คุณกล้วยหอมค่ะ.....

ก็เห็นด้วยที่คุณแนะนำ...ตอนนี้อยู่กับน้องชายคนเล็กค่ะ....
ก็อยากให้เรื่องมันจบๆไป....
ตอนแรกก็เห็นใจ...เข้าใจ...จะขออภัย อโหสิกรรมซึ่งกันและกัน..และคุยกันอย่างจริงๆจัง ๆบนพื้นฐานความจริง เหตุผล ไม่ใช้อารมณ์...

แต่...เขาใช้อารมณ์..และให้แม่เขามาบ่งการ.เรียกร้องเฉพาะเรื่องเงิน ๆๆๆๆ อย่างเดียว..
เราจึงต้องถอย..ตั้งหลัก...แล้วก็แล้วแต่เขา...ดูแล้วเขาร้อนไปหมด... สงสารเห็นใจ..แต่......

พี่ๆน้องๆของเราก็พูดแรงมากกก...ว่า เราโง่มาตั้งนาน หาเงินงกๆๆๆเลี้ยงดูเขาอย่างดี ยังจะโง่แบ่งเงินให้อีกทั้งๆที่เขาไม่ได้เป็นคนหามา...???

เซ้งจัง คุณคิดอย่างไร ประเด็นนี้ค่ะ

คุณกล้วยไม้ม่วงจ๋า

จากใจจริงๆ เลยค่ะ เรื่องเงินๆทองๆ จิตใจคน ไม่เข้าใครออกใคร พูดกันแบบเราๆน่ะคะ เราเป็นคนหาคนเก็บ เขาเป็นคนจ่าย สุดท้ายก็มาขูดเราอีก ถ้าเขามีจิตสำนักเพียงนิดเดียวก็ไม่สมควร แต่คุณกล้วยไม้ม่วงถ้าเกิดให้เขาไปแล้วเราเดือดร้อน ก็นิ่งๆไว้ใจเย็นไว้ ใครพูดใครว่าอะไรก็ไม่ต้องสนใจ ฟังเสียงหัวใจตัวเองความต้องการของตัวเองค่ะ แต่ถ้าหากให้ไปแล้วคุณไม่ต้องเดือดร้อน ยังอยู่สบาย แถมต่อจากนี้ไปคุณไม่ได้รับการก่อกวนจากเขาอีกก็นึกว่าทำบุญทานค่ะ

คุยได้ตลอดน่ะค่ะ เรื่องของตัวเองก็ยังเรื่อยๆ ไม่มีอะไรดีขึ้น ยังไม่เจอทางออก

คุณกล้วยหอม...
รู้สึกว่า เราน่าจะมีความคิด ...ความรู้สึกใกล้เคียงกัน..ก็คิดเหมือนกันค่ะ เรื่องเงิน....
....แต่ว่า..เราก็ยังจำเป็นอยู่เหมือนกัน...ที่ต้องสำรองเงินไว้ เพราะยังต้องส่งหนี้ที่ดิน...รถ..ทุกเดือน ๆละ ประมาณ 3 หมื่นบาท ซึ่งที่ผ่านมา เขาไม่ได้ช่วยส่งเลย หนี้ที่ดิน หักเงินเดือนเรา ณ ที่จ่าย เลย
แปลกจริง ๆ ๆ เขาก็รับรู้มาตลอด เรื่องหนี้สิน แต่เขามาพูดตอนนี้ว่า รู้สึกท้อ....ทำอะไรก็รู้สึกไม่ดีขึ้น มีแต่หนี้ ๆ ๆ ๆ เอาเรื่องหนี้ กรอกหัวเขา ทำให้เขาไม่มีความสุข.....
.....แล้ว เราล่ะ....เฮ้อ..คิดเฉพาะ เรื่องความคิด ความรู้สึกของตนเอง ไม่แคร์ว่า เราก็มีความคิด ความรู้สึก ..เราต่างหากที่รู้สึกมากกว่า เพราะว่า หนี้ที่เกิดขึ้น เป็นชื่อของเราที่ต้องรับผิดชอบ เขา ไม่สามารถที่จะกู้ได้ และ ไม่ช่วยหาเงิน เลย ปี 55 ทั้งปี ไม่มีรายได้เลย ทั้งปีน่าจะหาได้ ประมาณ 3-5 พันบาท คิดดูเถอะ แล้วยังจะ.......แค่ส่งเงินให้พ่อแม่เขาใช้ ไม่ได้เลย เราส่งให้ทุกเดือน ๆละ3000บาท.....
คุณกล้วยหอมว่า เขาจะคิดได้มั๊ย......
ยากจริง ๆ ๆ จิตมนุษย์.....

