คนที่เขาไม่รักเราแล้วต่อให้เราทำดีแค่ไหนอ้อนวอนแค่ไหนเขาก็ไม่กลับมารักเราเหมือนเดิมหรอก ถึงเยื้อแย้งเขากลับมาได้ก็ได้
แต่ตัวที่ไร้วิญญาณ ก็เหมือนได้ซากศพกลับมา แต่ใจเขามันไปอยู่กับรักใหม่ของเขา ต่อให้ทำดีแค่ไหน เขาก็ไม่เห็นคุณค่าเราหรอก
ความเจ็บปวด ความเสียใจที่เรามี ยิ่งทำให้เขาเห็นว่าเราไร้ค่า ในเมื่อเขาไม่ได้รักเราแล้วเขาจะเห็นแก่ความรักที่เรามีต่อเขาได้ยังไง
เจ็บเราก็เจ็บอยู่คนเดียว เศร้า เสียใจ ทรมาน ปวดร้าว เราก็เป็นอยู่คนเดียว เขาไม่เคยรู้สึก สำนึกในความผิดของเขาที่เขาทำให้เรา
เป็นอย่างนี้ ไม่มีแม้แต่คำขอโทษ ไม่มีแม้แต่คำพูดที่ดีๆ ที่จะปลอบโยนให้เราเข้าใจในตัวเขา หากว่าเราเข้าใจเขาผิด อย่างที่เขา
พูด แต่การกระทำของเขา หลายๆสิ่งที่เราถูกกระทำรับได้จากพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของเขา หลายอย่างที่บางครั้งเราเจอสิ่งที่เขา
กำลังทำ เขาก็ยังแก้ตัวไปได้อย่างน้ำขุนๆ นี่เราเป็นตัวอะไรในสายตาเขา ทำไมในเมื่อบอกว่าไม่ได้นอกใจเรา แต่เขาก็ยังทำตัวลึกลับ
มีความลับกับเราอยู่อีก ร้องไห้ทุกวัน ทุกคืน นอนไม่เคยได้หลับ อีกเลยตั้งแต่วันที่สะเทือนใจเรามากที่สุด 14 กุมภาพันธ์ 2551
วันวาเลนไทน์ ที่ขมขื่น วันที่เห็นว่าเขาไม่ซื่อสัตย์กับเรา ไม่ตรงไปตรงมากับเรา และหลังจากวันนั้น เราก็เริ่มเห็นพฤติกรรมต่างๆ ของ
เขาที่บ่งบอกว่าเขานั้นได้นอกใจเรา เหยียบย้ำน้ำใจเรา ซ้ำเติมความซื่อสัตย์ ความไว้ใจ ของเราได้อย่างไม่ใยดี เขาไม่แคร์ความรู้สึก
เราเลยสักนิด เขาอยากทำอะไรก็ทำ ไม่สนใจว่าเราจะรู้สึกผิดหวังเสียใจแค่ไหน นับจากวันนั้นเขาเริ่มอยู่กับเราทำกับเราเหมือนว่า
เราไม่มีตัวตน ไม่อยากมองหน้าเรา ไม่อยากเข้าใกล้เรา อ้างเหตุผลว่าเราทำหน้าไม่ดี มันใช่แล้วหรือกับเหตุผลอย่างนี้ ของคนที่รัก
กันมา 14 ปี ชีวิตเราสำหรับเขาตอนนี้มันไร้ค่า ไม่มีคุณค่าให้เขาเหลียวกลับมามองความดีความรักที่เรายังมีให้เขาตลอดไป ครั้ง
หนึ่งเราเคยถึงขั้นต้องทำบาปให้กับตัวเอง กินยาฆ่าตัวตาย เพื่อที่ให้จบปัญหาระหว่างเรากับเขา เรากล้าเราแลกด้วยชีวิตเรา เพียง
เพื่ออยากให้เขากลับมาเป็นหัวหน้าครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนเดิม แต่ตอนนี้เรารู้แล้วว่ามันไร้ความหมาย ชีวิตเราก็ไม่ได้มีค่าให้เขากลับ
มาเป็นผู้นำครอบครัว เขายังคงเย็นชา หมางเมิน เหินห่างกับเรา เราต้องนอนร้องไห้ทุกวันทุกคืน คิดสับสน วนไปวนมา ยิ่งกว่าคนบ้า
