วันเวลาปัจจุบัน 28 มี.ค. 2024, 15:06  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 31 โพสต์ ]  ไปที่หน้า 1, 2, 3  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 05 ม.ค. 2009, 09:54 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 ธ.ค. 2008, 09:07
โพสต์: 22


 ข้อมูลส่วนตัว


คบแฟนคนนี้อายุห่างกัน 23 ปี นู๋อายุ 23 แฟน 47 แฟนเป็นคนไม่รู้จักพอมีผู้หญิง ไม่รู้เท่าไหร่ เคยทนไม่ไหวหนีเขาไปเขาก็ไปตามกลับมาเอาเข้าบ้านเพื่อแสดงความจริงใจ ก็มีผู้หญิงของเขาที่เขาคบมาก่อนหน้านู๋ อายุ 19 เป็นเด็กที่เขาเลี้ยงไว้ มาอาระวาดที่บ้าน ดีว่าที่บ้านเขาไม่ชอบเด็กคนนี้ เขาชอบนู๋กัน เมื่อเด็กอายุ 19 เขารู้ว่านู๋มาอยู่ที่บ้าน ก็เสียใจหนีตามผู้ชายคนอื่นไป แฟนนู๋ก็ใช่ว่าจะหยุดแค่นี้ ยังแอบมีคนอื่นอีก โกหกสารพัด นู๋ก็ทำอะไรเขาไม่ได้ อยู่บ้านเขา เถียงก็ไม่ได้ ด่าว่านู๋ทุกวัน หึงไม่ให้คบกับเพื่อนฝูงเลิกงานแล้วให้กลับบ้าน ไม่ให้ออกจากบ้านไปไหน ส่วนเขาทำงานเป็นคนขับรถให้พวกมีอิทธิพลแถวนี้ เลิกงานก็แวะบ้านผู้หญิงคนอื่น พากันไปกินข้าว พอนู๋โทรหาก็ตัดสายทิ้ง พอกลับถึงบ้านก็ด่าว่าจะโทรทำไมนักหนา น่ารำคาญ นู๋ขอแยกทางเพราะทนไม่ไหว เขาก็ลงไม้ลงมือทุบตี หาว่ามีผู้ชายใหม่ เอาปืนจ่อหัวบอกว่าถ้าไปก็ตายอยู่ตรงนี้ แล้วทำไมเขามีคนอื่นไม่รู้จักพอ เขาถึงไม่ปล่อยนู๋ไป ทรมารนู๋ ไม่มีวันไหนที่นู๋ไม่ร้องไห้ คิดถึงพ่อแม่ พ่อแม่ก็เคยไม่ให้คบกับเขา แต่นู๋ก็ไม่ฟัง มาทนอยู่กับเขา พ่อแม่ก็ไม่รู้ นู๋ก็ไม่กล้าบอก นู๋อยากตายทุกวัน วันปีใหม่ปีนี้นู๋ก็ร้องไห้ข้ามปีเลย เพราะนู๋นอนอยู่กับเขาแท้ๆ เขายังแอบออกไปโทรศัพท์เคาท์ดาวน์กับผู้หญิงคนอื่น พอคุยเสร็จก็กลับเข้ามา พอเห็นนู๋ร้องไห้ เขาก็บอกว่าจะร้องไห้ทำไม น่าจะดีใจที่เขาอุตส่าห์กลับมาบ้านไม่ไปฉลองกับคนอื่น นู๋อยากรู้ว่าทำไม่เขาไม่เคยสงสารนู๋บ้างเลย ทุกวันนี้นู๋ยังจำคำพูดของเด็ก 19 ที่พูดกับนู๋ว่า "เขาทิ้งกูได้ซักวันเขาก็ทิ้งมึงได้" มันคงจะจริง แต่นู๋ก็อยากให้ถึงวันนั้นซักที เพราะนู๋ทรมานเหลือเกิน นู๋ทำทุกอย่างเพื่อเขา ดูแลเขาทุกอย่าง ตั้งแต่หัวจรดเท้า เหมือนขี้ข้าคนนึง เป็นที่ระบายอารมย์เวลาทะเลาะกะคนอื่นมา ยอมให้เขาโขกสับทุกอย่าง แต่เขาไม่เคยเห็นความดีของนู๋เลย กลับทำร้ายจิตใจให้นู๋ต้องร้องไห้ทุกวัน เวลานึกถึงพ่อแม่ทีไรก็ร้องไห้ทุกที อยากกลับไปอยู่กับพ่อแม่ แต่ทุกวันนี้แม้แต่โทรศัพท์จะโทรหาพ่อแม่ก็ยังไม่มี ต้องอาศัยเน็ทที่ทำงานเป็นที่ระบาย เพราะโทรหาใครไม่ได้ ปรึกษาใครไม่ได้มีแต่คนไม่อยากเข้ามายุ่ง กับผู้ชายคนนี้ (เขาค่อยข้างมีอิทธิพล)


