หลังปฏิรูปใหม่ ว่ากันว่า...
“มีคุณภาพ ทั้งระบบและผลิตผล คือคนที่ได้รับการศึกษามีประสิทธิภาพ ด้านวิชาความรู้ ความเก่งกาจ” ว่ากันไปอย่างงั้น
แต่.......ระบบการศึกษาคณะสงฆ์ไทย ที่ผ่านการปฏิรูปมาหลายปี... ถ้าเฝ้าสังเกตให้ดี......จะเห็นเป็นที่กังขาในจิตใจ......ว่าทำไม?
......ระบบการศึกษามหาวิยาลัยสงฆ์ หลังออกนอกระบบ ไม่เป็นจริงดังที่คนล้ำลือกัน
สิ่งที่เห็นและเป็นไป พอจะเชื่อได้มั๊ย....ว่า
การศึกษาในมหาวิทยาลัยสงฆ์ ตอบสนองอุตสาหกรรมนายทุนเสียมากกว่า
ในมหาวิทยาลัยสงฆ์นักศึกษาจำนวนมากที่ปัจจุบันมีทั้งคฤหัสถ์และบรรพชิต เมื่อเป็นบัณฑิต ก่อนออกจากรั้วมหา,ลัย สิ่งที่ถามกัน คือ “จะไปทำงานที่ใหนดี ? เงินเดือนเท่าไร?..
พระนักศึกษาหลายรูป ต้องเปลี่ยนสถานะ ลาสิกขา เพื่อค้นหาคำตอบสุดท้าย..ท้ายสุดกลายเป็นมนุษย์กินเงินเดือน แต่..ถ้าหางานทำยังไม่ได้......กลับกลายเป็นชาวเกาะ เกาะพ่อแม่กินอยู่ที่บ้านเป็นเดือนเป็นปี......มีเยอะแยะไป.
ปุจฉาว่า..ทำไม? เหตุผลของคำตอบที่ได้คือ......ไม่มีงานทำ......หางานทำยาก จบการศึกษาสายที่เค้าไม่ต้องการ ….
สรุปว่า.......กระดาษแผ่นหนึ่งที่พ่อ-แม่ และบรรดาญาติโยมผู้ศรัทธา หามาได้ด้วยหยาดเหงื่อแรงกาย สายตัวแทบขาด
เมื่อก่อนมีตราครุฑ สีแดง สีนำเงิน.........มีมูลค่ามหาศาล ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย
ปัจจุบัน......กลับกลายเป็นเพียงใบประกาศว่า พระนี้/นายนั้นจบการศึกษาติดไว้ฝ่าบ้าน...แล้วมองด้วยความภาคภูมิใจ
หารู้ไม่ว่า............ณ.วันนี้ ท้ายสุดเราก็เกาะพ่อ-แม่กินตามเคย
บัณฑิตอีกจำนวนหนึ่งที่ซึ่งพอมีจิตสำนึก(อยู่บ้าง)........พอจบการศึกษา ก็พากันหนีออกจากชุมชนบ้านเกิดไป ไม่กล้าด้านอยู่บ้านที่ตนเกิด....ไม่กล้าเผชิญกับความจริง....ไม่กล้าเผชิญโลกแห่งความเป็นจริง
....ต้องเร่ร่อนเข้าเมืองใหญ่..ไปเป็นทาสของนายทุน กับผลตอบแทนที่แสนคุ้ม...ด้วยค่าแรง 200 - 300 บาทต่อวัน
เมื่อออกเผชิญกับโลกภายนอกอันแวดล้อมด้วยสิ่งบันเทิงที่ยั่วยุ เลยสู้กระแสไม่ได้ ใช้จ่ายไม่เป็น ความลำเค็ญจึงตามมา
คุณค่าการศึกษาช่วยไม่ได้ กลายเป็นภาพตรงข้ามกับความคาดหวังทั้งของตนเอง พ่อแม่ และศรัทธาสาธุชน
นี่คือเหตุผลที่ต้องถาม?ว่า สาขาวิชาปรัชญาซึ่งเป็นหลักของมหาวิทยาลัย ทำไม? มีคนเรียนน้อย ผู้บริหารไม่ค่อยให้ความสำคัญ ไม่ผลักไม่ดัน ไม่ประชาสัมพันธ์แม้แต่น้อย หรือเพราะเห็นว่าด้อยในการหางานทำ

