สาธุ อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
คุณหนุง หนิง

แวะมาสวัสดีคุณหนุงหนิงค่ะ

แค่อยากมารู้จัก อยากมาเป็นเพื่อนกับ "หญิงเก่ง หัวใจแกร่ง" ด้วยคนค่ะ

พิม

ขอขอบคุณ คุณpra nee คุณ นนนน คุณพิมพลอย ที่ได้มีโอกาสแวะมาทักทาย ยินดีเป็นเพื่อนด้วยนะคะ แลกเปลี่ยนประสบการ์ณ ซึ่งกันและกัน ดีคะ แต่ขอออกตัวนิดนึง ไม่เก่งและไม่แกร่งอย่างที่คุณ ชมกันหรอกคะ กว่าจิตใจจะเข้มแข็งได้ก็ล้มลุกคลุกคลานเกือบแย่อยู่เหมือนกัน ก่อนอื่นเราต้องหาที่พึ่งทางใจก่อน ก็คือ การสวดมนต์และฟังธรรมะ
แต่ของดิฉันขนาดเกิดเรื่องมา2ปีแล้วก็ยังมีแว๊ปๆอยู่เลย แต่รู้ว่าทุกข์ แล้วเราก็ปล่อยวาง
ทุกวันนี้เราก็อยู่กับความทุกข์อย่างมีความสุข ดูแลลูก และไม่ต้องคิดถึงอดีตและอนาคต อยู่กับปัจจุบันให้ดีที่สุด เขาจะกลับมาหรือไม่ก็ไม่เป็นไร คิดเสียว่าเขาก็ยังดูแลเราและลูกให้สบายอยู่ เลิกแค้น เลิกอาฆาต ยิ่งถ้าเขาผิดศิลข้อ3เราก็ต้องทำให้ดีขึ้นเราจะไม่มีวันทำผิดศิลข้อ3เด็ดขาดรักตัวเองดีกว่าคะ ทำต้วเองให้มีคุณค่า อย่าปล่อยเนื้อปล่อยตัว ทำตัวเองให้สวย เราก็มีความสุขคะ

ขอให้ค่อยๆคิดนะคะ มันยากมากสำหรับลูกผู้หญิงแต่มันก็ง่ายนิดเดียวถ้าเรารักตัวเราเองมากกว่านี้

หลังปรากฏการสึนามิ ท้องทะเล ชายหาด อันดามันก็ สงบ เช่นเดิม แต่ผู้คนแถวนั้นเขาก็พึงระวัง ไม่นิ่งนอนใจว่าเหตุการณ์แบบนี้จะไม่ปรากฏขึ้นอีก สิ่งนี้แม้จะเป็นเรื่องที่ไกลตัว ยากต่อการคาดเดาแต่เขาก็ให้อยู่ด้วยความไม่ประมาท ไม่นิ่งนอนใจไปเสียทีเดียว หากย้อนไปมองสิ่งที่ใกล้ตัว การใช้ชีวิต การเป็นอยู่ของเราๆก็ไม่ต่างกัน คือความไม่ประมาท ทุกสิ่งอย่างมีความผันแปรในตัวมันเองตลอดเวลา
ที่มีเหตุการณ์ที่มีผลกระทบ จิตใจที่ยากจะทำใจที่ผ่านพ้นไปแล้วนั้น เมื่อว่าปลง ทำใจได้ละก็ตาม หากนิ่งนอนใจเอาความคุ้นเคย จากเคยเกาะสามีไม่ได้ แล้วเกาะลูก ตอนนี้มันก็เท่ากับมามันกำลังจะเปลี่ยนเรื่องเปลี่ยนคน กำลังที่จะทุกข์แบบใหม่ จะเรียกว่าอาร์ฟเตอร์ช็อค จะตามมาเพราะทุกครั้งที่เทให้ความหวังต่อสิ่งไหน ผลตีกลับคือทุกข์ ไม่ได้ดั่งใจตามมา สิ่งที่เป็นละครชีวิตตอนจบก็ยังมาไม่ถึงก็อย่าพึงว่าจะไม่มีสิ่งไหนจะไม่ให้ทุกข์เลย ไม่ประมาทในชีวิตละจะ ok

