ดิฉันกับแฟนแต่งงานกันมา 2 ปี แต่อยู่ด้วยกันมานาน 10 ปี แฟนเป็นคนเจ้าชู้ทำให้ฉันร้องให้เสียใจตลอด
แต่มีครั้งหนึ่งที่หนักหนาสาหัสมากที่สุดคือก่อนที่จะแต่งงานฉันสืบรู้ว่าเค้ากำลังมีเมียน้อย ฉันได้แต่ร้องให้เสียใจ พยายามให้เค้าเลือก เค้าก็เลือกคนนั้น ดิฉันพยายามยื้อเค้ากลับมาทั้งไหว้วอน รองให้ก้มกราบเพราะไม่อยากให้เค้าจากไป จนในที่สุดฉันก็ยื้อเค้าไว้ได้จนลงเอยถึงการแต่งงานกัน เวลาผ่านไป 2 ปี อะไรมันก็เหมือนจะดีขึ้น เพราะดิฉันได้บรรจุเป็นข้าราชการที่ต่างจังหวัด ดิฉันมีบาดแผลเจ็บที่อยู่ในใจแล้ว ด้วยระยะทางที่ห่างกันด้วยทำให้ฉันยิ่งระแวงมากขึ้น ช่วงแรกที่ฉันมาอยู่เค้าก็มาหาตลอดแต่ข่วงหลังดิฉันรู้สึกถึงความผิดปกติ จึงให้เพื่อนสืบดูจนรู้ว่าเมียน้อยคนเก่าเค้ากลับมาคบกันอีก จนถึงกระทั่งท้องขึ้นมา ตอนนี้ดิฉันรู้สึอทุกข์มากที่สุดของชีวิต เพราะเหตุกราณ์นี้มันเคยเกิดขึ้นมาแล้วและมันกำลังจะซ้ำรอยแผลเดิมซึ่งต้องเจ็บหนักกว่าเก่าเป็น 3 เท่า ตลอดเวลาเค้าหลอกดิฉันตลอด ดิฉันควรทำอย่างไรถึงจะตัดใจได้เสียทีเพราะ 2 ปีก่อนดิฉันเคยทำแล้วแต่ไม่สำเร็จ เค้ามีลูกด้วยกันแล้วคงจะยากที่กลับมาคืนดีอีกแต่ฉันก็ไม่คิดจะให้เค้ากลับมาอีก แต่อยากรู้วิธีที่จะทำให้ลือได้เสียที

เห็นใจอย่างมากนะค่ะ เข้าใจว่าต้องทุกข์มาก
แต่คิดดูดี ดี คุณทุกข์มากนานแล้วนะ
ตั้งแต่เริ่มต้น คุณรู้ว่าเขาเป็นคนเจ้าชู้ อันนี้รู้แต่
แต่คูรก็ให้โอกาสเขา เพราะคุณรักเขา
เขามีผู้หญิงคนนี้มาก่อนแต่งงาน คุณก็รู้
แต่คุณก็ยัง รั้งเขาไว้ด้วยการแต่งงาน
อยากบอกว่า คุณคิดผิดตั้งแต่แรกที่คิดว่าการแต่งงาน
จะสามารถทำให้เขาเปลี่ยนไป เพราะกระดาษใบเดียว
หรือพิธีที่จัดขึ้นไม่สามารถเปลี่ยนคนได้หรอกค่ะ
แต่นั้นก็เป็นอดีตที่ไม่สามารถแก้ไขได้แล้ว
ในเวลานี้คุณต้องเดินต่อไป โดยลองมองหาเหตุผลให้ตัวเองนะ
ว่าจากนี้คุณจะรั้งเขาไว้เพื่ออะไร หากคุณกับเขายังอยู่ด้วยกันต่อไปจะเป็นอย่างไรบ้าง
คุณมีความสุข หรือทุกข์ยังงัย ลองคิดดูนะค่ะ แต่ทั้งหมดคุณเป็นคนที่ต้องตัดสินใจ

