พญาโศกคร่ำครวญ
ไห้หวลโหยหา
จากมิทันลา
น้ำตาร่วงริน

นักเอยนักรบ
มิจบมิสิ้น
อีกกี่ชีวิน
โรคทมิฬฆ่าฟัน

หม่นไหม้ใจแห้ง
ล้าแรงเสียขวัญ
อยุติธรรม์
ทุกวันเรื่อยมา

พญาโศกหวลโหย
โอดโอยซึ้งค่า
นิทราเถอะน้องรัก
ชีพสิ้นสูญความดีคง

สู่ทิพยสถาน
ร้าวรานเหือดหาย
เกียรติจงกำจาย
วางกายสงบเทอญ.

ด้วยอาลัยรัก....
หลับให้สบายนะหนูฟ้า.....

วันนี้......สายลมพรมพรูพราว
แต่กลับไม่เหน็บหนาวฤาร้าวฉาน
เหมือนตาย...กายสิ้นเหลือวิญญาณ
ไม่รู้สะทกสะท้านกาลใดใด

กองไฟฟอนร้อนฤาไม่ไร้รู้สึก
หัวใจเคยไหวระทึกสิ้นนึกไหว
เย็นน้ำค้างพร่างเย็นเคยเช่นไร
ก็กลับไม่รู้เย็นเหมือนเช่นเคย

ผ้าห่มอุ่นไม่รู้อุ่นละมุนขวัญ
ดาวร้อยพันเคยสวยใสหมองไปเฉย
จันทร์เคยแจ่มแอร่มวามสิ้นงามเอย
วันผ่านเลยเดือนผ่านลาเลือนค่าวัน

วินาทีระทึกเฝ้าโหยหาไห้
อยากให้เป็นแค่ฝันร้าย
ดับรวีดับวันล่วงดับดวงจันทร์
วิญญาณฉันปานประหนึ่งถูกตรึงแล้ว.

หลับให้สบายนะ..ปลายฟ้า..

จะได้ไหม......
จูงมือเธอไป....ให้ลิบหล้า
ไปไกลสุดปลายฟ้า
ที่ที่ไร้ปรารถนาในอารมณ์

จูงมือเธอ..ไปซิ……
ไปในที่ไร้โรคา
สีขาวพร่างพราวพรม
มีสายลมบอกเรื่องราว

จูงมือเธอ..ไปซิ
ให้ใจนี้เป็นสีขาว
วิบวับระยับพราว
สิ้นรานร้าวสิ้นหนาวใด

ปล่อยไว้คนดี......
ในถิ่นที่โล่งกว้างใหญ่
ฟังเพียงเสียงหัวใจ
มองเนื้อในให้เนิ่นนาน

ปล่อยไว้นะคนดี.......
ในถิ่นที่รโหฐาน
ล่องเลื่อนเคลื่อนคืบคลาน
ดับทุกข์ผ่าน - กาลเวลา

เธออย่าไป............
ทิ้งหัวใจการไขว่คว้า
ระงับดับอัตตา
สิ้นเหว่ว้า - นิรทุกข์

สู่สุคติ...หลับให้สบายนะ...ปลายฟ้า
จากเพื่อนรัก...ทุกๆ คน

หลับให้สบายนะ"ปลายฟ้า...."

ยังไม่ทันชื่นชม ในรอยยิ้ม
กำซาบหวานผ่านพริ้ม นัยน์ตาสวย
ดังสายลมแผ่วโผย ระโชยชวย
โลกกลับไม่อำนวย ให้ชีวิต

ยังไม่ทันอำลา สารภาพ
บางคำใจที่ไหววาบ ถ้อยลิขิต
ก็แรมร้างห่างลา สารทิศ
เร็วเกินกว่าความคิด จะแต่งปรุง

เหมือนว่าเรายังไม่ทัน ได้รู้จัก
คิดว่ารักจะเบ่งบาน เมื่อวันพรุ่ง
หนึ่งความหวังตั้งไว้ ให้จรุง
กลับกลายพรากยากพยุง พยายาม

คล้ายคล้ายโลกล้อเล่น อยู่เช่นนั้น
หลอกหลอนใจไม่เท่าทัน ครุ่นค้นถาม
หลากอารมณ์ดำริ นิรนาม
คอยเชื่อมโยงเป็นความ ห่วงอาลัย

จากเลือนรางพรางเห็น เป็นความเศร้า
ค่อยค่อยชัดทีละเงา ความอ่อนไหว
กว่ากระจ่างแจ่มแจ้ง ทุกแห่งนัย
ก็กล้ำกลืนลงไป แล้วน้ำตา

ไม่ทันได้ตั้งตัว ในพลัดพราก
จึงไม่เคยสิ้นซาก ความห่วงหา
แม้สรรพสิ่งสอนพร่ำ ธรรมดา
แต่ทุกคราก็เจ็บช้ำ เกินทำใจ

ด้วยรักและอาลัยพี่ฟ้า
หลับให้สบายนะพี่...
คิดถึงพี่เสมอ....ตลอดไป....

