คุณปฏิบัติคือตามดูรู้ทันกายใจถูกต้องแล้วครับ เพราะสามัญลักษณ์มันเกิดทุกวันเวลานาทีทุกลมหายใจ

เข้าออก เกิดทุกอิริยาบถ หรือทำอะไรที่ไหนเมื่อไหร่ เพราะธรรมดามันเป็นยังนั้นครับ


ทั้งที่ความเป็นอนิจจัง ทุกข์และอนัตตานี้ เป็นลักษณะสามัญของสิ่งทั้งหลาย เป็นความจริงที่แสดงตัว

ของมันเองอยู่ตามธรรมดาตลอดทุกเวลา แต่คนทั่วไปก็มองไม่เห็น ทั้งนี้เพราะเป็นเหมือนมีสิ่งปิดบัง

คอยซ่อนคลุมไว้ ถ้าไม่มนสิการคือไม่ใส่ใจพิจารณาอย่างถูกต้อง ก็มองไม่เห็น


viewtopic.php?f=2&t=34495

การชีวิตประจำวันทำไร ก็ใช้งานนั้นเจริญสมาธิเป็นต้นได้ มีหลักอยู่ครับ มิใช่เรื่องแปลกอะไร

ดูหลักการใช้งานประจำวันเจริญอิทธิบาทธรรม

http://fws.cc/whatisnippana/index.php?topic=503.0


เมื่อเราตะล่อมความคิด (นามธรรม) ด้วยการใช้งานประจำอย่างชำนาญแล้ว เมื่อใช้อิริยาบถนั่งเจริญองค์ธรรม (หรือจะเรียกว่าอะไรนอกจากนี้ก็ตั้งชื่อเอา) จะง่ายคือจิตจะเป็นสมาธิแน่วแน่มั่นคงต่ออารมณ์ที่กำหนดได้นานๆ
ดูวิธีการตะล่อมความคิดจากท่านผู้นี้

http://fws.cc/whatisnippana/index.php?t ... en#msg4155

ยึดมั่นความเพียร เมื่อกินระลึกเสมอว่ากินเพื่อให้ร่างกายคงอยู่ได้เพื่อศึกษาพระธรรมคำสั่งสอนขององค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อมีสติระลึกถึงความตาย เมื่อเกิดความอยากจักไม่ให้ความอยากเป็นใหญ่กว่าความบริสุทธ ...

อนุโมทนาสาธุ....กับคุณพุทธฏีกาค่ะ...ผู้เข้าถึงธรรมย่อมเป็นวิญญูและเอหิปะสิโกค่ะ

ธรรมย่อมรักษาผู้ปฏิบัติธรรม

บทความทุกบทความที่ท่านตอบ มีประโยชน์ทั้งสิ้น แต่ต่างเวลากันเท่านั้น

ทั้งนี้ ขอขอบคุณ พุทธฎีกา , เอรากอน , อานาปานา , sriariya , student , govit2552 , กรัชกาย , และปลีกวิเวก ครับ ขอให้ท่านที่ช่วยชี้แนะมีความเจริญในธรรม เข้าถึงนิพพานโดยเร็ววันครับ

กิเลส มันเกิดขึ้น ผ่านอายตนะ แบบ ว่ามันทนงตนว่ามันแน่ หารู้ไม่มีการตามจับมันอยู่ ในที่สุดก็จับมันได้
แยกมันออก อืม ยังไม่ออกครับแค่พอมองเห็นลางๆ อารมณ์ความรู้สึก มันก็มีประโยชน์ เหมือนที่ครูบาอาจารย์พูดไว้ ว่าเป็นอาหารของจิต

ขออนุญาตคุณ suparreak mulpong นะครับที่คัดลอกกลอนมา มันโดน โดนใจมากๆครับ

พอจิตเกิด เพื่อรับรู้ สิ่งภายนอก
เราต้องบอก ให้ใจเรา อย่างฉงน
ให้รู้ตรึก ให้รู้คิด รู้จักตน
อย่าสับสน มองทุกสิ่ง เป็นของลวง

เมื่อสิ่งหนึ่ง เกิดขึ้นมา ต้องสลาย
เราต้องตาย กายอยู่ได้ เพียงครั้งหน
อาทิตย์ดับ โลกยังแตก หาได้ทน
เราะสะสม ตัวความรู้ อนิจจัง

อนุโมทนาครับ

4/11/53
อินทรีย์สมดุล
รู้สึกตัว
คึกษาธรรม
นั่งสมาธิเป็นประจำ

สมาธิเกิด รู้สึกตัวมากขึ้น มองเห็นนามธรรมเกิดขึ้น โดยนามธรรมเป็นคนละส่วนกับรูปธรรม รูปอยู่ส่วนรูปไม่รับรู้อะไรเลย
มันก็เป็นของมันอยู่อย่างนั้น เช่นเช้านี้อาบน้ำ กายก็มีน้ำมาชำระล้างให้สะอาด ความรู้สึกหนาวเย็นมันเกิดขึ้นเมื่อน้ำกระทบกาย
ความรู้สึกเย็นมันเกิดขึ้นเองคนละส่วนกับกาย เวลาทำกิจใดๆมีนามวิ่งเข้ามาบางครังก็จับได้ บางครั้งก็พลาด

นั่งสมาธิกายตั้งตรง แบบสบายไม่เคร่งเครียด รู้ลมหายใจเข้าออก ประกอบกับบริกรรมพุทธ โธๆ นานเข้าๆจิตที่ส่องส่ายออกไปภายนอก
ก็จะเริ่มส่องส่ายน้อยลง จนเกิดการรวมตัวเข้ามาที่กาย รู้อยู่ที่กาย+ลมหายใจ สงบมากขึ้นเป็นลำดับๆ แต่ยังรับรู้อารมณ์ภายนอกได้จัดเจน
ปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่าง แบบสบายๆ คำบริกรรมหายไป สงบมากขึ้นกว่าเดิม รู้สึกการทำงานของร่างกายจัดเจนมาก แล้วก็นิ่งอยู่อย่างนั้น สงบจากนิวรณ์ใดๆ
เป็นอย่างนี้สักพักก็มีสิ่งกระทบทางอายตนะชัดเจนขึ้นๆ จึงค่อยๆออกจากสมาธิอย่างช้าๆ
แบ่งปันประสพการณ์

สติคือความระลึกรู้ การระลึกรู้คือสติ
สติเกิดต่อเนื่อง ระลึกรู้ต่อเนื่อง
ปัญญา สมาธิ สติ ปฏิบัติ
ปฏิบัติ สติ สมาธิ ปัญญา
มีสติ มีศิล
ศิล สมาธิ ปัญญา (พระพุทธองค์ทรงรับรอง ทางแห่ง มรรค)
ของจริงเหนือสมมุติเป็นเช่นไรหนอ