ใครตอบได้บ้าง นอนสมาธิ มีจริงหรือ แล้วได้บุญรึเปล่า ?
เป็นคนที่ก่อนนอนง่วงมากมาย (ทำงานมา เพลียทั้งวัน)
แต่อยากทำจิตให้นิ่ง เวลาก่อนนอน จะนอนตะแคง พอหลับตา ก็ทำจิตให้ว่างเปล่า เป็น 0(ศูนย์)
ว่อกแว่กบ้างเล็ก น้อย(นิ๊ดเดียว จิง ๆ ) แต่รู้ตัวก็รีบดึงกลับไปที่ความว่างเปล่าได้เหมือนเดิม ทำได้อยู่สักระยะหนึ่ง(ไม่น่าเกิน 20 นาที )
แล้วนิ่งไปเลย (ท่าจะหลับสนิท!!)

อยากถามว่า ที่ทำอยู่เนี่ย (ทุกวัน) คื อ อะ ไ ร ? ใช่สมาธิ รึเปล่า ...ได้บุญมั๊ยคะ

ขอบคุณมาก ๆ จ้า

นอนด้วยสัมมาสมาธิจิต มี และได้บุญ


ง่วงมากมาย และเพลีย จิตประกอบแล้วด้วยนิวรณ์


จิตเป็นสมาธิ ไม่ใช่จิตนิ่ง หรือทำให้จิตนิ่งหรอก


ตะแคงข้างไหนก็ตาม เพียงได้แต่นอนด้วยความไม่รู้ จิตก็เป็นศูนย์ คิอศุนย์จากความระลึกรู้ตามเป็นจริงเพราะนิวรณ์ยังครอบงำอยู่



ฟุ้งจนหลับไปเองเลย ไง เป็นอุเบกขาทิฏฐิสัมปยุตต์ ก็หลับสบายได้เหมือนกัน



ที่ทำอยู่ทุกวัน ก็คือการเจริญนิวรณ์ เป็นมิจฉาสมาธิ
ได้บุญไม๊.... ได้บุญขณะแรกเริ่มที่คิดว่าจะทำ เพราะได้ปรารภตั้งเจตนา แต่อินทรีย์อ่อนเจริญกุศลสืบต่อขณะต่อไปไม่ได้ นิวรณ์ครอบงำเสียก่อน อย่างนี้ เรียกว่า แรงตก ครับ


เจริญในธรรม เช่นกัน จ้า

คุณศรีสมบัติ บอกกล่าวมาอย่างงี้ ใจชื้นขึ้นมานิดนึง เพราะจิง ๆแล้ว ตั้งใจให้เป็นบุญ บุญมาก บุญน้อย ไม่เป็นไร บุญนิดบุญหน่อย ก็ยังดี (เฮ่อ...มีง่วงเป็นอุปสรรค! )

ต่อไปจะพยายามฝึก ไม่ให้หลับก่อนกำหนด คงจะได้บุญมากกว่านี้ ใช่มั๊ยคะ
จะบาปรึเปล่า ที่ทรมานสังขาร(ของใครก็ไม่รู้ ที่เราครอบครองอยู่)
(แฮ่ะ ๆ ล้อเล่น)
เป็นอันว่า จะพยายามทำให้ดีขึ้น กว่าเดิม
.........ขอตามไปสวรรค์...ด้วยคน...
ตามภาษิตที่ว่า "คบบัณฑิต บัณฑิตพา ไปหาผล"

ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ

โอ้แม่จ้าว ....เรา"แรงตก" ซะงั้น!!!!
แหม ๆ... เรามีความง่วงเป็นธรรมดา ...นี่น่า

เป็นอุเบกขาทิฏฐิสัมปยุตต์ คืออะไรคะ ช่วยแปลธรรมเป็นไทยเดิมให้หน่อยค่ะ เพราะไม่ค่อยสันทัดศัพท์พุทธธรรมเท่าไหร่ ก็ต้องอาศัย คุณ"เช่นกัน" ช่วยบรรยายความ ตามไท้ ฯลฯ ให้ประจัก..แฮ่ะ ๆ นับถือจริง ๆน๊า ไม่ได้ล้อเล่น (ต้องติดตลกนิด ๆ จะได้ไม่เจริญนิวรณ์ น่ะค่ะ )

การเจริญนิวรณ์ แปลว่า มีความสุขกับการนอน รึเปล่าคะ ?แล้วมิจฉาสมาธิ ล่ะคะ แปลว่า....

