21713.>>..สลัดทุกข์...>>

อมิตาพุทธ

สาธุครับ

ปลายฟ้า...ค่ะ

ก้าวย่างบนทางไกล
ล้วนมุ่งใจไปถึงฝัน
จุดหมายแตกต่างกัน
จึงหลากหลายในท่าเดิน

ต่างจิตจะคิดชอบ
และหมายกอปรความจำเริญ
แต่ใจนั้นเขลาเกิน
ที่จะรู้ว่าใดควร

จึงใฝ่และหมายฝัน
ในสิ่งอันเป็นทุกข์ถ้วน
โลกีย์ตีกระบวน
ให้เลือกครองตามต้องใจ

เมื่อจิตพินิจพลาด
ความพินาศก็มาใกล้
เดินทางหลงทิศไกล
ยิ่งเดินไปยิ่งหลงทาง

เวียนวนจนเหนื่อยล้า
หลงมายาในเงาร้าง
หลอกตนจนใจพราง
คิดว่าจริงในสิ่งลวง

ทางนี้มีทางเดียว
แต่ใจเลี้ยวอยู่ในบ่วง
เวียนวนจนร้าวทรวง
เพราะไร้ดวงตาแห่งธรรม

ชีวิตจึงแตกต่าง
อยู่บนทางอย่างคลาคล่ำ
ก้าวตรงวงเวียนกรรม
อยู่อย่างนี้ตราบเนาว์นาน

โดย ดอกแก้ว [13 พ.ค. 2548 , 20:42:16 น.]

ปลายฟ้า...ค่ะ

เมื่อเจอจากพรากกันมันก็เจ็บ
ทั้งหนาวเหน็บเนื้อใจไว้รอยแผล
เกี่ยวคมบาดพาดรอยใจให้ดูแล
อนาถแท้ทุกข์สุขเศร้าคละเคล้ากัน

เป็นมนุษย์ยุดยื้อถือกิเลส
ต่างเสพเศษเสี้ยวอารมณ์ถมกระสันต์
วิ่งว่ายเวียนเปลี่ยนไขว่คว้าสารพัน
ใช่สร้างสรรค์เสกนิยามค่าความดี

ปากก่นบอกหลอกใครใครให้หลงเชื่อ
หว่านเพาะเหยื่องมงายขายศักดิ์ศรี
ปากปราศรัยใส่โอนอ่อนผ่อนพาที
แท้ใจนี้มีแผนร้ายหมายฟาดฟัน

บอกอภัยใจอโหสิมิถือโกรธ
คัมภึร์โหดโปรดร่ายลบจบโศกศัลย์
ลืมรันทดหมดอาลัยให้ซึ่งกัน
เน่าทั้งนั้นเนื้อในใช่ปล่อยวาง

เพราะส่วนลึกผลึกในใฝ่อาฆาต
แฝงหมายมาดมุ่งทำลายสลายสร้าง
ใจทุรชนปนคบคิดผิดธรรมทาง
เงาสว่างช่างมืดมิดปิดทางใจ.

ขอบคุณพันจินตนาการ

ปลายฟ้า...ค่ะ

พระพุทธองค์ตรัสว่า "ผู้ใดเห็นธรรมผู้นั้นเห็นเรา"
และผู้ที่เห็นธรรมได้แล้ว ก็จะเป็นผู้ที่สิ้นความทุกข์ไปในที่สุด

ผู้ที่สิ้นความทุกข์คือผู้ที่ได้ความสุข แต่ตราบใดทุกข์ยังไม่หมด
ก็ไม่มีทางสุขได้มีแต่ความสะดวกสบายที่จะใช้ชีวิต
เช่น เรานั่งนานๆ ก็เป็นทุกข์ แต่เมื่อเราขยับเขยื้อนแล้วก็สบายขึ้น
ท่าที่เราขยับตัวก็ไม่ใช่ท่าที่ให้ความสุข เป็นแต่เพียงท่าที่ทำให้สบายเท่านั้น
เป็นเวทนาที่เสวยอารมณ์ของเราให้จิตตกวิปลาสธรรม
ทำให้นึก..คิด..หลง..ว่าเป็นสุข

วรานนท์

อนุโมทนาสาธุกับคุณ ปลายฟ้า...ค่ะ ด้วยครับ

:b8:

ปลายฟ้า...ค่ะ

ปลายฟ้า...ค่ะ

ไม่ใช่เงินหรอก
ที่จะซื้อความสุขได้ทั้งหมด
และก็ไม่ใช่กระดาษแผ่นเดียว
ที่ทำให้เหนือกว่าหลายคนในโลก
อีกทั้งไม่ใช่อำนาจ วาสนา
ที่ทำให้ยิ่งใหญ่
ต่อให้มีทั้งสามสิ่ง
ก็ไม่ได้แปลว่าจะประสบความสำเร็จ… เข้าใจถึงแก่นแท้ของคำว่าสุขใจ

เพียงได้มีรักแล้วรู้จักถนอม
รู้จักการให้ หัวใจก็มีแต่ปีติ
เพียงเรียนรู้ที่จะช่วยเหลือผู้อื่น
เพียงคิด พูด ทำให้ดี
คุณค่าที่มีก็ช่างงดงาม

เขียนสิ่งที่ใฝ่ฝัน
ติดไว้ในที่ที่มองเห็นอยู่ตลอดเวลา
เพราะสิ่งที่เขียนจะตักเตือน
และบอกให้รู้ว่า
วันเวลาที่ผ่านไป
ทำให้อยู่ใกล้ความฝัน….. หรือห่างไปทุกที....

ธัมมทินน์

ปลายฟ้า...ค่ะ

นาฬิกาชีวิต

แสงตะวันก็ เหมือนนาฬิกาของชีวิต
วันใดที่เราตื่นขึ้นมาเหมือนแสงตะวัน
นั้นก็หมายถึงว่าเราได้เริ่มต้นชีวิต แล้ว
ได้ดำเนินชีวิตบนเส้นทางของเรา

แต่นาฬิกาชีวิตของแต่ละคนจะแตกต่างกัน
อยู่ที่ว่าเราจะกำหนดให้เป็นแบบใด
แต่ไม่ว่าอย่างไรนาฬิกาชีวิตของคนเรา
ก็เริ่มต้นพร้อมกัน โดยมีจุดเริ่มต้น
นั้นก็คือ แสงตะวัน หลังจากนั้น
นาฬิกาชีวิตของเราจะเดินไปตามแบบที่วางเอาไว้

คนเราถ้าหากวันใดที่นาฬิกาชีวิตเริ่มอ่อนล้า
อ่อนแรง ท้อแท้ จงรู้เอาไว้ว่า วันรุ่งขั้นเราก็จะได้นาฬิกาชีวิต
อันใหม่กลับคืนมา อย่าเพิ่งหมดหวัง ท้อแท้
เราสามารถสร้างนาฬิกาชีวิตได้ใหม่

แต่การที่จะสร้างนาฬิกาชีวิตเรือนใหม่ได้
เราต้องทิ้งนาฬิกาชีวิตเรือนเก่าทิ้งซะก่อน
อย่ามัวจมอยู่กับอดีตที่นาฬิกาชีวิตได้เดินผ่านมาแล้ว

เราจงสร้างนาฬิกาชีวิตเรือนใหม่
พร้อมกับเส้นทางใหม่ที่เราดำเนินไป
ไม่มีคำว่าสาย ถ้าหากเราจะเริ่มใหม่
บางทีการละทิ้งของเก่า ละทิ้งความทรงจำเก่าๆ
เราก็อาจจะได้สิ่งที่ใหม่ๆ กลับคืนมา
โดยเราไม่คาดฝันเลย…

สิ่งเดียวที่เราจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้ คือเรา ต้องละทิ้งอดีต
อดีตทำให้เราเจ็บปวด ท้อแท้ อ่อนล้า
โลกเปลี่ยนแปลงได้ตลอด โลกมันหมุนทุกเวลา
โลกไม่ยอมจะหยุดนิ่ง และไม่เหนื่อย...
ทุกอย่างเปลี่ยนแปลง ... คงพูดได้อย่างเข้าใจง่ายๆ
ว่า “สายน้ำไม่ย้อนกลับ”
สายน้ำเก่าผ่านไป ... ก็ย่อมมีสายน้ำใหม่ไหลเข้า
มาแทนที่ เก็บวันวานที่เลวร้าย ให้สลายเป็นธุลีดิน..
นึกถึงวันนี้เป็นเหมือนเมล็ดพันธุ์ ที่รอวันเจริญเติบโต..
อย่างสมบูรณ์และมีคุณค่า
วันนี้ดี … วันข้างหน้าก็จะดี