หวัดดีค่ะ

คุณกล้วยไม้ม่วงจ๋า

หนี้ทั้งหมดตอนที่เริ่มสร้างมา มันเป็นอนาคตของครอบครัว มีความคิดเห็นร่วมกัน เห็นดีด้วย มันเป็นสิ่งที่รับรู้อยู่แล้วว่ามันจะมีหนี้สินที่ต้องรับผิดชอบ ไม่ว่าจะทรัพย์สินอะไรก็แล้วแต่

แค่ตอนนี้เขาพูดอะไรก็ได้ เพราะเขาคิดจะไปสร้างอนาคตของเขาใหม่ และคิดว่าคุณมีให้เขาได้แค่นั้นเองเพราะที่ผ่านมาคุณก็ให้มาตลอด ครั้งนี้คุณเดี๋ยวคุณก็คงจะให้เขาอีก

มีข้อความเคยอ่านจากในบอร์ดนี้ล่ะค่ะ ว่าปัญหาที่รุมเร้า ให้เรานึกถึงเหตุผลและซื่อตรงต่อหัวใจตัวเอง กลับมาดูแลรับผิดชอบตัวเองปรับเหตุผลและอารมณ์ให้อยู่บนความพอดี ดูแลตัวเองก่อน หยุดแบกเอาอารมณ์เหตุผลของคนอื่นมาอยู่เหนือความรู้สึกของเรา แล้วหาจุดพอดีในการแก้ปัญหาอย่างสมเหตุสมผลโดยไม่่ได้ทำร้ายตัวเราเองและคนอื่นๆ

เขาคนนั้นก็ต้องคิดแบบนี้เหมือนกัน แต่อาจจะต้องใช้เวลานานหน่อย สักวันเขาต้องคิดได้ค่ะ เรื่องของเขาค่ะ

ดีใจน่ะค่ะที่เรารู้สึกและคิดใกล้เคียงกันจะได้ปรึกษากันได้ตลอดๆๆ เพื่อนๆคนอื่นๆ ก็แสดงความคิดเห็นได้น่ะค่ะรวมกันเราอยู่

คิดว่างัยค่ะ

ตอนนี้เขาไปอยู่กับอีกคนอาทิตย์ล่ะสองวัน เขาคิดเองทำเอง โดยไม่ถามความคิดเห็นเรา ส่วนเราก็ไม่ได้เดือดร้อนที่เขาทำแบบนี้ นอนหลับสบายดีค่ะ

ปัญหามันอยู่ที่ เราปิดกั้นเราเองไปมั้ย กับการอยู่แบบนี้(ดักดานหรือเปล่า) หรือเลือกเป็นโสดอีกครั้ง มองแต่ในมุมเราน่ะค่ะ
ถ้าอยู่แบบนี้ต่อไปก็เหมือนเดิมที่เป็นอยู่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่ถ้าเลือกโสดจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงเยอะมาก

รู้น่ะค่ะว่าตัวเองตัดสินใจได้ดีที่สุด แต่อยากรู้ความคิดเห็นคนอื่นอ่ะค่ะ

คุณกล้วยหอมค่ะ.......
....มีอะไร..ที่เป็นแรงผลักดันให้เขาตัดสินใจ...และทำแบบนั้นค่ะ...
เรา.....ทำตัวเฉยเมย..ไม่สนใจเขา และ สร้างบรรยากาศที่อึดอัดซึ่งกันและกัน...กดดัน..เขามากไปหรือเปล่า????? ///แก้วที่ร้าว....ประสานอย่างไร ก็มีรอย??????

....หรือว่า คุณกล้วยหอม...ตัดสินใจว่าว่าจะเลือก ความสงบสุข..ภายในใจ ยืนด้วยตนเอง..แบบว่า สวยไม่แคร์สื่อค๊า????....

