ตอนนี้ดิฉันอยู่จ.จันทบุรีกับลูก สามีทำงานอยู่กรุงเทพสามีจะมาหาลูกหาดิฉัน 3อาทิตย์ครั้ง หลังจากจับได้ว่าสามีนอกใจมาตั้งแต่8เดือนที่แล้ว ดิฉันบอกเลิกขอหย่ามาเป็น10รอบแต่ไม่เป็นผลสำเร็จ เพราะตัวเราก็รักเค้าเชื่อเค้า เค้าก็เอาความเชื่อใจเราไปทำลาย เค้าไม่ยอมตัดขาดเมียน้อย(น่าจะเป็นผู้หญิงไม่ดี เพราะเคยโทรไป2ครั้งเสียงที่ได้ยินมีแต่เสียงผู้ชายอยู่รอบตัว มีเสียงลูกสนุ๊กดังกระทบกัน พอเค้ารู้ว่าเป็นเราก็วางบล๊อกเบอร์เราแล้วก็เปลี่ยนเบอร์หนีมา3ครั้งแล้ว) ตอนแรกๆ โกหกว่าเลิกแต่ไม่เคยเลิก บอกว่าเค้าผูกเองจะแก้เอง ล่วงเข้า2เดือนไม่แก้อะไรเลย หนำซ้ำไม่มาหาลูกด้วย บอกว่าไม่มีเงิน

จนดิฉันใช้วิธีเด็ดขาดเพราะจะตัดใจจากเค้าโดยการบล๊อกไลน์ บล๊อกเบอร์โทรเข้า เค้าจะติดต่อได้เฉพาะส่งข้อความมาเท่านั้น เค้าส่งข้อความมาว่าคิดถึงลูกอยากคุยกับลูก ดิฉันไม่เคยให้คุยเลย นี่ก็เกือบ2อาทิตย์แล้ว โดยยื่นข้อเสนอไปว่าถ้าอยากคุยกับลูกมี2ทางคือ หย่ากับดิฉัน อีกทางคือเลิกกับผู้หญิงคนนั้นโดยเด็ดขาดภายใน2อาทิตย์ ซึ่งเค้าไม่ยอมรับข้อเสนอ

แต่เค้าเสนอให้ดิฉันกับลูกไปอยู่กรุงเทพกับเค้า ถ้าไปอะไรๆมันจะดีขึ้น เค้าจะแก้ปัญหาได้ง่ายขึ้น เค้าเลือกเรา แต่ยังไม่เลิกกับผู้หญิงคนนั้น ดิฉันต่อรองด้วยการบอกว่าถ้าเราขึ้นไปอยู่กรุงเทพด้วยกัน ห้ามไปหาผู้หญิงคนนั้น ห้ามรับสายมัน ห้ามโทรหามัน ห้ามส่งข้อความห้ามไลน์หามัน และเปลี่ยนเบอร์หนีไปเลย ทำได้มั๊ย? ถ้าได้ก็มารับไปอาทิตย์นี้ ถ้าคิดว่าทำไม่ได้ภายในอาทิตย์นี้ก็จบ เพราะพ่อของดิฉันต้องถามแน่ว่าทำไมเค้าไม่ยอมมาหาลูกเลย ถ้าถึงวันนั้นทุกอย่างก็จบ เค้าเงียบหายไปเลยคือไม่ยอมรับข้อต่อรองของดิฉัน

ดิฉันคิดว่าปัญหามันอยู่กับตัวและใจเค้ามากกว่า เพราะเค้าทั้ง2คนทำผิดศีลธรรมทั้งคู่ การตัดทำไม่ยากเพียงแค่ไม่ไปหา ไม่โทร ไม่รับโทรศัพท์ เปลี่ยนเบอร์ แต่เค้าไม่ทำ เหมือนเค้าพยามทำให้ฉันยอมรับผู้หญิงคนนั้น ซึ่งยอมไม่ได้เพราะสามีไม่เคยเลี้ยงดูลูกกับดิฉันเลย แถมดิฉันยังเป็นคนหยิบยื่นความช่วยเหลือเรื่องเงินทอง และสิ่งของที่จะแสดงให้เห็นตัวตนภายนอกว่าเค้ามีเงินด้วยซ้ำไป แต่สิ่งที่เค้าทำคือเอาเงินไปหาอะไรกินดีๆกับผู้หญิงคนนั้น ให้เงินเลี้ยงดู เติมเงินโทรศัพท์ให้ ทั้งที่ฉันต้องประหยัดเงิน งดซื้อเสื้อผ้าให้ตัวเองและลูก ลูกก็ไม่ได้มีของเล่นดีๆนานแล้ว

