ผมได้มีปัญหาทะเลาะกับเพื่อนครับ และผมก็ไดด้ขอโทษในส่วนที่ผมได้ทำไม่ดีกับเขาไว้ ก็ขอให้เขายกโทษให้ แต่เขาก็ไม่หายโกรธผม ทั้งๆที่ผมขอโทษไปแล้ว และก็ขอโอกาศแก้ตัวในสิ่งที่ผมทำผิดพลาดไป แต่ดูเหมือนเขาจะยังโกรธและมีฐิถิอยู่ ตัวผมเองเป็นคนคิดมากและก็มีใจที่เป็นทุกข์ แต่ผมก็ไม่รู้จะทำใจยังไงให้หายทุกข์ ขอคำแนะนำและชี้แนวทางให้ผมได้คลายทุกข์ด้วยครับ ทรมานใจเหลอเกิน

ขอบพระคุนครับที่ให้คำแนะนำ ผมจะลองนำไปปฎิบัติตาม ตอนนี้อ้างว้างเหมือนตัวคนเดียวอยากจะได้ธรรมะและคำแนะนำดีๆ จากเพื่อนในบอร์ดเป็นแนวทางให้ใจได้เป็นสุขครับ

เป็นกำลังใจให้ผ่านพ้นอุปสรรคไปได้นะครับ

ขอบพระคุนครับ จำเป็นไหมครับ มีคนเคยพูดไว้ว่า คนเราอยู่ไม่ได้หรอกถ้าไม่มีเพื่อน ภาวนาให้เจอทางสว่างจังเลยครับ

เราก็เป็นเพื่อนของตนเองได้ครับ ภาวนาให้คุณเจอแสงสว่างแห่งพระธรรมนะครับ

ขอบพระคุนครับ อยากจะขอความกรุณาจากผู้รู้ว่า ผมควรจะวางตัวอย่างไร ไม่ให้คิด ไม่ให้จิตตกอยู่ในห้วงของความทุกข์ อยากจะปล่อยวางครับ อยากจะตื่นมาพบกับวันที่สดใส แต่ตอนนี้ตื่นมาพบแต่ความหมองใจ เพราะมัวแต่คิดถึงเรื่องเดิมๆ และปัญหาเดิม จนทำให้ไม่มีสมาธิในการดำเนินชีวิตเลยครับ

อย่าเอาความทุกข์ในส่วนของเขามาทำเราทุกข์อีกจะดีไหมคะ คือ ในส่วนของคุณ คุณจัดการไปแล้ว ถ้าเขาไม่อภัย ไฟโกรธเผาเขานะไม่ได้เผาคุณอ่ะค่ะ ตัวคุณเองอย่าแบกความโกรธของเขาไว้เลยนะ ทำใจสบายๆ

สถานะการณ์ของคุณเป็นเหมือนดิฉันตอนนี้เลยค่ะ เหมือนกันเปี๊ยบเลย ขอโทษแต่ไม่มีใครเข้าใจ เรารู้ว่าเราผิด เราก็สำนึกได้ ดิฉันตอนนี้ก็ได้แต่เฉยค่ะ ใครดีมา เราดีตอบ ใครร้ายมาเราก็เฉย หรือดีตอบไปเลยค่ะ การที่เราสำนึกผิดแล้ว เขาไม่ให้อภัยก็ช่างเขาค่ะ เราทำดีที่สุดแล้วค่ะ ต้องให้เวลากับเขา และกับตัวเองค่ะ นำเก็บมาคิด มองมุมกลับด้วยว่า ถ้าเราเป็นเขา เจอสถานการณ์แบบนี้ คุณจะโกรธเขาไหม คุณก็ต้องปรับตัวและแก้ไขตนเองด้วยนะค่ะ ดิฉันตอนนี้ก็รู้ข้อเสียตัวเองมาก ต้องขอบคุณเหตุการณ์ที่ผ่านมาเหมือนกัน มันมีทั้งข้อดีข้อเสียในตัว ข้อดีคือ เราได้เห็นธาตุแท้ว่าใครรักเรา หวังดีกับเราจริงๆ เพื่อนคนไหนไว้ใจได้ คนไหนไว้ใจไม่ได้ และรู้ข้อเสียของเราเพื่อนำมาปรับปรุงค่ะ ส่วนข้อเสียคือเราเสียไงค่ะ ทำให้คนมองเราแง่ร้าย แต่ก็ช่างเถอะค่ะ เหตุการณ์มันผ่านมาแล้ว คุณก็ต้องใจเย็น และอดทนนะค่ะให้เวลากับเขาและตัวคุณ ถ้าว่างก็หาเวลาทำบุญ หรือไปไหนให้จิตใจสบายเถอะค่ะ อย่าซีเรียส เหมือนดิฉันตอนนี้ กำลังท้องแก่ใกล้คลอดด้วย แต่ก็ไม่มีใครเห็นแก่ตัวน้อยในท้องดิฉันเลย ไม่มีใครเข้าใจ ดิฉันก็ทำได้แต่เพียงเฉย และศึกษา อ่านหนังสือ ธรรมะให้มากขึ้น (มากกว่าเดิม ปกติก็ทำอยู่ แต่พักหลังน้อยลง) สู้ๆ นะค่ะ เอาใจช่วยค่ะ

