สวัสดีค่ะ มีเรื่องรบกวนจึงต้องสมัครเป็นสมาชิก และขอเป็นส่วนหนึ่งในการชี้ทางธรรมค่ะ

สืบเนื่องจากช่วงนี้ได้ทำการสวดมนต์นั่งสมาธิ ช่วงเช้าไม่มีเหตุการณ์อะไรค่ะ

แต่ช่วงที่สวดมนต์ก่อนนอน จะเป็นช่วงประมาณสี่ทุ่มเป็นต้นไปค่ะ

จะมีการสวดมนต์ซึ่งดูเวลาในการสวดมนต์แล้วจะประมาณ 1 ชั่วโมงยี่สิบนาทีทุกครั้ง

และช่วงนั่งสมาธิจะท่องพุทโธ การเข้าสมาธิไม่มีเวลาแน่นอนแล้วแต่จิตนิ่งแต่ละครั้ง

แต่ถ้าครั้งไหนไม่รู้ว่าเรียกว่าจิตตกรึเปล่าค่ะ จะเหมือนมีเสียงกระดิ่งดังข้าง ๆ หูค่ะ

ไม่มีโมบายที่บ้านแต่อย่างใดค่ะ เสียงนี้จะได้ยินช่วงที่เหมือนใจจะดิ่ง ภาษาธรรมไม่ทราบเรียกว่าอะไร

แต่สำหรับพิมพ์คือจะสงบและนิ่ง ไม่มีนิมิตหรือภาพอะไร ความคิดก็จะไม่สับสน แต่พอได้ยินเสียง

ทุกครั้งใจจะจับอารมณ์กลัวทุกครั้ง และถอนจากสมาธิ และบางครั้งถ้าไม่เหนื่อยมากจากงาน

จะทำให้นอนไม่หลับ ไม่สงบ จะมีหลับ ๆ ตื่น ๆ บางครั้งช่วงระหว่างตีสาม

สิ่งที่รบกวนถาม ขอทราบว่าสิ่งเหล่านี้เรียกว่าอะไรค่ะ พิมพ์ต้องกำหนดจิตแบบไหนค่ะ

ที่มาเริ่มสวดมนต์นั่งสมาธิ ก็เพราะจากการเสียชีวิตของตาและยาย จึงมาเริ่มสวดมนต์

และปฏิบัติธรรม หรือว่าพิมพ์ทำผิดตรงไหนรึเปล่าค่ะ คือต้องมีอาจารย์สอนกำหนดจิตด้วยรึเปล่าค่ะ

ขอทางสว่างแก่พิมพ์เพื่อทางสงบด้วยนะค่ะ ขอบคุณท่านที่เมตตามาชี้ทางให้ค่ะ

ขอแสดงความคิดเห็นแล้วกันนะคงไม่ได้แนะนำอะไร

ที่บอกว่าไม่มีนิมิตนะ่ครับ ที่จริงตอนจิตสงบ แล้วได้ยินเสียง น่ะ เสียงก็เป็นนิมิตอันหนึ่งได้ครับ

ทำให้ิจิตนั้นถอนจากสมาธิแล้ว จึงเขวออกจาการบริกรรมหรือสมาธินั่นเอง

ถ้าเป็นผมจะกลับมาที่จุดเริ่มต้นทำใหม่ แล้วดูว่า จะเป็นอีกหรือเปล่า ถ้าเป็นอีก ก็จะกำหนดรู้เฉย ๆ ดูซิ

ใครจะอยู่ใครจะไปก่อนกัน ถ้าเราเลิกเราก็แพ้ ถ้าเราถูกมันแสดงจนจบเจะเห็นไตรลักษณ์ คือความไม่เที่ยงของมัน เราก็จะชนะ ตรงจุดนี้

ต้องยอมรับความจริงทางจิตใจค่ะ ว่ากลัวมาก ๆ ค่ะ เพราะเคยลองนั่งและทำสมาธิต่อ

ยิ่งรู้สึกเหมือนเสียงยิ่งใกล้เลยค่ะ เลยทำให้สติกลับมา และจิตเริ่มไม่อยากนั่งต่อทุกที

คืนนี้จะทำใจแข็งนั่งดูค่ะ

คุณพิมพ์ ค่อยๆศึกษาวิธีแก้อารมณ์กรรมฐานที่


viewtopic.php?f=2&t=24320&st=0&sk=t&sd=a&start=15


คุณพึงได้พึงมีวิธีปฏิบัติก่อนๆที่จะปฏิบัติกรรมฐานนะครับ

มารไม่มีบารมีไม่เกิด

คุณพิมพ์อ่านตัวอย่างนี้




ได้ยินเสียงพระสวด ในช่วงไปปฎิบัติธรรมมา


คือดิฉันเพิ่งไปปฎิบัติธรรมมาที่วัดอัมพวันในระหว่างวันที่ 14-21 ก.ค 52 นี้เองคะ

ในระหว่างปฎิบัติธรรมศีล 8 กลางคืน ชอบได้ยินเสียงพระเทศน์ หรือสวดมนต์นี่แหละคะ

แต่ไม่รู้ว่าบทอะไร เหมือนตอนกลางวันที่

ได้ยินเสียงพระเทศน์ สวดมนต์จริงๆ นะคะ ดิฉันลองออกมายืนฟังที่ระเบียงก็ไม่ได้ยินคะ

แต่พอเค้าห้อง โดยเฉพาะห้องน้ำจะได้ยินหน่อยก้องมาแต่ไกล

ถามใครก็ไม่มีใครได้ยิน เพื่อนๆ บอกว่า 3 - 4 - 5 ทุ่มแล้วพระที่ไหนจะมาสวด

ดิฉันก็เลยกลัวๆ นะคะ ไม่รู้ว่าไปทำอะไรไม่ดีอะไรที่วัดไว้รึเปล่า แต่ก็ พูดขอขมาเรื่อยๆนะคะ

