สวัสดีจ้า ท่านเดอะทุกท่าน & มิตรสหายทั้งหลาย

หนุ่้มหรือสาว...อะไรมันก็ไม่แน่
แก่หรือหง่อม...อะไรมันก็ไม่แน่
ที่แน่แน่...แต่ละท่านไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ไปได้ยาวนานแค่ไหน
อย่าประมาทกันเชียว...เดี๋ยวเดียวก็ผ่านไปแล้ว
อย่าประมาทในกาล ในการทำความดี ละชั่ว ทำจิตใจให้ผ่องใส

เหมือนเราเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนตั้งแต่เวลาที่ผ่านมา...ยาวววววววนานนนนนน
คิดถึงก็มาหา มาเล่น มาคุย ตั้งวงคุยกัน ยิ่งกว่าเพื่อนที่เห็นหน้ากันซะอีก
ดีใจที่มีเพื่อน เป็นท่านเดอะ เป็นเด็กน้อย หรือเพื่อนหลายๆแบบ
ต่างคนต่างน่ารักคนละอย่าง
ขอบคุณเวลานี้ ที่ทำให้เราได้กลับมาหาสัญญาเก่าเก่าอีกครั้ง
และระลึกถึงความรัก ความอบอุ่นที่สัมผ้สได้ด้วยใจ

คิดถึงและห่วงใยเพื่อนๆจ้ะ

ขอบคุณจ้า ท่านย่าเดอะทักทาย

ชีวิตก็เป็นอย่างนี้จ้า บางครั้งก็มีแขกแปลกหน้ามาเยี่ยมเยียนบ้าง
ลูกโป่งว่า ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามา
ล้วนสร้างบทเรียนดีดีให้ชีวิต
ให้หัด ให้ว่าง ให้วาง ให้ปลง...เดี๋ยวมันก็ผ่านไป

ชีวิตเหมือนเกิดใหม่เลยนะ
และจะพยายามทำชีวิตใหม่ให้ดีเท่าที่ทำได้จ้ะ

ให้ท่านย่าสุขฯกายสุขใจเช่นกันนะจ๊ะ

รักและคิดถึงคนไกลจ้า

เดอะ "มัทลุงคัง" --มัทนาฯ



เอ้อ... กราบเรียนปรึกษาทั้งท่าน"เดอะกบและท่านเดอะมัทนาฯ"ว่า แล้วถ้าหาแว่นตาทั่วบ้านโดยที่มีแว่นอยู่บนศีรษะนี้ เข้ากรุ๊ปไหนขอรับ จะได้หากรุ๊ปเจอ...

..


เดอะกบ:



ท่านก้อ.. กระผมเป็นผู้อาภัพอาหาร ใยจึงมาชักชวนให้น้ำลายสอและน้ำตาคลออยู่เรื่อยเช่นนี้เล่า ใจแข็งเมื่อใดจะโผล่ไปดูพร้อมเจริญอาหาเรปฏิกูลตามท่านเดอะกบมั่ง แต่ตอนนี้ขอกลืนขนมปังกับกาแฟที่กำลังผสมกันเละตุ้มเป๊ะอยู่ในปากก่อน... อุ๊ย !ขออภัยเดอะเลดี้ส์ทั้งหลายขอรับ งือออ หย่อยๆ ..

เดอะtaktay :



รู้แล้วก็ลืมทุกทีรึป่าวล่ะขอรับ เดอะtaktay :
?? เรื่องตายนี่ผมชอบพูดเล่นกับน้องเสมอ เหมือนเป็นเรื่องบันเทิงกันทีเดียว ..แต่ต้องมองไปรอบตัวว่ามีคนอื่นที่มีรสนิยมแตกต่างอยู่ในระยะใกล้รึป่าว กลัวไม่ตายแต่เลี้ยงไม่โตเพราะเพราะศาสตราของชนเหล่าอื่นที่ได้ยินคำว่าตายแล้วโทสะพุ่งปรี๊ดอะคับแบบว่า "พูดจาอัปมงคล "ทั้งๆที่พระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญการเจริญความตายว่ามีคุณมากล้นเหลือ... ..เวลาวันเกิดกันก็พากัน Happy Birthday ด้วยความร่าเริง ยังกะได้ลาภ แฮ่ะ ๆที่แท้ใกล้ตายไปอีกวัน...อุ๊บบส์ ..โทษทีครับเดอะทักฯ กลอนพาไปง่ะจ้าาา..

The Balloon...



โอบอู่นนจายทูกทีที่เดอะลูกโป่งมาเอ็ดเบาๆด้วยเมตตาเช่นนี้ สาธุๆขอรับ น้อมรับด้วยปิติโสมนัสยิ่ง ... ว่าแต่ แผลยังเจ็บอยู่หรือปะคับ

ภาวะปกติก็ใช้ความเพียรในระดับปกติอยู่ค่ะท่านพงพัน
ภาวะอปกติก็ยิ่งต้องใช้ความเพียร สติ และปัญญามากกว่าปกติ

แต่ว่าภาวะปกติ หรืออปกติ หากรักษาจิิตให้เป็นปกติได้
ก็คงไม่ต้องกังวลว่าจะอยู่ในภาวะปกติ หรือไม่ปกติ

(เขียนเองเริ่มงงสับสนกับสำนวนตัวเอง)



ขอบพระคุณที่แนะนำจะนำไปปฏิบัติอย่างเร่งด่วนต่อไปนะคะ

ประสบการณ์นี้ มันช่างคุ้นๆยังไงก็ไม่รู้นะตา
แต่ของยายมัทบางทีมันก็วางอยู่ข้างหน้าตรงนั้นน่ะ
แต่หาทั่วบ้านเป็นชั่วโมงไม่เจอ..ยังงี้เรียกอะไรเนี่ยะ...พอกันมั้ย