ระบบการศึกษา........ถ้าสามารถสร้างคน.....คนสร้างชาติ
ทุกวันนี้ไม่มีหรอกบัณฑิตตกงานเป็นแสนคน เพราะการศึกษาไม่ใช่สร้างคนเพื่อเป็นทาส.....
.....หรือเป็นลูกจ้างตลอดชีวิต
การศึกษาที่แท้จริง.....ไม่ควรทิ้งศาสนา คือการสร้างคนให้มีวิสัยทัศน์ พร้อมเผชิญและต่อสู้เพื่อการยังชีพอย่างอิสระ…
น่าเสียดาย......กับเวลาที่สูญเปล่า
น่าเสียดาย......กับโฉนดที่ดินและทรัพย์สินพ่อแม่และศรัทธาสาธุชนที่ขนหามาให้ มาถวายด้วยหยาดเหงื่อแรงกาย หวังได้พึ่งพาใบบุญ
น่าเสียดาย....... กับความรู้ที่ใช้ประโยชน์ได้เพียงแค่น้อยนิด
น่าเสียดาย........กับชีวิตที่ไม่รู้เป้าหมายของมันว่าคืออะไร?
เสียดาย............กับปรัชญามหาวิทยาลัย
“ความเป็นเลิศทางวิชาการ ตามแนวพระพุทธศาสนา”
Academic excellence based on buddhism

.

ความคิดเห็นของผมนะครับ

ปัจจุบันมหาวิทยาลัยสงฆ์
กำหนดทิศทางของตนเองเหมือนกับตนเองเป็นมหาวิทยาลัยฆราวาส
โดยไม่มองย้อนว่าตนเองเป็นมหาวิทยาลัยสงฆ์

เมื่อวิธีปฏิบัติไม่สอดคล้องกับจริตของตน
ผลที่ได้จึงไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย
จนกระทั่งถึงบกพร่อง

ขออนุญาตทั้กทาย สวัสดีครับคุณguest

พระนิพพานไม่สามารถบรรยายด้วยตัวอักษร หรือคำพูดใดๆได้

จึงไม่มีสำนักหรือสถาบันการศึกษาใดๆที่จะสอนคนให้เข้าสู่นิพพานได้

มหาวิทยาลัยสงฆ์ก็เช่นเดียวกัน

ปัจจุบันเราจึงได้พบแต่นักปรัชญาโวหารทางพระศาสนามากมายที่รู้เรื่องพระไตรปิฎกอย่างแม่นยำ

แต่เราลื่มคิดไปว่าพระอรหันต์นั้นไม่จำเป็นต้องมีความรู้ในพุทธศาสตร์ หรืออ่านออกเขียนได้แม้แต่น้อย

โลกของพระพุทธศาสนาปัจจุบันมีแต่เรื่องสมมุติ

ตัวอย่างเช่น

คนที่เรียนรู้ปริยัติมากๆเหมือนดังกับจะเข้าใกล้นิพพาน

แท้จริงเป็นเช่นนั้นหรือเปล่า

ก็ตอบได้ว่าไม่ใช่เลย

หากจะให้ดีต้องย้อนกลับไปที่พุทธกาล

สมัยที่พระพุทธเจ้ากับพระอรหันต์ที่ออกสั่งสอนเวไนยสัตว์ นั่นแหละใช่มหาวิทยาลัยสงฆ์

เรื่องของศาสนาคื่อเรื่องของการประพฤติพรหมจรรย์

ไม่ใช่การเรียนหนังสือเอาปริญญา

แต่การเรียนเรื่องพระพุทธศาสนาก็ไม่ใช่เรื่องผิด หรือเลวร้าย

เป็นเรื่องดี

แต่ดีในระดับโลกียธรรม

ไม่ใช่โลกุตรธรรม

ไม่ใช่เพื่อการพ้นทุกข์

กราบนมัสการพระคุณเจ้า



การศึกษามหาวิทยาลัยสงฆ์ของไทย ปัจจุบัน คงต้องมีการปรับปรุงกันขนานใหญ่อีกหลายจุด

โดยเฉพาะต้องเน้นภาคปฏิบัติให้มากขึ้น...
เช่นเดียวกับ มหาวิทยาลัยทางโลก ที่ หากผลิตบัณฑิตที่แม่นทฤษฎี แต่ปฏิบัติไม่คล่องแคล่ว(ในระดับที่จะไปถ่ายทอดได้) ก็ถือว่าไม่สมบูรณ์


เคยได้รับทราบมาว่า หลวงปู่ ชา สุภัทโท ท่านเคยกล่าวในลักษณะที่ว่า
ท่านไม่เน้นการสร้างวัด แต่ท่านเน้นการสร้างพระ....แล้ว พระจะไปสร้างวัดเอง

วัดสาขาของวัดหนองป่าพง ในขณะปัจจุบันมีหลายร้อยสาขา กระจายไปทั่วโลก

ในต่างประเทศ ปัจจุบัน กำลังสนใจพระพุทธศานากันมาก
ด้วยเพราะมีสงฆ์ ที่"บอกให้จำ ทำให้ดู อยู่ให้เห็น" ปรากฏต่อสายตาชาวโลก

เรื่อง การศึกษาภาคพระปริยัตินั้น ถ้าสนใจการปฏิบัติ และ มุ่งมั่นปฏิบัติจริงๆ จะมีส่วนหนึ่งที่หันมาเทียบเคียงการปฏิบัติกับพระปริยัติ... พระปริยัติ ก็จะได้รับการสนใจไปในตัวด้วย



ด้วยความเคารพอย่างสูง