เรื่องมีอยู่ว่า ดิฉันเกิดปีขาล ส่วนสามีเกิดมีกุน (เรา 2 คน เป็นคนไทยเชื้อสายจีน) ซึ่งทางบ้านสามีจะเชื่อเรื่องเจ้าเข้าทรงมาก บอกว่าถ้าดิฉันกับสามีอยู่ด้วยกัน สามีจะมีอันเป็นไป ซึ่งนี่ก็ผ่านมาเกือบ 20 ปี แล้ว แต่เนื่องจากสามีมีเมียอีกคนที่เกิดปีเถาะ (มีหลังจากที่ี่เราแต่งงานแล้ว ประมาณไม่ถึงปี) ซึ่งทางบ้านสามีค่อนข้างจะเอ็นดู (เพราะเป็นคนเหนือ ค่อนข้างจะพูดเก่ง และเอาใจเก่ง) จนบางครั้งรู้สึกน้อยใจ (ดิฉันจดทะเบียนสมรส) ทางบ้านสามีมีอะไรก็จะให้เมียน้อย ทำให้ดิฉันคิดมาก ซึ่งสามีก็บอกว่าไม่ต้องแคร์ ดิฉันเคยรักสามีมาก ๆ จนกระทั่งที่สามีมีเมียอีกคน ทำให้ความรู้สึกดี ๆ กลายเป็นทั้งรักทั้งแค้น แต่เดี๋ยวนี้กลายเป็นเพื่อนกันไปแล้ว ทุกวันนี้เราก็อยู่กันแบบ 3 คนผัวเมีย แต่อยู่คนละบ้าน (เมียน้อยกับสามีมีลูกด้วยกัน 2 คน ส่วนดิฉันไม่มีเพราะแท้งลูก ที่แท้งก็ต้องโทษสามีด้วยเพราะไปมีเมียน้อยตอนที่ดิฉันท้องพอดี หมดแรง และเป็นทุกข์
ทุกวันนี้ ดิฉันทำใจได้เยอะแล้ว แต่บางครั้งก็ยังตัดไม่ขาดสักที อยากจะระบายความในใจ อัดอั้นมาก
ขอรบกวนระบายในกระทู้นี้น่ะคะ พยายามคิดว่าต้องชดใช้กรรมให้หมด แต่เคยคิดน่ะคะว่าถ้าเราเลิกกันไปจะหมดกรรมหรือเปล่า พยายามทำใจและอยู่ให้ได้ด้วยตัวเราเองค่ะ

ขอบพระคุณคะที่รับฟังน่ะคะ

ดวงชะตาเกิดจากผลจากอดีตชาติ แต่เราสามารถเปลี่ยนแปลงดวงชะตาได้ ถ้าเราเปลี่ยนปัจจุบัน สมมุตินะคะ ถ้าดวงบอกว่าเราจะต้องเป็นเมียน้อย แต่ถ้าปัจจุบัน เรายึดศีล 5 และทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับที่ทำนาย เราก็ไม่จำเป็นต้องเป็นไปอย่างนั้น ทำดีจะดึงดูดสิ่งดีๆเข้าหาชีวิตคะ

สำหรับปัญหาของจขกท ถ้าเข้าไปอ่านดีๆในลาน นี้จะพบว่าคนช้ำรักที่เข้ามาลานนี้มีเยอะมาก ทั้งเล็กน้อยและปางตาย มีลูกและยังไม่มีลูกด้วยกัน ที่กัลยาณมิตรแนะนำจะเป็นในแง่ของการปล่อยวาง ลดความเป้นตัวตนของเรา จขกท เองก็ยินยอมให้สามีมีบ้านที่ 2 อย่างอดทนมาตลอด ต้องถามตัวเองก่อนว่า เรามีเค้า หรือ ไม่มีเค้าอันไหนทุกข์กว่ากัน เราต้องพึ่งพาสามีทั้งการเงิน ส่วนตัวหรือไม่ ค่อยๆคิดปัญหาทีละข้อก่อนนะคะ ตอนนี้ถ้าคิดมาก ก็ให้คิดซะว่า เออ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปละ ไม่มีอะไรติดแน่นอยู่ตลอดแม้แต่อารมณ์ตัวเราเอง ค่อยๆวางใจลงทีละน้อยก่อน คิดมากนัก ก็หลับซะเลย ชารจ์พลังก่อน มีอะไรก้เข้ามาระบายได้คะ จะได้สบายใจขึ้น เอาใจช่วยนะคะ