หาก..ทบทวนว่า....ชั่งใจว่า...ทางเลือกใดที่ส่งผลกระทบอะไร อย่างรอบด้าน...
ทั้ง....สถานะทางสังคม.....เงินทอง....ชื่อเสียง......ความสุข...การใช้ชีวิต.....อื่น ๆ ๆ
หากชั่งแล้ว ข้างใดมากกว่ากัน ทั้ง ขณะนี้...และอนาคต.....

จึงลุยเลย นะจ๊า....จะอยู่เคียงข้างเสมอ ไม่ว่าจะตัดสินใจแบบไหน...ดีที่สุด สำหรับเราค่ะ....ของตนเองก็เรื่อย ไม่ได้ติดต่อเขา และไม่รับโทรฯ ไม่รับรู้อะไรของเขา เพื่อให้ทุกฝ่ายหยุดไตร่ตรอง หากถึงที่สุด.ค่อยว่ากัน ขณะนี้ก็ขอเวลาหายใจ เสพสุข.....ที่ไม่มีภาระ...ทำตัวเบาสบาย อยากไปไหน ไป อยากทำอะไรทำ....ไม่ต้องรี ๆ ๆ รอๆๆๆคอยปรึกษา เห็นชอบ ไม่เห็นชอบ....ก็เบาดี

ถามตนเองเหมือนกันว่า หากรับเขากลับมา จะมีความสุข จริง ๆ ๆ ๆ ???หรือว่า รับเขามาเป็นภาระ???.......

คุณ กล้วยหอม.....ถามใจตนเองดูดี ๆ ๆ นะคะ...ว่า มีแปล๊บ...หวั่นไหว...ไม่มั่นใจ...ไม่มั่นคง....เบาโหวง ....ฯลฯ....หรือเปล่า มันเจ็บ...มั๊ย...หรือว่า มัน เบาสบาย....


แบบว่า....เป็นห่วงความรู้สึก มากกว่าค่ะ.....อย่างอื่น ช่างมัน......

ต้องพิมพ์ซ้ำรอบสองอ่ะ

มันมีแรงผลักจากเรามั้ยบอกไม่ถูกค่ะ อาจจะเป็นที่เขาเองมากกว่าว่าอีกคนของเขายอมหย่ากับสามีมาทำให้เขาต้องรับผิดชอบชีวิตเธอผู้นี้ที่ยอมเสียสละเพื่อเขา

กับเขาเจอกันตอนเรียนคบกัน 6 ปี แต่งงานมา 12 ปี ในชีวิตเราไม่เคยอกหัก ชีวิตแต่งงานเราเริ่มจากติดลบ และเริ่มสร้างอะไรด้วยกันมาเกือบครบทุกอย่างที่ในชีวิตหนึ่งควรจะมี การใช้ชีวิตเราจะแบ่งภาระหน้าที่ความรับผิดชอบกันอย่างชัดเจนไม่ว่าเรื่องเงินทองหรือสร้างทรัพย์สิน จะมีกองกลางสำหรับกิจกรรมของเรา เงินใช้คนละกระเป๋ากัน การเที่ยว กิน ดื่ม ของเขาเราจะไม่จู้จี้ ขี้บ่น เพราะอยากให้มีอิสระในการใช้ชีวิตบางเวลา เพราะบางครั้งเราก็ชีวิตส่วนตัวบ้าง

จากที่ผ่านมา ชีวิตจะราบเรียบมันเหมือนฝันๆ พูดกับแม่เสมอว่าชีวิตเรามาถึงจุดนี้เราโอเคแล้ว หลังจากนี้ถือเป็นกำไรชีวิต ความฝันสิ่งสุดท้ายคือสร้างบ้านให้พ่อกับแม่ ตอนนี้ก็สร้างเกือบจะเสร็จแล้ว

มาเกิดเหตุการณ์นี้มันก็ผิดหวังพอสมควร แต่ก็ได้คิดอะไรหลายอย่างเหมือนกัน นี้แหละชีวิตจริงๆ เราเองมันก็ยังหวั่นไหวอยู่บ้าง

