ดิฉันถูกสามีนอกใจมาหลายปี แต่เพิ่งมารู้ว่าผู้หญิงเป็นใครเมื่อเดือนมกราคมปีนี้เองค่ะ ที่ผ่านมาเค้าสองคนร่วมมือกันหลอกมาตลอด เค้าสองคนอยู่ไกลกันเป็นพันกิโลเลยค่ะ เมื่อก่อนตอนที่ดิฉันยังไม่รู้สามีก็จะแอบหนีไปหาผู้หญิงที่ กทม. แต่พอดิฉันรู้เรื่องว่าผู้หญิงเป็นข้าราชการเป็นอาชีพที่ต้องสั่งสอนเด็กๆ แล้วดิฉันก็ขู่ไปว่าถ้าทำอีกดิฉันจะเอาเรื่องเค้าสองคนก็เลยไม่กล้าไปหากันนัก ที่ผ่านมาดิฉันโดนทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ แต่กรรมที่เค้าทำไว้ทำให้ดิฉันเองได้หลักฐานมามากมายพอที่จะเอาเรื่องทำให้ผู้หญิงอับอายได้ ถ้าจะฟ้องวินัยข้าราชการ แต่ดิฉันก็อดทนมาตลอดเพื่อลูก ความจริงดิฉันสามารถทำงานเลี้ยงดูตัวเองและลูกได้อย่างดี แต่ลูกเปราะบางเพราะเค้าอยู่กับครอบครัวที่เคยอบอุ่นมาตลอด แม้พ่อเค้าจะแอบหนีไปหาผู้หญิงในวันพ่อบ้าง วันแม่บ้างก็ตาม แต่ดิฉันก็ไม่เคยว่าพ่อให้ลูกได้ยินบอกแค่พ่อไปธุระ ดิฉันแค่ขอว่าเมื่ออยู่ในบ้านอย่าโทรคุยกันได้มั้ยเพราะคุณก็คุยกันได้ทั้งวันอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ได้สิ่งที่ขอทำให้เกิดความคิดแค้นจนอยากจะทำให้ชีวิตทั้งสองคนนี้พังไปซะ เพราะสามีดิฉันเองก็เป็นข้าราชการค่ะ พยายามข่มใจตัวเองไม่ให้แค้นเพื่อเห็นแก่ลูกแต่ไม่แน่ใจว่าจะทนได้แค่ไหนค่ะ

ขอให้มีปัญญา...ค้นหาความสุข...ให้ได้โดยเร็ว

Don't even think that your kid(s) is that fragile. Your child could be as strong as you, or even stronger. Good loving family has no physical abuse.

To solve your problems, ask yourself these questions without mixing any anger:

1) Is he a good and responsible father?
2) Do you need him mentally and emotionally?
3) Is he responsible for your physical abuse?
4) Is he capable of redemption?

You should know what to do.

It is painful, but time and positive thinking of yourself will always heal you.
GOOD LUCK.

ไอ้คนที่เป็นชู้ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม เดี๋ยวก็ต้องไปถูกเผาในนรก

ขอแค่เรารู้หน้าที่แล้วทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด เพื่อเอาตัวรอด.

ครีมขอขอบพระคุณทุกท่านมากค่ะที่เตือนสติ ที่ผ่านมาก็เข้ามาอ่านประสบการณ์ของพี่น้องที่นี่ อ่านคำตักเตือนของพี่ทักทายเพื่อคอยเตือนสติตัวเองเสมอ ถึงได้ผ่านวิกฤตที่แย่ที่สุดในชีวิตมาได้ เพราะช่วงที่แย่ที่สุดตอนที่พ่อป่วยหนักจนเสียด้วยมะเร็ง ส่วนสามีก็นอกใจ พี่ชายก็เจ็บหนัก แม่ดูแลพ่ออยู่คนเดียว เพราะตัวเองก็มาอยู่บ้านสามี ทำได้แค่ตอนที่พ่ออาการหนักจริงๆก็ลางานไปเฝ้าจนลมหายใจสุดท้ายรู้ว่าพ่อแม่เป็นห่วงแล้วก็ทุกข์ใจมากเรื่องของครีม เพราะลูกสาวเหมือนกับอยู่ตัวคนเดียว ขนาดวันที่พ่อเสียเราก็โทรให้ไปเพราะรู้สึกว่าพ่ออาการไม่ค่อยดี ให้ช่วยพาลูกไปหน่อย เค้าก็บอกว่าเค้าไม่ว่าง แต่สุดท้ายเค้าก็ไปนั่นแหละค่ะ แต่เรารู้สึกแย่ไปแล้ว สิ่งที่เค้าทำกับเราทุกอย่างมันก็เลยเหมือนกับเราอดทนเก็บไว้จนตอนนี้มันเหมือนเก็บไว้ไม่อยู่ ความแค้นมันเกิดขึ้น จนต้องพยายามควบคุมตัวเอง รู้ตัวเองว่าอาจจะทำอะไรเพื่อให้เกิดความสะใจในสิ่งที่เค้าทำไว้ เมื่อก่อนจะสวดมนต์ แต่ตอนนี้ไม่ได้สวดค่ะ รู้สึกจิตใจตัวเองไม่พร้อมที่จะสวด พยายามทำบุญตลอด บางสิ่งบางอย่างไม่ได้อยากจะรู้แต่ก็ได้รู้ รู้จนมากไปเลยทำให้แย่ จนตอนนี้กลัวจะควบคุมตัวเองไม่ได้ค่ะ เพราะคนอื่นไม่รู้เรื่องนี้เลย เค้ายังเป็นแฟมิลี่แมน คนอื่นยังอิจฉาเราว่ามีสามีดี เมื่อเดือนกันยายนเค้ายังไปรับรางวัลข้าราชการดีเด่นของกระทรวงเค้าเลยค่ะ น่าปลื้มใจจริงๆ

