สงสัยจัง พระอรหันต์ มีพระพุทธเจ้าเป็นต้น ปกติท่านพูดท่านคุยกันบ้างไหมหนอ? ไม่พูดนั่งเงียบๆ

พูด...แล้วท่านผูดเรื่องอะไรกันบ้างแต่ละวันๆ

ท้องผูกนิดหน่อยขอรับ

อ่านตำรามาว่า...พระพุทธเจ้าเคยไช้ให้พระโมคคัลลานะคุมการก่อสร้าง (นวกรรม)

แล้วท่านไม่พูดไม่คุยไม่ใช้ให้กันหยิบจับส่งเครื่องไม้เครื่องมือแบกหามอิฐหินปูนทรายกันเลยหรอ

หรือว่า มองๆตากันก็รู้เห็นใจกันรู้เลยว่า ต้องการอะไรหรือยังไงสงสัยอ่ะน่ะ

สงสัยอีกอย่าง พระโมคคัลลานะตำราว่ามีฤทธิ์แล้วทำไมไม่เนรมิตกุฎีเอาก็สิ้นเรื่อง จะเสียเวลา

ตอกเสาเข็มเทคานก่ออิฐทีละก้อนๆทำไม ฯลฯ ให้เสียเวลา เสกวิบก็เสร็จแล้ว เอาสักกี่หลังก็ย่อมได้

ไม่ใช้ฤทธิ์..คงเพราะ..
1..ยามสิ้นฤทธิ์..สถานที่ที่ทำใว้..คงจะสลายไปมั้ง.. ..ไม่สนุกแน่หากมันจะหายวับไปขณะกำลังสวดมนต์กันอยู่

2. ทำกันหลาย ๆ คน..จะได้บุญกันถ้วนหน้า

3. คง..ไม่ได้จำเป็นหรือรีบเร่งอะไรมาก..ถึงขนาดที่จะต้องมีทันทีทันใด

มั้ง

เห็นท่าจะจริงอ่ะน่ะ อาการท้องผูกเนี่ย มีผลข้างเคียงหลายอย่าง เช่นโรคริดสีดวง ไส้ติ่ง ฯลฯ

แต่ที่แน่ๆ คือ โรค เพ้อ

"เพ้อ"

http://www.bloggang.com/viewblog.php?id ... 9&gblog=31

รู้สึกท่านกรัชกาย ดีเจประจำลานธรรมจะเปลี๋ยนไป๋นะคะ
อาจจะเป็นเพราะท้องผูกจริงๆจึงทำให้เกิดอาการ "เพ้อ"
แต่ถ้าเป็นอาการแบบที่พี่ทักทายว่าละก็...คงรักษากันยากหน่อยนะคะ...

ขอขอบคุณในความหวังดีของคุณทักทาย และคุณปริตานะครับ

คงจริงอ่ะนะท้องผูกกินยาระบายช่วยได้ แต่ใจผูกนี่สิแก้ไม่ค่อยออก ผูกหลวมๆแท้ๆแต่แก้ยากสุดๆ

แต่บางครั้งก็ไม่อยากแก้เหมือนกัน อยากให้ผูกๆพันๆงั้นแหละชีวิตดูมีสีสรรมีรสชาดสุขบ้างทุกข์บ้าง

พี่ทักทายค่ะ...ปอนด์ไม่ค่อยแน่ใจตัวเองค่ะ
เพราะอยู่ดีๆวันนึง ปอนด์ก็รู้สึกว่าไม่มีความรู้สึกยินดียินร้ายกับเรื่องที่ผ่านมา
เขาคนนั้นจะทำอะไร ที่ไหน กับใครอย่างไร จะมีสุขหรือมีทุกข์อย่างไร
ก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเราอีกแล้ว ไม่รู้สึกเสียใจ เจ็บปวด หรือแม้กระทั่งเจ็บจี๊ดๆอีกแล้ว
มีบ้างที่จะรู้สึกนึกถึงเรื่องที่ผ่านมา คำพูด การกระทำ และอะไรต่างๆที่เคยทำร่วมกันมา
แต่ก็คิดแค่แว๊บๆค่ะ พอรู้ตัวว่าคิด ความคิดเหล่้านั้นมันก็หายไป เขาไม่มีผลบวกหรือลบอะไร
กับเราอีกแล้ว ปอนด์ก็พยายามตรวจดูจิตใจตัวเอง ยอมรับความจริงของจิตใจตัวเอง
เพราะกลัวเราจะแค่กดอารมณ์เหล่านี้ไว้เหมือนที่เคยผ่านมาอีก พอวันนึงก็จะทำให้เราแย่หนักกว่าเดิม
ค่อนข้างจะสับสนนะคะ...แต่วันนี้ก็มีความสุขกับชีวิตดีค่ะ กินอิ่ม นอนหลับ สุขกาย สบายใจ
ไม่ประมาท ไม่ทุกข์ค่ะ...

กินอิ่ม นอนหลับ สุขกายสุขใจ ไม่ประมาทในชีวิต มีบ้านอยู่ มีงานทำ มีเงินใช้จ่ายยามยามจำเป็น

ก็ดีถมไปแล้วขอรับ รักษาระดับไว้

จะพยายามรักษาระดับความคิด และความรู้สึกไว้ให้ได้ในระดับที่เรามีความสุขค่ะ
แต่สุขก็เป็นสิ่งไม่น่ายึด ทุกข์ก็เป็นสิ่งไ่ม่น่ายึด เอาเป็นว่าถ้าสุขก็ให้รู้ว่าสุข เดี๋ยวก็ผ่านไป
ทุกข์ก็ให้รู้ว่าทุกข์ เดี๋ยวก็ผ่านไป ชีวิตก็น่าจะดีกว่าเดิมนะคะ...

สุขก็ดี ทุกข์ก็ดี ไม่สุขไม่ทุกข์ก็ตาม ไม่แน่นอน มีอันแปรปรวนเป็นธรรมดา ธรรมชาติของมันเป็น

อย่างนี้ หากรู้เห็นเข้าใจธรรมชาติแจ่มแจ้งอย่างนี้ก็เข้าใจชีวิตทั้งชีวิต

แต่หากยังต้องยึดอยู่ล่ะก็ ยึดความสุขดีกว่ายึดความทุกข์ติดความทุกข์

แล้วแบบนี้แปลว่าปอนด์ก็เริ่มเข้าในความไม่แน่นอน ความแปรปรวนอันเป็นของธรรมดาแล้วใช่มั้ยค่ะ
จะได้มั่นใจว่าความทกุข์ที่เคยมีนั้น ไม่ได้เกิดขึ้นมาให้เจ็บใจ ให้เสียใจแบบเปล่าประโยชน์
ที่ต้องนอนร้องไห้ นั่งร้องไห้ เดินร้องไห้มาเป็นปีนั้น เป็นเพียงบททดสอบให้ทำให้ได้เรียนรู้ ได้เข้าใจ
ความไม่แน่นอนของชีวิต เพื่อจะใช้ชีวิตที่เหลือต่อไปด้วยความไม่ประมาท และจะยึดความสุข
ให้มากกว่าความทุขก์อย่างที่ท่านกรัชกายว่าไว้ค่ะ...