จึงต้องทบๆๆทวนๆๆ ให้รอบคอบที่สุดต่อการตัดสินใจในอนาคตข้างหน้าจ้า

ขอบคุุณน่ะค่ะที่เข้ามาอ่าน และให้กำลังใจ

หวัดดีค่ะคุณกล้วยหอม และคุณกล้วยไม้ม่วง

เห็นคุณทั้งสองคุยกันแล้ว เห็นมั้ยคะว่าในความทุกข์ก็มีความสุขอยู่อย่างหนึ่ง คือคุณทั้งสองได้รู้จักกันและได้ปรึกษากัน เราเสียคนๆหนึ่งไปแต่ได้หลายคนมา คิดดูนะค๊า การเปลี่ยนแปลงนั้นย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ มันไม่แน่นอน ดังนั้นแล้วเราควรเตรียมตัวเตรียมใจรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ เมื่อมีความรัก ความผิดหวังก็ย่อมตามมา เมื่อมีความสุข ความทุกข์ก็รออยู่ ดั่งที่พระพุทธเจ้าได้ทรงตรัสไว้เสมอ แต่ก็ขึ้นอยู่กับเราว่าจะอยู่อย่างไรให้มีความสุข เลือกสุขหรือว่าทุกข์ การมีเพื่อนที่ดีย่อมนำพาให้เราพบสิ่งที่ดีเสมอในยามที่เราท้อแท้และรู้สึกสิ่งหวัง คิดดีทำดี ย่อมได้ดีเสมอ นิ่งเฉย สงบเงียบ ดีกว่าดิ้นรน ทุรนทุราย นะค๊า ไม่เชื่อคุณลองทำดูนะ การที่จิตใจว้าวุ่น ไม่เป็นอันทำอะไร ถามว่าเราทรมานมั้ย กับอาการ นิ่ง สงบ วางเฉยต่อทุกสิ่งอย่าง อันไหนที่เข้าท่ากว่ากัน สู้ๆๆนะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปค่ะ เหมือนสายน้ำ ไม่มีอะไรที่ย้อนกลับได้ สู้ๆๆค่ะ

คุณ ouie คุณกล้วยไม้ม่วง และทุกคนค่ะ

เพิ่งกลับมาจากการออกกำลังกายค่ะ

ที่คุณ ouie พูดมาจริงทุกอย่างค่ะ ได้เรียนรู้ด้วยตัวเองว่าความทุกข์เกิดจากใจเรานี้เอง เมื่อไรเราอยากสุขแค่ใจไม่เป็นทุกข์ก็สุขแล้ว ไม่ว่าเราจะอยู่ตรงจุดไหนของโลกเราหนีใจของตัวเองไม่พ้น เพราะฉะนั้นแค่หันมาดูใจเราให้เป็นสุข ตอนนี้สิ่งที่พยายามทำและทำยากคือการให้อภัยและการปล่อยวางมันได้บ้างไม่ได้บ้าง อยากทำทุกอย่างโดยเกิดขึ้นจากใจจริงหมายถึงตัวเองก่อนน่ะค่ะอภัยตัวเอง เมตตาตัวเอง คิดว่าเมื่อเราทำกับตัวเองได้ การให้อภัยคนอื่นเมตตาคนอื่นจะทำได้เองโดยอัตโนมัติ อยากให้ใจเรายิ้มได้กับเหตุการณ์ต่างๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

สิ่งทำได้ดีที่สุดตอนนี้คือสติค่ะ เมื่อก่อนจะเป็นคนที่ปากไว ไม่ได้คิดทุกสิ่งที่พูด บางทีสิ่งที่พูดไปอาจทำให้คนอื่นไม่สบายใจ เดี๋ยวเป็นคนละเอียดละออขึ้น มีเหตุผล เป็นคนดีขึ้นเยอะค่ะ

ดีใจที่ได้รู้จักกับเพื่อนๆในนี้ ช่วยสร้างกำลังใจได้เยอะมากขอบคุณจากใจ แล้วค่อยคุยกันใหม่จ้ะ