และตอนนี้ ประมาณว่า การทำสมาธิแบบที่เป็นอยู่นี้ ง่อนแง่น คลอนแคลน ใช่มั๊ยคะ

ทำงัย สมาธิ จะแข็งแรง มากขึ้น ๆ ๆ ทำงัยดีคะ (แสดงว่าที่ทำอยู่ ได้แค่ 2 เต็ม 10 ไม่เวิร์ก !)

ขอจงให้คำแนะนำ แก่ลูกนก ลูกกา ลูกกบ ลูกเขียด ด้วยเทอญ

ขอบพระคุณ ค่ะ

ดีแล้วล่ะ... ฝึกต่อไป

บางที การยึดติดในรูปแบบก็ แป๊ก เหมือนกัน

มือใหม่ฝึกสมาธิ พยายามรู้ให้น้อย รู้มากก็แป๊กมาก เพราะมันจะเป็นงูกินหาง
รู้จักนิวรณ์ (สิ่งที่จะมาขัดขวาง) รู้ว่ามีนิวรณ์ ก็พยายามกำจัดนิวรณ์ แต่เพราะเป็นมือใหม่ พยายามกำจัดอย่างหนึ่ง ก็เกิดนิวรณ์อีกอย่างหนึ่ง วนไปวนมา...

ถ้าไม่รู้อะไรเลย ฝึกๆ ไป เดี๋ยวก็ดีเอง แล้วจะเริ่มศึกษาเพิ่มเติมเมื่อไร... ถึงเวลานั้นจะรู้ได้เอง

ถ้าง่วงก้ควรจะนอนให้หลับเสียก่อน ตื่นมาหายง่วงแล้วค่อยทำสมาธิ
ประสิทธิภาพในการทำสมาธิ ที่ได้จากการนอนทำให้ผลไม่สู้การนั่งหรือยืนทำ
คล้ายๆกับนอนอ่านหนังสือหรือนอนทำการบ้าน ติดสบายเกินไปและมีความขี้เกียจ
แทรกได้ง่าย เวลาทำควรใส่คำบริกรรมภาวนาเข้าไปด้วย ถึงจะดีกว่าไม่กำหนดอะไรเลย
แต่การนอนสมาธิก้ทำได้ ไม่ใช่ทำไม่ได้แต่เราต้องไม่มีอาการง่วงเลยถึงจะเป้นสมาธิ
เพราะอะไรก้เพราะเวลาง่วงจิตจะเผลอได้ง่าย แล้วขาดสติเข้าสุ่ภวังค์ในการหลับต่อไป
ถึงจะยังไม่หลับดึงจิตกลับมาได้ สติและสมาธิในขณะนั้นก้มีกำลังอ่อนมาก ไม่เพียงพอ
ที่จะฝึกสมาธิให้ได้ผลยิ่งขึ้น ต้องทำให้หายง่วงเสียก่อนถึงจะทำสมาธิต่อได้ หรือไม่
ก้ต้องไม่ขี้เกียจหรือสบายเกินไปทำให้สมาธินั้น ไม่มีกำลัง

ส่วนมิจฉาสมาธิที่กล่าวถึง ก้คือ ทำแล้ว่ส่งผลในแง่ลบกับตัวเอง ทำไปแล้วเสียเวลาไม่เกิด
ประโยชน์ยิ่งฝึกยิ่งถ่วงตัวเอง ไม่เกิดมุมมองที่เป้นประโยชนแต่ประการใด
ซึ่งตรงข้ามกับสัมมาสมาธิ ซึ่งทำให้เกิดความคิดเหนที่ถูกต้องเหนผลดีขึ้นมา