อยากบอกว่าคุณเก่งและเข้มแข็งมากคะ และอยากทราบถึงเหตุว่าทำไมถึงต้องทนให้ครอบครัวกลายเป็นสามคนผัวเมีย ยอมรับเลยคะว่าคุณมีความอดทนสูงมาก เพราะเป็นเราคงทนไม่ได้แน่ เป็นเพราะคุณต้องพึ่งพาสามีหรือเปล่าคะ หรือมีเหตุอื่นจำต้องให้เป็นไปแบบนี้ แต่ถ้าคุณไม่รู้สึกแย่มากและทนได้จนเดี๋ยวนี้กลายเป็นอยู่เหมือนเพื่อนกัน ต้องถามว่าคุณพอใจกับสถานภาพนี้หรือเปล่า ถ้าไม่พอใจและรู้สึกเป็นทุกข์ และถ้าไม่ต้องพึ่งพาสามี เราว่าก็น่าจะขยับขยายและคิดตัดใจจากเขาได้นะคะ เพราะถึงอย่างไรความรักที่เขาเคยมีให้คุณ มันก็ต้องไม่เหมือนเดิมแน่อยู่แล้ว แล้วเราจะอยู่และทนไปเพื่ออะไร ปัญหาทุกอย่างลองถามใจคุณ เพราะตัวคุณต้องรู้ถึงปัญหาในครอบครัวมากที่สุดคะ เราก็แค่ออกความคิดเห็น ซึ่งมันอาจจะไม่โดนใจคุณ หรือทำร้ายความรู้สึกของคุณก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ

จริง ๆ แล้ว สาเหตุที่อยากจะเลิกก็เลิกไม่ได้ ไม่ใช่เพราะว่าดิฉันต้องพึ่งพาเขาน่ะคะ ดิฉันก็เป็น Working Women เหมือนกัน ไม่พึ่งพาเรื่องเงินทองเขาเลย เพียงแต่ที่ต้องทนเพราะยังรักเขาอยู่ จนถึงปัจจุบัน ถามว่ายังรักเขาไหม มีบ้าง แต่ไม่เหมือนเดิม เป็นแบบเพื่อนกันมากกว่า ก็มีความผูกพันอยู่ และอีกอย่างเคยขอเลิกกับเขาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เขาก็ยังจะเลือกแบบนี้ คืออยู่กันแบบนี้ ซึ่งทุกวันนี้ดิฉันก็ทำอะไรเองบ้าง เช่น ไม่ต้องให้เขาไปส่งที่ทำงาน กลับบ้านเองบ้าง ซื้อของเข้าบ้านเองบ้าง เขาก็คงรู้สึกบ้างล่ะ ว่าเปลี่ยนไป แต่เขาก็ยังไม่มีท่าทีว่าอยากจะเลิก บางครั้งก็คิดว่าเป็นเพราะหน้าที่ หน้าตาของสังคม และประโยชน์ที่ได้รับจากดิฉัน คือบางครั้งลูก ๆ ของเขาดิฉันก็ต้องไปส่งที่บ้าน เมื่อเขามีประชุมกลับบ้านดึก หรือเรื่องใช้คอมพิวเตอร์ ก็มาขอความรู้จากดิฉัน เพื่อสอนเด็ก ๆ หรือช่วยทำการบ้านให้เด็ก ๆ
เขาจะแบ่งเวลาที่จะอยู่ักับดิฉันและเมียน้อย คนละครึ่งเดือน ทุกครั้งที่มาอยู่ก็ดีตรงที่ีไม่เหงา และอยู่กันแบบเพื่อน บางครั้งเขามาอยู่กับดิฉัน ดิฉันบางครั้งก็ไม่อยากให้มาเลย เพราะอยู่คนเดียวมีความสุขกว่า แต่พอถึงเวลาที่เขาต้องไปอยู่อีกบ้าน ดิฉันรู้สึกเหงา แต่แค่วันเดียว หลังจากนั้นก็ปกติ เคยบอกเขาไม่ต้องกลับมาได้ไหม เพราะอยู่คนเีดียวก็อยู่ได้ เขาก็บอกว่าไม่เป็นไร ถ้าเขามาอยู่ก็คิดว่าเขาไม่มีตัวตนก็ได้ ใจดิฉันไม่หนักแน่นพอ คิดว่าเป็นกรรมแน่ ๆ เพราะุทุกครั้งที่เขากลับมาดิฉันก็เบื่อ แต่พอไม่มีเขาบางทีก็เหงา คิดถึง อยากจะทำร้ายตัวเองเหมือนกัน เกลียดตัวเองเหมือนกันว่าทำไมไม่หนักแน่นและเข้มแข็ง มัีนเป็นกรรมใช่ไหมค่ะ ยังไม่หมดกรรมสักที เฮ่อ