สาธุค่ะ
อาร์ฟเตอร์ช็อคจะตามมาลูกแล้วลูกเล่า จิตคนจะทนสักเท่าไหร่ หากไม่มีการบริหารจิต
เพื่อเตรียมรับมือกับมัน (ความทุกข์)
..................................


http://board.palungjit.com/f124/%E0%B8% ... 55917.html

ขอขอบคุณ คุณ yodchaw คุณ Bwitch ที่กรุณาให้ข้อคิดดีๆ ใช่อย่างที่คุณบอกต้องรู้และทำจิตตัวเองให้มั่นคง อย่าหลงอะไรง่ายๆ ทุกสิ่งอย่างมีการเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา แม้ว่าปล่อยวาง บางทีเราคิดว่าเราทำได้ บางทีก็ทำไม่ได้จิตตกเหมือนกัน มีเรื่องมาให้คิดตลอดเวลา อยู่ที่จิตใจเท่านั้น ต้องหมั่นปฏิบัติธรรมให้รู้ดูจิต
เราเป็นผู้หญิง เป็นภรรยา เป็นแม่ของลูก ต้องทำทุกสิ่งที่จะทำให้ครอบครัวมีความสุข แม้ว่าเราจะเจ็บปวด เหตุการ์ณในอนาคต ถึงจะต้องพลัดพรากจากคนที่เรารัก เราก็ต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด

คุณเก่งจัง เมื่อไหร่ดิฉันจะแกร่งได้อย่างคุณนะ ทุกวันนี้กลัวเหลือเกินกลัวว่ามันจะเกิดขึ้นอีก ทั้ง ๆ ที่เขารับปากเราแล้ว รู้นะว่าคิดแล้วเครียดแต่มันก็อดคิดไม่ได้สักที

คุณpra_nee ค่ะ อย่ากลัวสิ่งที่ยังมองไม่เห็นและยังไม่เกิดขึ้น อย่าไปคิดให้เกิด ความคิดและการกระทำของเรา ณ ปัจจุบันที่จะบอกอนาคตได้เลย ให้คิดแต่สิ่งที่ดีๆเข้าไว้ ถึงแม้ถ้าอะไรจะเกิดเหนือความคาดหมายก็จะไม่เสียใจ สิ่งที่น่ากลัวที่สุด คือความคาดหวัง คุณลองคิดว่าเป็นสามีของคนอื่น ของเพื่อน ของญาติ คุณก็จะไม่เสียใจ ก็ให้คิดว่าเขาไม่ใช่ของเรา อย่าไปยึดมั่นถือมั่น
เขาไม่ใช่สิ่งของ มีจิตวิญญาณ รัก โลภ โกรธ หลงเหมือนมนุษย์ทั่วไป รักเขาให้เหมือนเพื่อนอย่าไปรักเขาเพราะคิดว่าเขาเป็นของเรา ลองดูนะคะ ขอให้คุณพบความสุขในเร็ววันคะ

(อ้อ คุณ ยังดีกว่าดิฉันเยอะมากที่ได้มีโอกาสนอนกอดสามีส่วนดิฉันมีคนเขาทำหน้าที่แทนแล้ว)

มีข้อคิด จากลานธรรมเสวนา โดยคุณโปร่งแสง ชอบมากคะก็เลยเอามาฝากให้อ่าน
"อย่าเสียเวลาหายใจทิ้งไปกับความทุกข์ให้นาน แต่เอาลมหายใจที่เหลือมาเพื่อหยุดความทุกข์อย่างถาวร"

