คุณสุรางค์ คุณทักทาย ดิฉันไม่เคยคิดนอกใจเขาเลยค่ะ รักเขามาก ผูกพันมาก 20 กว่าปีที่รักกันมา ดิฉันมั่นคงกับเขา และทุ่มเททุกอย่างให้ครอบครัวมาโดยตลอด มีบ้างที่เหนื่อยกับการทำงานและเลี้ยงลูก ก็บกพร่องไปบ้าง แต่เรื่องนอกใจไม่มีแน่ ๆ ค่ะ และคิดว่าถ้าวันใดวันหนึ่งในอนาคต สามารถทำใจเลิกรักเขาได้ ดิฉันจะได้เป็นอิสระ และไม่รักใครอีกเลย เพราะมันเจ็บปวดเหลือเกิน ชีวิตนี้จะอยู่เพื่อลูกเท่านั้น ไม่รู้จะมีวันนั้นหรือเปล่า วันที่ตัดใจจากเขาได้

คุณอรทัย ขอบคุณมากนะคะ สบายใจขึ้นบ้างรึยังคะ น่าจะดีขึ้นเนอะ สำหรับดิฉันก็ดีบ้าง เจ็บบ้าง บางวันก็รนหาที่เอง ไปถามเขาเรื่อง ผญ แบบอดใจไม่อยู่ ตบะแตก โดนเขาเหวี่ยงกลับด้วยคำพูดต่าง ๆ นาๆ สมน้ำหน้าตัวเองอยู่เหมือนกัน สำหรับดิฉันในใจก็มี 2 ทางคือ ใจนึงอยากให้เขากลับมา อยากเป็นครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนเดิม ซึ่งอย่างนี้มันดันขึ้นอยู่กับเขา ไม่ใช่เรา กับอย่างที่ 2 คือ ทำใจให้เลิกรักเขา แต่คงไม่แยกทางกัน อยู่ไปแบบแกน ๆ อย่างนี้ล่ะ เพื่อลูก อันนี้ขึ้นอยู่กับเราล่ะ แต่มันทำยากม๊าก ดิฉันเป็นกำลังใจให้คุณอรทัยเหมือนกันนะคะ การสู้กับใจตัวเองที่มันน่าจะง่าย แต่ทำไมมันยากจัง แต่ก็จะสู้ค่ะ

ค่ะ คุณShiny sky ก็อยากรู้ว่ามีแวบๆคิดแบบนั้นมั้ย คิดได้นะคะ แต่คงทำไม่ได้
แต่ก็เห็นคู่อื่นๆ ทำไมพวกเค้าเลิกกันง่ายจัง ทำใจได้อย่างไร จะดูแลครอบครัวยังไง
ถ้าหากว่าเขาทิ้งเราไปจริงๆ เราจะอยู่ยังไง ตลอดเวลา ๒๐ปี พึ่งพาเขาตลอดมา
ถ้าเขาจะไป คงห้ามเขาไม่ได้ แต่ตอนนี้ เขายังอยู่ ก็จะพยายาม ทำดีกับเขา ดูแลเขา
แม้ว่าบางครั้ง จะเจ็บปวดมาก ที่รู้ว่า มันจะไม่มีทางเหมือนเดิม ไม่ว่าจะพยายามเพียงใด
ความรัก เคยรักแค่ไหน ก็รักแค่นั้น และจะรักตลอดไป
เคยพูดกับเขาว่า ชีวิตตอนนี้มีความสุขดีนะ งานก็ีดี ลูกก็ดี
ทั้งๆที่เขาได้นอกใจเราไปแล้ว โดยที่เราไม่รู้ตัวสักนิด
บางวันเราไม่ยอมให้เขาใช้รถ เขาก็ไปแท็กซี่ (วันหลังก็ยอมให้ สงสารเค้า)
บางวันเราโกรธเค้า ทุบตีเค้า เขาก็ไม่ตอบโต้ (ตีจนมือตัวเองช้ำ)
แต่วันนี้เขายังอยู่กับเรา แต่อนาคต ไม่มีใครรู้ได้
ลูกเคยพูดกับเราว่า อยากรู้จัง ว่าเค้า(พ่อ)คิดอะไรอยู่
แม่ก็อยากรู้เหมือนกันลูก....

