"สัพเพ สัตตา อะเวราโหนตุ อัพพะยาปัชณา โหนตุ อะนีฆา ที่พูดว่า...
ขอให้ทุกท่านจงเป็นสุข เป็นสุข เถิด...จริงหรือเปล่า"

ที่พูดว่า...ขอให้ทุกท่านจงเป็นสุขเป็นสุข เถิด...จริงหรือเปล่า "สัพเพสัตตา อะเวราโหนตุ อัพพะยาปัชณา โหนตุ อะนีฆา โหนตุ สุขีอัตตานังปะรินหะรันตุ" เป็นคำแผ่เมตตาที่พวกเรามักจะสวดอุทิศให้แก่สรรพสัตว์ทั้งหลายในเวลาที่พวกเราได้ทำบุญสร้างกุศล...
ซึ่งพวกเราทั้งหลายได้เคยคิดพิจารณาถึงความหมายของบทแผ่เมตตาบทนี้กันบ้างไหม คำแปลของบทแผ่เมตตาบทนี้มีความหมายว่า
"สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น
จงเป็นผู้ไม่มีเวรต่อกันและกันเถิดจงเป็นผู้ไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกันเถิด
จงเป็นผู้ที่ไม่มีความทุกข์กายทุกข์ใจเถิดจงเป็นผู้ที่มีสุข
และรักษาตัวให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นทั้งปวงด้วยเถิด" เราเคยพิจารณากันอย่างจริงจังบ้างไหมว่าเรานั้น
ได้ทำตามบทสวดแผ่เมตตานี้อย่างจริงจังหรือไม่
หรือเพียงแต่ว่ากล่าวคำสวดแผ่เมตตานี้ออกไปเพียงอย่างเดียว คำกล่าวสวดบทแผ่เมตตานี้จะสำเร็จผลลงเป็นไปได้อย่างไร หาก "เมตตา" ที่แท้จริงยังไม่เกิดขึ้นในตัวของพวกเรา พวกเรายังคงเพียงปากท่องบทสวดแผ่เมตตาบทนี้
แต่การกระทำยังเป็นไปในทิศทางที่ตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง เรายังคงเบียดเบียนสรรพสัตว์น้อยใหญ่ ยังคงบริโภคเลือดและเนื้อของพวกเขา ยังคงเป็นต้นเหตุแห่งความตาย ความทุกข์ทรมาน ความเจ็บปวด
และความหวาดกลัวของพวกเขา เพียงเพราะว่าพวกเราต้องการที่จะบริโภคอาหารแค่หนึ่งมื้อ
ที่ไม่รู้ว่าต้องไปเบียดเบียนชีวิตผู้อื่นนับล้านล้านชีวิต
ให้ต้องได้รับความทุกข์ทรมานและความตายในขณะที่พวกเรามีทางเลือกอื่นที่ไม่ต้องไปเบียดเบียนเหล่าสรรพสัตว์ทั้งหลาย
ให้ได้รับความทุกข์แต่เรากลับไม่เลือกที่จะทำ พืชผักและอาหารมังสวิรัติมีมากมาย เรากลับมองข้ามเมื่อไหร่หนอที่พวกเราจึงจะคิดได้และหันกลับมาปฏิบัติตามความหมาย
ในบทสวดแผ่เมตตานี้อย่างจริงจังเสียที

***********************************

เมตตาธรรมคือพื้นฐานเบื้องต้นของความมีมนุษย์ธรรม อาหารของเรา มีที่มาที่ไม่เป็นธรรมเพราะเจ้าของชิ้นเนื้อที่เรากินนั้น เขามิได้ยินยอมพร้อมใจเป็นพวกเราไปบีบบังคับและเข่นฆ่าเอามาทั้งๆ เรามีทางเลือกอื่นๆ ที่สามารถทำได้ เช่น การกินอาหารที่ไม่ต้องมีการฆ่าแต่เรากลับไม่เลือกที่จะทำเราเลือกความตายของผู้อื่นเช่นนั้นแล้วย่อมแสดงว่าเมตตาธรรมในตัวของเรานั้นช่างอ่อนกำลังเต็มที ดังนั้น ความมีมนุษย์ธรรมในตัวเราก็จะอ่อนแรงลงไปตามระดับของกำลังแห่งเมตตาภายในตัวของเราครับ



ความตายของพวกเขา เพื่อที่จะกลายมาเป็นอาหารของเราหนึ่งชีวิตที่ต้องตายไปพร้อมกับความหวาดกลัว ความเจ็บปวด ทรมาน มันคุ้มค่ากันมั้ย เพราะอีกหน่อยเราก็จะมาแทนที่เขา วนเวียนกันไปอย่างนี้..ไม่มีวันสิ้นสุด หากเรานั้นไม่เลือกที่จะเป็นฝ่าย"หยุด"...กินมังสวิรัติ อาหารที่ไม่ต้องมีใครมาตายให้เรากิน