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 08 ม.ค. 2009, 15:37 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 05 ม.ค. 2009, 16:34
โพสต์: 37

ที่อยู่: กทม.

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัดดี คะ คุณที่ใช้นาม " คนตาบอด "
พี่ก็เป็นสมาชิกในลานธรรมจักรเหมือนน้อง พอดีพี่ได้เข้าไปอ่านข้อความของน้อง พี่เข้าใจนะคะว่าน้องมีทุกข์มาก คนเราถ้ามีคู่ครองดี มันก็ทำให้ชีวิตเราดี เหมือนทำบุญมาดี แต่ถ้าเราได้คู่ไม่ดีมันก็ไม่รู้ว่าจะเปรียบอย่างไง แต่พี่ขอให้น้องเข้มแข็งนะคะ บางทีชาตินี้เราต้องมาใช้หนี้ให้เขา พยามยามสวดมนต์มาก ๆ นะคะ พี่จะเป็นกำลังใจให้ :b41: :b45: :b41:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 08 ม.ค. 2009, 16:04 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 06 ม.ค. 2009, 21:03
โพสต์: 26


 ข้อมูลส่วนตัว


ขอแสดงความเห็นใจอย่างมากครับ :b7:

อายุคุณกับแฟนเหมือนรุ่นพ่อกับลูกเลย วัยต่างกันมาก ไม่ทราบจดทะเบียนสมรสกันไหม

คุณอายุยังน้อย ค่อยๆปรึกษาพ่อแม่ ญาติพี่น้อง เพื่อนๆดูว่าควรทำอย่างไร

ถ้าคุณยังรักเค้าอยู่...

แต่ถ้าคุณหมดรักแล้ว แนะนำว่าควรปรึกษาผู้ใหญ่ขอเลิกกับเค้าไป

เพราะผู้ชายคนนี้ฟังดูคงไม่หยุดแค่คุณคนเดียว

ตอนนี้พยายามทำใจ ทำดีกับเค้า(เพื่อตนเองจะได้ไม่เจ็บตัว)

ถือว่าเรามาชดใช้กรรมที่เคยกระทำมาก่อน

สวดมนต์ไหว้พระ ทำบุญ ทำทาน ชีวิตร้ายอาจเบาบางลงนะครับ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 13 ม.ค. 2009, 02:22 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 ม.ค. 2009, 22:30
โพสต์: 61


 ข้อมูลส่วนตัว


ผมก็ขอสงสารคุณด้วยคน

ผมขอแนะนำทางออกก็คือ ศาล

คุณลองหาทางดู หรือปรึกษาทนายดูก่อนว่า จะมีทางหรือเปล่า

คุณต้องเลือกเอาว่าคุณจะอยู่อย่างทรมานใจ หรือว่าจะขอไปตายเอาดาบหน้า

ไม่ได้ยุให้คุณแตกแยกกันนะ

แต่ถ้าผมเป็นคุณ ผมหนีหายตัวไปเลยไม่ให้ใครรู้ว่าเราไปไหน ไม่ติดต่อใคร ไปมีชีวิตใหม่ที่
ลำบาก ดีกว่าทนทรมานกับคนเฮงซวย เราดีกะเขานั่นแหละเขาถึงหวงเราไว้ ลองถ้าเราไม่มี
ประโยชน์สำหรับเขาแล้ว ถ้าเขาไม่ฆ่าเราิทิ้งเขาก็ถีบเราออกจากบ้าน (อุ้ย แรงไปหรือป่าว ถ้า
แรงไปขอโทษด้วย มันโมโห :b33: อิอิ)


