สวัสดีคะคุณภา คุณภาเข้มแข็งและอดทนมากเลยคะ อยากเก่งและทำใจได้แบบคุณภาจัง เรื่องราวที่ผ่านทำให้คุณภาแกร่งและแข็งแรงขึ้นมากๆ เลยเนอะ เอาใจช่วยและมีกำลังใจมาฝากทุกวันนะคะ

น้องภาทำดีที่สุดแล้วคะ พี่เชื่ออย่างนั้น

สวัสดีค่ะคุณภา
เข้มแข็งนะคะคุณภา เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ตอนนี้คนที่สำคัญที่สุดสำหรับคุณก็คือลูก
อย่าอ่อนแอให้ลูกเห็นนะคะ ยิ้มไว้ค่ะ
เวลาที่น้ำตาจะไหลก็เงยหน้า สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
แล้วก็ยิ้มให้ลูก สู้ ๆ นะคะ

สบายใจขึ้นบ้างหรือยังคะ แวะมาให้กำลังใจเหมือนทุกๆวัน ยังอยู่เป็นกำลังใจให้ตลอดเวลานะคะ สู้ตาย

สวัสดีคะคุณภา เป็นอย่างไรบ้างคะ สบายดีใช่ไม๊คะ ส่งข่าวด้วยจ้าเป็นห่วงเป็นใยซึ่งกันและกันคะ

อ่านข้อความของคุณทักทาย เมื่อวันที่ 8 แล้วได้กำลังใจเยอะค่ะ แต่ปัญหาของดิฉันยังไม่ถึงกับแยกทางกันไปเลย เขาเองก็ยังช่วยดูแลกิจการอยู่ และในเรื่องครอบครัวก็ยังไม่เปิดเผยว่าได้ตัดสินใจไปอยู่กับเมียน้อยอย่างจริงจัง ยังทำเป็นว่าครอบครัวเรายังไม่แตกร้าว
มันยิ่งทำให้ดิฉันทำใจลำบาก บางทีอยากเลิกให้จบ ๆ ไปเหมือนคุณ Nipa ยอมเจ็บครั้งเดียวดีกว่าทนอยู่ในสภาพหลอก ๆ แต่ก็ติดเรื่องที่ต้องทำงานร่วมกันค่ะ
ได้แต่หวังว่า ซักวันเราคงลืมเขาได้ ลืมว่าเขาคือสามี แต่เขาคือคนที่ต้องร่วมกันทำงานก็เท่านั้น

สวัสดีค่ะ พี่ทักทาย พี่siyapat คุณpra_nee คุณแสง คุณต้นหญ้า คุณน้ำค้าง ทุกท่านสบายดีกันนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณดาวตกคะ ภาอยากบอกว่าพอถึงวันนึงเราก็จะทำใจได้เองจริงๆค่ะ พอเราโดนเค้าทำให้ใส่เรามากๆ ใจเราก็จะเปลี่ยนสภาพไปเอง มันจะค่อย ๆ เปลี่ยนไปโดยที่เราไม่รู้ตัวเลย เพราะขณะนั้นเรามัวแต่ทุกข์ทน เจ็บปวด เจ็บช้ำกับการกระทำของสามี วัน ๆ เราคิดถึงแต่เรื่องของเค้า 2 คน แต่พอวันนึงเรารู้สึกตัวเราเองขึ้นมา (ตาสว่าง) แล้วเราจะแปลกใจคะว่าเราเองเปลี่ยนแปลงไปได้มากขนาดนี้เลยเหรอ ความเจ็บปวดมันจะค่อย ๆ หายไป มันจะไม่เป็นอยู่ตลอดเวลาเหมือนที่เคย และเราก็จะจำไม่ได้ว่าเราลืมผู้ชายคนนั้นไปตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วก็ไม่รู้ ตอนนี้กับตัวภาเอง ความชินชามันเข้ามาแทนที่ สำหรับผู้ชายคนนั้นภาไม่เลือกที่อยากจะจดจำอะไรไว้เลย ไม่ว่าจะเคยทำดีต่อกันมาขนาดไหน จะอยู่ด้วยกันมาขนาดไหน จะเคยสร้างอะไรร่วมกันบ้าง เค้าไม่อยู่ในสาระบบที่ภาอยากจะจำเลย

ตอนนี้สามารถบอกได้เลยว่าสามีค่อย ๆ จางไปจากชีวิตของภากับลูกแล้ว คงต้องขอบคุณคำแนะนำของคุณ dd ที่ได้เปรียบเทียบสามีไว้ว่าเหมือนตุ๊กตาที่เสียแล้วสกปรกมอมแมมที่แม่ไม่เล่นแล้ว แต่ยังดูน่าสนใจสำหรับลูกอยู่ ขอบคุณจริง ๆ คะ ทำให้ภาได้ทบทวนสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับตัวเองและสามี นี่อาจจะเป็นคำตอบที่ภาหามานาน และเลิกทุกข์ทน กับสิ่งที่เสียไปแล้วไม่มีค่าอะไรเลย ขอบคุณสำหรับคำแนะนำให้สวดอิติปิโสฯ ของคุณศรีสมบัติค่ะ สิ่งที่ภาได้มาในตอนนี้คือ ถ้าคนเรามีความพยายามไม่ว่าอะไรเราก็ทำได้แค่อย่าท้อ เพราะตอนแรกสารภาพเลยว่าท้อค่ะ และคิดว่าคงต้องสวดนานแน่เลย (อายุค่อนข้างเยอะแล้ว)เลยไม่อยากสวดในตอนแรก และคำแนะนำกำลังใจดี ๆ ให้ฮึดสู้ของพี่ทักทาย โดยเฉพาะวันที่ 8 เหมือนกันค่ะ ทุกอย่างในชีวิตภากระจ่างขึ้นมาก ภาได้มองเห็นลูกที่น่ารักอย่างเต็มตา และตอนนี้รักลูกได้ล้นหัวใจโดยที่ไม่มีใครสามารถแทนที่ได้เลย และด้วยคำแนะนำและกำลังใจที่อบอุ่นของทุกท่านในลานเลยที่แวะเวียนมาเยี่ยมและให้กำลังใจอยู่ตลอด คุณดาวตก ไม่ต้องเร่งวันเร่งคืนนะคะ วันเวลามันจะช่วยเราเองอย่างที่พี่ ๆ ทุกท่านแนะนำ และภาเองยังเป็นกำลังใจให้อยู่เสมอค่ะ อยากจะบอกว่าวันที่เราเข้มแข็ง และสามารถลืมคนที่ไม่ได้รักเราจริง มันมีอยู่จริงๆค่ะ สู้ สู้นะคะ

สวัสดีค่ะ คุณภาและทุกๆคน เข้ามาแอบอ่านกระทู้หลายครั้งแล้ว
แต่ไม่เคยแสดงความคิดเห็นเลย เราก็เป็นคนหนึ่งที่เพิ่งรู้ว่าสามีนอกใจ ประมาณเดือนมีนา 53 ค่ะ รู้เพราะว่ามีคนมาบอกเพราะแฟนเราไปต่างจังหวัด แล้วพาผู้หญิงคนนั้นไปด้วย ผู้หญิงทำงานที่เดียวกับเรารู้ด้วยว่าผู้ชายมีเมียมีลูกแล้ว แต่ก็ยังทำ ลูกชายเราอายุ 3 ขวบแล้วค่ะ
ตอนนั้นก็เครียดมาก แต่สามียอมรับผิดทุกอย่างและพร้อมจะเลิกกับผู้หญิงคนนั้น เค้าบอกว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแล้ว ตอนแรกเราก็ให้อภัยเขานะคะ แต่บางทีมันก็มีความรู้สึกแว่บๆ
และรู้สึกเกลียดสามีมาก ยิ่งรู้ว่าเขายังโทรคุยกันอยู่เรายิ่งเจ็บค่ะ...แต่ก็พอจะทำใจได้แล้ว
เพราะได้ข้อคิดจากเว็บนี้แหละค่ะ ทั้งข้อคิดดีๆจากทุกๆคน โดยเฉพาะของคุณทักทายเป็นกำลังใจชั้นดีเลยค่า เพราะตัวเขาเราจะไปเปลี่ยนแปลงให้เป็นแบบที่เราคิดไม่ได้ เราก็ได้แต่ทำตัวเป็นกัลยาณมิตรที่ดี ตักเตือนเขาว่าการทำผิดศีลข้อ 3 มันบาป นี่คือสิ่งที่เราพอจะทำได้ค่ะ และเราก็คิดว่าเขาคงจะสำนึกได้บ้าง
แต่ตอนนี้มีปัญหาหนักอกขึ้นมาอีกอย่างค่ะ คือประจำเดือนที่เคยมามันดันไม่มา กลัวว่าจะท้องค่ะ แต่เรารู้สึกว่าไม่พร้อมเลย ยิ่งเค้าเคยนอกใจเราตอนที่เราท้องนี่แหละค่ะ เรารู้เพราะอ่านอีเมล์เขา เขาไปมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นตอนเราท้องได้ 8 เดือน เราก็ยิ่งกลุ้ม เพราะกลัวจะซ้ำรอยเดิม แต่ถ้าทำแท้งก็รู้ว่ามันบาปมาก ไม่อยากทำเลย เราก็บอกสามีนะคะแต่เขาก็บอกว่า ถ้าท้องก็ไม่เป็นไร (แต่เคยคุยกันเขาบอกว่ารออีกสองปีค่อยมีลูกอีกคน) เลยคิดไปเองว่าเค้าคงไม่อยากมี ตอนนี้เลยเครียดมาก...ถ้าเค้าทิ้งเราไปภาระค่าใช้จ่ายต้องเพิ่มขึ้น มันลำบากจริงๆ เราก็มีเงินเดือนนะคะ แต่ก็พอเลี้ยงลูกได้คนเดียวเท่านั้น...อยากได้ข้อคิดดีๆค่ะ ว่าเราควรทำยังไงดี

ขอบคุณ คุณภาค่ะ จะทำให้ได้อย่างคุณภาทำค่ะ ติดอยู่อย่างเดียวที่ทำลำบาก ก็คือต้องเห็นหน้ากันทุกวันทำงานนี่ล่ะค่ะ
เห็นใจคุณอัญญามากค่ะ แต่คิดว่า บางทีเราอาจเครียดหรือปล่าวคะ ที่ทำให้ ปจด.ขาดไป อย่าเพิ่งตกใจนะคะ หรือถึงจะมีจริง เค้าก็มีค่าสำหรับเราค่ะ ทุกวันนี้ดิฉันก็ได้กำลังจากลูกค่ะ เข้มแข็งกว่าแม่เยอะ
และอีกอย่างดิฉันไม่เดือดร้อนเรื่องเงินทอง ก็เลยเบาไปเรื่อง ขอเป็นกำลังใจให้กันและกันค่ะ สู้ สู้ค่ะ

ขอบคุณนะคะ คุณทักทาย คุณศรีสมบัติ และคุณดาวตก สำหรับความคิดเห็นดีๆ และทุกๆกำลังใจ
เราว่าเราคงจิตตกไปเองแหละค่ะ ถ้าเราปล่อยวางซะ จริงๆมันไม่อาจเป็นแบบนั้นก็ได้นะคะ
หรือถ้าเขาจะไปจริงๆ แล้วเราต้องท้องลูกคนที่ 2 ก็ดีนะลูกจะได้มีเพื่อน..
ปัญหาคือการที่เราคิดไปเองนี่แหละค่ะ ว่ามันจะเกิดขึ้นอีก
ขอบคุณนะคะ...จะตั้งสติให้มากขึ้น และหมั่นทำกรรมดีต่อไปดีกว่า

เว็บนี้ดีมากเลยค่ะ เป็นที่พึ่งสำหรับดิฉัน คนที่ไม่มีโอกาสได้ไปฟังธรรม หรือปฏิบัติธรรมที่วัด
แต่ก็อ่านหนังสือ ฟังธรรมะตลอด โดยเฉพาะตอนที่มีปัญหากับสามีที่รู้ว่าเขานอกใจ แต่เราใจเย็นมาก
ไม่เอะอะโวยวาย และฟังเขาพูด สามีบอกว่านับถือและเกรงใจเราไม่คิดว่าเราจะใจเย็นได้ขนาดนี้
และสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีกเด็ดขาด จริงๆเค้าไม่รู้ว่าเรามีที่พึ่งที่สุดยอดจริงๆ คือ ธรรมะ นี่แหละค่ะ
แล้วจะแวะเข้ามาพูดคุยด้วยบ่อยๆนะคะ