คุณ kenaja. แค่อยากจะเล่าให้ฟัง เผื่อมันจะช่วยให้คุณรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง. ดิฉันเคยเป็นคนที่อยู่ในสถานะที่ทำให้คุณเสียใจเพราะมายุ่งกับคนมีเจ้าของ. ซึ่งตอนนี้เวรกรรมอันนั้นมันได้มาถึงตัวดิฉันแล้ว. เสียใจ เศร้าใจ แค้นใจ ผ่านมาหมดแล้ว แต่ที่รู้สึกมากที่สุด คือรู้สึกผิดต่อแฟนของผู้ชาย ซึ่งอยู่ในสถานะเดียวกับคุณนี่แหละค่ะ อยากขอโทษเค้าเป็นร้อยๆ ครั้งที่ทำให้เค้าเสียใจ ไม่ได้หวังให้เค้ายกโทษให้แต่แค่รู้สึกเสียใจมากกับสิ่งที่ตัวเองเคยทำผิดไป ตอนนี้ตัดใจแล้ว ปล่อยผู้ชายไป แต่ก็นึกสงสารผู้หญิงคนใหม่ของเค้าว่าสักวัน เค้าก็ต้องมาตกอยู่ในสภาพเดียวกับเรา คิดเสียว่ากรรมใดใครก่อเด๋ยวเค้าก็ได้รับคืน. เหมือนอย่างที่ดิฉันเคยตกนรกนี่แหละค่ะ. แต่ตอนนี้ทำใจได้ ตัดใจเลิกอย่างเด็ดขาด ไม่แค้นใจใครทั้งนั้น. เก็บแต่สิ่งดีๆ ของเค้าไว้เวลาคิดถึงกันดีกว่า.เวลาผ่านมา 1 เดือน ทำใจได้แล้วชีวิตมีความสุขขึ้นเยอะไม่ทุกข์เหมือนแต่ก่อน ต้องขอบคุณ คุณทักทาย คุณ fatcat ที่เคยมาให้ข้อคิดดิฉันด้วยนะค่ะ ทำให้เรามีข้อคิดดีให้ช่วยทำใจได้ดียิ่งขึ้น. หวังว่าการบอกเล่าของดิฉันคงทำใหคุณ kenaja รู้สึกดีขึ้นบ้าง ไม่มากก็น้อยนะค่ะ

ขอบคุณนะคะทุกคำแนะนำ พยายามอย่างมากพยายามเหลือเกินค่ะที่จะทำจิตใจให้สงบไม่ให้ทำอะไรอย่างที่ใจคิด ตอนนี้รู้สึกรับรู้ถึงความเกลียด รับรู้ว่าตัวเองอยากจะไปไม่อยากอยู่ร่วมกันอีก สงสารลูกมากค่ะ แต่แม่กำลังจะไม่ไหวแล้วจริงๆ ต้องอดทนค่ะ ต้องพยายามต่อไป ไม่รู้ว่าจะทำได้แค่ไหน

ตอนนี้ได้บ้านพักแล้วเพราะคนเก่าย้ายออก อยากออกไปอยู่บ้านพักมากค่ะ เพราะไม่อยากทนอยู่ในบ้านหลังนี้อีก แต่กลัวลูกจะไม่ไปด้วยเพราะอยู่บ้านหลังนี้มาตั้งแต่เกิด ไม่ทราบจะทำยังไงดีค่ะ