ในบางมุมของความทุกข์ กลับทำให้เราได้เจออะไรหลายๆอย่าง บางทีคล้ายกันบ้าง บางทีต่างกันบ้าง แต่กลับเป็นมุมมองที่ดี ที่ให้ข้อคิด กับเรามากมาย มองดูหลายๆคน คนโน้น ที คนนี้ที ต้องขอบคุณทุกๆท่านที่มีคำแนะนำ ทั้งติเตียน ทั้งให้กำลังใจ นั้นถือว่าเป็นสิ่งที่ดี มองดูถึงความเป็นจริง คนเราเกิดมาไม่ได้สุขกันเสมอไป ความทุกข์มันก็มีอยู่ในตัวของมันเอง ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแล้วเปลี่ยนแปลง ไม่แน่นอน ขึ้นลง
เกิด ดับ เป็นธรรมดา ต้องขอบคุณองค์ประกอบหลายอย่างที่ทำให้เราเจอธรรมะ หลักการคิด เริ่มต้นในการทำความดี ผลักดันให้เราสร้างกุศลกรรมที่ดี รู้จักบาป บุญ คุณโทษ ต้องขอบคุณจริงๆ ว่ามั้ยค่ะ

เป็นเช่นที่คุณ ouie ว่าจริงๆ ค่ะ

ชีวิตเมื่อก่อนใช้ชีวิตไปตามเหตุการณ์ เรื่อยๆ ไม่มีอะไรตื่นเต้น คิดอยู่ตลอดว่าทำไมชีวิตเรามันเหมือนมีบางอย่างที่ยังไปไม่ถึง ที่เป็นอยู่มันยังไม่ใช่ทั้งที่มีหลายคนที่อิจฉาเราในหลายๆ เรื่อง ที่ผ่านใครเล่าเรื่องธรรมะ หรือมานั่งอ่าน ศึกษา ไปวัด ก็ไม่ค่อยเข้าใจ เข้าไม่ถึง

แต่ ณ บัด now เข้าใจในคำสั่งสอนในศาสนาพุทธ การไม่ยึดติด การมีจิตว่าง ลดการพึ่งพา อีกเยอะ รู้จักตัวเอง เข้าใจคนอื่นมากขึ้น ถ้าเราไม่รู้จักทุกข์เราจะไม่รู้จักสุข เหมือนกับเราได้รู้จักการใช้ชีวิตจริงๆ ซะที

จะทำทุกวันให้ดีที่สุดจ้ะ

คุณกล้วยหอม คุณอุ๋ย ค๊า....

ไปประชุมมาค่ะ....รีบมารายงานตัว คิดถึงนะ..รู้สึกว่าสนิทกันจังเลย เหมือนจะรู้จักกันมานานเลยจ๊ะ...

ความคิด...ความรู้สึก...และ.ชีวิตช่วงที่ผ่านมา มีความคล้ายคลึงกับคุณกล้วยหอมแบบไม่น่าเชื่อ..จริง ๆ ๆๆๆ ๆนะ..

ทำงานตามหน้าที่...ทั้งหน้าที่ภรรยา แม่บ้าน หาเงิน ดูแลครอบครัวเดิม ครอบครัวสามี อยู่กันแบบดีๆๆๆ รักใคร่หวานแหวว มาตลอด..คิดว่าจะดูแลกันจนถึงเชิงตะกอน แบบว่า ทำหน้าที่ จบแล้ว ประมาณนั้น ใครๆๆจะคิดจะฝัน ว่าอยู่อยู่ๆ ๆ หนังสือชีวิตคู่ของเราที่รู้ว่าตอนจบจะเป็นอย่างไร ดัน...ขาดตอนเสียเฉยเลย...เป็นงงๆๆๆๆ

บางช่วงเวลาก็ เฉย..ปล่อยวาง ธรรมดา....บางขณะจิตก็รู้สึกว่าเราก็มีส่วนผลักดันเขาให้เป็นแบบนี้เพราะว่า เราเป็นคนตรงไงปากไว..พูดความจริงที่คนฟังลำบากใจ.....แบบว่าปากปีจอค๊า เห็นไหม เหมือนกันนะ...ตั้งเป้าหมาย ชีวิตว่าต้องทำอะไร อย่างไร..เหมือนที่กล้วยหอม สร้างบ้านให้พ่อแม่ไงค่ะ...

ก็ อภัยให้ตนเอง...ให้เขา..ค่ะ แต่รับกลับคงไม่ ...เพราะว่าจะทุกข์มากกว่า เป็นภาระมากกว่า ขณะนี้ที่ไม่มีเขา รู้สึกเบาสบาย..อยากทำอะไรก็ทำ ดูแลตนเอง แค่ 1 คน 5 ขันธ์ ก็เหนื่อยแล้วเนอะ......

จัดงานศพ มา 4 คนแล้ว ทั้งพ่อ แม่ น้า น้าเขย ไม่เห็นมีใครเอาอะไรไปได้สักอย่างเดียว.....