เอาใจช่วยคุณสุรางค์นะคะ คิดว่าเราทั้ง 2 คน คงผ่านจุดวิกฤตที่สุดมาแล้วหล่ะ สำหรับดิฉันเหลือแค่พยายามอยู่อย่างมีความสุขตามอัตภาพเท่าที่เมีย(ที่กำลังโดนนอกใจ)คนนึงจะทำได้ และเป็นแม่ที่ดีที่สุด โดยพยายามควบคุมและกดความทุกข์ ความเศร้าเอาไว้ในใจไม่ให้ลูก ๆ เห็นอีกแล้ว เพราะที่ผ่านมา น้ำตาของเราที่ลูกๆเห็นคงบั่นทอนความมั่นคงทางใจของลูกมากพอสมควร จากนี้ดิฉันจะต้องเข้มแข็ง และปกป้องความรู้สึกของลูก ๆ ให้อยู่ในที่ที่ดีที่สุด

เมื่อวานก็พาเขาไปเรียนพิเศษ ไปกัน 3 คนตามประสาแม่ลูก ขับรถก็ยังไม่ค่อยเก่ง เส้นทางก็ไม่ถนัดเลย เลยขับรถไปจอดที่ห้างที่ใกล้บ้าน แล้วต่อแท๊กซี่กัน ช่วงลูกชายคนโตเรียน 3 ชม. ก็พาไอ้ตัวเล็กไปเล่นสวนสนุก ซื้อของอร่อย ๆ กลับมากินที่บ้านกัน 3 คนแม่ลูก ส่วนสามีไปที่ชอบ ๆ ของเขาตั้งแต่เมื่อวานเช้าแล้ว เมื่อคืนก็ไม่ได้กลับมา บอกดิฉันตอนจะไปว่าจะกลับวันอาทิตย์บ่าย ๆ ขอให้เวลากับ ผญ ของเขาบ้าง แบบใช้เวลาวันหยุดด้วยกัน ตบท้ายด้วยหยอดคำหวานกับดิฉันว่ารักแม่นะ แต่ระหว่างวันไม่เคยโทรมาหาดิฉันกับลูกเลย รักแบบไหนกัน อยากจะบอกเขาว่าไม่ต้องพูดหรือมาบอกรักอะไร ดิฉันก็ให้ไป ไม่ฉุดรั้งไว้อีกแล้ว แต่ก็เงียบดีกว่า อยากพูดอะไรก็พูดไป อยากทำอะไรก็ทำไป ในเมื่อเขาอยากได้อย่างนี้ก็จะจัดให้

วันนี้ก็จะพาลูกไปเรียนอีกค่ะ สมัครเรียน เสาร์-อาทิตย์เลยช่วงปิดเทอม คงไปกัน 3 คนแม่ลูกอีกเหมือนเดิม สู้โว๊ยยยยยยย

ตอนนี้คนที่ประสบปัญหาน้ำท่วมทุกข์กว่าเรามากมายค่ะ ไม่เหลือหรอ อะไรเลย สงสารพวกเขามาก
ถ้าเรามีปัญหาซ้ำเติมอย่างนั้นเข้ามาอีก จะพยุงชีวิตตัวเองรอดมั้ยยังไม่รู้เลย..........
ที่เข้าบอร์ดดึกก็เพราะเลิกงานดึกค่ะ คุณShiny sky
บางคืนที่เค้าไม่อยู่ ก็ไม่อยากนอน
นอนดึกจนชินแล้วค่ะ ทำงานที่บ้านด้วยเลยไม่ต้องตื่นเช้า
คุณเคยขนาดไหว้เค้าเลยหรือคะ แต่ก็เปลี่ยนใจเค้าไม่ได้ นั่นสินะ คนหน้ามืดตามัว
ต่อให้เราตายลงตรงหน้า เค้าคงไม่สนใจ
ฉันก็เคยคิดจะทำเหมือนกัน แต่ทิฐิเยอะมั้ง เลยทำไม่ได้
ฉันทำใจได้เร็วเกินไปค่ะ แค่ 3 เดือนเอง น้ำหนักเลยลดลงแค่ 6 กก.
ตอนนี้กลับมากินอีกแล้ว ใช้คำว่า ช่างมัน ก็สบายใจดีค่ะ

