เอราก้อน เขียน
ยังไงท่านเล่าต่อได้รึเปล่าคะ เล่ายังไงก็ได้
ไปเปิดกระทู้เกี่ยวกับ ประสบการณ์สมาธิในแบบฉบับของท่านก็ได้...
ขี้เกี้ยมจะไปติดตาม...นะเจ้าคะ...
แบบอยากจะชำแหละ...ความเข้าใจของตัวเอง...หงะ...ค่ะ


อนัตตาธรรม เขียน

ผมเปิดกระทู้เองแล้ว 2 กระทู้ ที่หายไปผมไปพบและฝากตัวเป็นศิษย์ท่านอโศกะ สนทนาธรรมกัน มันส์ 3 วัน 2 คืน ทัศนะตรงกัน ได้อะไรดีๆมาเยอะ จะค่อยๆนำมาถ่ายทอดสู่กันฟังครับ อยากพบท่านอโศกะเชิญทีี่

http://www.free-webboard.com/home.php?nm=asoka2552 ซิครับ ท่านไปพักตัวอยู่ที่นั่นครับ

เราต้องยึดเอาสิ่งที่ปฎิบัติได้จริงในปัจจุบันถึงจะได้ประโยชน์ครับ
คือพูดง่ายๆคือการเกิดขึ้นโดยอาศัยกับเนี่องไปของทุกข์อย่างใดอย่างหนึ่ง
( ไม่ควรใช้มรณะยืนพื้น แต่เป็น ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข โทมนัส สัมปโยโค วิปโยโค อุปายสะ )
คือเมื่อมีอวิชชาคือความไม่รู้จัก ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรคอยู่
ทำให้เรานำเอาการรับรู้ต่างๆทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ มาคิดปรุงแต่ง
ความชอบใจไม่ชอบใจและเวทนาต่างด้วยตัณหา(ความอยากได้ อยากมี อยากเป็น ความไม่อยากได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น)จนเกิดเป็น "ตัวเราของเรา"ขึ้นมาทุกข์มันก็เกิด
ส่วนการแก้กันนั้นเราต้องทำความเข้าใจก่อนว่านี้แหละคือเหตุทำให้เกิดทุกข์
คือเราต้องฝึกสมาธิแค่ให้เรามีสติตลอดไม่ประมาทเพื่อจะได้สำรวจตัวเองว่า
เมื่อเริ่มรู้สึกว่าจะเกิดเวทนา ทั้ง ทุกข์ สุข ทุกขมสุข(ไม่ทุกข์ไม่สุข)
ให้ตัดตรงนั้นอย่าให้เกิดตัณหาขึ้นมาได้เพราะถ้าเกิดตัณหามันต้องทุกข์แน่นอน
เพราะเมื่อมีตัณหาแล้วมันมีตัวเราของเราแน่นอน การยึดมั่นมันทำให้ทุกข์
ถ้าเราเห็นได้อย่างนี้ทำได้อย่างนี้ นิพพานก็เป็นเรื่องของชาตินี้ทำได้จริง
แปลกมากที่เราพูดคำว่าเกิด เกิดทุกข์ เกิดความโศกเศร้า เกิดความไม่สบายใจ
แต่กับแปลพระบาลี คำว่าชาติแค่คำว่าการเกิดของร่างกายการเกิดจากแม่อย่างเดียว
มันทำให้เราไม่สามารถสอนปฏิจจสมุปบาทกันให้เป็นปัจจุบันได้เพราะการยึดคำว่าเกิดแบบผิดๆ
สรุป บุญคือกรรมขาว บาปคือกรรมดำ กรรมไม่ขาวไม่ดำคือกรรมฐาน

