คุณนี ไหงไป ๆ มา ๆ เรียกอ้อเป็นน้องซะแล้ว
ไหนตอนแรกบอกเป็นเพื่อน
ไม่เกี่ยงเรื่องอายุไงค่ะ (แซวเล่นนะ)
น้องก็ได้ ดูเด็กดี มีพี่เพิ่มอีกคนดีใจจัง

จะชกทั้งทีต้องเอาให้หมอบไปเลยนะ
แบบว่าฝื้นขึ้นมาจะเรื่องในอดีตไม่ได้
โหด ไปไหมเนี๊ยะเรา

กลายเป็นกระทู้อะไรแล้วหว่า
ก็ดีเนอะ เปลี่ยนเรื่องเผื่อจะได้ลดความตึงเครียด

อ้อจ้ะ พอดีเผลอไปน่ะ เป็นน้อง เป็นพี่ เป็นเพื่อน
อะไรก็ได้ ความรู้สึกดี ๆ มีให้กันก็พอ

พี่ทักทายเป็นลูกก็ดีซิค่ะ
จะจับมาตีให้ก้นลายเลย
แล้วจะจับมานั่งสอนศีลธรรมให้ใหม่
โตแล้วสอนยากสอนเย็น
รู้แล้ว....แต่จะทำหรือไม่อีกเรื่อง

เเวะมาบ้านหนู[color=#008000][b]นนนน ส่งกำลังใจครับ เหนื่อยนักก็พักใจนะครับ... สำหรับหนูนนนนเก่งแล้วคงหาวิธีพักที่ดีได้ด้วยตนเองนะครับ....มาแล้วตามคำบ่นจ้าครับ.. และหวาดดีหนูมานิตาด้วยครับ... (กลัวเป็นเป้าถูกชกจัง ไปดีก่า แว๊บบบ...)

ขอบคุณ คุณตา dd มากค่ะที่แวะเข้ามาเยี่ยม
อ้อก็ไม่ได้เก่งมากหรอกค่ะ ก็ประมาณว่า
เอาตัวให้รอดไปวัน วันนึงแค่นั้น
ยังบอกตัวเองว่า วันนี้ฉันผ่านชีวิต
มาได้อีก 1 วันแล้วนะ (ตลอดทั้งวันก็พยายามรักษาศีล 5 ให้มั่น)
ตอนเช้าตื่นก็บอกตัวเองว่า ได้ตื่นมาชดใช้กรรม
ให้จบสิ้นในชาตินี้ และทำความดี ทำบุญเพิ่มเติมเอาไว้
เท่านั้นแหละค่ะคุณตา dd

พี่นิตา คิดถึง 24 ชั่วโมงเลยเหรอ
เคยฝันถึงใครในลานบ้างไหมค่ะ

นนนน:



ขออนุโมทนาด้วยครับคุณนนนน มาถูกทางแล้ว สาธุๆๆ

สาธุ สาธุ ....
ที่เป็นเช่นนี้ได้ส่วนหนึ่งก็ได้ทั้งคำแนะนำ
และกำลังใจดี ดี จากทุก ๆ ท่านในลานนี้
กัลยาณมิตรที่แสนดี

ดูอ้อเข้มแข็งขึ้นนะ
สักวันเราจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวของเราเอง
ทำใจตัวเราเองให้แกร่ง เมื่อก่อนเราไม่มีเขาเรายังอยู่ได้เลย
ถึงวันที่เราทำได้เราคงมีความสุขในชีวิตมาก ๆ

พี่ก็เหมือนกันคุณนิตา พอถึงที่ทำงานปุ๊บเปิดคอมฯทันที เข้าลานฯอ่านๆๆ เข้าๆออกๆๆวันละหลายรอบ คอมฯพี่อยู่ข้างโต๊ะแต่หันหน้าออก เห็นกันหมด แต่คนที่เห็นจะอ่านไม่รู้เรื่อง เพราะมันไกลจอ ถ้ามีใครเข้ามาใกล้ พี่ก็กดเปลี่ยนหน้าจอ

คงไม่มีใครเหนือใครแน่งานนี้
น้องอ้อเองก็คิดถึงลานทุก ๆ วันและทุกเวลาเลยค่ะ
มีที่ไหนที่เข้า net ได้เป็นต้องเปิดดู อ่าน
ความเคลื่อนไหวของแต่ละท่าน

อ้อว่าช่วงนี้ดูทุก ๆ คน เดินมาได้สวยแล้วนะ
พี่นิตา ดูสดชื่น ขี้เล่นขึ้นเยอะเลย
พี่ทุกข์ใจ ก็ดูแกร่งขึ้น เป็นผู้หญิงคิดบวกมากขึ้น
คุณนี ก็ท่าทางดีขึ้น ให้คำแนะนำคนอื่น ๆ ได้มากทีเดียว
พี่ทักทายนะลอยลำแล้ว ไปแบบนิ่ง ๆ มั่นคง
อ้อเองช่วงนี้ก็ดีขึ้นนะ พอรู้สึกตัวก็พยายามกลับมาอยู่กับ
ลมหายใจตัวเองมากขึ้น หายใจเข้ารู้ หายใจออกรู้
และก็พยายามลดความสำคัญของเขาลง
ส่วนใหญ่ทำได้ ถ้าไม่มีลูก หรือพ่อแม่ของอ้อมาถาม
ถึงว่าเขาไปไหน ห่างไหนยิ้มได้ต้องรีบยิ้มให้กว้าง ๆ
ยิ้มสวย ๆ เพื่อชีวิตที่สดใส