ฉันได้รักกับชายคนหนึ่งเรื่องราวระหว่างเขากับฉันมันยาวมากเลย เราเจอกันที่กรุงเทพเขาเป้นเพื่อนของแฟนฉันชื่อบอย ตอนที่ฉันเจอเขาครั้งรู้สึกว่าปิ๊งขึ้นมาทันทีหน้าเขาคุ้นมาก ที่ไหรได้เราเป้นเป็นคนคยเห็นหน้ากันตอนเด็กๆแต่ไม่เคยมีโอกาสได้คุยกันเลย ฉันกะพี่บอยก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันมาก จนแฟนที่ฉันคบอยุ่เขานอกใจฉัน ซึ่งฉันคิดว่ามันเป้นรักที่ฉันหลุ่มหลงเพราะฉันค่อยข้างจะเด็กสำหรับเรื่องความรัก พอฉันรู้ว่าแฟนนอกใจฉันเสียใจมากเลย ตอนนั้นทุกอย่างมันจบสิ้นฉันตัดสินใจจะฆ่าตัวตาย ฉันกินยาไป20กว่าเม็ดแล้วออกจากบ้านไปตอนกลางคืนไปหาเขาไปคุยให้รู้เรื่อง ซึ่งเขาอยุ่หอกับเพื่อนที่ชื่อบอย แฟนของฉันกลับว่าฉันจะฉันหายใจไม่ทันตอนนั้นรู้สึกว่าจะช๊อคไปเลย ฉันฟังแต่พี่บอยที่เขาบอกให้ฉันค่อยๆๆหายใจ เขาอุ้มฉันไปส่งดรงพยายาบาล หลังจากวันนั้นฉันได้ขอเขาเป้นน้องสาวเราคุยก้นมากขึ้นฉันรู้สึกดีๆๆกับเขามากขึ้น แต่ฉันก็ไห้โอกาสแฟนเเละกลับมาคบกันอีก ในที่สุดฉันก็จับได้อีกว่าเขาหลอกฉันจริงๆๆแล้วเขามีแฟนอยู่แล้วที่คบกันมา2ปีแต่ฉันเพิ่ง7เดือนวันนั้นหัวใจฉันแตกสลายอีกครั้งแต่ฉันไม่คิดจะทำร้ายตัวเอง ฉันให้พี่บอยมารับฉัน ฉั้นร้องไห้อยุ่กับเขา

และแฟนของฉันก็ขอฉันกลับมาคบอีกแล้วฉันก็ให้อภัยอีกฉันเริ่มรู้สึกว่าพี่บอยเหมือนจะโกรธฉันจนครั้ง1ฉันไปหาพี่บอยวันนั้นฉันทะเลาะกับแม่เรื่องแฟนซึ่งเขาก็ทอดทิ้งฉันปิดเครื่องหนีไม่ช่วยอะไรฉันเลย


วันนั้นพี่บอยได้พูดกับฉันว่าเมื่อเขาเห็นฉ้นเจ็บเขาก็เจ็บด้วยและในที่สุดเราก็ตกลงที่จะรักกันฉันจึงสามารถตัดใจจากแฟนได้มากขึ้นแต่เมื่อเขารู้เรื่องฉันกับพี่ก็ไม่พอใจมากเขามาดักทำร้ายฉัน

แต่ในที่สุดฉันกับพี่บอยก็อยุ่กันอย่างมีความสุขแต่ไม่นานเขาก็จับทหารได้เขาต้องไปป้นทหารฉันก้รอคอยเขาในที่สุดเขากลับมาแต่เขาดันขอฉันไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัดในปีแรกที่เขาไปเรียนต่อทุกอย่างก็ปกติดี
พอขึ้นปีที่2เขาเริ่มอ้างว่าแบตหมด ทำงานกลับหอดึกฉันทุกใจเพราะห่วงเขามากเพราะฉันพูดทีไรก็ทะเลาะกันตลอด จนมีรุ่นน้องมาจีบฉันฉันก็เลยแอบๆๆคุยเขาดีกับฉันมากและเขาก็ดีกว่าพี่บอยทุกอย่าง
จนวัน 1 ฉันก้คิดว่า ฉันทำผิดฉันไม่คววรจะทำร้ายคนที่คบกันมาหลายปีเพื่อจะไปกับคนที่ดีกว่าฉันจึงเลิกกับรุ่นน้องคนนั้นแล้วกลับมาเอาใจใส่พี่บอยเหมือนเดิมเวลาผ่านไปไม่นาน

