ขอบคุณคุณ panatson ค่ะ

แบบนี้แหละค่ะ คำแนะนำที่จุฬาภินันคาดหวัง

จุฬาภินัีนท์ยอมรับความฮึกเหิมของตัวเอง พอๆกับมั่นใจในปัญญาธรรมค่ะ

ที่พลาดไปจุฬาภินันท์ยอมรับ ที่ถูกจุฬาภินันท์ก็ยอมรับ ในหลายๆครั้ง เกือบทุกครั้ง ถ้ารู้จริงถึงสัจธรรม ก็ไม่จำเป็นต้องถ่อมตัวน่ะค่ะ

จุฬาภินันท์พูดได้้เต็มปากว่าจุฬาภินันท์เพียรปฏิบัติจนได้ฌาน ระดับไหนก็ไม่ควรบอก จุฬาภินันท์เคยพลาดบอกไป บุญลดเลย ต้องทำใหม่ให้บุญมากกว่าเดิม ก็ไม่หวังใดๆ ให้เป็นกิเลส จุฬาภินันท์หวังแบบไม่หวัง (อาจฟังแล้วงง) แบบนี้แหละค่ะ รู้สึกแต่ไม่เอามาเป็นอารมณ์

วันนี้จุฬาภินันท์เข้าใจรักจริงๆ รักที่มาจากอดีตชาติ การเข้าถึงฌาน ทุกคนเข้าถึงได้ และเมื่อเข้าถึง การระลึกอดีตและการรู้อนาคต เพื่อเป็นการรู้เหตุและผล ได้มาเองโดยอัตโนมัติค่ะ ในเน็ตมีให้อ่านเยอะค่ะเรื่องนี้ ไม่ใช่จะอวดนะคะ แต่จะบอกว่า ความมั่นใจของจุฬาภินันท์มีเหตุ ทั้งที่รู้ผล เพียงแต่รู้จักวางทุกข์แบบที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงโปรด และอยากให้คนอื่นได้รู้บ้าง

ทำไม่ยากเลยค่ะ ถือศีล ทำสมาธิ ไม่มีกิเลส (หวังแบบไม่หวังน่ะค่ะ) บวก บุญถึง (ที่สะสมมาแต่อดีตชาติน่ะค่ะ โดนมาเยอะเหมือนกัน เรื่องวิบากที่ต้องใช้ น่ากลัวมากค่ัะ บอกตรงๆ ผ่านมาถึงวันนี้ จุฬาภินันท์ดีใจปิติสุดๆ แล้วไม่คิดจะทำใดๆให้เกิดวิบากอีก)

อย่าว่าอะไรเลยนะคะที่จุฬาภินันท์เป็นคนตรงๆแบบนี้ ถ้าโดนใจใคร จุฬาภินันท์ขออภัยด้วย อย่างจริงใจค่ะ ตอนนั้นจุฬาภินันท์กลุ่มใจแบบยังไม่วางทุกข์ ว่าเขางอนจุฬาภินันท์ จนจุฬาภินันท์ใจเสีย จุฬาภินันท์รู้เลยว่ารักมีอานุภาพขนาดไหน ทั้งที่ไม่เคยรู้มาตลอดชีวิต จุฬาภินันท์เอามาเป็นบทเรียนน่ะค่ะ