สวัสดีค่ะคุณทักทายและเพื่อน ๆ ทุกท่าน จริงอย่างที่คุณทักทายบอกค่ะ ตอนนี้ส่งกำลังใจให้ผู้ประสบภัยน้ำท่วมดีกว่า ดูภาพข่าวแล้วน่าเห็นใจเหลือเกิน ยิ่งคนที่เป็นแม่อย่างเรา เห็นหลาย ๆ แม่ต้องกระเตงลูก ๆ หนีน้ำ น้ำตาก็ซึมตามไปด้วย ของกินของใช้ก็ลำบาก หายากเหลือเกิน ขอให้ทุกท่านผ่านวิกฤตการณ์นี้ไปให้ได้ ส่วนตัวดิฉันเองคงเป็นทางสุดท้ายของน้ำ อยู่สมุทรปราการค่ะ ผ่านมาก็คงลงทะเลไปเลย น้ำยังมาไม่ถึง แต่ก็ต้องคอยระวังและติดตามสถานการณ์ตลอดเวลา เพราะปล่อยลูก ๆ 2 คน ปิดเทอมอยู่บ้านกันเอง ตัวเองต้องออกมาทำงานเช้า เย็นรีบกลับบ้านสุดชีวิต ยิ่งถ้าฝนมามืดครึ้มตอนเย็นๆล่ะก็เป็นห่วงลูกมาก 2 หนุ่มของดิฉัน ม.3 กับ อ.3 ให้พี่ดูแลน้อง เป็นภาวะจำยอมค่ะ เพราะไม่มีใครจริง ๆ

ส่งความห่วงใยให้เพื่อน ๆ ชาวลานธรรมทุกท่านนะคะ ขอให้ปลอดภัยทุกท่านค่ะ

สู้ต่อไปอย่าท้อนะคะ ส่งกำลังใจมาพร้อมนี้ค่ะ

จากที่ได้อ่านกระทู้ของทั้งคุณ Shiny Sky และคุณสุทธินาแล้ว

หนูรู้สึกว่าปัญหาเรื่องความรักของหนูมันเล็กน้อยเหลือเกินเมื่อเทียบกับพี่ๆ

ความรักของหนูก็แค่ความรักในช่วงวัยรุ่นที่ต้องเจออะไรอีกเยอะแยะมากมาย

พี่สุทธินาและพี่Shiny Sky เป็นยังไงบ้างคะ ผ่านช่วงวิกฤตไปหรือยัง??

สู้ๆนะคะขอเป้นกำลังใจให้ทุกคนที่ทุกข์กับความรักค่ะ

สวัสดีค่ะทุกท่าน ไม่ได้เข้ามาหลายวัน มัวแต่ติดตามสถานการณ์น้ำ หวังว่าทุกท่านยังคงสบายดีนะคะ
ขอบคุณคุณแสงอาทิตย์ที่ยังส่งกำลังใจมาให้เสมอ ส่งกำลังใจกลับไปให้เหมือนกันค่ะ ขอบคุณคุณทักทายค่ะ ดิฉันโทรหาลูกชายวันละหลายครั้ง สั่งอย่างดีว่าถ้าน้ำขึ้นตามถนนให้รีบโทรหาแม่ด่วน จนคนโตบอกว่า แม่สั่งจนจะเข้าฝันอยู่แล้ว 555 ลูกมันช่างไม่รู้เลยว่าแม่ห่วงแค่ไหน ยิ่งน้ำกระชั้นมาอย่างนี้ ยิ่งไม่อยากจากมาทำงานเลย

น้อง nightpearl ขอบคุณมากค่ะ ตอนนี้พี่ดีขึ้นมากแล้ว สงบได้เยอะแล้ว กว่าจะผ่านมาได้เกือบตายค่ะ ทรมานใจแสนสาหัสเลย แต่ตอนนี้ชิล ๆ แล้วค่ะ หาความสุขดีกว่า กลับมารักตัวเองแล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้หนูด้วยนะคะ (พี่ยังไม่ได้อ่านกระทู้หนูเลย เดี๋ยวไปอ่านก่อน ส่งกำลังใจให้ก่อนละกัน) ยิ้มสู้ค่ะ

พี่Shiny Sky สู้ๆนะคะ หนูเข้าใจว่าปัญหาที่พี่ประสบมันทำใจลำบาก

แต่เมื่อปัญหามันเกิดแล้วเราเข้าใจปัญหาและทำใจยอมรับมันได้แล้ว

ปัญหานั้นก็แค่ปัญหาอันน้อยนิดนะคะ

ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ลูกผู้หญิงด้วยกันนะคะ(ผู้ชายที่ประสบปัญหาเช่นกัน)