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 13 ม.ค. 2009, 09:54 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 ธ.ค. 2008, 09:07
โพสต์: 22


 ข้อมูลส่วนตัว


:b8: :b27: ขอขอบคุณพี่ว่างเปล่า พี่สมพล พี่tittaya ด้วยจริงๆนะคะที่ ให้กำลังใจ เพราะทุกวันนี้ก็ไม่รู้จะตัดสินใจยังไง ไม่มีทางออก การเข้ามาในเว็บนี้ก้อพอจะช่วยได้อยู่พอสมควร อย่างน้อยก็ทำให้สบายใจขึ้น และคิดว่ายังมีคนที่ทุกข์กว่าเราอีกมาก ทนใช้กรรมเท่านั้นที่จะทำให้เราผ่านเรื่องเลวร้ายไปได้ :b7: :b21:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ม.ค. 2009, 22:24 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 28 ก.ค. 2006, 20:52
โพสต์: 1210

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


หวัดดีค่ะ...
ขอคุยด้วยนะ...
คนเจ้าชู้...(แล้วดันบวกด้วย อิทธิพล)มักกลัวเสียหน้าถ้าผู้หญิงของตัวทิ้งไป...เค้าไม่ทิ้งหนูหรอกค่ะจนกว่าจะเจอระดับเจ้าแม่มาคาบไป
สวดมนต์..ไหว้พระ..แผ่เมตตาไปทุกท่านทุกคนทุกทิศทุกทาง..
เราอยู่อย่างเป็นสุขดีกว่านะ หรือทำยังไงก็ได้ให้ทุกข์น้อยที่สุด
กลับบ้านก็ทำหน้าภรรยาดูแลเขาให้ดี... อย่ารอเขากลับด้วยใจที่ระทมทุกข์ไม่มีประโยชน์
หางานเย็บปักถักร้อยมานั่งทำ แกะลายจากหนังสือก็ได้เพลินๆดี
คือหาไรที่เราไม่เคยทำ เอาที่มันยากๆ หน่อย ต่อจิ๊กซอว์(ที่ชวนเขาไปซื้อมา)ก็ได้ค่ะ
ความสุขหาไม่ยากนะคะ แล้วคุณจะรู้สึกว่า เวลามันช่างผ่านไปแบบไม่รู้ตัวเลย
แล้ววันนึงข้างหน้าอาจมีการเปลี่ยนแปลงในทางที่คุณพอใจ
เอาใจช่วยค่ะ
กายสงบ ใจสงบนะคะ

.....................................................
สัพเพ สังขารา อนิจจา
สัพเพ ธรรมา อนัตตา...


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 ก.พ. 2009, 09:59 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 05 ม.ค. 2009, 16:34
โพสต์: 37

ที่อยู่: กทม.

 ข้อมูลส่วนตัว


หวัดดี คะ ตอนนี้น้องเป็นอย่างไงบ้างคะ สบายใจขึ้นหรือยังพยายามคิดแต่ในสิ่งที่ดี ๆ เพื่อสุขภาพ และ ชีวิตที่ดีในวันข้างหน้านะคะ ถึงบางครั้งมันอาจจะทำยาก แต่อย่างน้อยก็มีพี่ และ พี่ในลานธรรมเป็นเพื่อนนะคะ :b43:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 ก.พ. 2009, 14:19 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 03 ก.พ. 2009, 13:13
โพสต์: 7


 ข้อมูลส่วนตัว


ขอเป็นห่วงด้วยครับ...และเป็นกำลังใจในการตัดสินใจด้วยครับ...