ช่วงนี้ขอให้ผ่อนคลาย คุณกำลังโกรธ กลัวการสูญเสีย
อนาคตใครจะรู้ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ขอให้คุณเตรียมพร้อมกับเหตุการณ์ต่าง ๆ เป็นพอ

เคยสวดมนต์ไหม ลองตั้งใจสวดมนต์ นั่งสมาธิ อุทิศส่วนกุศลให้สามีนะ
คนเราเกิดมาเพื่อชดใช้กรรม และกระทำกรรมใหม่เพื่อให้ชีวิตดำเนินไป ขึ้นอยู่กับว่า
ตอนนร้จะเลือกทำกรรมแบบใด ที่จะส่งผลต่ออนาคตของคุณ

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ แล้วจะแวะมาเยี่ยมใหม่

ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ดิฉันลืมบอกไปว่า ดิฉันอายุ 30 ปี ส่วนแฟน 29 ปี ส่วนเมียน้อยกำลังเรียนอยู่ปี 4 ตอนนี้ดิฉันยังทำใจไม่ได้ค่ะ รู้สึกคิดถึงมาก โทรไปหาเค้าก็บอกว่าอย่าโทรมาหากูอีก และด่าสารพัด มีแต่คำว่าอี....... สารพัดเคยไปหาเค้าเค้าก็ไล่ออกจากบ้าน เพราะทนคิดถึงเค้าไม่ไหว ตอนนี้รู้สึกสับสน รู้สึกเสียศักดิ์ศรีทั้งที่ตัวเองเป็นข้าราชการ แต่บางทีความรักของดิฉันก็กลายเป็นความแค้นขึ้นมาซะดื้อๆค่ะ เมียน้อยคนนี้เค้ายอมที่จะเป็นน้อยค่ะ ยอมทุกอย่างไม่เคยวุ่นวายกับดิฉันเลย ยอมหมดเพราะรักสามีดิฉันมาก

เห็นใจคุณจังเลยค่ะ เข้าใจความรู้สึกดี
ดีใจนะที่คุณเข้ามาตั้งกระทู้ที่นี้ เพราะอย่างน้อยก็ได้ระบายความรู้สึก
ดิฉันอยากให้ใจเย็นนะ อายุคุณยังไม่มากเท่าไหร่
มีโอกาสที่จะเจอคนดี ดี อีกมาก อย่าด่วนทำอะไรไปนะค่ะ
คุณพ่อ คุณแม่ คุณต้องเสียใจแน่หากมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้น

ขอให้ลอกพยายามอยู่กับตัวเองให้ได้
น้องก็เห็นแล้วว่าเขาไม่ได้ใส่ใจเราเลย
จะว่าไปจะแรงไปไหมถ้าพี่จะใช้คำว่าไม่รักเราเลย
พี่ว่าเราหันกลับมารักตัวเองดีไหม
เข้าใจว่าความคิดถึงมันทรมาน ลองหากิจกรรมอื่นทำในช่วงที่เรารู้สึกแย่นะ
โทรหาเพื่อน ไปเดินเล่น shopping หรืออะไรก็ได้ที่เราชอบทำ

ตั้งใจให้มั่นนะ เราอยู่ได้ถึงมีเขา หรือไม่มีเขาก็ตาม
เรามีพ่อ แม่ มีเพื่อน ๆ น้อง ๆ พี่ ๆ ที่คอยห่วงใยให้กำลังใจเราอยู่
ช่วงนี้ต้องการกำลังใจมาก พี่เป็นกำลังใจให้นะ
ค่อย ๆ คิด ทุกอย่างมีทางออก เพียงแต่ตอนนี้เรายังมองไม่เห็นเท่านั้นเอง

ใจเย็น ๆ นะค่ะ

เห็นใจคุณอย่างมากเลยนะคะ แต่อยากให้คุณมีสติ คิดให้อย่างรอบคอบ
ว่าคุณรักเค้าเต็มที่ แล้วเค้ารักคุณเต็มที่หรือเปล่า?

