มันยากตรงไหนแค่ มุ่งไปที่ลมหายใจเข้าออกเนี่ย ทำแล้วผมไม่เห็นเป็นอะไรเลย

เรียนคุณ ผู้ดูแล....วิเศษ
การปฎิบัติของแต่ละคนจะมีสภาวะเกิดขึ้นแตกต่า้งกันคับ 100 คน ก็ร้อยอย่าง แต่จะมีบางอย่างที่เหมือนกัน ผมมั่นใจว่าถ้าท่านได้ลองปฏิบัติ กำหนดจิต ตลอดทั้งวันทั้งคืนซัก 7-15 วัน โดยแต่ละวันนอนแค่ 5 ชม ไม่พูดไม่คุยกับใคร ยกเว้นกันพระอาจารย์ แล้วจะรู้ได้ด้วยตัวเองครับ ว่าการปฏิบัติธรรม นั้นอาจจะหนักกว่าการฝึกทหาร หรือการสอบ entrance เข้ามหาลัยก็เป็นได้


ขอความเจริญในธรรมจงมีแต่ท่าน ผู้ดูแล....วิเศษ

ก็ตามใจ เซ็ง

ขอสอบถามครับ ถ้าเราผ่านช่วงที่โลกมันหมุนไปแล้ว เราจะรู้สึกเหมือนว่าสงบ
อย่างนี้ผมมาถูกทางหรือป่าวครับ และถ้าผ่านจุดนี้ไปอีก (จุดที่รู้สึกสงบ)
จะกลับมาโลกหมุนอีกป่าว และตอนที่อยู่ในช่วงสงบเราควรทำอย่างไรบ้าง
ขออนุโมทนาด้วยครับ

อนุโมทนาคุณ walaiporn ครับ
ผมไม่เคยเดินจงกรมเลย และก็ไม่ได้จับเวลาด้วยครับ
รบกวนหน่อยนะครับหากว่าเดินจงกรมควรใช้เวลาสักกี่นาทีดีครับ
และอีกเรื่องครับ หากเราปฏิบัติไปเรื่อย ๆ อาการโลกหมุนจะหายไปไหม
เพราะผมมีอาการอย่างนี้มาประมาณ 1 อาทิตย์แล้ว แต่วันนี้กลับไม่มี
แต่ก็รู้สึกว่าสงบและมีสติคล้าย ๆ กับตอนที่ผ่านอาการโลกหมุนไปแล้ว
(แต่ความรู้สึกตื่นเต้นไม่มี) สรุปคืออาการโลกหมุนต้องเป็นทุกครั้งไหม
ถึงจะได้เข้าสู่ความสงบที่แท้จริงครับ

ผมว่า ทั้งอาการของ จขกท. ของคุณบุญชัย

ล้วนเป็นอาการของปีติทั้งสิ้น

ไม่น่าจะเป็นการเข้า ฌาน 3

โห ถ้าเข้าฌาน 3 จริงๆ จขกท. คงไม่มาถามแบบนี้หรอก

สมถญาณิก ถ้าถึงขนาด ได้ฌาน 2 แล้ว จะเข้า ฌาน 3
แต่ไม่รู้ถึงสภาวะธรรมในระดับต้นๆ ไม่น่าเป็นไปได้

แค่ได้ฌาน 1 ก็ไม่ธรรมดาแล้ว อาการแค่นี้ ก็รู้แล้วว่าเป็นอะไร
------------------------------------------------------

ในคัมภีร์วิสุทธิมรรค และ วิมุตติมรรค แบ่งปีติเป็นห้าประเภท คือ

ขุททกาปีติ......ปีติเล็กน้อย พอขนชูชันน้ำตาไหล
ขณิกาปีติ........ปีติชั่วขณะ ทำให้รู้สึกแปลบๆเป็นขณะๆ ดุจฟ้าแลบ
โอกกันติกาปีติ...ปีติเป็นระลอก หรือปีติเป็นพักๆ ทำให้รู้สึกซู่ลงมาๆ ในกายดุจคลื่นซัดต้องฝั่ง
อุพเพงคาปีติ.....ปีติโลดลอย เป็นอย่างแรง ให้รู้สึกใจฟู แสดงอาการหรือทำการบางอย่างโดยมิได้ตั้งใจ เช่น เปล่งอุทาน เป็นต้น หรือให้รู้สึกตัวเบา เหมือนลอยขึ้นไปในอากาศ
ผรณาปีติ ปีติซาบซ่าน ให้รู้สึกเย็นซ่านเอิบอาบไปทั่วสรรพางค์ ปีติที่ประกอบกับสมาธิ ท่านมุ่งเอาข้อนี้