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 ก.พ. 2009, 16:52 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 ม.ค. 2009, 08:56
โพสต์: 3


 ข้อมูลส่วนตัว


เป็นกำลังใจให้ครับ เรื่องร้ายๆๆ ผ่านมาเดี๋ยวมันก็ผ่านไปครับ สวดมนต์ นั่งสมาธิแผ่เมตตาเยอะๆๆ นะครับ เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปครับ....


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 08 ก.พ. 2009, 21:06 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 ก.ย. 2008, 23:07
โพสต์: 151

ที่อยู่: BKK.

 ข้อมูลส่วนตัว


ถ้าพี่เป็นน้องนะพี่จะหนีไปปลงผมบวชชี ดูสิจะตามไปตบตี หรือไปจับสึกคนที่กำลังนั่งสวดมนต์ นั่งสมาธิอยูไหม แล้วน้องก็จะได้มีเวลาได้ดูใจของตัวเองจริงๆซะทีว่าเพราะอะไรถึงทนอยู่ได้ นี่เป็นทางออกที่ประเสริฐที่สุดในเบื้องแรกคือไปวัดไปหากัลยาณมิตรที่ดี ในสภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวย ให้เราได้เห็นปัญหาที่ถ่องแท้ของตนเองก่อนแล้วจึงมองหาทางแก้ที่ดีที่สุดต่อไป
ถึงเวลาลุกขึ้นปกป้องสิทธิของตนเองแล้ว!!!! ถ้าไม่ลุกตอนนี้เวลานี้ อาจไม่มีโอกาสอีกเลย
อย่ามัวสงสารและหาข้ออ้างอีกต่อไป เราต้องมั่นใจก่อนว่าเราได้ให้ตัวเองมากพอๆกับที่เราให้ผู้ชายคนนั้น

.....................................................
จงระมัดระวังกาย วาจา ใจ ไม่ให้ไปทำร้ายใคร


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 08 ก.พ. 2009, 21:27 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 ก.พ. 2009, 10:57
โพสต์: 26


 ข้อมูลส่วนตัว


สวมนต์ ปฎิบัตธรรม เเล้วก็เเผ่เมตตาเยอะๆครับ เจ้ากรรมนายเวรจะได้อโหสิ

เป็นกำลังใจให้ครับ พยายามใช้ธรรม ข่ม อธรรม

ให้มันหมดเวรหมดกรรมกันไป สู้ๆครับ

.....................................................
ไม่มีใครเก่งเกินกรรม กรรมเท่านั้นตัดสินทุกอย่าง


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 ก.พ. 2009, 09:53 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 ธ.ค. 2008, 09:07
โพสต์: 22


 ข้อมูลส่วนตัว


ขอขอบคุณพี่ๆทุกคนมากๆนะคะที่ให้กำลังใจมาโดยตลอด ตอนนี้ก็ตั้งใจทำงาน และก็หมั่นไปทำบุญ กรวดน้ำ ให้กับผู้หญิงของเขาคนเก่าๆทุกคน ขออย่าพยาบาทต่อกันเลย รู้สึกดีขึ้นมากเลย ขอบพระคุณจริงๆๆค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 24 ก.พ. 2009, 12:08 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 ธ.ค. 2008, 09:07
โพสต์: 22


