นี่ก็เหมือนกัน ไม่เห็นจะมีอะไร เพียงเจริญสติให้มากขึ้นเท่านั้นเอง[

คุณวไลพรก็เคยปฏิบัติมาบ้าง พอรู้ปริยัติมาบ้าง สมถกรรมฐาน -วิปัสสนากรรมฐาน ตามลิงค์นี้ถูกหรือผิดครับ
หรือไม่ถูกไม่ผิด

viewtopic.php?f=1&t=19616

นี่ก็เหมือนกัน ไม่เห็นจะมีอะไร เพียงเจริญสติให้มากขึ้นเท่านั้นเอง

ปัญหาของคุณอวบอั๋น ค่ำๆ ฟังคำตอบจากคุณวลัยพรนะครับ ท่านจะบอกวิธีเจริญสติ เพื่อแก้ปัญหานั้นให้แก่คุณ ได้คำตอบอย่างไรก็พึงปฏิบัติตามนั้น กรัชกายลอยตัวอยู่เหนือปัญหาแล้ว
เขียนชื่อคุณวลัยพรผิดมาตลอดแก้ให้แล้วครับ

ต้องการคำตอบประเด็นนี้ "ไม่มีอะไร เพียงเจริญสติให้มากขึ้นเท่านั้น" กรัชกายจึงถามวิธีเจริญสติ ว่าเจริญอย่างไร ทำอย่างไร เขาเจริญกันยังไงสติน่า ?
ครับเลิก แล้วเย็นๆมาตอบนะครับ

๑) รู้สึกว่าแขนตัวเองหาย
รู้สึกเหมือนร่างกายมีแสงเรื่องๆ ที่ผิว ขาวนวลและเป็นละอองฝุ่นผงเล็กๆๆ ฟุ้งขึ้นไปในอากาศลอยขึ้นไป เรื่อยๆๆ กำหนดจิตรู้สึก ร่ายกายช่วงลำตัวกับแขนหายไป....
ลำตัวกลวงโป๋ แต่รู้สึกเย็นวาบขนลุก .....ลมเย็นพัดสอบจากรอบๆร่ายกายแล้วพุ่งขึ้นศีรษะอย่างเร็วแรง และเย็นมากเหมือนอยู่ในห้องเย็น ขนลุกไปทั้งตัว
.....รู้สึกกลัวมาก.....เหมือนลมเย็นจะพัดเราลอยขึ้นจากพื้น..
ใจหนึ่งก็คิดว่าเป็นไงเป็นกันวะ...ตายเป็นตาย ตายในสมาธิเท่จะตาย
อีกใจก็กลัวมาก...กลัวที่สุดในชีวิต

เกือบเดือน จึงกล้าที่จะนั่งสมาธิใหม่
และสภาวะที่ติดมาคือ อยากตายมาก......มันเบื่อโลก...เบื่อทุกอย่าง....ไม่อยากเจอคน เซ็งกับทุกสิ่งที่อยู่บนโลกใบนี้

ไม่นั่งสมาธิ สวดมนต์ เป็นเดือน เซ็งจัด
พึ่งจะเริ่มมานั่งใหม่ได้ อาทิตย์ สองอาทิตย์
ครั้งสองครั้งแรก กลัวๆๆ
เมื่อคืนนั่งๆๆไปมีความรู้สึกว่าเห็นเปลวไฟสีเขียวเกิดรอบๆร่างกายเปลวใหญ่
ไม่นึ่งเหมือนใน MV เป็นภาพ slow สวยๆๆ แต่เป็นเปลวสีเขียวใหญ่ และที่สำคัญขนลุก รู้สึกเย็นวาบๆๆ แต่ไม่รุนแรงเหมือนครั้งก่อน

๒) ผมนับถือคริสต์ แต่ชอบนั่งสมาธิ และสวดลูกประคำครับ ชอบตื่นมานั่งสมาธิและ สวดลูกประคำ
แต่ดวงตาผมกลับมองเห็นทุกอย่างในห้อง โดยไม่ต้องลืมตา และขณะเดียวกัน ผมรู้สึกเสียว
สันหลัง และเห็นผู้หญิงมานั่งข้างหลัง โดยที่ผมไม่ต้องหันหน้ากลับหลังไปมอง
ผู้หญิงคนนั้น ตาโบ๋ ปากและจมูกกลวง ผิวซีด ชุดสีเทามอมอ ผมสะดุ้งลืมตาเลย

แต่เมื่อประมาณ เดือนที่แล้ว นั่งสมาธิเหมือนเดิม + สวดลูกประคำ พอมีอยู่ในสมาธิทีไร
จะได้ยินเสียงผู้หญิงมากระซิบข้างหู ให้ตั้งใจทำความดี บำเพ็ญภาวนา แล้ว อีกไม่นาน
เขาจะมาพบผม และยังบอกอีกว่า ที่เคยดำเนินชีวิตมาให้ละทิ้งเสีย เพราะชะตาผมต้องคอยช่วยผู้อื่น อีกมากมาย และยิ่งกลัวมากขึ้นทุกที
ทุกวันนี้ ผมกลัวจนไม่กล้านั่งสมาธิ ตอนแรกผมนึกว่าผมบ้า คิดไปเอง แต่เป็นแบบนี้เป็นเดือนเลย

๓) ดิฉันเคยไปปฏิบัติธรรม ฯลฯ
เวลานอนก็เหมือนมีอะไรมาอำ เหมือนเป็นปลามาดิ้นบนตัว บางครั้งก็เป็นแมวน่ากลัวมาก
บางทีก็เป็นเงาดำ จนทำให้ดิฉันกลัวและหยุดปฏิบัติไปนาน
แต่หลังจากนั้นไม่นาน ดิฉันไม่ได้อุปทานไปเองได้กลิ่นเหม็นเน่า ตลอดเวลาบ่อยๆ ซึ่งดิฉันก็อุทิศส่วนกุศล ตลอด แต่ก็แปลกนะคะ อาการเหล่านี้ ไม่หายเลยค่ะ มันจะมีเป็นระยะๆ
ซึ่งบางครั้งก็เป็นหลายวันทรมานมาก บางทีรุนแรงมาก เหมือนพวกหนูตาย
มันทุกข์ค่ะ บางทีกำหนดตามที่ ลพ. สอน ก็ไม่ดีขึ้น
....

-- นี่ก็เหมือนกัน ไม่เห็นจะมีอะไร เพียงเจริญสติให้มากขึ้นเท่านั้นเอง

คำพูดของคุณที่โพสมานั้นทำให้ดิฉันนึกถึงคำพูดของคุณขันธ์ ที่เคยกล่าวไว้เกี่ยวกับคุณ ในความคิดของดิฉันก่อนที่คุณขันธ์จะเอ่ยมา ดิฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เพียงแต่ไม่พูดออกมา เพราะต้องการถนอมน้ำใจซึ่งกันและกันไว้ ยังไงการมีมิตรเอาไว้ ดีกว่าการสร้างศัตรู

คำถามนั้น จะมีคำตอบเมื่อคุณวลัยพร บอกวิธีเจริญสติก่อน เห็นพูดกันบ่อยๆ ว่าเจริญสติๆ
ถามว่า เจริญอย่างไร ? ก็

พูดแค่นั้นใครๆก็พูดได้ เจริญสติ ทำสมาธิ เจริญปัญญา ครั้นมีคำถามว่า เจริญอย่างไรครับ เจริญสติก็ นี่คือปัญหาจริงไหมครับคุณวลัยพร