ใช่ตอนนี้เรากำลังเป็นคนบ้า อย่างที่เขาและครอบครัวของเขายัดเยียดให้เรา ทำไมวันนั้นเราไม่ตายให้พ้นๆ ไปนะ จะได้ไม่ต้องมาเจอ
สิ่งที่พวกเขาทำกับเราเหมือนเราไม่ใช่คน ตลอดเวลานับจากนี้ เขามีแต่โกหก หลอกลวงเราเรื่อยมา ไม่ใส่ใจความรู้สึก จิตใจเรากันเลย
น้ำตาเรามันตกในเสียแล้ว เราต้องยอมรับให้การกระทำของพวกเขา ต้องทน ทนต่อไป เพื่อลูกเราไม่อยากให้ลูกต้องขาดพ่อ ไม่อยาก
ให้พี่กับน้องต้องมาแยกจากกัน เรารักเขา ไม่อยากแยกจากเขา แต่เราก็ทนพวกเขาไม่ได้ อีกแล้ว เรายอมแยกจากเขามา พร้อมทั้ง
ความเจ็บปวด ใจเรามันสลายที่ต้องทำให้พี่กับน้องต้องแยกจากกัน (แม่ขอโทษนะลูก ที่แม่ไม่สามารถรักษาครอบครัวเอาไว้
ได้)แยกจากเขาทั้งๆที่เรารักเขามากมาย แต่จะให้เราต้องทนอยู่อย่างไร มีแต่สิ่งแวดล้อมทางบ้านเขากดดันเราต่างๆนานา ทั้งพ่อ
ทั้งแม่ ทั้งพี่เขา ทุกคนเรารู้ว่าหวังดี ดีกับเรา แต่ความหวังดีของพวกเขา มันเกินไป จนเราและเขาไม่สามารถมีความเป็นส่วนตัว
ไม่มีความเป็นตัวของตัวเอง ครอบครัวเราต้องอยู่ภายใต้เส้นที่พวกเขาขีดเอาไว้ให้เดิน ซึ่งนั้นมันไม่ใช่หากพวกเขาหวังดีต่อครอบครัว
เราจริง ตั้งแต่แยกจากเขามาจนถึงวันนี้ เป็นเวลา 3 อาทิตย์ แล้ว เราได้รับรู้แล้วว่า เขาพอใจที่ครอบครัวที่เราสร้างกันมาต้องมาพัง
ทลาย เขายินดีเขาอยู่อย่างมีความสุข ที่ไม่มีเราและลูกสาว ชีวิตเขาตอนนี้มีแต่เขา ครอบครัว พ่อ แม่ พี่ และลูกชายเขาเท่านั้น
เขาไม่อาจแบ่งปันความรัก ความอบอุ่นจาก ครอบครัวของเขามาให้เรากับลูกสาวได้อีกต่อไปแล้ว วันนี้ (19พ.ย51)เราได้เจอ
เขาๆบอกกับเราตรงๆว่าเขาต้องเชื่อฟังพ่อแม่เขา ว่าไม่ให้มายุ่งเกี่ยวกับเราและลูกสาวอีก เขาตัดสินใจแล้ว เราฟังด้วยใจที่มัน
สลาย เราต้องทำใจยอมรับให้ได้อย่างเดียว ว่าหัวหน้าครอบครัวของเรา ไม่อาจกลับมาเป็นหัวหน้าครอบครัวให้เรากับลูกได้อีกแล้ว
เขาพูดง่ายมาก ให้เราดูแลลูกสาวไป ส่วนเขาก็ดูแลลูกชาย ช่างเป็นคำพูดที่ดูเรียบง่ายไม่มีความรู้สึกใดๆจากเขาเลย เขาจะรู้ไหมว่า
สำรับเรามันเจ็บปวดแค่ไหน ผู้หญิงคนหนึ่งอย่างเรา เมื่อได้สร้างครอบครัวกับเขาแล้วเราก็อยากให้ครอบครัวของเราสมบูรณ์ มีความ
รัก ความอบอุ่น มีเขาเป็นผู้นำให้แก่ครอบครัวของเรา แต่ตอนนี้เขามีแต่ความว่างเปล่าให้กับเราแล้ว เราต้องทำอย่างไร เรายังหวังลึกๆ
