[color=#8000FF]ในเมื่อไม่รักแล้วก็ปล่อยเขาไป ต่อให้ร้องไห้จนน้ำตา
ท่วมโลก เขาก็ไม่สนใจ เจ็บคนเดียว ช้ำคนเดียว
ต่อให้ชักตายไปต่อหน้าเขาก็ไม่มาเหลียวมอง จะไป
โหยหาความรัก ความหมาย จากคนอื่นทำไม?
เรารักตัวเอง หาความหมายให้กับตัวเองไม่ดีกว่าหรือค่ะ?


สวัสดีค่ะทุกคน

ข้อความที่คุณทักทายบอกถูกใจมาก ไม่เคยโกรธเลย
อยากให้ว่าแรง ๆ ด้วยซ้ำ มันเป็นแรงกระตุ้นที่ดีทีเดียว
ทุกคนที่เข้ามาแนะนำขอบคุณมากนะคะ
เราเคยตกลงกันแล้วเค๊าบอกว่าจะเลิกกัน แต่ก็ยังไม่เลิก
ตอนนี้เราก็ต้องอาศัยลานธรรมนี้เท่านั้นที่จะช่วยได้
บางครั้งถ้าเริ่มอ่อนไหว หรือลังเล จะรีบนึกถึงคำแนะนำของทุกคนทันที
เพราะมันก้องอยู่ในหู แล้วก็รีบเปิดอ่านจะทำให้ความเข็มแข็งกลับคืนมาทันทีเหมือนกัน
เรื่องลูก ลูกสาวไม่ค่อยเท่าไรจะดูแลตัวเองได้ดี
ส่วนลูกชายน่ากลัวจะไม่ชอบพ่อ ถ้าพ่อมาบ้านลูกชายจะขึ้นห้องทันที
ถ้าแม่พูดถึงพ่อลูกจะบอกว่าแม่ไปสนใจเค๊าทำไม ปล่อยเค๊าไป
ท่องไว้ทุกวันว่าอดทน ๆ ๆ
แล้วจะมาเล่าต่อนะคะ อย่าลืมแวะมาให้กำลังใจนะไม่งั้นแย่แน่ ๆๆเลย[/color]

อ่านแล้วก็อดห่วงหลานชายไม่ได้จริงๆ ค่ะ
คุณมานิตาต้องพยายามพูดถึงแง่ดีๆของพ่อเค้าให้ลูกๆ ฟัง
อย่าให้เค้ามีอคติกับพ่อ มันเป็นสิ่งที่ไม่ดี จะเป็นบาปกับตัวเด็กเปล่าๆ

ที่บอกอย่างนี้ เพราะ คุณแม่ของดิฉันจะอคติ ทิฐิกับคุณพ่อของดิฉันมาก
ท่านเลิกกันตั้งแต่ดิฉันยังเล็กๆ ไม่ให้ดิฉันเรียก "พ่อ"
ความห่างเหิน ความไม่ผูกพันธ์กันตั้งแต่เด็กก็ก่อตัวขึ้น
และจะทำให้ความคิดของเราก้าวร้าว ไม่เคารพนับถือ

จนมาถึงอายุขนาดนี้แล้ว รู้ว่าสิ่งที่ทำ มันไม่ถูกต้อง
แต่อะไรๆ ในอดีต ที่เคยพูดว่าเค้า ดิฉันรู้สึกบาปมากๆ
ปัจจุบัน คุณพ่อดิฉันเสียไปแล้วค่ะ กว่าจะรู้ว่าอะไรควร
อะไรไม่ควร ก็ไม่สามารถเรียกกลับมาแก้ไขได้

ดิฉันจึงไม่อยากให้ความแตกแยกเรื่องครอบครัว
แล้วทำให้เด็กที่บริสุทธิ์ต้องมารับรู้เรื่องราวของผู้ใหญ่
มันจะกลายเป็น สะสมยาพิษอยู่ในใจนะค่ะ

เจริญในธรรมค่ะ

นี่ไงล่ะคุณมานิตา เป็นอย่างที่เราบอกไม่มีผิด นี่เพียงแค่เริ่มต้นนะ เราเข้าใจความรู้สึกของวัยรุ่นผู้ชายดี ในใจแรกของเขา เขาอยากจะเห็นว่าพ่อเขา(หรือพี่ชาย) เป็นฮีโร่ เป็นผู้นำเขา แต่ความเป็นจริงพ่อเป็นที่พึ่งให้เขาไม่ได้เลย แล้วถ้าแม่ไม่ใกล้ชิดอีกคน คราวนี้ละคุณเอ๋ย เพื่อนเขาจะเป็นที่ปรึกษาที่เขาพึ่งพาขึ้นมาทันที ถ้าได้เพื่อนดีก็เป็นบุญของลูก ถ้าได้เพื่อนไม่ดีมันจะสายเกินแก้ คุณอย่าลืมนะว่าลูกอยู่ที่โรงเรียนหลายชั่วโมง อยู่นอกสายตาของพวกเรา แล้วยิ่งในบ้านมีแต่ผู้หญิง ลูกชายเขาจะรู้สึกเคว้งคว้าง ความรู้สึกของวัยรุ่นอ่อนไหวง่าย อย่างที่เพื่อนในเวฟนี้บอก เวลานี้คุณต้องคำนึงความรู้สึกของลูกให้มากที่สุด เป็นห่วงจริงๆนะ

[i][color=#4040FF]อ่านแล้วก็อดห่วงหลานชายไม่ได้จริงๆ ค่ะ
คุณมานิตาต้องพยายามพูดถึงแง่ดีๆของพ่อเค้าให้ลูกๆ ฟัง
อย่าให้เค้ามีอคติกับพ่อ มันเป็นสิ่งที่ไม่ดี จะเป็นบาปกับตัวเด็กเปล่าๆ