ดิฉันอยากได้คำแนะนำว่าดิฉันควรยืนเสียงแข็งแบบนี้ดีมั๊ย ไม่ยอมไปกรุงเทพเด็ดขาดถ้าเค้าไม่เลิกกับทางนั้นภายใน1อาทิตย์ (เพราะให้เวลามานานแล้ว) ตอนนี้ฉันเข้มแข็งขึ้น ส่วนลูกอยู่กับความรักของตา ยาย แล้วก็แม่ ดิฉันไม่ได้ใจร้ายที่ไม่ยอมให้พ่อลูกเค้าคุยกัน แต่ดิฉันคิดว่าดิฉันกำลังทำความดีโดยให้ลูกมาเป็นตัวช่วยดึงให้เค้าเลิกทำผิดศีลข้อ3 เลิกประพฤติผิดในกามเสียที (แต่ดูเหมือนไม่ได้ผล)

ถามใจตอนนี้บอกได้คำเดียวว่ารักเค้าอยู่เหมือนเดิม แต่มันถึงจุดๆนึงที่มันต้องสงสารตัวเอง สงสารแม่ของเราที่ต้องมาทุกข์กับเรา เรายอมเค้าถึงที่สุดแล้ว เค้าควรจะยอมเราบ้าง อยากให้ลูกมีพ่อเหมือนคนอื่น แต่ถ้าเค้าโตขึ้นมาแล้วรับรู้ว่าพ่อของเค้าเห็นผู้หญิงสำคัญกว่าตัวเค้ากับแม่เค้าคงเสียใจ

ตอนนี้เรา2คนแม่ลูกพร้อมจะเดินออกมาแล้ว คิดว่าเค้าคงยอมรับข้อต่อรองของเราแน่ๆ แต่ถ้าจะให้อยู่ในสภาพนี้ดิฉันคงกระอักเลือด ช้ำในตาย ดิฉันทำถูกใช่มั๊ยคะที่ไม่ยอมกลับไปให้เค้าทำร้ายจิตใจอีก เค้าเห็นแก่ตัวเกินไป ยังไงขอกำลังใจและวามคิดเห็นหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ^^

ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจอย่างไร ก็ขอให้คุณเข้มแข็งนะคะ
- หากว่าคุณอยากจะเลิกกันจริงๆ.... ก็ขอให้ทดลองเลิกกันก่อนสักพักดีมั้ยคะ ตกลงกันว่าอีกกี่เดือน
ค่อยมาคุยกันใหม่ เพื่อให้แน่ใจว่า คุณจะทนได้มั้ยหากไม่มีเค้า หยุดการติดต่อกันเหมือนเลิกกันจริงๆ
เงินทองก็ตัวใครตัวมัน ห่างจากกันสักพัก แล้วค่อยกลับมาตัดสินใจกันใหม่

แต่คุณก็ควรให้เค้าได้ติดต่อพูดคุยกับลูกบ้างตามสมควร เพราะอย่างไรเสียเค้าก็ต้องคิดถึงลูกบ้าง
ก็ให้เค้าได้พูดคุยกันบ้างตามสะดวกของคุณค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้เข้มแข็ง และพูดจากันด้วยเหตุผล
อย่าทะเลาะกันเลยนะคะพูดคุยกันปกติ คำว่าหย่าเลิกกันนั้น พูดบ่อยๆ มันไม่ศักดิ์สิทธิ์ไม่น่ากลัวค่ะ
อย่าเพิ่งพูด ถ้าพูดก็ต้องทำค่ะ ขอให้ใช้คำว่า ห่างกันสักพักดีมั้ย เพื่อพักเหนื่อย หายเหนื่อยแล้วค่อย
กลับมาคุยกันอีกครั้งค่ะ