ว่า สักวันเราจะได้กลับมาเป็นครอบครัวกันอีก พี่กับน้องจะได้มาอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาอีก แต่คงเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว เขายืนยันว่าเขา
ไม่มีวันทำให้พ่อกับแม่เขาไม่สบายใจ หากยังมายุ่งเกี่ยวกับเราและลูกสาวของเขาอีก นี่เราต้องทำใจยอมรับให้ได้อย่างเดียวหรือ ว่า
ต่อแต่นี้จะมีแต่เรากับลูกเท่านั้น ไม่มีพ่อไม่มีสามีคือเขาอีกต่อไปแล้ว. ทำไมพ่อแม่เขาช่างใจร้ายกับเรานัก ไม่สงสารเด็กบ้างเลย
หรือ เราทำผิดอะไร ทุกอย่างที่เป็นแบบนี้ เพราะความไม่ซื่อสัตย์ของเขาต่างหาก เขาอยากนอกใจเรา แต่ผลสรุป พ่อแม่เขายัดเยียดให้
เป็นความผิดของเรา แค่เราไม่อยากอยู่บ้านเขา ทำไม่เขาไม่เข้าใจเราบ้าง เรามาอยู่บ้านเขา อยู่อย่างผู้อาศัย เราเจียมตัวเสมอ เราเป็น
แค่แม่ที่ต้องเลี้ยงดูลูก เป็นแม่บ้าน แล้วต้องทำงานหาเงินด้วย เรายอมลำบากขับรถมอไซค์ไปกลับๆ ระยะทางก็ไกล มีใครเคยคิดถึงหัวอก
เราตัวคนเดียวบ้าง มีแต่ต่างคนต่างต้องการให้เราทำอย่างนั้น เป็นอย่างนี้ ตามแต่พวกเขาต้องการ ไม่ได้ดังใจ ก็มาพาลกันเกลียดเรา
พวกเขาไม่เคยมองความผิดของตัวเองกันบ้าง อยากให้เราเป็นคนผิด เราก็ยอมรับผิดที่เราแยกออกมาโดยไม่บอก แต่พ่อแม่เขามาสั่ง
ห้ามสามีเราพ่อของลูกเราไม่ให้มายุ่งเกี่ยวกันเลย นี่มันเป็นความถูกต้องแล้วหรือ ตอนเราอยู่ก็ให้ความยุติธรรมกับเราไม่ได้ พอเรายอม
แพ้ขอแยกออกมา กลับกลายว่าเราทำให้เขาเสียหน้าอย่างนั้นหรือ พ่อแม่เขาคิดได้แค่นี้ ต้องการเอาชนะเราให้ได้ จะห่ำหั่นเราไปถึงไหน
จะจองเวรเราไปตลอดชาติหรือ เราพยายามหยุดทุกสิ่งทุกอย่างไม่อยากให้มีเรื่องไม่ดี แต่ทำไมพวกเขาไม่หยุด เพียงเพราะเขาต้องการ
เห็นเราหย่าขาดจากลูกเขาหรือ ความชั่วเราไม่เคยมี ความดีเราก็ไม่เคยปรากฏในหมู่พวกเขา เขาต้องการบีบคั้นเราให้ตายคามือ
มันถึงจะสะใจเขา แค่นี้เห็นครอบครัวเราแตกแยกยังไม่สะใจกันอีกหรือ วันนี้ทุกอย่างมันชัดเจนแล้วว่าเขาสามีสุดที่รักของเราไม่มีเยื้อใย
ใดๆทั้งสิ้นเหลือให้เราอีกแล้ว เขาต้องทำตามพ่อแม่เขา ก็ขอให้เขามีความสุขเหมือนเช่นทุกวัน ความทุกข์ ขอให้อยู่กับเราคนเดียว
ตลอดไป เราขออโหสิกรรมให้ต่อทุกคน เราไม่โกรธ ไม่เกลียด ไม่อาฆาต ไม่จองเวร กับพวกเขา จะสวดมนต์แผ่เมตตาให้ทุกคืน
บุญวาสนาการครองคู่ของเรามีต่อกันแค่นี้ ขอให้คุณโชคดี เป็นที่รักของทุกๆคนเหมือนเดิม ...เอ๋