เราทะเลาะกันบ่อยขึ้นเพราะว่าเขากลับหอดึกติดเพื่อนไม่มีเวลาให้ฉันและในที่สุดเขาก็นอกใจฉันแรกๆๆเขาไม่ยอมรับจนวันที่ได้มาเจอหน้ากันฉันกราบเท้าแล้วบอกว่ากลับมานะเขาบอกไม่ได้เขามีคนอื่นแล้ว

ฉันเจ้บปวดมากแต่ฉันก็บอกเขาว่าฉันจะรอเขา

จนในที่สุดตอนนี้เขาก็กลับมาแล้วอาจเป้นเพราะฉันด้วยที่ทำให้เป้นแบบนี้หรือเพราะเขาไม่มีทางไปฉันก็ไม่แน่ใจแต่ฉันกลับไม่มีความสุขเลย

เหตุที่ฉันไม่มีความสุขเพราะฉันไม่สามารถลืมเรื่องที่เขานอกใจฉันได้เลยฉันได้รับรู้ว่าเขาพาผู้หญิงนั้นไปเที่ยวที่ไหนบ้างที่ๆๆฉันไม่เคยได้ไป
เขาได้ทำอะไรให้ผู้หญิงคนนั้นซึ่งฉันไม่ได้รับ

ฉันเจ็บปวดเมื่อคิดถึงมันทั้งๆๆที่ฉันควรจะมีความสุขเพราะเขากลับมาแล้วแต่ฉันกลับรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจว่าทำไมไม่ทำให้ฉันเหมือนผู้หญิงคนนั้นบ้าง

ทั้งที่ฉันรักเขามากมากว่าผู้หญิงคนนั้น
ฉันเครียดมากเลยเหมือนฉันต้องการความรักจากเขามากเกินไปหรือป่าว

สาธุ..คุณ คานLove...

คุณสายสวรรค์..ครับ

คุณเห็นความผิดปกติ..ของตัวเองบ้างหรือเปล่า..ครับ

แต่..กบฯ เห็น..

ทำไม..คุณต้องวิ่ง..ไปรักคนนั้น..คนนี้

ให้คนนั้น..คนนี้..วิ่งมารัก..คุณเอง..ซิครับ

ใครไม่มารัก..ก็ชั่ง..หัวมัน

แล้วจะเครียด..น้อยลง..ครับ

ชีวิตเป็นทุกข์...ถามว่าทุกข์จากอะไรเล่า?

ทุกข์ของบุคคลนั้นมีอยู่ ๒ แบบ คือ

๑.ทุกข์จากวิบาก (ทุกข์ของร่างกาย) อันนี้ถ้าเรายังแก้ได้ ก็ไม่ค่อยทุกข์เท่าไหร่ เช่นเดิน เมื่อย ก็แก้ทุกข์มานั่ง เมื่อความเป็นไปของวิบากขันธ์นั้นยังแก้ไขได้ ก็ยังไม่กระไร..ทีนี้ถ้าแก้ไม่ได้..ก็ต้องวิ่งไปหาหมอ ให้หมอแก้ให้...หากหมอเองก็หมดปัญญาแก้ ก็แก้เฉพาะตามเหตุปัจจัย คือปวดนัก ก็กินยา ฉีดยาไม่ให้ปวด ก็แก้ทุกข์แบบนี้...

ทีนี้ประการที่ ๒..ได้แก่ทุกข์เพราะกิเลส..เพราะเหตุใด?..ก็เพราะไม่ยอมรับ ไม่ยอมรับอารมณ์ที่กำลังประสบ หรือเป็นไป หรือไม่ยอมรับในทุกข์ของรูปร่างกาย..อันนี้จะแก้อย่างไร?..บางคนแก้ไม่ได้ก็ปรึกษาเพื่อน..หากไม่เจอกัลยาณมิตร ก็อาจจะทำให้เพิ่มทุกข์ทางใจ หรือไปทำบาปเพิ่มขึ้นอีกก็เป็นได้....ปัญญาจะเป็นผู้แก้ทุกข์นี้แหละ....

หากทุกข์กายมีมากแต่ไม่ทุกข์ใจ ชีวิตก็พออยู่ได้ ทำกุศลเท่าที่จะทำได้..หากไม่ทุกข์กายแต่ทุกข์ใจ อันนี้ก็ต้องอาศัยปัญญา....ร่างกายนั้นไม่ใช่สิ่งพึงประหาร..กิเลสอยู่ที่ใจ จะประหารกิเลสก็ต้องใช้ใจ ไม่ใช่ไปฆ่าตัวตาย...