กำลังใจดี ๆ ...กับความรู้สึกความห่วงใย
เก็บไว้ให้กับตัวเองบ้าง ... เป็นแรงฉุดให้ตัวเอง
ลุกขึ้นมาใหม่..ให้ได้
และดูแลนาฬิกาชีวิต เรือนใหม่ของเรา
เปรียบเข็มวินาทีของเราเป็นเข็มสติ
เป็นเข็มชีวิต...ก้าวทุกก้าวของชีวิตต้องมีสติ
ควรชื่นชมกับทุกเรื่องราวของชีวิต...เป็นประสบการณ์ที่มีคุณค่า...

ขอบคุณบทความจากทำดีดอทเน็ต(จั่นเจา)

ปลายฟ้า...ค่ะ

วิถีทางธรรมแห่งชีวิต

สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา

สิ่งนั้นๆ ล้วนมีความดับไปเป็นธรรมดาเช่นกัน

เราเกิดมาจากที่ไหนใครรู้บ้าง ? ดับแล้วจะไปสู่แห่งหนไหนใครๆ มองไม่เห็น

เราจะตายเช้าหรือสายบ่ายหรือเย็นค่ำ ไม่มีเว้นทุกคนจนปัญญาหนี

ชีวิตเราจะเดินทางไปทางไหน ล้วนแล้วกรรมกำหนด

เรากระทำดีชั่วนั้น ล้วนเป็นกรรมลิขิตขีดเขียนเส้นทางเดินชีวิตเราเอง

ปลายฟ้า...ค่ะ

ความไม่รู้ผู้ก่อหน่อกำเนิด
ให้เวียนว่ายตายเกิดในภพสาม
เพราะทำกรรมดีชั่วผ่านรูปนาม
ให้ติดตามเป็นผลบนขันธา

อวิชชาผู้นำทำสังขาร
ก่อวิญญาณนามรูปในสังสาร์
รับอารมณ์ผ่านทวารวิปากา
ผัสสะแล้วเวทนาให้ชอบใจ

ตัณหาก่อต่อด้วยอุปาทาน
ยึดติดนานเพาะกรรมทำนิสัย
ก่อให้มีภพชาติเวียนเรื่อยไป
เกิดแล้วไซร้ต้องชรามรณัง

คือวงจรทุกขังฝังสังขาร
หลายกัปป์กาลจมอยู่กับทุกขัง
หนึ่งบุรุษผู้เปี่ยมด้วยพลัง
จึงน้อมตั้งมโนปณิธาน

หวังจะไปให้พ้นหนทางทุกข์
และเร่งรุกช่วยชนอย่างห้าวหาญ
หวังฉุดชีพผู้อื่นให้ชื่นบาน
กายวจีปณิธานสร้างบารมี

จวบจนกาลผ่านไปได้สำเร็จ
เป็นบุรุษใจเพชรเปี่ยมศักดิ์ศรี
ตรัสรู้โพธิญาณประหารไพรี
ทรงประกาศอริยสัจสี่สอนเวไนย

วงเวียนของอวิชชาพาขาดตอน
ถูกปัญญาตัดรอนอนุสัย
เปิดประตูสู่นิพพานอย่างเกรียงไกร
มรรคสามัคคีนี้ไซร้นำเสรี

โดย ดอกแก้ว [16 พ.ค. 2548 , 19:48:40 น.]

คนไร้สาระ

หายป่วยหรือยังค่ะ คุณปลายฟ้า...ค่ะ
ขอบคุณค่ะที่ไปเยี่ยมบ้านหลังใหม่ ของคนไร้สาระ

ปลายฟ้า...ค่ะ

ขอบคุณค่ะ คุณคนไร้สาระ ที่มาเยี่ยมบ้าน....นี้....
ดีขึ้นแล้วค่ะ...ยังพักอยู่แต่ไม่นอนแล้ว...จะเข้าลาน..มีอีกหลายบ้านที่ยังไม่ได้เปิดประตูไปเยี่ยมเลย....มึนๆ...แล้วค่่อยนอน แฮะๆๆ

ปลายฟ้า...ค่ะ

ความ เคยชินเกิดจากการกระทำซ้ำๆของเราเอง
และก็กลายมาเป็นธรรมชาติของชีวิต เราชินกับธรรมชาติชนิดไหน
ธรรมชาติชนิดนั้นก็จะมาบงการจิตใจของเรา ให้มีการกระทำที่เรียกว่า ความดีความเลว