มีคำกล่าวว่า "กระทำไว้ในใจโดยแยบคาย"

สมาธิก็คือการกระทำไว้ในใจโดยแยบคาย
เพราะถ้านั่งถูกท่า แต่กระทำในใจไว้ผิด
ก็เป็นการทรมานตนเองเล่นๆ ไม่ได้ประโยชน์อะไร

ตรงกันข้า แม้ท่าจะประหลาดปานใด
ถ้ากระทำไว้ในใจได้แยบคาย ถูกทาง ย่อมทำสมาธิได้


อีกประเด็นคือ "แล้วได้บุญรึเปล่า ?"
ก็ต้องไปทำความเข้าใจก่อนว่า อะไรคือบุญ
แล้วการได้มาหรือเสียไปของบุญ จะเป้นอย่างไรลักษณะไหน

จิตมีกาย เป็นคูหา ที่อาศัย
ก็หมายความว่า กายและจิต ต่างก็พึ่งพากันและกัน ในยามที่เป็นมนุษย์นี่ล่ะครับ
การปฏิบัติธรรม จะได้ผลดีที่สุด ร่างกายพร้อม จิตใจพร้อม อย่างนี้ ดีมากมาก ครับ
ความอ่่่อนเพลียจากการงาน ที่ปรากฏทางกาย ก็ต้องพักผ่อนบำรุงธาตุขันธ์ให้ดี เพียงพอที่จะปฏิบัติธรรม




ความคละเคล้าแห่ง อทุกขมสุขเวทนา ระคนไปกับความรู้ผิดความเห็นผิดไปต่างๆ นานา อย่างนี้เรียกว่า อุเบกขาทิฏฐิสัมปยุตต์
ความตรงไปตรงมาของคุณ sansook เป็นสิ่งที่ดีมากครับ ไม่มีมานะดีครับ. "เช่นนั้น" ก็จะพยายามค้นคว้ามาตอบตามกำลังความสามารถที่มีครับ


เมื่อสัมมาสติเป็นเครื่องกั้นกระแส(คือตัณหา) ไม่ให้ไหลท่วมทับอายตนะทั้งหลาย
แต่...
นิวรณ์ กลับเป็นเครื่องกั้นปัญญา
ดังนั้น เครื่องกั้นอันไม่เป็นอุปการะแก่ การปฏิบัติเพื่อ ความเป็นกุศล เพื่อมรรค ผล นิพพาน จึงเรียกว่า "มิจฉาสติ" ซึ่งก็คือนิวรณ์ นั่นเอง

เมื่อเป็นอย่างนี้ จิตที่คละเคล้า ไปกับเครื่องกั้นจิตจากปัญญาโดยชอบ และพัวพันกับนิวรณ์ ไม่ละไม่คลาย จึงเป็นการเจริญนิวรณ์


จิตที่ตั้งมั่นไปด้วยธรรมอันไม่เป็นอุปการะ แก่กุศล มรรค ผล นิพพาน


ครับ ง่อนแง่น คลอนแคลน ออกนอกมรรคปฏิปทา ครับ จิตย่อมง่อนแง่น คลอนแคลน มีทิฏฐิซัดส่ายครับ



หาความรู้ที่ถูกต้องก่อนครับ เป็นหลักค้ำยัน เป็นฐานที่มั่นคงในการก้าวเดิน
อย่าให้พ้นจาก อริยะสัจจ์ 4 มีพระพุทธองค์ เป็นสรณะ มีพระธรรมเป็นสรณะ มีพระสงฆ์ เป็นสรณะ
อย่าเอาขันธ์ 5 เป็นสรณะเลย