อ่านแล้วเข้าใจความทุกข์ถึงแม้นจะไม่เท่ากับที่คุณรับและแบกมันไว้

เป็นกำลังใจให้นะคะ ตัวเองก็ไม่รู้ว่าจะเจอแจ็กพอตอีกรอบตอนไหน
ตอนนี้ได้แต่ทำดีเท่าที่ทำได้ แต่ก็ยังขาดความฉลาดและความเพียร

สิ่งที่หวังตลอดคือเราทำดีต้องได้ดี ตอนนี้ยังไม่ได้ดีเพราะว่าอาจเคย
ทำสิ่งไม่ดีไว้ วันนี้ร้องไห้แต่ร้องเสร็จแล้วต้องลุกขึ้นสู้นะคะ ไม่มีใคร
เป็นทุกข์ได้ตลอด 24 ชม. หรือตลอดชีวิตหรอกค่ะ สู้ สู้

ลองอ่านปัญหาจากเว็บอื่น ว่ามนุษย์อย่างเรา ๆ ช่างมีแต่ปัญหาดูนะคะ

http://larndham.net/index.php?s=899384f ... howforum=3

http://www.star4life.com/forum/index.ph ... &board=1.0

http://www.thaimental.com/modules.php?n ... a8a3593bb5

ขอแนะนำให้อ่าน "ทุกข์ที่สุด จะหลุดได้อย่างไร" ซึ่งเป็นบทความลำดับที่ 6 ของ บทความยอดนิยม 10 อันดับ ที่อยู่ข้างล่างของเว็บบอร์ดต่อจาก บทความล่าสุด

สู้เขาไอ้มดแดง

"สิ่งที่คิดว่าเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุดในวันนี้อาจเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับวันหน้า"

หาหัวใจตัวเองให้เจอก็เป็น สุข

ปล่อยวางนะคะ ไม่มีใครไม่เคยมีความทุกข์ สิ่งที่คุณกำลังพบเจออยู่ใช่ว่าคุณจะพบเจออยู่คนเดียว อาจมีบางคนที่ทุกข์หนักกว่า ในเมื่อเขาไม่เห็นค่าของเราแล้ว ทำไมเราต้องเอาชีวิตที่เหลือไปผูกไว้กับคนเช่นนี้อีก เริ่มต้นนับหนึ่งใหม่นะคะ เอาใจช่วยค่ะ

เอาใจช่วยนะ

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ต่อไป เราคิดว่าเรามีเวรกรรมในชาตินี้ต้องมาใช้หนี้ ถึงบางครั้งมันจะทำใจลำบากบ้างก็ตาม แต่เราต้องสู้เพื่อลูกนะคะ โตขึ้นเขาจะได้เป็นเด็กดี ของเรา และสังคม