คุณ Saisawanครับ เมื่อตอนที่เราเกิดมา เราก็มา"คนเดียว" เมื่อเราตาย ก็ต้องไปคนเดียว ชีวิตนี้มีสิ่งอื่นที่มีประโยชน์มากกว่าการรักคนที่ไม่รักเราอีกมากมาย แล้วใยจึงมัววิ่งพล่านเรียกร้องหาความรักจากคนที่ไม่รักเราอยู่ ? เมื่อเขามีคนใหม่ก็เ่ท่ากับเขาไม่ต้องการเรา ใครจะบังคับใจใครกันได้เล่า? ถ้าบังคับใจตนเองได้ก็จะสามารถบังคับใจคนอื่นได้เช่นกัน..ลองดูสิครับ ลองสั่งตนเองให้เลิกเสียใจที่เขามีคนใหม่ดูว่าจะเป็นไปได้ใหม?..ที่เราบังคับบัญชาใจของเราเองไม่ได้ เพราะมันไม่ใช่เราหรือของเราอะไร สิ่งใดหากเป็นของเราแท้จริง เราย่อมสามารถสั่งได้ตามใจปรารถนา ก็ใจเรายังไม่ใช่ของเรา แล้วคนอื่นจะเป็นของเราได้อย่างไร..?..เมื่อเป็นดังนี้แล้ว...เราควรจะเสียเวลาปล่อยใจให้ทุกข์ด้วยคนที่ไม่รักเรา เพื่ออะไร ?..

ทำไมไม่ปล่อยวางลงปลงเสียว่า... "เมื่ิอเธอไม่รักฉันก็ไม่เป็นไร ฉันรักตัวเองได้รักตัวเองเป็นก็พอ ดีกว่าจะเอาความรักไปขึ้นอยู่กับเธอ ซึ่งเปลี่ยนแปรไปมาไม่แน่นอน มีแต่ความโลเล ".. หากเมื่อใดเราสามารถปล่อยวางความยึดติดที่เราคนเดียวสร้างขึ้นเองได้ ความทุกข์โศรกพิไรรำพันสาหัสนี้ ย่อมหมดไป ...

ดังนั้น อย่ามัวเสียเวลาเสียใจอยู่เลย ชีวิตนี้มีคุณค่า เร่งสร้างกุศลมีทาน ศีล ภาวนาให้เป็นปัจจัยส่งผลแก่ชีวิตที่ดีมีสุขในภายหน้าเถิด การฆ่าตัวตายไม่ใช่คำตอบในการแก้ปัญหา แต่เป็นทางเพื่อไปนรกอบาย..อันทุกข์กว่าทุกข์บนโลกนี้อย่างเทียบกันไม่ได้ สร้างภูมิคุ้มกันตนด้วยการประพฤติศีลให้มั่นคง ไม่ปล่อยใจให้ไหลหลงไปกับใครๆง่ายๆ หากิจกรรมอื่นๆที่มีประโยชน์ทำเช่นไปฟังธรรมตามควรเพื่อเพิ่ม"ปัญญา"เพื่อการพ้นทุกข์ทั้งมวลได้ทั้งในปัจจุบันและในอัตภาพต่อๆไป..

ขอให้กลับมีสติ หยุดหลงและพ้นทุกข์ได้โดยเร็วครับ..

อ่านจบแล้ว
อยากบอกว่า "หัดอยู่กับตัวเอง" ให้ได้เสียบ้าง

คุณเป็นเด็ก
ใจคุณก็เด็ก
การตัดสินใจเรื่องใดเรื่องหนึ่งมันก็เลยเหมือนเด็ก

ถ้าอยากมีความสุขกับความรัก
ต้องหัดเป็นผู้ใหญ่
คิดแบบผู้ใหญ่
มีศักดิ์ศรีแบบผู้ใหญ่

อย่าทำอะไรตามใจตัวเอง
จงมีจุดยืน
ไม่ใช่ให้ผู้ชายคนไหนๆ มาลากไปลากมา
เพราะถ้าเป็นแบบนั้นก็คงไม่พ้นสถานการณ์ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้

การกราบเท้า เขาให้กราบ พ่อแม่ ผู้มีพระคุณ พระ อะไรๆที่มันสูงค่า ควรแก่การกราบไหว้ หรือแม้แต่คนธรรมดาที่มีคุณธรรม และน่าเลื่อมใส