"เช่นนั้น" ก็ยังเดินตามรอยบาทพระพุทธองค์ มีพระไตรรัตน์เป็นสรณะ
เจริญในธรรมนะครับ

บังเอิญผ่านเข้ามาดู เลยขอตอบแทน

อุเบกขาทิฏฐิคตสัมปบุยุตต์ แปลว่า
จิตที่ประกอบด้วยความเห็นผิด เกิดพร้อมด้วยความรู้สึกเฉยๆ (เป็นจิตฝ่าย ....โลภมูลจิต)
เป็นจิตที่เป็นไปโดยมี.....โลภเจตนา

นิวรธ์เป็นเครื่องกั้นความดี ในที่นี้หมายถึง เครื่องขวางกั้นการเจริญสมาธิ มี 5 ตัว

มิจฉาสมาธิ คือ สมาธิที่ทำได้โดยขาด สติ , ปัญญา

ลองศึกษาพระอภิธรรม....ซิครับ
viewtopic.php?f=10&t=32614&p=211436#p211436

สมาธิที่ทำอยู่ ทำไปรนั้งแต่จะสะสมความเห็นผิด ไปเพิ่มอนุสัยให้มันมีกำลังมาขึ้น
ถึงเวลาจะทำสัมมาสมาธิเข้าจริง
อาจต้องไปเสียเวลา แก้ไขสภาพจิตที่ไปยึดติดอยู่กับการฝึกแบบเก่าๆ ที่ผิดๆ

......โมหมูลจิต จ้า มี 2 ตัว เอาอกุศลจิตดวงที่ 12 ครับ ขอแก้ข่าว หน่อยครับ
และ มิจฉาสมาธิ คือสมาธิที่เจริญ โดยขาดสัมมาสติ และปัญญา

การที่เรานอนสมาธิ ด้วยการกำหนด ยุบหนอ พองหนอ พุธ โธ หรืออะไรก็แล้วแต่ เป็นกุศลทั้งนั้น
การทำสมาธิควรทำใจให้ว่างเปล่า มิใช่คาดหมายว่าจะเป็นอย่างนู้นอย่างนี้ จนเกิดความท้อถอย
ในแต่ละวันขณะจิตมันต่างกันจะให้เท่ากันทุกวันมันเป็นไปได้ยาก จำไว้ว่าศัตรูของสมาธินั้นคือนิวรณ์ทั้ง 5 ถ้าคุณไม่อยากให้ง่วงจริงๆให้นึกถึงแสงสว่าง ในเวลากลางวัน ที่คุณเผลอแล้วดึงกลับมาได้ เรียกว่าตัวสติมันคิดก็ปล่อยให้ แต่ให้ระลึกรู้อยู่ในองค์บริกรรมหรือสิ่งที่กำหนดอยู่ นี้เรียกว่ารู้อยู่ ทำไปเรื่อยๆเดี๋ยวมันสงบเองไม่ต้องบังคับ

เคยลองทำเหมือนกันครับ ได้ผลจริงครับ คือหลับจริงๆครับ แบบ....ป้อก....คร๊อก..ฟี่

...การเจริญสติทำได้ทุกอิริยาบท...ไม่ว่ายืน เดิน นั่ง นอน ก็จริงเจ้าค่ะ...
...แต่ต้องพิจารณาเหตุผลก่อนว่าเราทำความเพียรด้วยเดินจงกรม นั่งสมาธิมาทั้งวันแล้ว...
...และก่อนจะนอนเรายังเจริญสติไปจนกระทั่งหลับไปในที่สุดอันนี้ก็เป็นบุญค่ะ...
...แต่ถ้าตั้งท่าจะทำความเพียร...แล้วนอนทำเลยอันนี้ต้องมาพิจารณาก่อนว่าไม่สมควร...
...เพราะอาจหมายถึงเกียจคร้านในการทำความเพียรเพราะการนอนมันทำง่ายกิเลสชอบเจ้าค่ะ...