ถ้าอยากทำก็ทำค่ะ ไม่เห็นเป้นไรเลย ทำแล้วสุขก็ทำค่ะ แต่ทำแล้วทุกข์ก้อย่าทำค่ะ

เรื่องอาบน้ำมันต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่างของผู้ชาย ไม่รู้ว่าอะไร แปลกเหมือนกันจริง ๆ

คุณอุ๋ยกับคุณแม่ผู้อดทน คงผ่านเรื่องพวกนี้มานานแล้วใช่มั้ยคะ ดูแล้วเป็นคนเข้มแข็งกันมากๆเลย ดีใจจังคะที่ได้รู้จักพวกคุณ เพราะเราเหมือนคนที่กำลังจะจมน้ำแต่ยังได้ท่อนไม้ที่แข็งแรงมาให้เกาะเพื่อผ่อนคลายความทุกข์ลง ขอบคุณจริงๆๆนะคะ จะตามไปอ่านทุกกระทู้ที่พวกคุณให้คำแนะนำ เพราะเหมือนเราได้รับน้ำใจอันมีค่านี้ไปด้วยคะ

เรื่องของอุ๋ยนี่พึ่งผ่านเวลามาได้แค่ 2 เดือนกว่าเองคะ อุ๋ยก็ถือว่านะว่าตัวเองเข้มแข็งได้ไวเพราะมีเพื่อนๆในลานนี้ช่วยได้เยอะคะ ทุกวันนี้ก็เข้าๆออกลาน ว่างก็มาขีดๆ เขียนๆ อยากพูดอะไรก็พูดอยากระบายอะไรก็ระบาย บางครั้งก็โทรศัพท์คุยกับญาติ กับเพื่อนบ้างคะ มันช่วยได้ ถามว่าอุ๋ยไปเดินห้างอะไรมั้ย ก็ไม่ค่อยไปคะ เพราะว่าไม่มีเพื่อนไป ไปก็ต้องเสียตังค์ เลยไม่ค่อยอยากไปคะ อยู่บ้านเล่นหน้าคอม ทำงานบ้าน นิดๆหน่อยๆ มันทำให้เราลืมเรื่องพวกนี้ไปได้บ้างเหมือนกันถามว่าลึกๆ คิดมากมั้ยก็คิดคะ ธรรมดาที่ครอบครัวเปลี่ยนไปแล้วเราไม่คิด แต่ถ้าเราคิดแล้วมันไม่ได้ช่วยทำให้เราดีขึ้นเราก็อย่าไปปักใจอยู่กับเรื่องนี้ มาก มันทำให้เราทุกข์เปล่าคุยเล่นกับเพื่อน สนุกสนานบ้าง เพื่อผ่อนคลายคะ คุณเจ็บปวดตอนนี้คุณยังคงเจ็บปวดอยู่ เวลาจะช่วยคุณคะ ค่อยๆ คิดนะ พิจารณาดูสิ่งไหนที่ควรเริ่มก่อน หรือเริ่มหลัง แต่ขอย้ำนะอย่าโวยวาย อันนี้จะเกิดผลดีกับเราคะ

เรื่องของดิฉัน (ต้องอดทน) ผ่านมาจะ 4 เดือนแล้วค่ะ รู้สึกนานจังเลยนะค่ะ เรื่องคุณอุ๋ยเพิ่งแค่ 2 เดือนเองเหรอค่ะ คุณอุ๋ยเข้มแข็งจังเลยคะ ขอแทนตัวเองว่าอุนะค่ะ ตอน 2 เดือน อุยังร้องไห้ทุกวันอยู่เลย ทะเลาะกันทุกวัน ขอร้องให้เขาจบทุกวัน แต่ตอนนี้โอเคขึ้นแล้วค่ะ บอกตรง ๆ เลยนะค่ะ ต่อให้บอกว่าเลิกกันแล้วตอนนี้ อุก็ไม่เชื่อ และยังไม่พร้อมให้อภัย ยังรู้สึกสบายใจอยู่ กลัวว่าถ้ายอมให้อภัย กลับมาเหมือนเดิม แล้วเราต้องกลับไปอยู่สภาพเดิมอีก ยังไม่อยากเหนื่อยและร้องไห้อีกแล้วค่ะ เหนื่อยกับการจับผิด ร้องไห้กับสิ่งที่เราค้นเจอ ขออยู่แบบนี้ไปก่อนดีกว่าค่ะ สุข ๆ ทุกข์ ๆ เวลาเผลอคิดว่าทำไมทำกับเราได้ ไม่รักกันบ้างเลยเหรอ แต่ก็ไม่ทุกข์เท่าตอนที่ระแวง และหาเจอว่าโกหก สู้ ๆ นะค่ะ เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้คุณเจ็บปวดค่ะ