ถ้าคุณรั้งเค้าไว้ แต่การกระทำของเค้ากลับไม่ จะทรมานจิตใจคุณทุกวันหรือเปล่าคะ...
ความรักคือการเสียสละ ถ้าคุณรักเค้า ลองปล่อยเค้าไปตามทางที่เค้าเลือก
เป็นไปตามกรรมของเค้า และเป็นกรรมของคุณ แต่คนละรูปแบบกันค่ะ

ลองปล่อยวาง กาลเวลาจะรักษาจิตใจให้ดีขึ้น ลองหมั่นสวดมนต์ นั่งสมาธิ ฝึกจิตให้มีสติ
เชื่อว่าทุกอย่างจะดีขึ้น เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้คุณโชคดี

เข้าใจ เห็นใจ ให้กำลังใจน่ะค่ะ

ทุกอย่างไม่มีอะไรแท้และแน่นอน และเราไม่สามารถบังคับให้เค้ากับมารักเราได้ และเราก็ไม่สามารถที่จะบังคับไม่ให้รักเค้าได้ ทุกอย่างมากับเวลาน่ะค่ะ ความรักเป็นสิ่งที่ดีค่ะ ตอนที่รักกันเราก็มีความสุขใช่ไหมค่ะ ทุกๆวันที่การเปลี่ยนแปลงค่ะ เราไม่สามารถให้เค้ากลับมาได้ แต่เราสิมันคุ้มแล้วเหรอค่ะที่จะมานั่งเสียใจ ในขณะที่เค้ามีความสุข ดิฉันทราบว่ามันยาก แต่เวลาจะช่วงเยียวยาทุกอย่างได้ หากเราหันมาดูรอบๆว่ามีคนอีกมากมายที่รักคุณ และห่วงใยคุณมากกว่า คนที่คุณรักคนเดียว แต่เค้าไม่เห็นค่าของมันเลย

ลองเปลี่ยนจากการนั่งเอาเวลาคิดที่จะลืมและคิดถึงเค้า แล้วเอาเวลาเหล่านั้นมาทำอะไรดีๆให้กับตัวเองสิค่ะ ดิฉันทำแล้วมันดีขึ้นค่ะ เวลาที่คิดถึงเค้าก็หันไปหาหนังสือดีๆที่เราชอบอ่าน ไปออกกำลังกาย ไปเดินเล่น เข้าร้านเสริมสวย หันมาดูแลตัวเองบ้าง เพราะก่อนหน้านี้เราดูแลเค้าจนไม่ได้ดูแลตัวเองเลยใช่ไหมค่ะ ถึงเวลาแล้วที่เราต้องหันกลับมาแลตัวเองบ้างแล้วน่ะค่ะ โทรหาคนที่รักคุณที่สุด คือ พ่อกับแม่ คุณจะทำอะไรก็ได้ที่ทำแล้วมีความสุข คุณทำตัวให้ดี อยู่ให้เห็นว่าคุณดีแค่ไหน

เราต้องอยู่ให้ได้ และให้ดี พิสูจน์ให้เค้าเห็นว่าเราไม่มีเค้าเราอยู่ได้ กินได้ นอนหลับสบาย
เพราะต่อให้เราคิดให้ตาย เค้าก็ไม่คิดถึงเราหรอกค่ะ
มันยากน่ะค่ะ แต่มันต้องทำให้ได้ เพื่อเราจะได้เดินต่อได้อย่างมั่นคง เอาใจช่วยน่ะค่ะ

เข้าใจทุกอย่าง เข้าใจความรู้สึก เพราะว่าดิฉันเคยผ่านจุดนี้มาเหมือนกัน เพียงแต่โจทย์ที่ได้รับอาจต่างกันก็เท่านั้นเอง แต่ความเจ็บปวดมันไม่ต่างกันหรอกค่ะ เวลาจะช่วยให้คุณเดินต่อได้

ดิฉันเชื่อว่าทุกคนรักตัวเอง และไม่มีใครอยากทุกข์ตลอดไปหรอกค่ะ

เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ เข้มแข็งน่ะค่ะ

เห็นใจ เข้าใจ และเป็นกำลังใจค่ะ สิ่งที่เลวร้ายจะผ่านไปถ้าเรารู้จักรักตัวเองนะคะ

ทุกกำลังใจเป็นเหมือนคำแนะนำที่แนะทางสว่างให้กับเรา ขอขอบคุณทุกคนจากใจจริง ตอนนี้พยามที่ตั้งใจทำงาน หันกลับมามองตัวเอง ดูแลตัวเองมากขึ้นทั้งที่แต่ก่อนมัวแต่ดูแลเค้าจนลืมมองตัวเอง รักนั้นคือการให้อภัยหรือไม่ ปล่อยเค้าไปแล้วเราจะเจ็บปวดไหมค่ะ เหตุการณืนี้เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง มันยังคงทำใจไม่ได้มากค่ะ

ลืมบอกว่าก่อนแต่งงานนั้นเราได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันก่อนค่ะ แล้วเค้าก็มีผู้หญิงงคนนั้น ซึ่งตอนนั้นที่ดิฉันจับได้ความรู้สึกตอนนั้นมันเหมือนตายทั้งเป็น เกือบฆ่าตัวตายค่ะ แล้วตอนนี้เหตุกราณ์ครั้งนั้นมันเหมือนกับตอนนี้ไม่มีผิดค่ะ เจ็บจนอยากตาย ร้องไห้จนหมดน้ำตา เจ็บมากกว่าแต่ก่อนมากค่ะ ตอนนี้รู้สึกเครียด กดดัน แค้น ทุกอย่างอยู่ในอกแทบะเบิด เห็นโทรศัพท์ก็อยากโทรหา คิดถึง แต่เค้าไม่ให้โทรไปหา ทำอย่างไรดี มีทางออกไหมค่ะ

อย่างน้อยคุณก็ผ่านช่วงเวลาอันเลวร้ายมาแล้ว 1 วัน
ขอชื่นชมในความสามารถค่ะ แล้วเมื่อเวลาผ่านไป ผ่านไป
คุณหันกลับมามอง จะรู้ว่าตัวเองเก่งมากแค่ไหน
ทุกคนมีความทุกข์ด้วยกันทั้งสิ้น ขึ้นอยู่กับว่าเป็นเรื่องอะไร
ด็เข้าใจว่าเรื่องความรักเป็นเรื่องที่ทำให้จิตใจของคนอ่อนแอมากที่สุด
ลองค่อย ๆ อ่านทุก ๆ คำแนะนำนะค่ะ แล้วดูซิว่าตอนนี้คำแนะนำไหนที่นำมาใช้ได้ก่อนเพื่อน
ลองทำดูนะ ค่อย ๆ คิด ใจเย็น ๆ แล้วมันจะผ่านไป ผ่านไป
เตรียมใจรับกับสั่งใหม่ ๆ ที่จะเข้ามาดีกว่าค่ะ
(ดิฉัน เคยมีช่วงเวลาความทุกข์จากเรื่องความรักเช่นกัน ตอนนี้ก็รักษาแผลใจอยู่ ถ้ามีเวลาลองเปิดบ้านท่าน อื่น ๆ ในประเด็นความรัก-ผูกพัน-พลัดพราก ดู จะรู้ว่าเราไม่ได้เป็นคนเดียวที่ประสบปัญหาต่าง ๆ มีอีกหลายคนที่เป็นเพื่อนร่วมฝ่าฟันไปกับคุณนะ)

สู้ต่อไปนะค่ะ เป็นกำลังใจให้

เข้าใจในความทุกข์เสียใจค่ะ เห็นด้วยกับทุกความเห็นที่แนะนำนะคะ มันอาจจะยากแต่อย่างที่ทุกท่านบอกนะคะว่าเวลาจะช่วยได้ คุณไม่ได้ทุกข์เพราะรักเขาหลอกนะคะ ถ้ามองให้ดีเราทุกข์เพราะเราผิดหวังกับความคาดหวังเขาเราเอง เราคาดหวังว่าเราแต่งงานกับเขาแล้วเขาจะทำให้เรามีความสุข เขาจะอยู่กับเราคนเดียว จะหยุดทุกอย่าง แต่พอสิ่งที่เราคาดหวังไม่ได้เป็นดังหวังเราเลยทุกข์เสียใจเป็นอย่างมาก อยากให้คุณพิจารณาตามคำพระพุทธเจ้าที่ได้เคยตรัสไว้ในเรื่องของ มีสุขคู่กับมีทุกข์ มีลาภเสื่อมลาภ มียศเสื่อมยศ สรรเสริญนินทา ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนอยู่ภายใต้กฎความไม่นอนนอนเสมอ เปลี่ยนแปลงไปตามเหตุและปัจจัยตลอดเวลาค่ะ เพียงแต่ว่าสุขจะอยู่กับเรานานแค่ไหนทุกข์จะอยู่กับเราแค่ไหนเท่านั้นเอง แต่ไม่ได้ตลอดไปหรอกค่ะ ดูง่ายๆ คุณเองก็ไม่ได้ร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน มีเวลาที่เราหิวข้าว หิวน้ำ ช่วงเสี้ยวเวลานั้นเราก็ไม่ได้คิดถึงเขาแล้ว เราก็คิดเรื่องอื่น จะเห็นว่าเราไม่ได้ทุกข์ทั้งวันตลอดไปนะคะ

ขอโทษที่ต้องพูดตามตรง ทุกคนมีความรักตัวเองเป็นที่ตั้งนะคะ เพราะเรารักตัวเองเราถึงอยากให้เขามากรักเรา มาทำให้เรามีความสุข แต่ถ้าไม่มีเขาเราจะไม่มีความสุข แล้วแบบนี้เราจะเรียกว่าเรารักเขาได้อย่างไรคะ ถ้าเรารักเขาจริงเราต้องยินดีที่เขาไปอยู่กับผู้หญิงที่เขาเลือกแล้วว่าเขาอยู่ด้วยแล้วเขามีความสุข และคุณก็พูดเองว่าผู้หญิงคนนั้นรักผู้ชายมากเช่นกัน และยอมทุกอย่าง ไม่มาระรานคุณเลยแม้แต่นิดเดียว (ข้อนี้ถือว่าคุณยังโชคดีกว่าบรรดาผู้หญิงคนอื่นๆ ที่สามีมีผู้หญิงอื่นมากมาย หลายคนโดนฝ่ายโน้นระราน ทำร้ายด้วยวาจาให้เจ็บช้ำน้ำใจแสนสาหัส) ทำใจให้เป็นกลางไม่อยากให้คุณอาฆาตพยาบาทใครเพราะความพยาบาทโกรธแค้นจะทำให้คุณจมอยู่กับความทุกข์ตลอดไปค่ะ แต่ถ้าคุณให้อภัยได้จะโปร่งโล่งสบาย เพียงแต่คุณอาจต้องใช้เวลาสักหน่อยในการยอมรับความจริงและให้อภัยเขาได้ค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้คุณอยู่กับความเป็นจริง และยอมรับกับเหตุการณ์ที่มันเกิดขึ้นแล้วให้ได้นะคะ อยากให้เข้มแข็ง หันมามองตัวเองสักนิดว่าตอนนี้เราโทรมแค่ไหน สภาพดูได้ไหม หน้าตาเป็นอย่างไร เอาเวลาที่ว่างจากการเสียใจสักเสี้ยวมาใส่ใจดูแลตัวเองบ้างค่ะ และที่อยากแนะนำ เวลาถ้าคิดถึงเขามากอยากโทรหาเขามาก ก็ให้โทรไปบอกพ่อแม่ดีกว่าค่ะว่าเรารักเขา เราคิดถึงเขา แล้วคุณก็จะรู้ว่ามีคนที่เขารักเรามากเช่นกัน เข้มแข็งและอย่าทำร้ายตัวเองนะคะ ไม่มีประโยชน์ใดๆ เลยค่ะ คนที่ร้องไห้ถ้าคุณเป็นอะไรไปคงเป็นแค่พ่อกับแม่ของเราเท่านั้นค่ะ

รักตัวเราเองด้วยนะคะ อายุยังน้อยอยู่เลยค่ะ ผ่านวันนี้ไปได้คุณก็จะเข้มแข็งขึ้นนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ

คิดถึงคุณอ๊อฟจัง หายไปนานเลยนะค่ะ



การตัดใจนั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการกระทำของเค้าและผู้หญิงคนนั้น แต่ขึ้นอยู่กับความเข้มแข็งของคุณ หากคุณยังอ่อนแอและยังคาดหวังให้เค้ากลับมา ก็คงไม่สำเร็จ

ความรักไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน ความรักและความหวังดีที่เห็นคนที่เรารักเป็นสุข ก็จะทำให้เราสุขด้วย

การครอบครอง ไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง ตัวอยู่กับเรา ใจอยู่กับคนอื่น

อะไรก็แล้วแต่ อย่ายึดมั่น ถือมั่น ทำจิตใจให้สงบนะค่ะ

สวัสดีค่ะ ดิฉันคิดว่าอาการคุณคงดีขึ้นบ้างแล้ว

ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยค่ะ เดี่ยวคุณก็จะดีขึ้นเอง
ช่วงนี้ไปเยี่ยมคุณพ่อ คุณแม่ บ้างหรือเปล่าค่ะ
เปลี่ยนบรรยากาศสักหน่อยดีมั๊ย กลับไปเยี่ยมท่าน
ดูแล ปรนนิบัติท่านเหมือนที่คุณเคยทำ
คุณจะซึ้งในหัวใจดีว่า มีแต่บุพการีเราเท่านั้น
ที่รักและเห็นใจเราไม่เคยเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าเราจะโตแค่ไหน
ณ เวลานี้อย่าไปคิดมากเลยค่ะ หัวใจเขา หัวใจเรา ศักดิ์ศรี
มันไม่มีอะไรสำคัญเท่าตอนนี้คุณดูแลหัวใจตัวเองหรือเปล่า
รับราชการ ก็ไม่ได้หมายความว่า ผู้หญิงท่านอื่น ๆ ที่รับราชการ สามีจะไม่มีเมียน้อย
แม่หม้ายเนื้อหอมจะตาย ลูกก็ไม่มี เราก็ไม่ได้เกิดมาเพื่อผู้ชายคนเดียวไม่ใช่เหรอ
ถ้าดิฉันไม่มีลูก ดิฉันก็อาจจะให้โอกาสตัวเองเหมือนกัน
เคยเจอมั๊ย ผู้ชายบางคนดูแย่สุด ๆ ในสายตาเรา ถ้าให้ร่วมชีวิตด้วยเราคงไม่เอา
แต่เขาเป็นฮีโร่ เป็นแฟมิลี่แมน สำหรับครอบครัว
นั่นหมายความว่า คนคนหนึ่งที่อยู่กับเราทั้งที่เอาใจสารพัด สักเศษเสี้ยวหัวใจเขายังไม่ให้
แต่เมื่อกับผู้หญิงคนอื่น ปรนนิบัติเธอยังกะนางฟ้าจากสวรรค์
นี้แหละ วิบากกรรมกันทั้งนั้น
สิ่งเดียวที่คุณทำได้คือ ยอมรับความจริงและทำใจให้ได้ อย่าหลอกตัวเองน่ะค่ะ
อย่าใจอ่อน อย่าได้คิดว่าจะเปลี่ยนนิสัย หรือ สันดาน ของเขาได้
ถ้าเราเปลี่ยนตัวเองไม่ได้ เราก็เปลี่ยนเขาไม่ได้เช่นกัน
เอาชนะตัวเองให้ได้น่ะค่ะ ถ้าทำไม่ได้นึกถึงพ่อแม่ไว้
สุดท้ายขอแสดงความยินดีกับชีวิตใหม่ค่ะ ให้อภัยเขาน่ะค่ะ สักวันเขาจะคิดถึงความดีของคุณ