หวัดดีค่ะเข้ามาอ่านกระทู้..มีคำพูดดีๆที่เตือนใจเตือนสตินะคะ....
อย่ากลัวสิ่งที่ยังมองไม่เห็นและยังไม่เกิดขึ้น อย่าไปคิดให้เกิด ความคิดและการกระทำของเรา ณ ปัจจุบันที่จะบอกอนาคตได้เลย ให้คิดแต่สิ่งที่ดีๆเข้าไว้ ถึงแม้ถ้าอะไรจะเกิดเหนือความคาดหมายก็จะไม่เสียใจ สิ่งที่น่ากลัวที่สุด คือความคาดหวัง คุณลองคิดว่าเป็นสามีของคนอื่น ของเพื่อน ของญาติ คุณก็จะไม่เสียใจ ก็ให้คิดว่าเขาไม่ใช่ของเรา อย่าไปยึดมั่นถือมั่น
เขาไม่ใช่สิ่งของ มีจิตวิญญาณ รัก โลภ โกรธ หลงเหมือนมนุษย์ทั่วไป รักเขาให้เหมือนเพื่อนอย่าไปรักเขาเพราะคิดว่าเขาเป็นของเรา
บางทีที่เราทุกข์ใจเพราะเราไปคาดหวังกับคนอื่นมากเกินไปค่ะ....ส่วนตัวดิฉันเองก้อยังไม่เคยแต่งงานนะคะ แต่ก้อเข้ามาอ่านกระทู้ต่างๆในเวปลานธรรมจักร ทำให้เข้าใจสิ่งต่างๆที่เป็นไปมากขึ้นนะคะ.....ก้อพยายามที่ความดีมากๆ และสิ่งที่ทำไปพยายามใช้สติ ในการดำเนินชีวิต ขอบคุณมากๆนะคะที่เข้ามาเขียนในกระทู้ทำให้คนที่ไม่ค่อยรู้อะไรมากอย่างดิฉันรู้เพิ่มมากขึ้นและจะนำสิ่งที่ดีๆไปปฏิบัติค่ะ...

ยินดีที่ได้รู้จักคะ คุณ waraluk pinagapo ขอให้คุณมีความสุขนะคะ คุณยังโชคดีที่ยังไม่แต่งงาน ยังมีโอกาสเลือกหาสิ่งดีๆอีกมาก ขอให้เลือกจากใจเรา อย่าสวมแว่นดูนะคะ

เมื่อวานไปไหว้พระ 9วัดมา ทำบุญมาและขอพรมาเผื่อเพื่อนๆชาวลานธรรมจักรแห่งนี้ให้มีความสุขมากๆนะคะ ร่ำรวยเงินทองไหลมาเทมา พ้นทุกข์โศกโรคภัยทั้งหมดนะคะ

ยินดีที่รู้จักคุณหนุงหนิงนะคะ...กัลยาณมิตรอีกท่านค่ะ.....ปีใหม่นี้โอ๋ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลยค่ะเพราะขึ้นเวรตลอดเลย ก้อทำบุญดูแลคนป่วยหน่ะค่ะ คนป่วยอุบัติเหตุก้อเยอะ เดือนหน้าก้อจะไปอบรมที่ขอนแก่น เรื่องการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายกับพี่หัวหน้าหน่ะค่ะ แล้วก้อลาพักผ่อนไปปฎิบัติธรรมที่วัดใกล้บ้านค่ะ อากาศเปลี่ยนแปลงคุณหนุงหนิงรักษาสุขภาพนะคะ

ขอบคุณคะ คุณwaraluk pinagapo คุณได้บุญมากมายเลยคะ กับการดูแลผู้ป่วยที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ไหนต้องรับอารมณ์กับคนป่วย ไหนต้องทำทุกอย่างเกี่ยวกับคนป่วย เหนื่อยมากเลย
(นึกถึงตอนดูแลแม่สามีก่อนท่านเสียชีวิต แต่ไม่ใช่ตลอดเวลา มีพี่เลี้ยงช่วย ก็เหนื่อยมากมายแต่ไม่ใช่ดิฉันนะคะ แต่เป็นคนดูแลผู้ป่วยนะที่เหนื่อยมากๆ) บุญกุศลที่คุณทำกับคนป่วย ขอให้คุณพบกับความสุขมากๆนะคะ การงานก็เจริญก้าวหน้าชีวิตครอบครัวก็อบอุ่นนะคะ