สู้ๆ นะคะ

เอาใจช่วยค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณOopeve

ปลีกวิเวกคิดว่าคุณควรจะปล่อยให้พ่อลูกเค้าได้พบหรือพูดคุยกันนะคะ...เด็กๆเค้าไม่เข้าใจอะไรมากกับเรื่องราวของผู้ใหญ่...ควรจะปล่อยให้ความสัมพันของเขาและพ่อเขาดำเนินไปตามปกติ..อย่าไปสร้างบาดแผลหรือปมในใจให้เขามีความรู้สึกในทางลบหรือมีอคติกับพ่อของเขาจะเป็นการดีค่ะ..และการที่ให้พ่อลูกได้คุยกันอาจจะเป็นผลดีกับครอบครัวคุณ...สายใยและความผูกพันระหว่างพ่อลูกอาจทำให้สามีคุณรู้สึกผิดจากการกระทำของเขาที่ทำร้ายลูกซึ่งไม่รู้เรื่องราวอะไรด้วย.....ประเด็นหลังเป็นผลพลอยได้นะคะ..อย่าไปคาดหวังเอาซะทีเดียวถ้าเขาไม่รู้สึกผิด..เราก็จะได้ไม่ผิดหวังค่ะ...
...ในบางครั้งจะพบว่าเราไม่อาจจะจัดการ หรือช่วยเหลือ ให้ใครต่อใครเป็นไปตามความต้องการหรือความคาดหวังของเราได้...ซึ่งบางครั้งเราอาจต้องทำใจ หรือวางใจ..ในสิ่งที่เราไปมั่นหมายลงเสีย...

ขอให้คุณทำใจให้เข้มแข็ง..ใช้สติปัญญาในการคิด...ตัดสินใจ..เรื่องราวต่างๆก็จะค่อยๆคลี่คลายลง..

อย่างเก่งก็เพียงให้กำลังใจกันและกันสู้ต่อไป

เรื่องครอบครัวผัวเมียพูดยาก ทั้งสองคนจะต้องรู้จักปรุงแต่ง กามคุณ ๕ อยู่เสมอๆ

เพราะว่าการตัดขาดจากกามคุณ ๕ คือ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส (สิ่งต้องกาย) ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ใครควบควบคุมให้อยู่ในกรอบในร่องในรอยได้ก็ดีไป เป็นบุญของอีกฝ่ายหนึ่ง แต่ถ้าใครควบคุมมันไม่ไ้ด้ ก็เตลิดออกแสวงหามันเรื่อยๆ ความทุกข์โทมนัส ก็ตกอยูู่กับอีกฝ่ายหนึ่ง สามีจขกท. ก็ตกอยู่ในอำนาจกามคุณนี้ ดังนั้น ความทุกข์โทมนัส จึงตกอยู่กับ จขกท. และคนใกล้ชิด

คงไม่งงนะครับ ถ้าจะเสริมให้พิจารณาอีกนิดนึง


ในปาสราสิสูตร ท่านเปรียบกามคุณเหมือนบ่วงดักของนายพราน แล้วกล่าวถึงสมณพราหมณ์ที่เกี่ยวข้องในเรื่องนี้ไว้ ๓ พวก


พวกที่หนึ่ง คือ สมณพราหมณ์ที่บริโภคกามคุณทั้ง ๕ โดยมีความติด หลงใหล หมกมุ่น ไม่รู้เท่าทันเห็นโทษ ไม่มีปัญญาพาตัวรอด เป็นเหมือนเนื้อป่าที่ติดบ่วงและนอนทับบ่วงอยู่ ย่อมจะประสบความเสื่อม ความพินาศ ถูกนายพรานทำเอาได้ตามปรารถนา


พวกที่สอง คือ สมณพราหมณ์ที่บริโภคกามคุณ ๕ โดยไม่ติด ไม่หลงใหล ไม่หมกมุ่น รู้เท่าทันเห็นโทษ มีปัญญาพาตัวรอดได้ เป็นเหมือนเนื้อป่าที่นอนทับบ่วง แต่ตัวไม่ติดบ่วง ย่อมจะไม่ประสบความเสื่อม ความพินาศ ไม่ถูกพรานคือมารร้ายทำอะไรเอาตามปรารถนา