เวลาทำอะไรที่วัดนะคะ เพราะกลัวว่าเราจะทำอะไรไม่ถูกแบบไม่ได้ตั้งใจนะคะ หรือว่าดิฉันหูแว่วคะ

( แบบโรคประสาทป่าว )

- ตอนนี้กลับบ้านมาแล้ว ยังไม่ได้ยินเสียงเทศน์คะ พยายามเงี่ยหูฟังอยู่ว่าจะได้ยินใหม

- ( หรือว่าจะเป็นเสียงพระเทศน์จริงๆคะ เพราะช่วงนี้เข้าพรรษา )

หรือเป็นเพราะดิฉันอยู่วัดนานเลยต้องได้ยินคะ งง คะ ว่าเสียงที่ได้ยินคือพระเทศน์ จริง หรือหูแว่ว

กลัวนะคะ เกิดมาไม่เคยหูแว่ว



ต่อให้มีให้เป็นร้อยสีพันอย่าง กำหนดรู้ตามเป็นจริง หรือตามที่มันเป็น วิธีแก้อารมณ์ปฏิบัติภาวนา ย่อๆ

เท่านั้นเอง คือ กำหนดตามที่ธรรมชาติมันเป็น มิใช่คิดทำให้ธรรมชาติมันเป็นตามที่เราต้องการ

หรืออยากให้เป็นให้มี

เน้นให้ผู้ปฏิบัติสังเกต => ตอนนี้กลับบ้านมาแล้ว ยังไม่ได้ยินเสียงเทศน์คะ พยายามเงี่ยหูฟังอยู่ว่า

จะได้ยินใหม


ขณะที่ปฏิบัติหรืออยู่ในช่วงที่ทำการภาวนาอยู่นั่น เหมือนมีเหมือนเป็นอย่างนั้นอย่างนี้

แต่ครั้นเลิกหยุดปฏิบัติสิ่งนั้นอาการนั้นๆ หายเงียบเป็นปลิดทิ้ง

อาการนั่นแหละ ทำให้ผู้ไม่เข้าใจเรื่องนี้ดีพอพากันหลงติด งงมานักต่อนักแล้ว บ้างก็ว่า มีเปรต

มีผี มาขอส่วนบุญ มีเจ้ากรรมนายเวรตามรังควาญ ตามขัดขวาง ฯลฯ เมื่อคิดติดยึด

อย่างนั้น ยิ่งออกนอกลู่นอกทางกรรมฐานไปกันใหญ่





กรัชกายเคยนำไปถามสหายธรรมท่านหนึ่ง อ่านดูเอง เห็นชื่อแล้วจะร้องอ๋อ


http://whatami.ob.tc/-View.php?N=412


ตามบอร์ดอื่นๆ ก็พูดกันทำนองนั้นแหละ

เป็นการเข้าใจสภาวธรรม หรือ ธรรมชาติผิดไปไกล




บอกย้ำอีกครั้งหนึ่งว่า ได้เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ฯลฯ คิด (ธรรมารมณ์ - เรี่องในใจ) ยังไง

ก็กำหนดยังงั้น ได้ยินเสียง ก็เสียงหนอๆๆ เป็นต้น เท่านี้เอง

คุณพิมพ์ทำตามคำแนะนำตามที่ท่านกรัชกายแนะนำนะครับ..... แต่ขอเพื่มเติมนิดเดี๋ยวคือ สำคัญมากๆที่คุณ พิมพ์ต้องตั้งนาฬิกาปลุกขอรับ ตั้งเป้าไว้เลยจะนั้งกี่นาที 10 นาที่ 20 นาทีก็ว่าไป

กระผมตอนแรกก็ว่าไม่น่าจะสำคัญ อะไรเอาจิตเราว่า แต่จริงๆสำคัญมากนะครับ เพราะเราจะได้ตั้งสัจจะไปด้วยเพราะมักจะมีนิวรณ์ มาลองใจ...เช่นคิดเข้าข้างตัวเองว่านั่งพอแล้ว ไม่เอาแล้ว หรือถ้าเกิดความเบื่อ คัน ง่วง จะได้ทนได้จนสำเร็จ...ไม่งั้นเราจะไม่สามารถชนะนิวรณ์ต่างๆที่เข้ามาได้เลย ลองดูนะครับ....จะเกิดอะไรขึ้นฉันจะต้องทนให้ได้ถึงเวลาที่ฉันตั้งไว้....สู้ๆครับ...จะได้ก้าวหน้าต่อไปอีก

ถือเป็นนิมิตน่ะ เราได้ยินเพราะลึกๆ ในใจหวังจะได้ยิน นั่งไปเรื่อยๆ คงชินขึ้นบ้างแหล่ะ
ไม่ต้องกลัวนะ เพราะต่อไปจะน่ากลัวกว่านี้ ฮิฮิ ล้อเล่นน่ะ

อ้อ แสดงว่า สมาธิเริ่มดีแล้ว...