ปล่อยให้เป็นไปตามกฎไตรลักษณ์

ผมเห็นด้วยกับทุกท่านที่ให้ความคิดเห็น คำเสนอแนะ กำลังใจและคำปลอบโยนครับ ที่สำคัญตัวของเราพร้อมที่จะลุกขึ้นสู้อย่างมีสติ หรือไม่เท่านั้น กำลังใจจากใครๆ ม่เป็นผลเลยถ้าหากเรายังมีเงื่อนไข อาจเป็นเพราะเรายังอยากให้เขาคนนั้นมาฉุดให้เราลุกขึ้นเองก็เป็นได้ มันไม่ผิดหรอกครับ..ผมก็เคยเป็น กว่าจะมาถึงวันนี้ ผมเจอประโยคปฏิเสธสุดฮิตที่ผู้หญิงจะปฏิเสธเราอย่างนุ่มนวล เช่น คุณดีเกินไปหรือ เราเป็นเพื่อนกันนะ หรือ คุณเป็นพี่ชายที่แสนดี.ฯลฯ ถ้าใครเคยเห็นโฆษณา ไวน์ชนิดหนึ่งเมื่อประมาณ 10 ปีมาแล้วที่ผู้ชายถูกปฏิเสธด้วยถ้อยคำเหล่านี้ ผู้ชายก็ตอบว่า " เพื่อนนะ มีแล้ว น้องสาวก็มีแล้ว อยากเลิกก็บอกมาเหอะ..." ผมอกหักมานับไม่ถ้วน จนบางครั้งผมเคยคิดว่าจะบอกผู้หญิงทุกคน บนสะพานลอยหน้าราม ว่า "คุณครับ รับรักผมเถอะนัครับ ก่อนที่ผมจะไปรักผู้ชายด้วยกัน" นี่คือความสติแตก อาสวะกิเลศเข้าปิดปังดวงตาไม่ให้เห็นความจริง มองธรรมะเป็นเรื่อง เชย ไกลตัว แก่ก่อนค่อยเข้าวัด ดำรงตนอยู่ในความประมาทมาโดยตลอด จนกระทั่งต้องสูญเสียบุคคลที่รักเป็นที่สุด 2 คน และในช่วงเวลาท่านป่วยก่อนสิ้นใจ ผมได้อ่านหนังสือะรรมะให้ท่านฟังตลอด เลยทำให้ผมตาสว่าง อ่านไป พิเคราะไป ผมเลยค้นหาตัวเองเจอแล้วและรู้ว่าตนเองจะทำอะไร ต้องการอะไร มีอะไรที่จะต้องทำบ้าง เปรียบเสมือนผมเป็นม้าที่พุทธองค์ตรัสว่าเป็นม้าที่4 ประเภทที่ต้องโดนปฎักแทงถึงกระดูกก่อนถึงจะรู้ว่า คนขับต้องการให้ทำอะไร..อย่าเป็นอย่างผมเลยครับ วันเวลาผ่านไปไม่เคยคอยใคร อย่าดำรงตนอยู่ในความประมาทเลย ผมเองก็ใช่ว่าล้ำเลิศอะไร 3 วันดี 4 วันร้าย เหมือนกัน อาสวะกิเลศหนามาก ดีที่มี เว็บนี้ อย่างน้อยก็ทำให้ได้สนทนาแลกเปลี่ยนธรรมะกัน บ้างดีกว่าไปมั่วอบายมุขครับ..ชนะใจตัวเองได้เหนือกว่าชนะผู้อื่นเป็นหมื่นแสนครับ

สวัสดี คะคุณ ณภัทร ตอนนี้คุณเป็นอย่างไรบ้าง จิตใจคุณเข้มแข็งขึ้นแล้วหรือยังคะ อย่างไงก็ต้องสู้นะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอ นะคะ

สู้เขาไอ้มดแดง

ไม่ทราบผิดเรื่อง หรือเปล่าท่าน"แวะมา" (ล้อเล่น)