จริงๆแล้วเรื่องของคุณมีคำตอบรออยู่แล้วครับ คือเมื่อก่อนผมก็เป็นผู้ชายที่ไม่ดีมากๆเหมือนคนที่คุณเคยเจอ เมื่อทำได้ครั้งที่หนึ่งก็มีอีกหลายๆครั้งต่อไป แล้ววันหนึ่งผมก็มีความมั่นใจผิดๆว่าผมเป็นคนมีเสน่ห์ มีดวงนารีอุปถัมป์ จนตั้งอยู่ในความประมาท สุดท้ายก็นอกใจภรรยาอีกแต่คราวนี้เป้นการหลงผู้หญิงคนหนึ่งแบบจริงจัง จนเลิกกับภรรยาบ้านที่ซื้อไว้ก็ไม่ได้อยู่ มาเช่าห้องกับคนที่เพิ่งคบกันได้ไม่กี่เดือนอยู่มาได้ประมาณ 2 ปีคราวนี้โดนผู้หญิงคนใหม่ไปนอนกับผู้ชายอื่นทั้งที่ได้รู้จักกันแค่สองครั้ง ความสูญเสียที่เกิดขึ้นไม่ต้องบอกว่ามากมายขนาดไหน มันคือเรื่องของเหตุผลครับ
1.การทำเป็นนิสัยทำให้เกิดความประมาท เป็นการหลงตัวเองที่ผิดๆในตัวผมเอง
2.ผู้หญิงที่คบเราไม่กี่เดือนแล้วเอามาอยู่ด้วยกัน เค้าก็ไปอยู่แล้วเนื่องจากเค้าเป็นแบบนั้น
3.ตามหลักศาสนาเรียกว่ากรรม เหมือนวงจรที่ต้องเกิดขึ้น ความเป็นคนแบบนั้นจะไม่เปลี่ยนไปได้นอกจากจะถูกการสูญเสียพรัดพรากบังคับให้ได้สติ
4.เมื่อผุ้ชายคนนั้นทำวงจรกรรมไปเรื่อยๆ จะสะสมให้ภรรยาของเค้าเองเริ่มทนได้ นั่นหมายถึงการชินชา แล้วการชินชาคือคำว่าไม่มีความรักแล้ว เมื่อถึงเวลาภรรยาก็จะทิ้งเค้าไปด้วยเหตุผลแบบเลือดเย็น เนื่องจากไม่มีหัวใจให้แล้ว กรรมคือเหตุและผลครับ
5.ข้อแถมนะครับ ทางธรรมะท่านพระพุทธทาสเรียกว่า อตัมยตา คือการทิ้ง พูดให้เข้าใจง่ายๆคือ "กูไม่เอามึงแล้ว" ถ้าคุณทำได้ถึง อตัมยตา จะเกิดสิ่งที่ดีขึ้นเลย คือ
5.1 คุณเกิดมีสติ
5.2 ผู้ชายแบบผมเสียใจแบบเป็นตาย แล้วก็จะมีสติ
5.3 เมื่อคนสองคนมีสติ จะรู้จักคำว่าการกลัวที่จะทำร้ายคนอื่น
5.4 เมื่อเราไม่กล้าที่จะทำร้ายใคร ความดีงามจะตามหาเราเองครับ
5.5 คนที่ประเสริฐสุดคือคนที่อยู่ได้ด้วยตนเอง ไม่หวั่นไหว ก็จะเกิดคำว่าเจริญสติครับ
บอกเล่าด้วยความอ่อนน้อม มิกล้าที่จะทำร้ายใจใครอีก

ขอบคุณค่ะพี่ทักทายตอนนี้หนูก็ตั้งใจที่จะทำแบบที่พี่แนะนำนั่นล่ะค่ะ คือค่อยเป็นค่อยไปไม่ให้กระทบกระเทือนใจลูกมากนัก แม่ทุกคนรักลูกมากค่ะเวลาเห็นเค้าเจ็บเค้าร้องไห้เรายังทนไม่ได้เลย แต่นี่เค้าต้องมารับความเจ็บปวดในชีวิตครอบครัวให้ได้เพราะความเห็นแก่ตัวของคนสองคน คนนึงคือพ่อบังเกิดเกล้า ขอบคุณคุณ boonyakan81 มากค่ะ ตอนนี้ก็รู้สึกแบบที่คุณบอกไว้เลยค่ะว่า "กูไม่เอามึงแล้ว" อิอิ แต่คนเป็นแม่ความอดทนสูงจริงๆค่ะ ต้องทำทุกอย่างแบบมีสติ แต่สิ่งสำคัญตอนนี้ใครช่วยตอบหน่อยเถอะค่ะว่า เราจะอยู่กับคนที่เราเกลียดได้อย่างไร ต้องทำใจยังไง เพราะตอนนี้ความรู้สึกบอกว่า "เกลียดมาก" อยากให้เค้าไปอยู่กันซะ ไปให้พ้นๆ ไม่น่าเชื่อนะคะ ครั้งนึงเคยรักผู้ชายคนนี้มากยอมทิ้งบ้านมาอยู่กับเค้า แต่ตอนนี้ความรู้สึกกลับตรงข้ามกัน เคยบอกเค้าค่ะว่า "คุณใช้ความรักที่เรามีให้มาทำร้ายเรา ในเมื่อเรารักได้ เราก็หมดรักได้" แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แค่หมดรักค่ะ มันมีความเกลียดเข้ามาด้วย จะทำยังไงให้ทนได้อีกซักปี รอให้ลูกจบ ป.6 จะส่งลูกไปเรียนที่อื่นแล้วเราจะได้ไปซะที