มีลิงค์ที่น่าสนใจ

viewtopic.php?f=2&t=18904
http://www.oknation.net/blog/print.php?id=436668

อนุโมทนากับคุณ walaiporn และคุณ taktay ด้วยครับ

สวัสดีค่ะ ขออนุโมทนาด้วยค่ะ ท่านได้มาพบทางที่ถูกแล้ว

แต่ด้วยกุศลผลบุญเกื้อกูล แห่งสติ แห่งปัญญา จึ่งพบพานบุญบารมีไม่เท่ากัน ดวงตาจึ่งพามาไม่เท่ากัน
เมื่อพบหนทาง.. พลังแห่งศรัทธา ..พลังแห่งความดีจะคุ้มครองคนดีเสมอ.. เกิดแต่ใจของเราเอง ..

ศีล สมาธิ ปัญญา นำพา ความสงบ สุข เยือกเย็น
เป็นจุดหมายของการปฏิบัติเยี่ยงปุถุชนเช่นเรา

การปฏิบัติธรรม ก็คือการเรียนรู้ตัวเราเอง รู้ตามความเป็นจริงแห่งจิตใจของตัวตนของเราเอง

กรรมฐานเบื้องต้นจึ่งเป็นการเจริญจิตภาวนาเพื่อความสงบของจิตใจ

แต่การวิปัสสนาเป็นการรู้แจ้งเห็นจริง ตามความเป็นจริงของกาย ของใจเราเอง

แรกๆ หากสติไม่เท่าทันปัจจุบันอารมณ์ อาจถูกตัณหา ราคะ หลอกให้หลง ตามกิเลสมารไป

แต่พอสู่ขั้นละเอียด รู้ไม่เท่าทันจิต อาจถูกนิมิตกิเลสมารหลอกลวงไป จึ่งห่างไกลจุดหมาย ปลายทาง

สิ่งที่เห็น เห็นจริง แต่มิเป็นจริงดั่งที่เห็น แม้แต่กาย ใจเราเอง ล้วนเป็น อยู่ คือ สมมุติทั้งสิ้น
เห็นสักแต่ว่าเห็น เป็น สักแต่ว่าเป็น สักแต่ว่ารู้สึก ตามความเป็นจริง
เรียนรู้ดูตัวตนของเราเองโดยมิปรุงแต่ง เห็นความ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์บังคับไม่ได้

โกรธรู้ ดูสภาวะของกาย ใจเต้นแรง มือกำ เลือดขึ้นหน้า ตัวสั่น สักพัก เริ่มหายไป
พยาบาทรู้ อิจฉารู้ ดีใจรู้ เสียใจรู้ ฯลฯ รู้เนื่องๆ

เพียรปฏิบัติทุกขณะจิต ที่ไม่ลืมกาย ไม่ลืมใจ มีลมหายใจเป็นวิหารธรรมแห่งจิต

พิจารณาสติปัฏฐานสี่ กาย เวทนา จิต ธรรม หมุนวนไป.. พิจารณาไป..ตามความเป็นจริง ..
พระสัทธรรมจึ่งเกิดขึ้นกับทุกสรรพชีวิต เป็นสัจธรรม เป็นธรรมดาของอริยสัจ.นั่นเอง

ขั้นแรกๆ มักสงสัย สภาวะธรรม มากมาย ..แต่..สักว่ารู้ สักว่าดู และต้องพิจารณาอย่างแยบคาย หากมีกัลยาณมิตรนำทางก็จะดีมาก จึ่งพ้น ..ปหานกิเลสนานาพรรณ . ปิตินานาปการ..เกิดแต่ใจของตัวเราเอง รู้ด้วยตัวตนของเราเอง

เจริญในธรรมค่ะ