อย่าไปกราบใครสุ่มสี่สุ่มห้า เพราะไม่งั้นคุณจะต้องกราบตลอด เหมือนขอทาน

แนะนำได้แต่เพียงว่า
หยุดทำตัวให้ไร้ค่า
ตั้งหน้าตั้งตาทำสิ่งที่สำคัญ เช่น ถ้าเรียนก็ตั้งใจเรียน ถ้าทำงานก็ตั้งใจทำงาน
ความรัก ในเมื่อมันเจ็บ ก็ต้องปล่อยให้มันเจ็บไป แต่ขอให้รู้ว่าเจ็บและเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันให้ได้
ผู้หญิงไม่เหมือนผู้ชาย
สังคมบ้านเรามันเป็นแบบนี้
เริ่มต้นชีวิตใหม่เสีย ไอ้ที่คุยกันอยู่ก็ขอให้ศึกษากันอย่าระมัดระวัง
แต่สสุดท้ายถ้ากลับมาในเรื่องเดิมก็ลองตัดสินใจเอา ว่าจะใช้วิธีเดิม
หรือจะเลือกวิธีใหม่

โชคดีค่ะ

ผ่านความรัก มาหลายครั้ง

อยากลองให้เข้มแข็ง กับความรักดูค่ะ

โดยการใช้เหตุผลทบทวนสิ่งต่างๆ เค้ากลับมาแล้ว..รักเราแท้จริงไหม

พยายามอย่าใช้อารมณ์รัก มาตัดสินใจอย่างเดียวค่ะ

เหตุผล และความเข้าใจ ของทั้งสองคน

จะทำให้มีความรักที่มั่นคงได้ค่ะ

มีแต่คำแนะนำ..ดี ๆ ทั้งนั้นเลย

ตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ

กลับมาทักทายบอกกล่าวพวกเราชาวลานธรรมจักรกันหน่อย

เป็นห่วงคะ มีไรช่วยๆกัน

ไม่รู้จะพูดอะไรครับเคยเป็นแบบนั้นเหมือนกัน
เมื่อก่อนหลงเรื่องความรักมาก อยากตามหารักแท้
จนรู้สึกว่ามองอะไรก็ดูคลุมเคลือไปหมดกับคนที่เราหลงรักอยู่
ผิดกับการมองคนอื่น เรามองแล้วพอแยกข้อดีข้อเสียของคนอื่นได้
แต่พอหลงรักเข้าไปแล้ว ความรักทำให้ตาบอด มองไม่ชัด ปนเปกันไปหมด
ความคาดหวังเยอะ ถึงจะทำใจว่าจะทำด้วยความไม่คาดหวัง
แต่ก็เป็นไปได้ยาก เพราะในใจลึกๆย่อมคาดหวังสิ่งเป็นไปอยู่เสมอ

เรารักเค้าเพราะอะไรกันนะ รักเพราะกรรมเก่าหรือ หรือรักเพราะความเข้าใจผิด
ถ้าเกิดตอนแรกที่เราเจอเค้า เค้าผิวพรรณ หน้าตาเหมือนคนอายุ 90 เราจะรักเค้ามัยนะ
ถ้าเกิดตอนแรกที่เราเจอเค้า เค้าพิกลพิการ สติไม่สมประกอบ เราจะรักเค้ามัยนะ
ถ้าเกิดตอนแรกที่เราเจอเค้า เค้าเป็นโรคร้ายแรง ผิวพรรณ เต็มไปด้วยแผล เราจะรักเค้ามัยนะ
ผมลองถามกลับเข้าไปในใจตัวเอง ใจตัวเองลังเลเอามากๆ
แต่ถึงจะลังเลอย่างไรความจริงก็ ฟ้องอยู่
พอมองไปยังคนชราอายุมากๆ เราจะทำใจรักได้จริงหรือ คงไม่ได้ แค่ข้อเดียวก็ไม่ผ่านแล้ว - -"

เค้าบอกกันว่าคนเรา มีส่วนที่ขาด ต้องหาส่วนที่เติมเต็มให้กับชีวิต การไขว่คว้าหาความรัก หาคู่ ช่วยเติมเต็มชีวิตให้เราจริงๆหรือเปล่า แล้วยังยืนจริงหรือ วาระสิ้นลมก็หมดสิ้นทุกอย่าง สุดท้ายก็มีแต่กรรมนำพา เป็นของเราเอง

saisawan:



เห็นใหมว่าคนที่รักเรามากอย่างแท้จริงคือใครหากไม่ใช่แม่เรา...ดังนั้น หนูจึงควรคิดถึงแม่ให้มาก..อย่าทำให้แม่เสียใจ อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ทิ้งไปเสีย เราต้องแก้ไขตัวเองให้ดีกว่าเดิมนะครับ..หากสงสัยอะไร เข้ามาถามในนี้ มีพี่ป้าน้าอาใจดีช่วยแนะนำ อย่าเก็บไว้คนเดียวนะครับ ทุกปัญหามีทางออกนะครับ..



เอาละ ตั้งใจสอบให้ดี ขออวยพรให้ทำได้คะแนนยอดเยี่ยมนะ..