ทุกอย่างไม่เที่ยง ขอให้ศีล สมาธิ ปัญญา จะแก้ไขได้

มีอันเป็นไป เป็นคำทำนายกว้างๆยังดิ้นได้ สมมติเราไปถามคนทรงตอนนี้ เขาอาจจะกลิ้งว่า ก็ถูก

แล้วไง "มีอันเป็นไป" ก็สามีมีเมียน้อย "มีอันเป็นไป"แล้วนี่ สิ่งเหล่านี้เชื่อหูไว้หูครับ

คิดเหมือนที่ท่านกรัชกายว่าเลยคะ ความหมายมันแปลได้หลายอย่างคะ

สวัสดีค่ะคุณนะโมพุทธายะ เข้ามาให้กำลังใจค่ะ เพราะถ้าถึงกับคำแนะนำ
ใบว่านคงยังไม่มีความสามารถ เพราะลำพังตัวเองก็ยัง สุข ๆ ทุกข์ ๆ อยู่
วันละหลายรอบ แต่ขอยอมรับเลยค่ะ ว่าคุณมีความอดทน และเข้มแข็งมาก
แต่ก็คงเนื่องมาจาก เรารักเค้า หรือไม่ก็คงเพราะเป็นการชดใช้กรรมที่เคย
มีต่อกันมานะคะ แต่ในสภาพแบบนี้ ไม่ทำให้คุณมีความทุกข์ มากกว่าสุข
หรือคะ จากที่คุณบอกว่า ตอนนี้อยู่กันเหมือนเพื่อน และที่คุณบอกว่า
"ทุกครั้งที่เขากลับมาดิฉันก็เบื่อ แต่พอไม่มีเขาบางทีก็เหงา คิดถึง อยากจะทำร้ายตัวเองเหมือนกัน "
อยากให้คุณนะโมพุทธายะ ทบทวนดี ดี นะคะ ยังงัยใบว่านก็ขอให้กำลังใจ
และขอให้ คุณทุกข์น้อยลงเรื่อย ๆนะคะ

ขอบพระคุณทุก ๆ ความเห็นค่ะ ดิฉันดีใจจริง ๆ ที่มีกัลยามิตรในที่นี้ และขอบพระคุณเว๊ปธรรมจักรด้วยค่ะ ที่ทำให้ผู้มีความทุกข์ได้ระบายและได้รับกำลังใจจากเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ค่ะ

