสดีครับพี่ ผมอ่านจบมา 3 ปีแย้วครับ
แต่.....ไม่ได้ปฏิบัติเลย....อะครับ
สงสัยต้องเป็น 7 อสงไขยบรรลุธรรมเป็นแน่แท้ :b34:

อย่าให้ถึงขนาดนั้นเลยครับท่านฌาณ

สุนันท์

ผ้าขี้ริ้ว

อินทรีย์5

นิยาย 7 เดือน บรรลุธรรม อ่านแล้วเป็นนิยายที่จรรโลงใจ แต่จะทำตาม คงไม่ได้ อ่านไว้เป็น
ข้อคิดเฉยๆ เพราะพอปฏิบัติจริงต้องเห็นแก่นแท้ของสมถะและแก่นแท้ของวิปัสสนาจึงจะประคับ
ประคอง ให้เดินทางไปสู่โมกขธรรมได้ ผมว่าอย่างเก่ง 7 ปีน่าจะทำได้สำหรับคนในยุคนี้ แต่7เดื่อน
ผมว่าทำได้ยาก ยากมากๆ 7เดือนได้ก้คงเป็นเทวดา หรือพรหมชั้นสูงๆเท่านั้น เป็นบุญในระดับกลาง
ยังไม่ใช่บุญระดับพอจะตัด/ประหารสังโยชน์หรือนิวรณ์ธรรมได้ :b41:

ปล. อ่านแล้วสนุกดีครับ แต่นิยายก็คือนิยาย ใช่เปนแนวปฏิบัติคงเอาไปใช้ไม่ได้มาก

เสฏฐวุฒิ

ฟังเรื่องราวของครูบาอาจารย์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบแล้ว ทำให้เห็นว่าธรรมะคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ใครได้ปฏิบัติให้ถึงที่สุดแล้วจะพบกับความอัศจรรย์จริงๆ :b35:

บุญชัย

รัก โลภ โกรธ หลง

โปเต้

สาธุค่ะ คุณฌาณ ที่นำของดีๆมาฝากกัน

ได้ข้อคิด แง่คิดตามลำดับขั้น
ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็คงมองข้าม ประมาณว่าเหมือนจะรู้เรื่อง :b12:

แต่ตอนนี้สะดุดกึก ... กำลัง feed หลวงเจ้าวัดอย่างหนุกหนาน
โดยมีข้ออ้างสารพัน :b3:

ทางสายกลางนี่เดินลำบากจริงๆ ผิดนิดผิดหน่อยก็จะเข้าสู่ทางสายใหญ่ง่ายๆเลย

ขอน้อมนำไปไว้พิจารณาค่ะ :b4:

student

เทวดาต้องการรู้ว่าพระพุทธเจ้าบรรลุธรรมจริงหรือไม่
ยืนพนมมืออยู่ห่างห่างแล้วสร้างคำถาม

ท่านข้ามห้วงโอฆะนี้ได้อย่างไร?

เทวดามีมุมมองต่อมนุษย์ว่าสกปรกมีกลิ่นเหม็นแต่เพราะกลิ่นศีลของพระพุทธเจ้าจึงปรากฏตัวออกมา
ด้วยความรู้สึกไม่ค่อยเชื่อแต่ต้องการรู้

พระพุทธเจ้าทรงตอบว่า เราไม่หยุด และเราไม่พยายามเราข้ามห้วงโอฆะนี้ได้

เทวดาได้รับคำตอบ อนุโมทนา แล้วกล่าวสัญเสริญพระพุทธเจ้าว่านานแล้วหนอไม่ได้เจอ
คนที่ข้ามห้วงโอฆะอันหมู่ชนข้ามยาก แล้วจากไป

ความหมายของพระพุทธเจ้าคือต้องการลดความถือตัวของเทวดาองค์นี้เสียก่อนด้วยการตอบคำถาม
โดยให้ได้คิดตาม

ไม่หยุดคือไม่หยุดทำความเพียร อันความเพียรเป็นเครื่องเผากิเลส
ไม่พยายามคือไม่สร้างตัญหาพอกพูนขึ้นไปเรื่อยเรื่อยเหมือนดินพอกหางหมู

อ้างอิงจาก พระสุตตันตปิฏก สังยุตตนิกาย วัดบวรนิเวศวิหาร โดย พระราชธรรมนิเทศ 2/2533

18931.ใครแน่เข้ามา....ท้าประลองอาจารย์ทั้งหลาย

ผู้ใช้งานขณะนี้