ต้องอดทน เขียน:

เรื่องของดิฉัน (ต้องอดทน) ผ่านมาจะ 4 เดือนแล้วค่ะ รู้สึกนานจังเลยนะค่ะ เรื่องคุณอุ๋ยเพิ่งแค่ 2 เดือนเองเหรอค่ะ คุณอุ๋ยเข้มแข็งจังเลยคะ ขอแทนตัวเองว่าอุนะค่ะ ตอน 2 เดือน อุยังร้องไห้ทุกวันอยู่เลย ทะเลาะกันทุกวัน ขอร้องให้เขาจบทุกวัน แต่ตอนนี้โอเคขึ้นแล้วค่ะ บอกตรง ๆ เลยนะค่ะ ต่อให้บอกว่าเลิกกันแล้วตอนนี้ อุก็ไม่เชื่อ และยังไม่พร้อมให้อภัย ยังรู้สึกสบายใจอยู่ กลัวว่าถ้ายอมให้อภัย กลับมาเหมือนเดิม แล้วเราต้องกลับไปอยู่สภาพเดิมอีก ยังไม่อยากเหนื่อยและร้องไห้อีกแล้วค่ะ เหนื่อยกับการจับผิด ร้องไห้กับสิ่งที่เราค้นเจอ ขออยู่แบบนี้ไปก่อนดีกว่าค่ะ สุข ๆ ทุกข์ ๆ เวลาเผลอคิดว่าทำไมทำกับเราได้ ไม่รักกันบ้างเลยเหรอ แต่ก็ไม่ทุกข์เท่าตอนที่ระแวง และหาเจอว่าโกหก สู้ ๆ นะค่ะ เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้คุณเจ็บปวดค่ะ

ขอเรียกตามชื่อเล่นนะเจ้าคะ คุณอุ อุ๋ยรู้นะว่าคุณมีความรู้สึกแบบเดียวกับอุ๋ย ถามใจเราเราก็ไม่เชื่อใจเขาใช่มั้ยคะ แต่ทำงัยได้เรายังตัดเขาไม่ขาด ทำใจอย่างเดียวอย่างที่อุ๋ยบอก เวลาที่ผ่านมามันทำให้เราเข้มแข็ง แต่ถามว่าเวลาที่ผ่านมาของเขา มันทำให้เขาลดการลุ่มหลงลงบ้างมั้ย มันก็ตอบยากคะ เรารู้ว่าเราเป็นแบบไหน แต่เราไม่รู้ว่าเขาเป็นแบบไหน มันทำให้เราทุกข์ใจคะ อย่าคิดมากคะ อยู่กับปัจจุบันคะ

หาก 1 ปี เท่ากับ 1 วัน
เราท่านทั้งหลายก็อยู่ได้เพียงไม่กี่วัน
ก็ต้องตายจากโลกนี้ไป
ฉะนั้นแล้ว เราทุกคนทุกท่านต้องรีบเร่ง
ในการสร้างความดีให้ได้มากที่สุด
เท่าที่จะทำได้ ก่อนที่จะสายเกินไป เจริญพร

"พระมหาสมปอง ตาลปุตโต"

สาธุ ค่ะ คุณอุ๋ย

คุณต้องอดทนคะ แหม่มขอเป็นกำลังใจให้นะค แต่แหม่มเองก็เจอปัญหาสามีนอกใจเหมือนกัน แต่ของ
แหม่มเองรู้ช้าไปคะ เค้ามีอะไรกันมาตั้ง 5 ปีแล้วซึ่ง 5 ปีที่ผ่านมาขอบอกว่าแหม่มลำบากมากคะ เพราะ
กรรมเวรที่เค้าทำ ทำให้เค้าต้องตกงานพาให้ครอบครัวลำบาก แหม่มเองก็ลำบากมากเพราะคชจ.เรื่องลูก
และหนี้สินต่าง ๆ แต่ตอนนี้แหม่มตัดใจเลยคะและขออดทนทำทุกอย่างเพื่อลูก 2 คนดีกว่าคะ จะเหนื่อย
จะหนักแค่ไหน ขอไม่ท้อคะ ทำงานหาเงินได้เท่าไหร่จะนำมาให้ลูก 2 คนดีกว่าคะ ไม่คิดที่จะไปจุนเจือให้
อดีตสามีอีกแล้วคะ เพราะไม่มีประโยชน์ที่จะให้กับคนที่ทำร้ายตัวเราคะ แหม่มขอให้กับคนที่รักเราดีกว่า
นั่นคือพ่อแม่และลูก 2 คนคะ เหมือนคุณแม่ผู้อดทนนะคคะ อีกไม่นานลูกของพวกเราเค้าจะทำให้เรามี
ความสุขที่สุดคะ อดทนอีกไม่กี่ปีเค้าจะช่วยเหลือเราได้ทุก ๆ อย่างแล้วแหม่มขอให้คุณต้องอดทนพยายาม
เพื่อลูก ๆ นะคะ