ชีวิตยังไงก็ต้องดำเนินต่อไปสู้ๆเพื่อนตนเองและลูกที่เรารักค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ ชาวลานทุกท่าน หายหน้าไปเกร็งกับอาการน้ำจะมา ไม่มาอยู่หลายวัน ตัวเองอยู่สมุทรปราการ เป็นที่สุดท้ายที่จะรับน้ำ เหมือนรอระเบิดเวลาเลยค่ะ มาซะทีเถอะน้ำเอ๊ยย จะได้จบสิ้นกันซะที ขอให้ทุกท่านที่โดนวิกฤตนี้สู้ ๆ และผ่านมันไปให้ได้นะคะ

ส่วนเรื่องปัญหาครอบครัว ตอนนี้ดิฉันสบายตัวแล้วค่ะ อยากตะโกนให้ก้องฟ้าว่า "รอดตายแล้วว๊อย" ไม่ใช่ว่าเขาจะเลิกกับทางโน้น หรือเราจะเลิกกันหรอกนะคะ เพียงแต่ ตัดความสำคัญในตัวเขาออกไปจากใจ ตั้ง 9 เดือนที่จมอยู่กับความทุกข์ ลองผิดลองถูกทุกทาง ให้อภัยก็แล้ว วีนแตกก็เคย ร้องไห้เป็นผู้หญิงโง่ ๆ ก็บ่อยมากกกก ในที่สุดก็พบทางสว่างค่ะ คือปล่อยเขา ปล่อยอย่างเต็มใจ ไม่ยื้อไม่ยุด ถ้าเขาจะไปก็แสดงว่าเขาไม่อยากอยู่ แล้วเราจะยื้อไว้ทำไม เราก็อยู่กับลูก เล่นกับลูก หาเรื่องเล่นกับลูก สารพัดเกมส์ เออ กลายเป็นว่าไม่อึดอัด และสบายใจดีแฮะ บางวันก็ชวนกันนอนดูหนัง แม่ลูกจัดบรรยากาศอย่างโรงหนังเลยค่ะ ปิดไฟมืดตึ๊ดตื๋อ แอร์เย็นเชี๊ยบ ขนมเพียบ อยากกินอะไรก็พากันไปกิน อยากเที่ยวไหนพากันไป (ไม่ไกลมาก เพราะโดนน้ำล้อมไว้หมดแล้ว แล้วก็รู้สึกในใจได้เองว่าเรามีความสุขขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก มัวทุกข์ ทุรนทุรายอยู่ตั้งนาน เรานี่ก็เก่งเหมือนกันเนาะ ชมตัวเองอีกต่างหาก ตอนนี้ดิฉันไม่กลัวอะไรแล้วค่ะ เมือ่ก่อนเคยกลัวเขาจากไป กลัวโน่นกลัวนี้ เพราะชีวิตมีเขาอยู่ตลอดตั้ง 20 กว่าปี แต่ตอนนี้พิสูจน์ได้แล้วว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนจริง ๆ

เขียนซะยาว จริง ๆ ตั้งใจอยากขอบคุณพี่ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่ลานแห่งนี้มากมาย ที่ให้คำแนะนำ คำปรึกษาและกำลังใจทั้งทางตรง และทางอ้อม (ดิฉันอ่านในกระทู้ผู้อื่นด้วย) จนดิฉันมีวันนี้ ได้ความสุขคืนมา และมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ คงเป็นเพราะผ่านความทุกข์อย่างสาหัสมา พอสุขนิดนึงก็มากมายแล้ว และขอเป็นกำลังใจให้เพื่อน ๆชาวลานทุกท่านที่กำลังประสบปัญหา ไม่ว่าจะเรื่องใดให้ผ่านไปได้ด้วยดี และกลับมาเป็น smart woman กันค่ะ

ช่วงนี้คงไม่ค่อยได้เข้ามาบ่อยนัก เกร็งกับพี่น้ำเหนืออยู่ค่ะ ถ้าเขาลงทะเลกันไปหมดเมื่อไหร่ คงเข้ามาทักทายทุกท่านได้บ่อยขึ้น

...ประเทศไทยสู้ สู้....