หลายครั้งที่ดิฉันต้องบอกตัวเองว่า เราต้องอยู่ด้วยตัวเองให้ได้ ไม่มีใครรักเราเท่าตัวเองอีกแล้ว แต่ก็มีบ่อยครั้้งที่เกิดการท้อแท้ สับสน ว่าสิ่งที่เราทำุและความเชื่อมันถูกหรือผิด เช่น สามีอยากให้อยู่กันแบบครอบครัว คือ มีภรรยา 2 คน และลูก ๆ อีก 2 คน บางครั้งก็ไปเที่ยวต่างจังหวัดก็ไปกันเป็นครอบครัวอย่างนี้เลย (มีบ้างที่ครอบครัวสามีไปด้วย อึดอัดเหมือนกัน เพราะรู้อยู่แล้วว่าเขาคิดกับเราอย่างไร แต่ถ้าพูดกันแล้ว เป็นเพราะเขาติดตรงที่ว่าดิฉันเกิดปีขาลเท่านั่นแหละ อย่างอื่นเขาบอกว่าดิฉันดีหมด) ก็อยู่กันไปแบบเพื่อน แต่มาช่วงหลัง ๆ บ่อยครั้งที่ดิฉันจะปฏิเสธไม่ไปด้วย สามีก็จะบ่นว่าทำตัวห่างเหินไม่เป็นครอบครัว (ที่ต้องทำอย่างนี้ เพราะเมียน้อยค่อนข้างอารมย์ร้อน ชอบเจ้ากี้เจ้าการ ทะเลาะกับสามีบ่อยต่อหน้าเด็ก ๆ ดิฉันเคยถามสามีว่าทำไมไม่ไปอยู่กับเมียน้อยและลูก ๆ ไปเลย ดิฉันตัวคนเดียวไม่ต้องมารับผิดชอบก็ได้ เขาบอกว่าอยู่กับดิฉันคุยกันรู้เรื่องมากกว่า ไม่ต้องทะเลาะกัน ถ้าเขาเลือกได้เขาจะเลือกอยู่กับดิฉัน แต่ที่เป็นอยู่อย่างนี้ก็เพราะเด็ก ๆ แถมเคยขู่เมียน้อยว่าถ้าเรื่องมากให้กลับบ้านที่เหนือไปเลย ไม่ต้องมาอยู่ สุดท้ายก็เหมือนเดิม คือเมียน้อยก็จะขอโทษ แล้วก็เงียบ อยู่กันแบบเดิม) หลายครั้งที่ดิฉันจะเป็นคนเงียบ ไม่ค่อยจะมีปากมีเสียงกับสามี แถมบางครั้งเมียน้อยมาหาเรื่องไปฟ้องที่บ้านสามีว่าดิฉันไม่ทำงานบ้าง (ทั้ง ๆ ที่ดิฉันทำงานบ้านทุกวันอาทิตย์อยู่แล้ว) คนจะหาเรื่องเหมือนนางร้ายในละครเลย ซึ่งสามีจะเข้าใจและได้ว่าเมียน้อยไป แต่ก็ยังโชคดีที่สามีเป็นคนมีเหตุมีผล แต่ดิฉันก็จะเงียบน่ะคะ เพราะดิฉันคิดว่าคนเมื่อกำลังอารมย์ร้อน แล้วดิฉันจะไปร้อนกับเขาทำไม เพราะต่างคนต่างร้อนก็คงจะไม่มีอะไรดีขึ้น ดิฉันคิดเสมอว่าดิฉันมีความรู้ มีการศึกษา จะไม่ลดตัวเองไปทะเลาะกับคนแบบนั้น อ้อ ลืมไป เมียน้อยเป็นแม่บ้าน ความรู้การศึกษาน้อยค่ะ เอาแต่อารมย์
ดิฉันจะพยายามเข้มแข็ง และอดทนจนกว่าจะทนไม่ได้ คิดว่าชดใช้กรรม ใส่บาตรก็กรวดน้ำให้กับสามี และเมียน้อย เพื่อจะช่วยลดกรรมบ้าง และพยายามนั่้งสมาธิทุกวัน ได้บ้างไม่ได้บ้าง จะพยายามเพื่อสร้างบุญบารมีให้กับตนเอง

ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจนะคะ

ขอบพระคุณค่ะคุณ Taktay และทุกความเห็นค่ะ จริงอย่างที่คุณ taktay กล่าวมา เพราะดิฉันเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรมมาก ใครทำอะไร หรือทำเมื่อชาติก่อน ก็จะได้รับผลอย่างนั้น แต่บางครั้งไม่เข้าใจว่าการที่เราเลิกกัน ไม่มาข้องแวะกันทั้งสามี เมียน้อย และลูก ๆ ของเขา จะเป็นการหมดกรรม แต่พอได้อ่านความเห็นของคุณแล้ว ถ้าดิฉันไปทั้งที่เราอาจมีความทุกข์น้อยลง แต่กับอีกฝ่ายหนึ่งเป็นทุกข์ ก็ถือว่ายังไม่หมดกรรม ดิฉันไม่ได้คิดถึงข้อนี้ คิดแต่ตัวเองเป็นหลัก แต่บอกตรง ๆ น่ะค่ะ บางครั้งจิตใจบางครั้งไม่คิดดีเลย คิดแต่เข้าข้างตัวเอง ดิฉันไม่อยากให้เกิดเลย บางทีก็รู้สึกสะใจที่เมียน้อยโดนสามีว่า บางทีก็เห็นใจยังบอกสามีว่านิสัยเขาก็เป็นอย่างนั้น ทำไมไม่ให้เกียรติเมียน้อยบางเลย (จริง ๆ ดิฉันไม่เคยเรียกเขาว่าเมียน้อยเลยน่ะ เรียกชื่อเขาและคิดว่าเป็นน้องสาวคนหนึ่ง เคยคิดว่าไม่มีใครอยากอยู่ในสภาพแบบนี้) ทำไมดิฉันยังคิดวนเวียนอยู่กับสิ่งที่สามีและเมียน้อยทำให้ดิฉันเสียเกียรติ เจ็บปวด แต่ถ้าจิตใจดิฉันไม่อ่อนแอ ก็จะคิดดี ช่วยเหลือกัน ซื้อของให้กัน ยอมรับค่ะว่าช่วงนี้จิตใจดิฉันตกมาก คิดแต่เรื่องไม่ดี คิดแต่สิ่งที่เขาทำกับเราไว้ ดิฉันอยากออกจากความคิดนี้มากค่ะ ทำให้จิตใจหดหู่มาก บางครั้งอยากหนีไปบวชเลย ไม่อยากอยู่้ในสภาพแบบนี้
ดิฉันเคยคิดว่าถ้าสิ้นคุณพ่อแล้ว (คุณพ่อเป็นคนไม่ค่อยศรัทธาพระมาก เคยเห็นพระกินเหล้า ขอเงิน พ่อเลยหมดศรัทธา เคยอธิบายให้พ่อฟังว่ามีพระดีและพระไม่ดี แต่พ่อไม่เคยฟังเลย ดิฉันไปทำบุญหรือไปทำสมาธิที่วัด ก็โดนคุณพ่อว่าอย่างมงายนัก จนปัจจุบันดิฉันจะไปทำบุญหรือไปนั่งสมาธิที่วัด ก็จะหาเหตุผลหรือโกหกว่าไปทำธุระบ้าง ไปทำงานบ้าง รู้่น่ะค่ะว่าบาปที่โกหกพ่อแม่ แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร ถ้าให้พ่อว่าพระมาก ๆ พ่อก็จะบาป) จะละทางโลกแล้ว ปัจจุบันพยายามนั่งสมาธิที่บ้าน ได้บ้างไม่ได้บ้าง พอนั่งได้แป๊ปหนึ่ง มาแล้วความคิดโน่นคิดนี่ ต้องดึงกลับมาให้มีสติอยู่ตลอด แต่สิ่งที่ดิฉันกลัวที่สุดในนั่งสมาธิก็คือ ความง่วง เมื่อไม่ี่กี่วัน ตรงกับวันพระ ดิฉันไม่สะดวกที่จะไปวัด ก็เลยคิดว่าจะนั่งทั้งคืน เลยดื่มกาแฟตอนประมาณ 2 ทุ่ม ก็นั่งได้บ้าง แต่ความง่วงมาแล้ว ปวดหัวมาก นั่้งได้ถึงประมาณ 5 ทุ่ม ดิฉันก็นอนเลย สู้ไม่ไหวจริง ๆ ขอรบกวนเพื่อน ๆ ช่วยแนะนำวิธีได้ไหมค่ะ อยากนั่งได้นาน ๆ ขอรบกวนผู้รู้ด้วยคะ

คุณ นะโมพุทธายะ ชื่อคุณเป็นมงคลดีค่ะ แสดงว่า
คุณน่าจะปฏิบัติธรรมได้ขั้นแล้ว อ้ออ่านเรื่องของคุณแล้ว
เข้าใจ และก็อาจจะต้องเริ่มทำใจเรื่องตัวเองเหมือนกัน
คุณ นะโมพุทธายะ เรื่องดวงชะตานั้นเขาบอกว่าเราเลือก
ที่จะเกิดมาแบบนี้ แต่ไม่เสมอไปหรอกค่ะ กรรมในอดีตก็คือ
กรรมในอดีต กรรมปัจจุบันต่างหากที่สำคัญ ขอให้ตั้งมั่นทำ
ความดีต่อไป เพื่ออนาคตนะค่ะ
ระยะเวลา 20 ปี ที่ผ่านมา อ้อว่าคุณเก่งและแกร่งแล้วละ
เพียงแต่ตอนนี้ต้องการเพื่อนฟัง และ ให้คุณได้ระบายความ
อัดอั้นที่มีมาในอดีตเท่านั้น เขียนมา เล่ามาเถอะค่ะ
ระบายออกมามาก ๆ จะได้ไม่มีอะไรค้างในใจของเรา
อ้อเป็นกำลังใจให้นะค่ะ ขอให้ดำเนินชีวิตด้วยธรรม