อาลัยรักพี่เสมอ.....

ลมหนาวที่พัดโชยผ่านหน้าต่างในห้องนอน
ทำให้ม่านสีขาวบางเบานั้น..โบกสะบัดไปมา
สายลมเย็นๆ...ที่พัดมาแต่เพียงบางเบา..
ทำให้หัวใจของคนเยือกเย็นลง....ได้
มองไปทางไหนก็พบแต่ความสุขใจ..มีรอยยิ้มและความชื่นบาน

สัญญาณของฤดูหนาวได้เริ่มเข้ามาเยือนอีกคราแล้ว..
ฤดูหนาวก้าวเข้ามาพร้อมกับความงดงามของดอกไม้ผลิบานในใจ..
ที่กลับมาพบกันใหม่เปรียบดั่งคำมั่นสัญญาที่มีให้แก่กันมาเนิ่นนาน
ดอกไม้ในใจก็พร้อมจะผลิบาน..งอกงามและเติบโตเรื่อยไปไม่มีสิ้นสุด..

เพราะความหนาวเย็นของฤดูกาลทำให้ค้นพบว่า..
แท้ จริงแล้ว..ร่างกายและหัวใจของคนเราล้วนต้องการความอบอุ่น..
เสื้อกันหนาวผืน หนา ผ้าห่มผืนโตที่แสนอบอุ่น หรือแม้แต่อุ่นไอรักจากมิตรภาพ..
ไออุ่นเหล่านี้ทำให้ร่างกายและหัวใจของเราอบอุ่นและเป็นสุข..
ไออุ่นแห่งมิตรภาพ แท้ที่จริงแล้ว..ค้นหาได้ง่าย..ใกล้ๆตัวเรานี่เอง

ชีวิต..ได้เดินทางผ่านกาลเวลา..ไปอย่างช้าๆ..เมื่อมองย้อนไปก็พบว่า..
แต่ละวัน..เดือน..ปี..ที่ผันผ่าน..ล้วนแต่มีเรื่องราวเข้ามากระทบมากมาย..
บางเรื่องราวก็ดี..บางเรื่องราวอาจจะร้าย..บางสิ่งหายไป..
แต่...บางสิ่งอาจได้ทดแทนเข้ามา การแสวงหาอาจเริ่มต้นขึ้น
เพื่อรอคอยการเติมเต็มให้กับชีวิตส่วนที่ขาดหายไป..
สิ่งที่เติมเต็มความคาดหวังอาจทดแทนได้ไม่พอกับส่วนที่ขาด...

เริ่มต้นและจบลงซ้ำแล้วซ้ำเล่า...
ดำเนินเช่นนี้เรื่อยไป..จนกว่าจะเกิดความพอดี..ตามที่เราหวังไว้..
แต่..ไม่ว่าปีต่อไปจะเป็นเช่นไร...
เพียงได้หวังใจไว้ว่า..
ทำวันใหม่ให้ดีที่สุด..และมีความสุขที่สุด

สิ่งแรกที่จะทำในวันใหม่ที่จะถึงนี้..
คงเป็นการส่งความสุขถึงใครสักคน..
ไม่ใช่ สิ..น่าจะเป็นใครๆ หลายๆ คน
กัลยาณมิตร ผู้มอบมิตรภาพอันงดงามที่อยู่ในใจเสมอมา..
มิตรภาพที่สื่อถึงกันได้อย่างง่ายๆ ราคาอาจไม่ได้มากมาย
แต่มากความหมายที่จะทำให้ผู้รับเป็นสุขใจได้เช่นกัน...

คัดลอกจากปลายฟ้า...ค่ะ

หลับให้สบาย..ณ.ปลายฟ้า....

สิ่งที่น่าจะมองย้อน

ในขณะที่ผู้ตายยังอยู่...เธอไม่เึคยโพสต์กล่าวร้าย....หรือให้ร้ายใคร

เธอจะโพสต์แต่สิ่งที่น่าอ่าน...เพื่อนๆลองเปิดย้อนหลังไปดูนะครับ...

ลานธรรมจักร ณ.ที่แห่งนี้มีธรรมะ และกัลยาณมิตร
อโหสิกรรมกันเถอะ

ในฐานผู้รับข้อความจากผู้ประสงค์ดี
ผมขอขอบคุณให้ความหวังดีของคุณนะครับ

ลุงมะตูม