ตอนนี้ก็สร้างห้องพระ..ให้เป็นกิจจะลักษณะ...แล้วสุดท้าย ที่ดิน ที่สวนของเรา 7 ไร่กว่า เกือบ ๆ 8 ไร่ วางแผนไว้ว่าจะยกให้เป็นสถานปฏิบัติธรรม....ในอนาคต ที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรก คุณสามีเขาก็วางแผนจะยกให้เป็นวัด เห็นมั๊ย..วางแผนดีๆๆๆๆ

ดูแลใจซึ่งกันและกัน นะค๊า.....

หวัดดีมิตรที่น่ารักค่ะ

กล้วยหอมยังมีพ่อแม่ ปู่ ยาย ค่ะ ก็เลยต้องทำหน้าที่มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ นิสัยเราเรื่องอื่นอาจจะดีบ้างไม่ดีบ้าง แต่ความกตัญญููมีเกินร้อยเปอร์เซนต์ค่ะ รักครอบครัวทำได้ทุกอย่างเพื่อพ่อแม่พี่น้อง ตัวเองลำบากไม่เป็นไร

จากใจจริงรู้สึกชื่นชมคุณกล้วยไม้ม่วง เก่งกว่ากล้วยหอมค่ะ เมื่่อก่อนเป็นคุณครูค่ะ แต่ลาออกมาหาหมอเพราะต้องการมีลูก แต่สุดท้ายก็ไม่มี ตอนนี้เปิดร้านเล็กๆ ทำมาหากินเป็นนักลงทุนหุ้นนิดหน่อย เพราะชอบเป็นการส่วนตัว เคยฝันไว้ว่าเมื่อเวลาหนึ่งจะท่องเที่ยวคนเดียวโดยจะไปให้ครบทุกจังหวัดในประเทศไทย ขับรถไปเองพักจังหวัดล่ะเดือน มีnotebook หนึ่งตัว ไว้สำหรับการลงทุน

คิดถึงคุณกล้วยไม้ม่วง คุณ ouie ค่ะ จะเข้ามาบอร์ดบ่อย เพราะมีเวลาว่างค่ะ

หวัดไม่ดีนะคะ.......ต้องดูแลสุขภาพด้วยนะจ๊ะ....

สิ่งที่เหมือน คือ กตัญญู ทำทุกอย่างเพื่อบรรพบุรุษ.....คุณสามีก็น้อยใจว่า เราเลือก พ่อ...น้อง...ก็อยู่กันไป.....พุดมาด้ายยย...ก็พ่อนอน รพ. ช่วยตนเองได้น้อยลง ก็ต้องทุ่มสุดตัวเพราะเรารู้ว่า ใกล้วาระสุดท้ายของท่านแล้ว.... ก็ดูแลเต็มที่ทั้งวัน-คืน ร่วม4 เดือน สลับกับน้องบ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็เรา....และก็ได้ปิดตา ส่งท่านเองด้วยตนเองจริง ๆ ๆ แปลกใจตนเองอยู่ว่า วันที่ปิดตาให้ท่าน ทำไมเรานิ่งมากกกกๆๆจริง ๆ ๆ ๆ นั่งข้างเตียงชวนท่านสวดมนต์ตั้งแต่..7 โมงเช้า จนท่านหมดลม 12.00 น. จึงเรียกหมอมาตรวจยืนยันว่าท่านไปแล้วจริง ๆ ๆ

มาร้องไห้วันที่เผาท่านเรียบร้อยแล้ว คงหมดแรง...และหลากอารมณ์.......

จึงเหลือเพียง เรา เพียงคนเดียว นั่นแหละ..เขาจึงหน้าเศร้าหมอง.(เราไม่เห็น มีคนบอก ).เพราะรู้ว่า..เราไม่เหลือใคร....ตอนนี้น้องชายคนเล็กที่โสดมาอยู่ด้วย ที่บ้านสวน บ้านที่อยู่กับพ่อ ปิดไว้ก่อน...ทำใจ เดี๋ยวเดียวครบ 100 วันแล้ว จะทำบุญ 27 กค.56 ค่ะ

ชอบท่องเที่ยวหากว่าง ไป มา เกือบครบทุก จว.แล้วล่ะ...