 ข้อมูลส่วนตัว


ยิ่งเวลาผ่านไป ความรุนแรงก็เพิ่มมากขึ้น โดนผู้หญิงคนอื่นราวีไม่หยุด ไม่ว่าจะอยู่ไหนทำอะไรกัน ผู้หญิงคนนั้น (เด็ก 19)ก็โทรมารายงานตลอด เหมือนจะยั่วประสาท นู๋ไม่หวั่นไหวกับคำพูดของเขาหรอกเพราะนู๋เข้าใจว่ายังไงแฟนนู๋ก็ไม่ยอมพอหรอก อยากมีหรืออยากไปทางไหนก็ไป ไม่เคยว่า แต่เขากลับมาระบายและพาลอารมณ์ใส่นู๋ ซ้อมนู๋ ทุบตี เพราะญาติพี่น้องเขาเข้าข้างนู๋เสมอและก็ด่าผู้หญิงคนนั้นกับไปและก็ด่าเขาด้วย พอเข้าห้องนอนก็จะเอาความโกรธแค้นทั้งหมดมาระบายใส่นู๋ ตีนู๋เหมือนหมาตัวนึง พอเช้าก็ปลอบต่างๆนานา บอกว่าขอโทษอย่างนั้นอย่างนี้ อ้อนวอนให้อยู่ต่อ แม่เข้าก็ขอร้องให้อยู่ต่อ นู๋คงต้องตายคามือเขาซักวัน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 มี.ค. 2009, 19:25 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 17 มิ.ย. 2008, 22:40
โพสต์: 1769

แนวปฏิบัติ: กินแล้วนอนพักผ่อนกายา
งานอดิเรก: ปลุกคน
สิ่งที่ชื่นชอบ: Tripitaka
ชื่อเล่น: สมสีสี
อายุ: 0
ที่อยู่: overseas

 ข้อมูลส่วนตัว


คนเรามีทางเลือกถ้าไม่ยึดติดกับอะไรบางอย่างนะครับ ..

.....................................................
ศีล ๕ รักษาตนไม่ให้เกิดในอบายภูมิ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 มี.ค. 2009, 21:00 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 23 ก.ค. 2008, 14:47
โพสต์: 1562

อายุ: 0
ที่อยู่: หิมพานต์

 ข้อมูลส่วนตัว www


"การสูญเสียเป็นส่วนหนึ่งของวัฏจักร ไม่มีอะไรอยู่กับเราตลอดไป ไม่มีอะไรจากเราไปตลอดกาล ถ้าคลี่เวลาออกเป็นเส้นตรงและสามารถเห็นได้จริงทั้งอดีต ปัจจุบัน อนาคตพร้อมกัน เราคงเห็นตัวเองได้ของรักแล้วเสียของรัก หัวเราะแล้วร้องไห้ พบแล้วพลัดพราก ย้อนเวียนกลับไปกลับมา สลับกันเป็นสายโซ่ยืดยาว"


ธรรมชาติจะบังคับให้เราทิ้งทุกคนไปอยู่ดี เราเต็มใจหรือไม่เต็มใจก็ตาม เรารักและหวังหอบหิ้วใครไปด้วยก็ตาม พวกเราต่างก็เป็นนักเดินทางผู้โดดเดี่ยว มาสวมหัวโขนเป็นพ่อ แม่ พี่ น้อง คนรัก เพื่อน ศัตรู หรืออะไรอื่นเดี๋ยวเดียว แล้วก็ต้องตายจากไปเป็นอื่น แม้ในชาติเดียวกันก็อาจเป็นอะไรหลาย ๆ ฐานะ บางคนเดินชนไหล่หรือเหยียบเท้าใครอีกคนบนถนน ทะเลาะกันเลือดขึ้นหน้าเป็นพัก กว่าจะจำได้ว่าเคยเป็นเพื่อนรักสุดรักสมัยประถมมัธยมที่เคยอยากไปไหน ๆ ด้วยกันตลอดชีวิต แต่พอห่างกันมาก ๆ เจออีกทีอาจกลายเป็นศัตรูก็ได้ เราต่างถูกหลอกว่ามีคนรักและเครือข่ายญาติมิตร ทั้งที่จริงทุกคนไม่มีแม้แต่เงาติดตามตัวเองไปได้ตลอด

.....................................................
อิมาหัง ภะคะวา อัตตะภาวัง ตุมหากัง ปะริจจะชามิฯ
ข้าแต่องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า ข้าพระพุทธเจ้าขอมอบกายถวายชีวิต แด่พระพุทธเจ้า แด่พระธรรม แด่พระสงฆ์ นับแต่บัดนี้ตราบจนเข้าสู่พระนิพพาน


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 31 โพสต์ ]  ไปที่หน้า 1, 2, 3  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 11 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร