ร้องไห้ทุกคืน ตื่นมาทุกวันก็ยังปวดใจ หายใจเข้าออกยิ่งทรมานทุกลมหายใจ มีใครที่เป็นเหมือนกันไหมค่ะ จากกระทู้ที่แล้วว่าเศร้าแล้วตอนนี้เศร้ากว่าอีกค่ะ เพราะตอนนี้ไม่อยากตื่นมารับรู้เรื่องอะไรที่ทำให้เราเสียใจอีกเลยอยากหลับแล้วไม่ตื่นอีกเลย แต่ก็พยายามจะไม่ทำเพราะเป็นห่วงลูกชายเขากำลังจะกำพร้าพ่อแล้วไม่อยากให้เขากำพร้าแม่อีกค่ะ ที่เศร้าเพราะ ผู้หญิงคนใหม่ของสามีพยายามรังควาญเราทุกอย่างตอนดึกๆประมาณ 5 ทุ่มถึงเที่ยงคืนก็ใช่เบอร์โทรของสามีโทรมาส่งข้อความมาด่าเราเหมือนจะพยายามทำให้เรารู้ว่าสามีเรานอนอยู่กับเขาทุกคืนแต่ตอนที่โทรมาเราปิดเครื่องไปแล้วพอเช้าเปิดเครื่องมาข้อความก็เด้งขึ้นมาเลย อ่านแล้วจี้ดเลยค่ะ พอโทรไปถามสามีเขาก็บอกว่าดึกขนาดนั้นเขาหลับแล้วไม่รู้ว่าผู้หญิงเอาโทรศัพท์ไปตอนไหน เขาก็บอกว่าเขาด่าผู้หญิงคนนั้นให้แล้ว บอกแต่ว่าที่ผู้หญิงทำก็เพราะรู้ว่าเขาจะกลับมาก็เลยพยายามทำให้เรากับสามีผิดใจกันทะเลาะกันไม่ต้องคิดมากเพราะถ้าเขาเคลียร์จบเมื่อไหร่เขาก็จะกลับมา เขาพูดโดยที่ไม่คิดเลยว่าเราจะทุกข์ใจแค่ไหนเพราะเราก็รู้แล้วว่าเขานอนด้วยกันทุกคืนอยู่ด้วยกันทุกวัน ตอนนี้เลยทำให้ไม่อยากตื่นมารับรู้เรื่องอะไรแล้วไม่ว่าจะตอนไหนที่เสียงโทรศัพท์ดัง หรือข้อความเข้าก็ทำให้จิตตกไม่อยากรับไม่อยากอ่านไม่อยากรับรู้ไม่อยากอยู่อีกแล้ว (แต่ไม่คิดสั้นแน่นอนค่ะ)

สวัสดีคะคุณPhuPu อยากบอกว่าอาการที่คุณเป็นเราผ่านมาหมดแล้ว และก็ผ่านมาแบบแทบเอาตัวไม่รอด(ความคิดในตอนนั้น) เหมือนมันจะตายเสียให้ได้ แต่ก็ไม่เห็นตาย ไม่เห็นเป็นไร เวลาคะ เวลาจะช่วยให้อะไรๆที่เรารู้สึกว่าแย่จะดีขึ้นตามลำดับด้วยตัวของมันเองคะ อย่าไปใส่ใจมาก อย่ากอดความทุกข์ไว้ ปล่อยให้ชีวิตเราได้อิสระ มีลมหายใจที่เข้มแข็งพอถึงวันที่คุณผ่านมันมาได้ คุณจะรู้เองว่า เรื่องราวต่างๆมันไม่ได้แย่จนหาทางออกไม่ได้ ทุกอย่างมันมีทางออกของมันอยู่แล้วคะ อดทนและเข้มแข็ง เดี๋ยวก็ผ่านคะ เชื่อสิ.. แล้วเรื่องที่คุณผู้หญิงกำลังกระทำอยู่ ก็ขอให้คุณคิดซะว่าเดี๋ยวเธอก็เหนื่อยไปเอง เราอย่าเอาใจไปติดบ่วงที่เธอตั้งใจดักให้เราเป็นไปก็เท่านั้นเอง ทำใจสบายๆ ถึงจุดหนึ่ง ต้องไม่คิดแบกหามยึดมั่นมาก เพราะไม่มีอะไรเป็นของเราจริงๆ บางที คนที่เขาโกธรเรา หากเราโกธรตอบ ก็จะเป็นการตอบรับกระแสกัน เหมือนเราโทรศัพท์ถึงกัน ถ้าอีกฝ่ายไม่เปิดโทรศัพท์รับ ฝ่ายที่โทรถึงก็หมดสิทธิ์จะคุยกับเราเพราะกระแสไม่ถึงกัน เพราะฉนั้น ปล่อยเธอไป เธอจะทำอะไรเราไม่เต้นตามก็ไม่มีผลอะไร ท้ายสุดก็มีแต่เธอที่จะเต้นจนอ่อนแรงไปเอง ******เป็นกำลังใจให้นะคะ

"การยอมให้คนอื่นมีกำไรชีวิตบ้าง บางครั้งก็เป็นอุบายสำคัญในการประคองให้สมดุล"
จากหนังสืออภัยทาน-รักบริสุทธิ์....

