ไม่ได้แวะเข้ามา เพราะเครื่องคอมเสีย
คุณน้ำ ยังขยัน หาเมนูอาหารมาโพสต์เช่นเคยนะครับ
อนุโมทนา สาธุด้วยครับ

ใกล้เทศกาลกินเจ แล้วด้วย
ว่าไปแล้วประเทศไทยเราก็โชคดีนะครับ
ประเทศอื่นๆ เขาไม่มีเทศกาลกินเจ เหมือนประเทศไทย
รู้สึกว่า อะไรดี ๆ มารวมอยู่ที่ประเทศไทยเราเยอะนะครับ

ตาหายดีแล้วค่ะคุณน้ำ ตอนแรกๆก็คิดว่าคงจะบอดแน่ เพราะเวลาเปิดผ้าที่ปิดตาออก
จะมองไม่เห็นอะไรเลย แล้วที่ตรงจุดตาดำจะบวมแล้วก็แดงด้วย
คุณหมอก็ส่ายหน้า พูดคำว่าน้ำยางมะละกอซึมเข้าไปข้างในแล้ว
เพราะตอนที่น้ำยางเข้าตา เราไม่รีบไปล้างใจตอนนั้น

ก็รู้สึกเฉยๆน่ะค่ะ คือยอมรับถ้าตาเราจะต้องบอด ถือว่าเราชดใช้ให้แล้วน่ะ
ถ้าต้องการชีวิตก็จะให้ แต่เวรกรรมของเราทั้งหมด อย่าไปตกที่ลูกเลย
คือตอนที่ไปตัดลูกมะละกอนี่.....ไม่ได้จะตัดมาทานเองหรอกค่ะ
คือเห็นว่า ไก่+นก (เลี้ยงแบบธรรมชาติน่ะค่ะจะมีข้าว+มีผลไม้+น้ำไปวางที่โต๊ะ
ให้พวกนกมากินกัน....นกจะมาเยอะค่ะ ก็เลยเหมือนที่บ้านมีเลี้ยงนกด้วย)
แล้วก็สุนัข พวกเค้าทั้งหลายชอบกินมะละกอค่ะ

พอตัดเสร็จ สาเหตุที่ยังไม่รีบไปล้างตาคือ พวกไก่นี่แหละค่ะ เค้าแสนรู้
เค้าก็มายืนรอให้เราหั่นมะละกอ ให้พวกเค้ากิน เราก็เลยหั่นให้พวกเค้ากินกันก่อน
แล้วก็ไปปลูกต้นไม้ต่อ....ทีนี้แหละค่ะ ตาจะทั้งปวดทั้งแสบเลยค่ะ
ปวดจนมีความรู้สึกว่าตาบวมเลย
ยอมรับเลยค่ะว่าเราประมาท

ตอนนี้การปฎิบัติดีขึ้นเยอะเลยค่ะ ทุกวันนี้ยังนึกถึงคุณน้ำอยู่เลยค่ะ
เวลานั่งสมาธิเสร็จแล้ว แปลกน่ะค่ะ ทุกๆครั้ง ใจจะนึกถึงชื่อคุณน้ำก่อนเลยค่ะ

เวลาใครถามเรื่องการนั่งสมาธิ จะนึกถึงคุณน้ำกับคุณกรัชกายค่ะ
ถ้าคุยเรื่องอาหารเจ จะนึกถึงคุณน้ำกับคุณอมิตาพุทธค่ะ
ถ้าเวลาไปซื้อต้นไม้ จะนึกถึงคุณพ้นน้ำค่ะ
แปลกน่ะค่ะ เหมือนเคยผูกพันธ์กันยังไงไม่รู้น่ะค่ะ

เสียดายมากๆเลยค่ะ ตอนนี้เราคงจะมีโอกาสกลับเมืองไทยน้อยมากแล้วล่ะค่ะ
เพราะคุณแม่เสียหลายปีแล้วค่ ะก็เลยไม่ได้กลับไป
เพราะเวลาจะกลับ พวกพี่ๆทุกๆคน
จะไม่มีใครว่างเลยค่ะ เพราะพวกเค้าทำธุรกิจ ขนาดโทรไปคุย
พี่ๆยังพูดว่า แค่นี้ก่อนน่ะลูกค้ามา...งานเยอะ
ตอนแรกๆก็รู้สึกน้อยใจน่ะค่ะ
แต่ตอนนี้ไม่แล้วค่ะ เพราะมีเพื่อนๆในเว็ปนี้คุยแล้วค่ะ
แล้วคุณน้ำล่ะค่ะ เจ้าตัวความทุกข์
ยังเดินตามคุณน้ำอยู่หรือปล่าวค่ะ