พวกที่สาม คือ ภิกษุที่สงัดจากกาม ปลอดจากอกุศลธรรมทั้งหลาย ได้บรรลุปฐมฌาน และอรูปฌาน ขั้นใดขั้นหนึ่ง ตลอดจนบรรลุสัญญาเวทยิตนิโรธ และเป็นผู้สิ้นอาสวะแล้ว (ประสบสุขประณีตสูงสุดแล้ว) ได้ชื่อว่าทำให้มารตาบอด มองไม่เห็นร่องรอย ถึงภาวะที่มารมองไม่เห็น เป็นเหมือนเนื้อป่าเที่ยวไปในป่าใหญ่ จะเดินจะนั่งจะนอน ก็ปลอดโปร่งเบาใจ เพราะไม่อยู่ในสายตาของนายพราน


จะเห็นว่า พระพุทธเจ้ามิได้ทรงเพ่งแต่จะสอนให้ละเลิกความเกี่ยวข้องกับกามคุณไปถ่ายเดียว แต่ทรงสอนให้รู้จักปฏิบัติต่อกามคุณอย่างถูกต้อง โดยยังคงความเป็นอิสระอยู่ได้ ไม่ตกไปเป็นทาสของกามคุณ และมิให้กามคุณกลายเป็นสิ่งก่อโทษทุกข์ภัย


การเกี่ยวข้องเสพกามคุณตามแบบของสมณพราหมณ์พวกที่สอง นับว่าเป็นวิธีปฏิบัติที่พึงเน้นมากที่สุดสำหรับคนทั่วไป ตามวิธีปฏิบัติแบบนี้ คำแสดงหลักที่ควรสังเกตเป็นพิเศษ คือคำว่า ปัญญาพาตัวรอด (นิสสรณปัญญา) อาจเรียกแบบง่ายๆว่า ปัญญาที่ทำให้ตัณหาเอาไว้ไม่อยู่ หรือปัญญาที่ทำให้ตัณหาดักไม่ติด

ถึงตอนนี้ทุกอย่างคงแก้ยากเพราะทางฝ่ายสามี ญาติเค้าตราหน้าว่าดิฉันเป็นคนเลว เพราะดิฉันเอาเรื่องที่เค้าเล่นพนันบอลไปบอกแม่ของเค้า เจ้าตัวเค้าแก้ตัวว่าเค้าเล่นไม่จริงจัง ทางโน้นเลยว่าฉันจะไปทำลายชีวิตของสามี เพราะตั้งใจจะไปตัดท่อน้ำเลี้ยงเค้า บอกตรงๆว่าจบไม่สวย

สามีบอกไม่ต้องโทรมาอีก ส่วนเรื่องหย่าที่บ้านไม่ยอมให้มา เพราะพวกเค้าโกรธหาว่าจะไปทำลายชีวิตลูกหลานเค้า ดิฉันโมโหมาก ตีโพยตีพายตัวว่าผิดอะไร ไม่เคยทำอะไรเลย โง่เลี้ยงแต่ลูกอยู่บ้าน ยอมมาทุกอย่าง พี่สะใภ้ของเค้าช่วยไกล่เกลี่ยให้ บอกว่าให้เราใจเย็นๆ อย่าดึงผู้ใหญ่มาเกี่ยวข้อง (ทั้งที่ฝ่ายสามีเป็นคนดึงผู้ใหญ่เค้ามาเกี่ยวเอง) ตอนนี้ทางสามีก็กำลังสงบจิตใจอยู่ ทางผู้ใหญ่ฝ่ายโน้นเค้าก็ไม่พอใจเรา ให้นิ่งไปก่อน

บอกไม่ถูกว่าจะทำยังไงกับชีวิตต่อไป ตอนนี้เค้าเหมือนเป็นคนอื่นไปแล้ว เราไม่เคยรู้จักเค้าเลย ทางพี่สะใภ้เค้ายืนยันมาว่าเค้าอยากดีกับเราจริงๆ แล้วไหนจะปัญหาทางครอบครัวเค้าอีก เราจะไปอยู่แบกหน้าไปอยู่บ้านเค้าได้ยังไง ปัญหาแบบนี้มันละเอียดอ่อนจริงๆ ไม่มีใครรู้ใจเราดีเท่ากับตัวเราเอง (แต่ตัวเองยังสับสน หาทางออกไม่เจอ)

