อานิสงส์ของการเดินจงกรม ๕ ประการ

( อังคุตตรนิกาย ปัญจกนิบาต จังกมสูตร)

๑. อทฺธานกฺขโม โหติ ทำให้เป็นผู้เดินทางไกลได้ทน

๒. ปธานกฺขโม โหติ ทำให้เป็นผู้ทำความเพียรได้ทน

๓. อปฺปพาโธ โหติ ทำให้เป็นผู้มีความไข้เจ็บน้อย

๔. อสิตํ ปีตํ ขายิตํ สายิตํ สมฺมา ปริณามํ คจฺฉติ ทำให้อาหารที่กิน ดื่ม เคี้ยว ย่อยได้ดี

๕. จงฺกมาธิคโต สมาธิ จิรฎฺฐิติโก โหติ สมาธิที่บรรลุในขณะเดินจงกรม จะตั้งแน่วแน่อยู่ได้นาน

ครูบาอาจารย์หลายท่าน แนะนำเพิ่มว่า

ถ้าใครนั่งสมาธิไม่ได้นาน ให้เดินจงกรมให้นาน กำหนดให้ดี โดยเฉพาะคนที่ฝึกวสีฌานใหม่ จะเข้าฌาน ๑ ชั่วโมง ถ้าเดินจงกรม ๑ ชั่วโมงก่อน จะทำได้ง่ายขึ้น

ตอนตั้งใจเดิน สติจะมีมาก จิตสงบไม่ดิ่งลึก สติยิ่งมาก จะยิ่งดี สติเป็นอุปการะแก่ธรรมทั้งปวง

ในอรรถกถา ท่านอธิบายข้อ ๕ เพิ่มเติมว่า

ด้วยว่านิมิตที่ผู้ยืนอยู่ได้บรรลุเมื่อนั่งก็หายไป
นิมิตอันผู้นั่งได้บรรลุเมื่อนอนก็หายไป
ส่วนนิมิตอันผู้อธิษฐานจงกรม บรรลุในขณะเดิน
เมื่อยืนก็ดี นั่งก็ดี นอนก็ดี ย่อมไม่หายไป.


สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ

.............
อยากถามนะครับ


คือเดินจงกรม มันต้องเดินกลับ เดินกลับมา เดินย่ำอยู่ที่เดิมตลอด

ทีนี้ใจมันมันไม่ค่อยชอบ แล้วก็เวลามีจำกัด



ถ้าเราไม่เดิน แต่ เราทำงานปกติ เดินไปไหน มาไหน ตามธรรมชาติของเรายังงี้


- ถามว่า แบบนี้เรากำหนดได้มั้ย มันจะสงบมั๊ย

- ถ้าได้ เราเอาความรู้สึกไปจับตรงไหน มันเคลือ่นไหววุ่นวายไปทั้งตัว

- ต้องมีคำที่นึกในใจ เช่น ตอนเดิน ซ้ายย่างหหนอ ขวาย่างหนอ เวลาเราทำอย่างอื่น เราจะท่องในใจว่ายังไง

- เวลาเดินจงกรม เอามือไขว้หน้า หรือ ไขว้หลัง

- เวลาเดินจงกรม เขาเดินหลับตา หรือ ลืมตาจึงจะถูก


ขอบคุณครับ