ถ้าหากเราศึกษาพระอภิธรรมให้เข้าใจแล้ว เราก็จะสามารถแยกชีวิตได้ถูกถึงประเด็นรากฐานเลย
เมื่อเราแยกชีวิตถูก ความทุกข์ที่อยู่มากก็เบาบางลง และงดเว้นจากการกระทำที่ไม่จำเป็น
เช่น การเพ้อเจ้อ การนินทา ที่มีเรื่องราวกันทุกวันนี้ก็เกิดจากวาจาเป็นสำคัญ
พระพุทธจึงองค์ทรงสอนให้สังวรณ์ระวังและสำรวมอินทรีย์ ให้พูดแต่ในเรื่องที่จำเป็น

เราจะทำอย่างไรจึงจะใช้ชีวิตที่ไม่ประมาท หรือประมาทน้อยที่สุด ก็ขอให้ท่านระวังในเบื้องต้นว่า
ให้เราพูดครึ่งเดียวของความคิด ดีกว่าคิดครึ่งเดียวของคำพูด
เรามีสิทธิ์คิดได้สารพัดเลยค่ะทั้งในเรื่องดีและไม่ดี คนนี้ไม่ดี คนนั้นไม่ดี
เรื่องนั้นน่าจะเป็นอย่างนั้น เขาเป็นอย่างนี้ เราน่าจะเป็นอย่างนั้น เราคิดได้สารพัด

แต่เวลาที่เราพูด อย่าพูดแบบไม่รู้จักคิด และพูดแบบน้ำท่วมทุ่ง คือ เพ้อเจ้อไป
เพราะไม่มีประโยชน์ทั้งเขาและเรา และอาจเกิดผลไม่ดีจนรู้สึกได้ว่า รู้อย่างนี้ ไม่พูดดีกว่า
ที่จริงแล้วควรจะรู้ว่าไม่ควรพูดก่อนที่จะคิด ไม่ใช้พูดแล้วมาคิดทีหลังดีกว่า

ปลายฟ้า...ค่ะ

ใน กาลครั้งหนึ่งมีจ่าฝูงลิงตัวหนึ่ง
ได้มองลงมาจากชะง่อนผาเห็นพระจันทร์สะท้อนแสงขึ้นมาจากในน้ำ
มันคิดฝันในใจว่า

"โอ...ดวงมณีช่างงามกระไรหนอ เราจะต้องเอามันขึ้นมาให้ได้"

แล้วมันก็บอกกับลูกน้อง แต่ทุกตัวก็พูดว่าไปเอามายากเหลือเกิน
จ่าฝูงลิงพูดว่า

"ได้การแล้ว ให้พวกเราตัวหนึ่งเกาะกิ่งไม้ไว้ให้แน่นแล้วจับหางต่อกันเป็นสาย
หย่อนลงไปในน้ำ ตัวสุดท้ายก็จะสามารถหยิบดวงมณีขึ้นมาได้"

ดังนั้นลิงทั้ง 500 ตัวจึงห้อยตัวลงไปในน้ำ
แต่น้ำหนักของลิงทั้งหมดมากเกินกว่าที่ลิงตัวแรกจะทนได้
ดังนั้นลิงทั้ง 500 ตัวจึงตกลงไปในน้ำ แล้วจมน้ำตาย

ใจเราก็เหมือนลิง
เมื่อเราไม่ไตร่ตรองการกระทำของเราเสียก่อนอย่างรอบคอบ
เราจะไม่สามารถเห็นผลที่จะตามมาอย่างชัดเจน
ดวงมณีของเราก็เหมือนความคิดฝัน

ส่วนความเห็นแก่ตัวก็ทำให้เราลำบาก
เมื่อเราทำอะไรอย่างมืดบอด ไม่มีทิศทาง
เราจะถูกจับอยู่ในสถานการณ์ที่ยุ่งยากกว่าปัจจุบันนี้อีก

แมวขาวมณี

อ้างคำพูด:

ก้มกราบบ่อยๆ จะช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกไป...

ชอบท่อนนี้มากที่สุดค่ะ
ขอก้มกราบด้วยคน
สาธุ
:b8:

กฎการใช้บอร์ด

21713.>>..สลัดทุกข์...>>

ผู้ใช้งานขณะนี้