เมื่อหลักฆราวาสธรรม4 เราถือแต่เพียงคนเดียว สัจจะเราก็มี ทมะเราก็ทำ ขันติก็แล้ว อีกอย่างคือจาคะ สละได้เพื่อเค้า เค้าเล่นไม่ซื่อกับเรา เราก็ข่มใจมานาน เขาก็ยังไม่หยุด เราก็ทนอดกลั้นจนน้ำตานองหน้า หนักๆเข้ามันต้องมี"จาคะ"
"มึงจะไปก็ไปเถอะ กูยอมหมดทั้ง3ข้อ...ทนไม่ไหว ถ้าขืนทนต่อไป กูคงบ้า"
ขำๆนะคะจากหนังสือรักธรรมใจ ของพระพยอม

ทุกกำลังใจ และทุกความคิดเห็นเป็นเหมือนน้ำหล่อเลี้ยงจิตใจในตอนนี้ ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไง ก็ต้องยอมรับผลของมัน เราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ตอนนี้เหมือนคนมือถือสากปากถือศีลเข้าไปทุกวัน ตักบาตร อ่านหนังสือธรรมะ เข้าวัดทำบุญแต่ใจไม่สงบ ปากบอกอโหสิกรรมให้เค้าทั้ง2แต่ใจเรายังร้อนรน มีแต่ความแค้นแน่นอก แต่ถ้าพ้นจุดนี้ไปใจคงสงบขึ้นมาก คิดว่าสิ่งที่ทำคือการหันหน้าเข้าหาธรรมะเรามาถูกทางแล้ว

อ่านแล้วนึกขำ "ตัดท่อน้ำเลี้ยง" พูดเหมือนม๊อบทางการเมืองเลย มีท่อน้ำเลี้ยงด้วย

แม่คุณเอ้ย เรื่องมันช่างวุ่นวาย เหนื่อยก็พักเถอะ อยู่เงียบๆ ทำบุญทำกุศลไป
จิตใจสบายแล้วก็คิดดูดีๆ นะ คุุณสมบัติของสามีคุณ จิตใจสบายแล้วใช้สติพิจารณาดูว่า
ถ้าบังเอิญเกิดวันนี้เลิกกันคุณโชคดีหรือโชคร้าย

ส่วนตอนนี้เรื่องวุ่นวาย วันข้างหน้าเรื่องเงียบลง จิตใจคนมันก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา วันนี้รัก พรุ่งนี้ชัง
วันหน้ากลับมารักใหม่ วันหน้ากลับมาชังอีก มันเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา

ไม่ต้องไปห่วงหรอกใครเค้าเกลียดเราวันนี้ หรือวันนี้เราเกลียดใคร ใจคนมันเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาได้ตลอด ขอให้คุณทำความดี รักษาความดีของคุณให้มั่นคงและเจริญขึ้น เข้มแข็งในการทำความดี ใครเค้าจะเป็นอย่างไร คุณจะไม่หวั่นไหวขอให้มีใจมุ่งมั่นทำแต่ความดี

เอาน่า เข้มแข็งไว้นะคะ เรื่องอะไรมันเกิดขึ้นมา ก็ช่างหัวมันบ้าง อย่าไปกังวลให้มาก
เลี้ยงลูกให้เป็นคนดีดีกว่า ลูกอยู่กับเราตั้งแต่เค้าเกิด ส่วนสามีเลิกกันก็เป็นคนอื่น สนใจลูกดีกว่าค่ะ

"ท่อน้ำเลี้ยง"ในที่นี้คือแม่เค้าให้เงินอ่ะค่ะ แต่ถ้าเราไปบอกเค้าติดพนันบอล แม่ก็จะไม่ให้เงินเค้า (555 ไม่รู้ไปจำคำนี้มาจากไหน)

ใช่ค่ะทุกอย่างมันดูวุ่นวายไปหมดในตอนนี้ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ทำตัวของเรากับลูกให้ดีที่สุดต่อไปค่ะ^^

อ๋อ...แม่เลี้ยง แม่เค้ามีตังค์