ว่าโดยสัจธรรมคือความไม่ยึดติดอยู่แล้ว ว่าโดยเนื้อการบำเพ็ญขององศ์พุทธะ พระโพธิสัตว์ คือการให้ การเสียสละ
บางคำที่เราใช้กันมาหลายรุ่น ว่ากระทำอยู่แล้วก็เป็นการเอา ทำบุญก็เอาบุญ ทำกุศลอะไรๆหรือมากสุดคือเอาพระนิพพาน เมื่อมุ่งทำเอา เอาก็บอกอยู่ว่าไม่ได้ให้ ไม่ได้สละจริง ไม่แล้วๆไปจริง จะไม่ต่อเนื้อหาของท่านที่เสียสละ ไม่ยึดติด ตังแต่เนื้อหนังจน ช่องน้อยในกระดูก ทำให้ทำเสียสละ อนุเคราะห์ สงเคราะห์ มากเข้าๆ จนสมบูรณ์แบบในความไม่ยึดติด ไม่มีเนื้อหาที่จะเอา ให้มีมาก มีให้เยอะ ให้เต็มโอ่งเต็มไหเหมือนที่เข้าใจ เต็มของท่านคือหมดตัวตน จะที่ยึดเอาอะไร นอกเหนือการยึดติด จึงมีแต่เกื้อกูล ให้ อนุเคราะห์ สงเคราะห์
หากเข้าใจทำให้เสียสละ ไปก็จะมีเบา โปร่งไป วาง ว่าง อยู่แล้วตรงต่อสัจธรรมไบ
หากทำเอา อะไรก็เพื่อกู ให้แล้ว กูก็จะเอา ไม่ตรงต่อความเป็นไปเพื่อพ้นทุกข์เลยอย่างนี้ ไม่มีลดอัตตา ตัวตนเลย

ขอเชิญศึกษาธรรมบรรลุฉลับพลัน จบโลก จบธรรม จบกรรม การปฏิบัติ โดยหลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต วัดร่มโพธิธรรม จ.เลย ที่บอร์ดสนทนาทั่วไปขอรับ หรือ http://www.rombodhidharma.com/


ขอให้ท่านมีส่วนในความ ไม่ติด ไม่ขัด ไม่ข้อง ไม่คา แจ่มแจ้งในสัจธรรม ลุล่วงพ้นทุกข์ ตามองค์พุทธะ พระอรหันต์ พระโพธิสัตว์ หลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต นั่นเทอญ

คุณหนุงหนิง เป็นคนที่คิดบวกมากค่ะ
ขอชื่นชมในความเป็นคุณแม่คนเก่ง
แอบรู้สึกเสียดายแทนอดีตสามีคุณที่วาสนาไม่ถึง
ต้องเสียภรรยาดี ๆ เช่นคุณไป
ไม่เป็นไรค่ะเสียไปแค่ 1 ได้คืนมาตั้ง 2 หนุ่ม
อ่านหนังสือเข็มทิศชีวิตเหมือนกันค่ะ
อ่านแล้วปล่อยวางได้จริงๆ
ก็จากหนังสือเล่มนี้แหละค่ะ
ถึงได้มาสู่ลานธรรมจักร
มาพบประสบการณ์ท่านอื่น ๆ ที่ทำให้เรารู้สึกว่า
ท่านอื่น ๆ ยังทุกข์กว่าเราเยอะ
ตอนนี้ก็มีความสุขตามประสา
สามีก็ยังอยู่บ้านเดียวกันอยู่ ความสัมพันธ์ไม่ค่อยชัดเจน
เขาก็ยังอยากให้เราเป็นภรรยาอยู่ แต่เราไม่อยากทุกข์อีกแล้ว
ก็มองเขาเป็นพ่อของลูกเท่านั้น
ถ้าไม่ติดว่าไม่อยากให้ลูกจากพ่อ ทั้ง ๆ ที่พ่อยังรักและต้องการดูแลลูกอยู่
ก็คงเลิกกันไปแล้ว แต่พ่อลูกเขารัก และมีความสุขกันเหลือเกิน
ไม่ว่าจะกิน เล่น เที่ยวกับพ่อ ลูก ๆ จะมีความสุขมาก
ทำเสมือนว่าไม่ได้เจอกันนานมาก
แม้ในบางครั้งที่สามีอยากมีเวลาส่วนตัวในห้องพระบ้าง
พอเดินลงมาชั้นล่าง ลูก ๆ จะดีใจ กระโดดเข้าหาเหมือนไม่เจอพ่อมานาน
เชื่อค่ะที่โบราณว่า ลูกเหมือนโซ่คล้องใจ
เพราะถ้าไม่มีลูก สามีต้องโดนหนักชนิดที่ต้องจำไปจนวาระสุดท้ายของชีวิตเลยแหละ