ป.ล เดอะ "มัทลุงคัง" แปลว่าอะรายไม่ get อ่ะ

สาธุเป็นครั้งที่ ๒ ของวันนี้

ใช่ค่ะ เมื่อแก้ไขให้ดีที่สุดด้วยด้วยสติปัญญา และศักยภาพของตนแล้ว

ที่สุดของการปฏิับัติคือ การทรงอุเบกขา...ปล่อยวาง

โดยวางใจในสภาพที่เป็นกลางไม่ยินดียินร้าย
เพราะรู้ว่าผลที่เกิดขึ้น มีขึ้น เป็นขึ้นเพราะมีเหตุปัจจัยเกี่ยวเนื่องกันมา
อยู่นอกเหนือการบังคับบัญชาของตน
หากพิจารณาได้โดยคลายความยึดมั่นถือมั่นแล้ว...ย่อมไม่ทุกข์

เดอะดีดี...

งานนี้มีคน categorized ให้เราแล้ว ปฏิเสธได้มั้ยเนี่ยะ

ข้าพเจ้าว่า..การใส่แว่นตาเนี่ยะ
บางทีมันก็ไม่ได้เป็นเครื่องแสดงความอาวุโสเสมอไปหรอกนะท่านพงพัน
เพราะข้าพเจ้าน่ะสายตาสั้น ไม่ได้ยาว ยังไม่มีสัญญาณว่ายาวเลย
(ประมาทอยู่มั้ย)

นี่คือสาเหตุที่หามันไม่ค่อยเจอน่ะค่ะ
เพราะเวลาพิมพ์คอมต้องถอด
ม่ายช่ายเวลาอ่านหนังสือแล้วต้องใส่
ยกเว้นเวลาขับรถ หรือมองไกลน่ะจ้า

ส่วน ใครที่ชอบลืมไว้บนศีรษะตัวเองอยู่บ่อย
แสดงว่าต้องใส่เวลาอ่านหนังสือ..ยาวแล้วรึเปล่า
อย่างนี้อยู่คนละกรุ๊ปกับเราแน่นอน....อิอิ!!!!

มัทนา ณ หิมะวัน เขียน:



เขียนผิดอะคับ ที่ถูกควรเป็น"มัตถะลุงคัง"..ขออภัยคนเดอะอย่างข้าพเจ้าด้วย กำลังโขกศีรษะขอโทษอยู่นี่เลย หงึก...หงึก.....

พงพัน:



อะฮ้า .. ข้าพเจ้า advance มากกว่าเดอะมัทฯแล้ว !ผู้น้อยพึงทำความเคารพอาวุโสย่อมเป็นที่มาแห่งอายุ ..

ยายลูกโป่งคนดีที่น่ารักเสมอ...

ขอบคุณสำหรับข้อคิดเตือนใจให้เพื่อนๆไม่ตั้งอยู่ในความประมาทนะจ๊ะ

ไม่ว่าแก่จริง อยากแก่ แก่น้อย แก่มาก
แต่เราทุกคนก็ล้วนกำลังเดินไปหาความตาย
จึงควรไม่ประมาทในกาล...ด้วยเหตุทั้งปวง
เพราะเราไม่มีวันรู้เลยว่า
พรุ่งนี้ยายมัทจะมีโอกาสได้เจอเพื่อนๆ อีกรึเปล่า
เพราะฉะนั้นก็ต้องเร่งสร้างกุศลกรรมในทุกวิถีทางเท่าที่จะทำได้

และในฐานะกัลยาณมิตรที่ดีต่อกัน

หากวันนี้เป็นวันสุดท้ายของยายมัท
ยายมัทเองก็จะไม่เสียใจเลย
เพราะถือว่าในชาติภพนี้ได้มีโอกาสมาพบเจอ
กัลยาณมิตรที่ดีอย่าง...
ยายลูกโป่ง ตา-dd- ทวดทักทาย นู๋ไบจ๋อง ท่านกบฯ ท่านพงพัน ฯลฯ
ที่เป็นกำลังใจ ให้ข้อคิดคิดที่เป้นประโยชน์
แม้ส่วนใหญ่ยังไม่เคยพบหน้า
แต่ก็สัมผัสได้ด้วยว่ามีความจริงใจที่ยินดีมอบให้กันตลอดมา

หากเชื่อในกรรมสัมพันธ์ ....
เราทุกคนอาจเคยเป็นญาติ เป็นเพื่อน เป็นพี่น้อง ผูกพันกันมานับชาติไม่ถ้วน
เพราะธาตุ จริต อัธยาศัยที่ใกล้เคียง

ลำพัง ระบบโลก
คงยากที่จะทำให้เราที่มีอาชีพต่างกัน...ได้มาเจอกัน

ลำพัง ระบบโลก
คงยากที่จะทำให้เราที่อยู่คนละซีกโลกได้มีโอกาสมาคุยกัน

มีแต่ ระบบกรรม และระบบธรรม เท่านั้น
ที่ทำให้โลกทั้งใบใกล้กัน....นิดเดียว

ขอขอบคุณสำหรับมิตรภาพและความปรารถนาที่มีให้กันเสมอมานะคะ....ทุกท่าน

มัทนา ณ หิมะวัน:



สาธุ สาธุ เห็นด้วยครับคุณยายมัทนา...

เดอะมัทฯ ขอคารวะศิษย์พี่ เดอะดีดี ด้วยของกำนัลเหล่านี้