ขอบพระคุนที่ได้ให้แนวทางครับ ผมจะนำไปปฎิบัติตาม ถึงแม้จะใช้เวลาหน่อยกว่าจะผ่านไปได้ ปล. ผมเป็นคนที่ค่อนข้างคิดมากและแคร์คนรอบข้างมาก หากปัญหาของผมอาจจะจู้จี้หรือถามเยอะไปหน่อยต้องขออภัย ผมเพียงต้องการหาทางดับทุกในใจ ถือซะว่าเมตตาคนมีทุกข์ซักคนนึงก็แล้วกันครับ

ยินดีค่ะ มีอะไรก็ตั้งกระทู้ หรือส่ง pm มาก็ได้นะค่ะ ดิฉันยิ่งคิดมากกว่าคุณ 2-3 เท่าค่ะช่วงนี้ เพราะมีตัวเล็กอยู่ด้วย ก็พยายามฝึกจิตอยู่ค่ะ ตัวเล็กจะได้แข็งแรง ยังไงก็ไม่ต้องเกรงใจนะค่ะ ยินดีให้คำปรึกษาเสมอค่ะ

ขอบคุนครับที่ให้ความกรุณา ยังไงก็ขอให้ได้อาณิสงค์แห่งการช่วยแนะนำได้ส่งผลให้ผู้รู้ที่มาให้คำแนะนำผมทุกๆท่านด้วยนะครับ

สวัสดีคะ การตอบรับซึ่งกันและกัน ถ้าเป็นความดี เป็นความรัก ความอบอุ่นก็ดีไป แต่ถ้าเป็นความเกลียด ความโกรธ สิ่งที่ตามมาคือ การรับรู้และเก็บอารมณ์ทั้งโกรธและเกลียดนั้นไว้ด้วยกันทั้ง 2ฝ่าย เมื่อรู้แล้วก็ควรสละอารมณ์นั้นด้วยตัวเราเองก่อน เพื่อป้องกันจิตเรามิให้เป็นทุกข์เพราะ คนนั้นเป็นเหตุ เราอาจคิดเสมือนหนึ่งเขาไม่ได้มีอยู่ในโลกนี้เลยก็ได้ การให้อภัยเขา คือคิดถึงเขาในฐานะเพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตาย ไม่สมควรจะไปยึด เป็นรักเป็นชัง ก็เมื่อแม้แต่รัก ท่่านยังสอนให้เราละทิ้ง เพื่อมิให้ยึดติดแล้ว ทำไมเราจะยังมองเห็นโกรธ เป็นสิ่งที่จะต้องยึดมั่นอยู่ได้.....

ถึงเขาจะโกรธเรา แม้เราจะขอโทษแล้ว ก็ให้ยอมรับเหตุการณ์นั้นให้ได้ สิ่งหนึ่งที่ควรคิดคือ เรื่องผลกรรมที่เกิดขึ้นจากกรรมในอดีตที่เราไม่ได้ทำให้เป็น 'อโหสิกรรม" คือไม่ยอมให้อภัยในภพชาติที่แล้วและวันนี้สิ่งที่เกิดกับเราจึงเป็นสิ่งสมควร สมเหตุสมผล

วิธีแก้คือ เราต้องยอมรับความจริงของสิ่งที่เกิดกับตัวเรานั้นให้ได้ หากคิดได้เช่นนี้ ก็จะทำให้จิตใจเราเยือกเย็นและอ่อนโยนลงได้ ความทุกข์ส่วนใหญ่ มักเกิดจากการยอมรับความจริงที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้

เมื่อเราให้อภัยเสียแล้ว ใครๆ ที่ผูกอาฆาตพยาบาทเราไว้ แรงพยาบาทของเขา ก็จะหมดโอกาสติดตามเรา เพราะกรรมนั้นหมดแรงส่งเนื่องจากเราได้ 'อโหสิ" เสียแล้ว.....

ข้อความดีๆจากหนังสือ "อภัยทาน" เป็นกำลังใจให้ก้าวผ่านไปให้ได้นะคะ****