เราต้องยึดเอาสิ่งที่ปฎิบัติได้จริงในปัจจุบันถึงจะได้ประโยชน์ครับ


สาธุครับ

มีอะไรบ้างที่ปฏิบัติได้จริงในปัจจุบัน กรูณานำมาเล่าสู่กันฟังเยอะๆนะครับ

สิ่งที่ปฏิบัติได้จริงที่ผมพูดคือผมหมายถึง
ปฏิจจสมุปบาทที่เป็นปัจจุบัน เป็นขณะนี้ เดี๋ยวนี้ สังเกตุเห็นได้ด้วยสติ
จะทำให้เราสามารถที่จะปฏิบัติได้จริงเพราะเราสามารถมองเห็นได้จริงๆว่า
แค่ชั่วขณะที่เรากำลังเคี้ยวอาหารอยู่หนึ่งคำนั้น มันสามารถที่จะเกิดรอบของปฏิจจสมุปบาท
ได้แล้วอย่างน้อยหนึ่งรอบ
คือผมอยากจะบอกว่า สำหรับท่านที่ยังเรียนปฏิจจสมุปบาทตามพระไตรปิฏกอยู่นั้น
จงพิจารณาดูดีๆว่าการแปลความบาลีในอรรถคาถานั้นขัดกัน
การแปลความแบ่งออกเป็นสามส่วนคือ
อวิชชา สังขารา วิญญาณ อยู่ส่วนที่หนึ่งคือ ชาติที่แล้ว แป็นกรรมส่งผลมาชาตินี้
นามรูป สฬายตนะ ผัสสะ เวทนา ตัณหา อุปาทาน อยู่ส่วนที่สอง ปัจจุบันกำลังเป็นอยู่
ภพ ชาติ ชรา มรณะ โสก ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส ส่วนที่สาม กรรมไปรอชาติหน้า
ถ้าแปลกันอย่างนี้ทุกข์ที่เกิดขึ้นในชาตินี้ที่เรากำลังรับอยู่ เราก็ไม่สามารถดับได้
เพราะ ผลชาตินี้แต่เหตุอยู่ชาติที่แล้ว เหตุชาตินี้ไปรอรับผลเอาชาติหน้า
มันไม่ถูก

ปฏิจจสุมปบาทอนุโลมเป็นสมุทัย
ปฏิจจสมุปบาทปฏิโลมเป็นนิโรธ
คือหัวใจของศาสนาสำคัญมากขอฝากด้วยครับ

เมื่อมีความไม่รู้จักอริยสัจสี่อยู่ความคิดปรุงแต่งต่างๆก็ฟุ้งไปตามสิ่งเร้า(รูปรสกลิ่นเสียงสำผัสความคิด)
ที่กระทบทำให้เกิดเวทนา ชอบ ไม่ชอบ ฯ ต่างๆเกิดตัณหา เช่น ถ้าชอบก็อยากได้อยากมีเป็นของเรา
ถ้าไม่ชอบก็ไม่อยากเจอ เกลียด ไม่อยากได้ แล้วก็เกิดความทุกข์

ความเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ของชีวิตมนุษย์ ใช้เวลา วงจรละ ประมาณ 70 - 80 ปี

การเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ของสภาวะ อารมณ์ เรื่องราว ต่างๆ ใช้เวลาเพียงนิดเดียว

แต่ก็มีที่มาเริ่มต้นจาก อวิชชา ความไม่รู้ หรือ ความเห็นผิด (มิจฉาทิฐิ) อย่างเดียวกัน

สาธุอนุโมทนากับความเข้าใจอันดี ลึกซึ้งในปฏิจจสมุปบาทของคุณปัญญาวโร ครับ

เนื่องในโอกาสแห่งวิสาขะปุณมีกาล อันเป็นวารและโอกาสแห่งการบรรลุธรรม
ขอบรรดาเหล่าชาวพุทธทั้งปวงได้ตั้งใจกระทำปฏิบัติบูชาต่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
จนเกิดดวงตาเห็นธรรม เข้าถึงธรรม เข้าถึงมรรค ผล นิพพาน เนื่องในโอกาสอันวิเศษ (26 - 29 พค.53)นี้
ให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้เทอญ