ตอนนี่้ผมกำลังพยายามนั่งสมาธิอยู่ ยังไม่นิ่งเท่าไหร่แล้วก็ัยังมีเรื่องกวนใจอยู่อีกเรื่อง
ผมอยากทราบว่า ที่เขาบอกว่าการนั่งสมาธิเป็นการทำบุญอย่างหนึ่ง ผมอยากทราบว่าได้บุญตรงไหนครับ
ผมคิดว่า เรานั่งเอง เราใจสงบ อันนี้คือเราได้แต่ว่าคนอื่นๆหรือสรรพสัตว์จะได้อะไรจากเราล่ะครับในเมื่อเรานั่งนิ่งๆเงียบๆเท่านั้น รบกวนท่านผู้รู้ทั้งหลายบอกด้วยครับ

ก็ทำให้ใจเราสงบคนเดียวจริง ๆ อ่ะครับ
แต่ว่าเรานั่งแล้วเราก็แผ่เมตตา อุทิศส่วนกุศล อโหสิกรรม
ผมว่าน่าจะได้ตรงนี้นะ
หรือไม่ ถ้าใจเราสงบแล้ว จิตเราเป็นสมาธิ เป็นกุศล
มันอาจจะทำให้เราคิดที่จะทำดี ประพฤติดี ทำสิ่งที่ดีงามแก่ผู้อื่น
อาจเป็นการให้ทางอ้อมก็ได้นะครับ
(ปล.ความคิดเห็นส่วนตัว)

...กรณีการให้สังฆทานเป็นบุญที่ทำง่าย...แค่ซื้อๆต้องลงทุนแล้วก็เอาไปถวายพระ...โจรก็ทำได้...
...การรักษาศีลทำยากกว่าการให้ทาน...คนทั่วไปส่วนใหญ่รักษาไม่ได้ก่อให้สังคมเกิดความเดือดร้อน...
...โจรขโมยชุกชุม...สามีภรรยาไม่ซื่อสัตย์ต่อกัน...การรักษาศีลเป็นบุญที่ได้บุญมากกว่าการให้ทาน...
...การภาวนาเป็นบุญที่ทำแล้วได้กับตัวเองเป็นบุญที่ได้ผลบุญมากโดยไม่ต้องลงทุนทรัพย์สินเงินทอง...

...บุคคลทั่วไปทำได้ยากที่จะให้สละเวลาแค่ 5 นาทีนั่งสมาธิยังทำไม่ได้เลย...ที่ทำได้ง่ายมากคือ...
...ไปดูคอนเสิร์ตกระโดดโลดเต้นเป็นชั่วโมงก็ไม่เบื่อ...นั่งดูละคนโขนหนังเป็นวันๆไม่เหน็ดเหนื่อย...
...ด้วยความเพลิดเพลินไปตามอารมณ์ของกิเลสในจิตใจตนเอง...การภาวนาประหยัดแต่ไม่ชอบทำ...
...ด้วยอวิชชาความหลงครอบงำจิตใจ...ทำให้มืดมิดปิดตาให้จิตต้องวนเวียนอยู่ในวัฏฏะเป็นวัฏฏะวน...

...การภาวนาเป็นการทำบุญที่ให้ผลมาก...สามารถแผ่เมตตาจิตออกไปให้ไพศาล...เรียกว่าแจกบุญ...
...เพราะพระพุทธเจ้า...พระขีณาสพ...พระอรหันต์...พระอริยสงฆ์สาวก...ล้วนปฏิบัติจิตตภาวนา...
...และท่านสรรเสริญผู้ที่ปฏิบัติภาวนา...เพราะคำสอนให้ทุกคนปฏิบัติจิตใจตนเอง...เป็นทางดับทุกข์...
...การปฏิบัติภาวนาสามารถแจกบุญให้ทุกดวงจิตที่รับได้พ้นทุกข์ได้...แม้เราจะมองไม่เห็นก็ตาม...