เข้ามาเป็นกำลังใจให้จ้า ทุกคนทำผิดกันได้ทั้งนั้น
แต่เมื่อรู้ว่าผิดแล้ว รู้จักแก้ตัวใหม่ ทำในสิ่งที่ถูกต้อง จึงถือว่าประเสริฐ

ขอให้เจริญในธรรม ทุกท่าน

ขอเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะคะ ถึงแม้ชีวิตเราไม่มีเขา เราก็ต้องอยู่ให้ได้ ต้องเข้มแข็งและยืนด้วยลำแข้งของตัวเองให้ได้ แบ่งเวลาทำความดีให้มาก ๆ ถ้าไม่ค่อยมีเงินก็เป็นอาสาสมัครก็ได้ ไปวัด ฟังเทศน์บ้างเชื่อว่าจิตใจก็จะดีขึ้นเรื่อย ๆ มีสติมากขึ้น และพยายามทำงานเพราะงานทำให้ชีวิตมีคุณค่า ดิฉันก็มีปัญหาเหมือนกันเรื่องสามีมีหญิงอื่น และได้ผ่านวิกฤติของชีวิตที่มันเป็นจุดต่ำสุดมาแล้วถึงแม้ว่าจะยังไม่ดีขึ้นทั้งหมดแต่มันก็เข้มแข็งขึ้นได้ในระดับหนึ่ง โชคดีมาก ๆ ที่เราไม่ได้ฆ่าตัวตายไป ทำให้เรารู้ว่าชีวิตมันมีค่าควรที่จะอยู่ต่อไปได้มองเห็นความสวยงามของโลกนี้ต่อไป รู้จักที่จะรักตัวเองมากขึ้น และรู้ว่ายังมีคนอีกหลายคนที่ยังรักเรา โดยเฉพาะพ่อแม่ของเราค่ะ

ชอเพลงคุณกรัชกายดิครับ

น่าจะเป็นเพลงอะไรสักอย่าง ของพัชรา แวงวรรณ

"ลืมเถิดความหลัง อย่าด้ายฝังจำ... ลืมมวันคืนชื่อนแ่ำดื่มด่ำฤทัย..
คิดเสียว่า...นั่นเป้นอดีตไป... อย่าฝังใจไปจำ...

จงคิดว่าเราสอง สร้างบุญมาด้วยกันแค่นี้
ขอบใจคนดี ที่ให้สุขฉาานนน .." นึกได้แค่นี้ครับ

แต่ไม่เอา ตั๊ก ลีลานะ
แลจะ hardcore ไปนิด

คุณโชคดีแล้วที่ออกมาจากตรงจุดนั้นได้ ฉันอ่านข้อความของคุณแล้วรุ้สึกถึงความเจ็บปวดที่คุณนั้นได้รุ้สึกเลย
แต่คุณเก่งมากนะที่สามารถอยู่กะพวกเค้ามาได้จนกระทั่งสร้างครอบครัวได้แล้ว ลูกก็มี เดินมาตั้งครึ่งชีวิตแล้วอ่ะ
ไม่เข้าใจเลยนะว่าทำไมคนครอบครัวนี้เข้าใจแคบขนาดนี้เลยจิงๆ
ตัดใจเหอะแค่ความคิดของครอบครัวและสิ่งที่เค้าที่ทำกับคุณน่ะแค่นี้มันก็แย่มากแล้ว
นี่เราอยุ่ของโลกความจิงนะ ไม่ใช่โลกของความฝัน
ในเมื่อคบกันมาขนาดนี้แล้วสามีคุณยังทำให้ครอบครัวเค้ารักคุณไม่ได้และยังไม่เลิกอคติกับตัวคุณ แล้วคุณยังรุ้สึกอีกหรอว่าเค้ารัก
ชีวิตคนเราไม่ได้เกิดมาเพื่อจะรักได้แค่เพียงคนๆเดียว

อยุ่กับความเปนจิงในตอนนี้ วันต่อไปและวันต่อๆไปเถอะ