นี้แหละค่ะ ความรู้สึกของเด็กน้อยช่างสำคัญเหลือเกินสำหรับแม่
ถ้าแม่เอาความรู้สึกส่วนตัวมาตัดสินใจพาลูก ๆ จากพ่อไป
พวกเขาจะไม่ได้รับความอบอุ่นแบบนี้อีกแล้ว
พอคิดแบบนี้ได้ ก็สบายใจ ความรู้สึกเศร้า เหงา น้อยใจ หรืออะไรช่าง
เก็บไว้ลึก ๆ ในใจแล้วคิดว่า ความรู้สึกลูกสำคัญกว่า
อย่าเลือกชีวิตแบบพลัดพลากให้เขา โดยที่เขาไม่มีโอกาสตัดสินใจ

ขอบคุณคะ คุณรู้ทันหัวใจ ที่ชื่นชม คุณก็เป็นผู้หญิงที่เก่งคนหนึ่งที่ เรารักลูกมากกว่าตัวเอง เรามีความสุขเมื่อเห็นลูกมีความสุข ส่วนดิฉันความรู้สึกกับสามีก็ยังบวกอยู่และก็ยังเป็นสามีภรรยากันตามกฏหมายอยู่ยังไม่ได้เลิกกัน สามีดิฉันเป็น ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ อยู่ต่างจังหวัด แต่อย่าให้บอกเลยคะว่าจังหวัดอะไร เขาจะกลับบ้านมาทุกเดือน โทรคุยกับดิฉันและลูกทุกวัน ซึ่งเขาทำงานต่างจังหวัดเป็นไปไม่ได้ที่ผู้ชายจะไม่หาผู้หญิงมาเป็นคู่นอน การที่ผู้หญิงมาอยู่กับสามีดิฉัน ก็คิดว่าเขามาทำหน้าที่แทนเรา ซึ่งเราทำไม่ได้เราต้องเลี้ยงดูลูก ลูกเรียนอยู่กรุงเทพ ดิฉันคิดว่าผู้หญิงคนนี้มีบุญคุณกับฉันด้วยซ้ำถ้าไม่ได้เขา(คิดแง่ดีๆเอาไว้) สามีเราก็คงแย่ ไม่มีใครคอยดูแลเขา ส่วนอนาคตจะเป็นอย่างไรก็ไม่อยากคิดถึง ผู้หญิงเขาจะเรียกร้องเอาอะไรกับสามีก็ยังไม่ทราบ เป็นเรื่องที่เขาจะต้องจัดการ แต่เรื่องการเลี้ยงดูดิฉันกะลูก สามีก็ทำดีไม่ขาดตกบกพร่อง แค่นี้ดิฉันก็คิดว่าพอแล้วไม่เรียกร้องอะไร เราลองตัด คำว่า รัก โลภ โกรธ หลง ออกจากสมอง คิดว่าเขาไม่ใช่ของเราแล้วเราก็จะเป็นสุขคะ รักสามีให้เหมือนกะรักลูก คืออยากให้เขามีความสุข

ดิฉันจำเป็นต้องเข้มแข็งเพื่อครอบครัวที่สงบสุข