เห็นด้วยกับคุณเพชรนะค่ะ ถึงอย่างไรเขาก็เป็นพ่อ
เป็นผู้มีพระคุณกับลูก คุณมานิตา ก่อนหน้านี้เขาก็เลี้ยงดู ดูแลลูกดีอยู่ใช่ไหมค่ะ
ถึงตอนนี้หากลูกชายโกรธพ่อ คงไม่ดีแน่
ดิฉันว่าเราควรหาทางคุยกับลูก ปรับความคิดของเขาใหม่
ที่เขาเติบโตมาได้ทุกวันนี้ ส่วนนึงก็เพราะพ่อของเราเลี้ยงดูมานะ

ส่วนคุณมานิตา เวลาทุกข์ใจคุยปัญหากับลูกไหมค่ะ
บางครั้งเวลาเราทุกข์ เราโกรธ เราพูดออกไปไม่ทันได้คิด
แต่ลูกเขาคิด คุณทุกข์ใจพูดถูกวัยรุ่นจะมองว่าพ่อคือฮีโร่
เมื่อคุณมานิตาพูดสิ่งไม่ดีของสามีออกไป ทำให้ความรู้สึกเขาแย่กับพ่อ
ตอนนี้ก็เลยเกิดอคติกับพ่อเลย

คุณมานิตา ตอนนี้คุณทำเฉยกับพฤติกรรมของสามีคุณได้แล้ว เป็นสิ่งที่ดีมากแล้วค่ะ
ถ้าลูกถามถึงพ่อเขาคุณก็อาจจะบอกด้วยท่าทางเฉย ๆ ว่า "แม่ไม่รู้" หรือ "คุณพ่อทำงานอยู่"
แล้วคุณค่อย ๆ พูดถึงพ่อเขาในมุมมองใหม่
คิดว่าความรู้สึกของลูกต่อพ่อของเรา คุณมานิตาน่าจะเป็นผู้เติมให้ได้นะค่ะ

เรื่องลูกชายเนี่ยก็เป็นเรื่องที่พิมเองกังวลมากที่สุดค่ะ

ลูกของพิมเป็นผู้ชายทั้งหมดเลย 3 คน กังวลว่าถ้าเขารู้เรื่องพ่อของเขา เขาจะเป็นอย่างไรบ้าง
ตอนนี้เด็กๆ ไม่รู้เรื่องอะไรเลยค่ะ พิมพยายามรักษาสถานภาพว่าไม่ให้ลูกต้องรับรู้พฤติกรรมของพ่อ

พิมเคยขอสามีนะคะ....ว่า ... ทำร้ายพิมคนเดียวก็พอแล้ว .... อย่าทำร้ายจิตใจลูกอีก...
พิมกลัวเหมือนกันว่าถ้าลูกรู้แล้วลูกจะเกลียดพ่อ...

ก็กลุ้มๆ เหมือนกันไม่รู้ว่าจะปิดลูกได้นานแค่ไหน.... ผู้หญิงคนใหม่เธอก็ชอบวางของลืมไว้ในรถของสามีพิม เอาไว้ให้พิมดูต่างหน้าอยู่เรื่อยๆ ลูกก็ช่างจำเสียด้วยสิ รู้อีกว่าไม่ใช่ของแม่...

******
พี่มานิตา ขา...

ผู้หญิงคนใหม่ของสามีพิมก็เป็นแม่ม่ายลูกติดเหมือนกันค่ะ.... และสามีพิมก็ติดเขาหนึบเหมือนกันค่ะ....เฮ้อ...

ไปๆมาๆ พิมก็เลยมาบ่นในกระทู้ของพี่เสียนี่... คงไม่ว่ากันนะคะ ...

พี่เพชรขา...

ตั้งชื่อดีจังเลย "ทฤษฎีเมียน้อย" พิมรู้สึกว่าทุกคนมีประสบการณ์โดนทฤษฎีเมียน้อยมากันอย่างทั่วถึงเลยนะคะ

พี่เพชรขา ... ผู้หญิงคนใหม่ของสามีพิมเธอก็เด็กว่าพิมเกือบ 10 ปี เหมือนกันค่ะ .... เฮ้อ....
เธออายุ 28 เอง แต่เธอมีลูกติดอายุ 7 ขวบค่ะ

พิมคงทำอะไรไม่ได้ค่ะพี่เพชร ... นอกจาก ... ปลง....

ไงละ แม่หมอ PENYA เริ่ม ทำหน้าที่แล้ว

คุณพิม เรื่องลูกจริงอย่างคุณทักทายบอกให้เขาอยู่ตรงกลางดีที่สุด
อย่าทำให้เกิดความรู้สึกไม่ดี ใด ๆ เกิดขึ้นเลย
ว่าไปคุณเข็มแข็งมากค่ะ "ทำร้ายคุณคนเดียว อย่าทำร้ายลูกเลย"
อ่านแล้วซึ้งมาก แต่เท่าที่อ่านเวลาที่คุณตอบกระทู้ต่างๆ แล้ว
คุณดูดีขึ้นมากแล้วนะ ขอให้เข็มแข็งต่อไป

คุณมานิตา เรื่องราวต่าง ๆ ในแต่ละวัน แต่ละชั่วโมง หรือ แต่ละนาที
มีความแตกต่างกันไปนะค่ะ ขอให้ตั้งสติ รับมือกับมันให้ได้
ถ้าไม่ไหว บอกมาจะแปลงร่างเป็นอะไรดีละ (อยากให้เป็นอะไรบอกได้)
ไปให้กำลังใจใกล้ ๆ ให้มากมายเลยนะค่ะ
ห่วงใยเสมอค่ะ