ผมก็เป็น หนึ่งคนที่เป็นอย่างที่ เจ้าของกระทู้ตั้งแหละครับ


บางครั้งอยากนอนไม่อยากตื่นมาเจอเรื่องที่มันทำให้เราทุกข์ แต่อย่างไร เราก็ต้องผ่านมันไปให้ได้




Thanks : รับทำ seoราคาที่ถูกที่สุด ,ทีเด็ดฟุตบอล ทีเด็ดฟุตบอล

สวัสดีค่ะคุณ Phupu ,

ไม่มีอะไรที่เป็นของเราอย่างแท้จริงหรอกค่ะ คิดซะว่าเราทำดีที่สุดแล้ว ใครผิดศีลคนนั้นก็รับกรรมไป อย่าเอาความผิดของคนอื่นมาทำให้เราทุกข์ใจเลย อยู่กับปัจจุบันขณะ และปฏิบัติธรรม สวดมนต์ นั่งสมาธิเถอะค่ะ ไม่นานทุกอย่างจะค่อยๆดีขึ้น สู้ๆน่ะค่ะ

จขกท."ตื่น" รึยังล่ะ??

ถึงร้อนแดด แผดเผา เพียงเข้าร่ม

ใช้พัดวี มีลม ร้อนก็หาย

ถึงร้อนลม พรมน้ำ ชื่นฉ่ำกาย

ร้อนก็คลาย กลับระรื่น ชื่นอุรา

แต่ร้อนแรง กิเลส เหตุแห่งทุกข์

ร้อนทุกยุค ยิ่งกว่าไฟ ไหม้เคหา

อยากจะให้ คลายร้อน ผ่อนเมตตา

ยึดพระธรรม ธารา มาประพรม

สวัสดีคะคุณphupu คุณไม่ใช่คนแรกและคนสุดท้ายนะคะที่ต้องเจอเรื่องแบบนี้
ขอเพียงคุณเชื่อว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้
ทุกวิกฤตก็จะมีโอกาสเสมอ เวลาจะช่วยทุกอย่างเองคะ
ตั้งสติดีๆ ให้เมตตาทุกคนเพราะเขาก็กำลังทุกข์ไม่ต่างจากคุณเหมือนกัน
เอาใจช่วยให้คุณผ่านความรู้สึกแบบนี้ไปให้ได้คะ

ขอบคุณนะค่ะสำหรับทุกกำลังใจจะพยายามเข้มแข็งให้ได้ไว้ๆ ค่ะ

คุณ PhuPu คะ เหมือนที่หลายๆ คนพูดไว้เวลาจะช่วยคุณได้ทุกอย่างค่ะ ตอนนี้คุณยังมีความยึดมั่นถือมั่นในตัวเขาอยู่ว่าเขาเป็นสามีของเรา เป็นพ่อของลูกเรา มันมีคำว่าของเราตลอดเวลา ยังยึดมั่นยึดติดอยู่ในตัวเขาตลอดเวลา ดังนั้นคุณก็จะทุกข์มาก เพราะคุณจะอยากรู้ตลอดเวลาว่าเขาทำอะไร กับใคร และที่ไหน อย่างไร เมื่อเวลาผ่านไปคุณจะรู้ได้เองว่าทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไปเป็นธรรมดา ตัวเราเองยังไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้เราจะเป็นอย่างไร จะมีอุบัติเหตุไหม จะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นกับเราบ้าง อย่าไปยึดติดเลยค่ะ มันทำยากแต่เวลาจะช่วยให้คุณเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างได้เอง เพียงแต่ตอนนี้เข้มแข็งเข้าไว้และพยายามใช้ชีวิตแบบไม่มีเขาดู มีแต่คุณกับลูกเท่านั้น ลองดูค่ะ ถ้ายังต้องการเขามากก็ให้คิดเสียว่าถ้าเรามีวาสนาก็อาจได้มาใช้ชีวิตร่วมกันอีก ตอนนี้อยู่กับตัวเองให้ได้ก่อนให้เห็นถึงคุณค่าของตัวเองก่อน อย่าไปตีราคาให้เขาสูงเกินกว่าราคาตัวเองค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณจขกท

...เมื่ออกุศลวิบาก ส่งผล ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจ
ย่อมรับผลเป็นความทุกข์กับผู้นั้น...ไม่อาจหลีกหนีได้...ต้องทำใจยอมรับผลที่เกิดขึ้นให้ได้
และอย่ากลัวความทุกข์ ...ความทุกข์ก็เป็นเพียงสภาวะที่เกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไปในที่สุด
เช่นเดียวกันกับความสุขนั่นเอง...เราชอบ "ความสุข" แต่เรากลับเกลียดกลัว "ความทุกข์"
นั่นเป็นเพราะความไม่รู้จริงของเรานั่นเอง...
...เวลาที่ความทุกข์เกิดขึ้นในใจ ให้มองเข้าไปที่ใจ ..ว่าความทุกข์เกิดจากอะไร..
มันเกิดขึ้นได้อย่างไร...และมันดับไปเมื่อไร..ถ้าเรารู้จักทุกข์ เราก็จะวางทุกข์ได้ในที่สุด
ซึ่งสิ่งเหล่านี้คุณต้องปฏิบัติด้วยตัวคุณเอง ...ปัญญาเท่านั้นที่จะทำให้มองเห็นทุกข์และวางทุกข์ได้
...คุณลองตั้งคำถามกับตัวเองนะว่า...คุณทุกข์ไปทำไม...ทุกข์ไปเพื่อใคร
...เมื่อทุกข์แล้วคุณได้อะไรจากความทุกข์นั้น...
...มนุษย์ทุกคนย่อมรักตัวเองมากกว่าคนอื่นเสมอ...ดังคำที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า
"ความรักเสมอด้วยตนเองนั้นไม่มี" แล้วคุณไม่รักตัวคุณเองหรือ? ทั้ง ๆ ที่เวลาก็พิสูจน์ให้
คุณได้เห็น "สัจจธรรม" นั้นแล้ว ...แต่คุณกลับมองไม่เห็นความจริง...
...ถ้าคุณเอาแต่คิดว่า "ฉันขาดเขาไม่ได้ ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา" คุณก็จะจมอยู่ในทะเลแห่งความทุกข์
นั้นและจะไม่มีใครช่วยคุณได้..นอกจากตัวคุณเอง...
...แต่ถ้าคุณคิดว่า "ฉันอยู่ได้ถึงแม้จะไม่มีเขา ฉันจะเข้มแข็งเพื่อตัวฉันและลูกของฉัน" คุณก็จะก้าวผ่าน
ช่วงเวลาที่เลวร้ายนั้นไปได้อย่างมั่นคง...
...มันอยู่ที่ว่าคุณจะป้อนโปรแกรมอะไรเข้าไปใน "จิต" ของคุณ...เพราะทุกสิ่งสำเร็จได้ด้วยจิต

ธรรมย่อมรักษาผู้ปฏิบัติธรรม

เราก็เป็นอีกคนที่ไม่อยากตื่นมารับรู้เรื่องที่ทำให้เสียใจอีกเล้วเช่นกัน แต่ ความจริงก็คือความจริง

ต้องอยู่กับความเป็นจริงและความเป็นไปให้ได้ ชิวิต ณ.ตอนนี้คือปัจจุบัน ไม่มีอดีตหรืออนาคต

เพราะมันผ่านมาแล้วและยังมาไม่ถึง

บางครั้งเรามองเห็นคู่รักตามท้องถนน บางคู่ อาจจะอยู่ด้วยกันอย่างไม่มีความสุขก็เป็นได้

บางทีเขาอาจจะมีปัญหาหลายๆอย่างที่ไม่อยากให้ใครได้รับรู้

ให้คิดเสมอว่า "อย่างน้อยเราก็มี....." อะไรซักอย่าง

หรือถ้ามันเลวร้ายมาก จนจิตใจทนใม่ไหวให้บอกกับตนเองว่า "อย่างน้อยเราก็มีลมหายใจและสมองยังสั่งการอยู่"

คนคนเดียวอย่าให้เขามาทำลาย ความเป็นตัวเรานะ..ชิวิตยังเจออะไรอีกมากมาย

อย่าคิดว่าเราโชคร้าย ลองหาอะไรบางอย่างให้ตนเองบ้าง

ดูคนพิการซิ เขายังไม่ท้อเลยคะ

เข้ามาให้กำลังใจนะครับ
ช่วงนึงผมก็เป็นอย่างนี้หนักๆเหมือนกัน พอตอนหลังก็คิดได้ว่ามันมาจากอารมณ์ประมาณ
ตัวกูของกู พอไม่เป็นไปอย่างที่คิดก็มีความทุกข์กระวนกระวายจนจิตตก
เดี๋ยวนี้ดีขึ้นบ้างแล้ว เวลามันคงช่วยได้อย่างหลายๆคนว่าแหละครับ
เอาใจช่วยนะครับ