บุญท่านพระอาจารย์พระธรรมธีรราชมหามุนี วัดมหาธาตุ ท่าพระจันทร์ ท่านให้ความหมายว่าชำระ คือชำระอกุศลธรรมทั้งหลาย เช่นการให้ทาน ก็ชำระความตระหนี่ เป็นการบั่นทอนโลภะในจิตเรา รักษาศีลก็เป็นการชำระโทสะ คือดทษประทุษร้าย การพยาบาทลง การเจริญภาวนาก็คือการชำระความลุ่มหลงมั่วเมา อันได้แก่การสำคัญผิดคิดว่าเที่ยงแท้แน่นอน ทำให้เราลุ่มหลงคิดว่าสิ้งนั้นๆของนั้นเป็นของเรา เมื่อเราชำระความลุ่มลงได้บ้างแล้ว เวลาเราพลัดพรากจากของที่เราลุ่มหลง ความทุกข์โศกก็จะน้อยลง อย่างนี้เป็นต้น ท่านจึงให้ความหมายบุญคือชำระ ทุกข์ทั้งปวงเกิดขึ้นเพราะจิตใจคนเราสั่งสมอกุศลอยู่ตลอดคือสั่งสมความอยากได้อยากมี สั่งสมทุกวัน จนการสั่งสมของจิตนั้นเป็นโทษ คือเกิดการสั่งสมจนเกินพอดี ทุกสิ่งทุกอย่างถ้าเกินพอดีก็เกิดโทษอยู่เสมอๆ ฉะนั้นต้องมัการชำระออกจากจิตใจบ้าง
การทำสมาธิ มีจุดประสงค์อะไร จุดประสงค์ของการทำสมาธิก็เพื่อทำให้จิตมีความตั้งมั่นดี อันจะเป็นประโยชน์ในการทำงาน หรือประโยชน์ในการใช้ธรรมมะบางข้อ บางหมวดให้เกิดประโยชน์สูงสุด หรือไว้ใช้ข่มใจของเราในการระงับความคิดหรือการกระทำที่เป็นฝ่ายอกุศล ฉะนั้นการทำสมาธิให้มีที่จิตเรา ก็เป็นบุญได้อย่างนี้ ต่อมาเราทำสมาธิแล้วแผ่เมตตา คนอื่นหรือสัตว์อื่นได้บุญไหม ได้ได้อย่างไร อันนี้เอาตามที่ผมเขาใจนะ การทำสมาธิแล้วเราแผ่เมตตาอานสงส์อันดับแรกที่เราได้กะตัวเราคือ เราจะมีสภาพจิตที่อ่อนโยน ลดอาฆาติพยาบาทได้ อันดับต่อมาผู้ที่ได้รับการแมตตา เป็นจำพวกเปรต อสุรกาย เทวดา มาร พรหม ยมยักษ์ ก็สุดแท้แต่ เค้าได้รัรู้และอนุโมทนา เค้าก็ได้บุญ คืออันดับแรกเค้าได้บุญจากการอนุโมทนาในการทำสมาธิของเรา คือเค้าเห็นดีกะการทำสมาธิของเรา ก็เท่ากับเค้าได้ปรับสภาวะจิตใจของเค้าให้ลดอกุศลธรรมลงเรื่อย บุญ(ที่หมายถึงการชำระนี้)จังมีอานิสงส์ถึงเค้าเหล่านั้น สรรพสัตว์อื่นจะได้อะไรจากเรา อันนี้ผมเข้าใจว่า ได้ พอเราลดโลภโกรธ หลง ลงบ้างแล้ว สรรพสัตว์อื่นก็ได้รับอานิสงส์ในแง่ของการเบีบดเบียนลง เรามีจิตใจที่ดี ธรรมชาติความประพฤติก็ดีตาม เมื่ออกุศลลดลง การเบียดเบียนก็ลดลงตาม อันนี้เป้นเบื้องตนครับ ท่านใดมีอีกความเห็น หรือมีตามพุทธวัจนะ ก็เสริมๆกันมาครับ