ไม่ว่าจะเป็น "ความทุกข์" ที่ "สาหัส" ขนาดไหน
ขอเพียง เรา "อดทน" ไว้ อีกเดี๋ยวมันก็จะ ผ่านไป

และ ไม่ว่าจะเป็น "ความสุข" ที่ มากมาย เพียงใด
ต่อให้ เรา "ยื้ดยุด" ฉุดดึงยังไง
มันก็จะ "ผ่านไป" เช่นเดียวกัน!

เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ

ในวันที่ทุกสิ่งดูผิดพลาดไปหมด ขอเพียงเหลือใจที่ถูกต้องไว้ดวงเดียว แล้วใจจะพาทุกอย่างกลับเข้าที่เข้าทางไปเอง เป็นกำลังใจให้เจ้าคะ สู้ๆๆนะค๊า

ดีจังคะ พวกคุณยังมีแม่ และ ลูก ๆ ไว้คอยให้กำลังใจตัวเอง เวลาเศร้าที่สุดอยากจะวิ่งเข้าไปกอดแม่หรือลูกเพื่อสร้างกำลังใจให้ตัวเอง แต่เจ็บปวดไม่มีเลยคะ ทุกวันเวลาก็จะมีแต่สามีค่อยอยู่กับเราเสมอ แต่ตอนนี้พอมาเจอเรื่องนี้ ถึงรู้สึกว่า เราไม่เหลือใครอีกแล้ว จึงไม่กล้าแม้จะปล่อยเค้าไป

คุณเจ็บปวดคะเข้มแข็งเข้าไว้ค่ะ คิดอย่างนี้นะคะ เมื่อก่อนไม่มีเค้าคุณยังโตมาได้เลย วันนี้ถ้าไม่มีเค้าคุณก็ต้องอยู่ได้ คุณอาจจะได้พบกับสิ่งดี ๆที่รอคุณอยู่ข้างหน้าก้ได้ ใครจะไปรู้ จริงมั๊ยคะ จบวันนี้เพื่อเริ่มต้นใหม่กับสิ่งที่ดีกว่าเก่าก้เป้นได้นะคะ ให้กำลังใจตัวเอง อย่าท้อแท้ ไม่มีลูกก็ไม่เป้นไร ดีเสียอีกตัดสินใจง่าย ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง คิดบวกเข้าไว้นะคะ ท้อเมื่อไหร่ก็เข้ามาคุยกัน วันนี้คุณอุ๋ย stand by ทั้งวันค่ะ อิอิ

ขอบคุณมากนะคะ อ่านข้อความกำลังใจพวกคุณทีไรน้ำตาจะไหลให้ได้ รู้สึกซึ้งใจมาก ๆ คะ ที่อย่างน้อยก็มีคนเข้าใจและเห็นอกเห็นใจกัน

ขอบคุณค่ะคุณแหม่ม อุคิดเหมือนกับคุณแหม่มค่ะ จึงพยายามถอย และอุก็บอกสามีไปด้วยว่า สิ่งที่อุขาดที่สุดคือความรัก คือพ่อแม่อุเลิกกันตั้งแต่เด็ก พ่อมีเมียน้อยมีลูกใหม่ อุก็เลยอาศัยอยู่กับป้ามาตั้งแต่ 3 ขวบ มีพี่สาว 1 คน ผูกคอตายเมื่อ 10 ปีที่แล้วค่ะ เพราะแฟนขอเลิก แม่เสียเมื่อ 8 ปีที่แล้ว ป้าก็ค่อยสนิทกัน คือไม่สามารถพูดคุยด้วยได้เท่าไรนะค่ะ ปัจจุบันเหลือแค่ตัวเองและก็ลูก ๆ ฉะนั้นถ้าไม่มีความรักให้กัน ก็อย่ากลับมาค่ะ ตอนนี้อุมีความรักจากลูก ๆ ทดแทนแล้วค่ะ ถึงมัีนจะเป็นความรักที่เราต้องเป็นฝ่ายปกป้องดูแลเขาก็เถอะนะค่ะ (ความรักจากสามีเป็นความรักที่ต้องการให้เขาปกป้องดูแลเรา) แต่แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว อดทนแล้วก็สู้ต่อไปนะค่ะ รักตัวเองให้มาก ๆ แรก ๆ ทำใจยากหน่อย บางครั้งอยากตายให้พ้นไปด้วยซ้ำ แต่อุยังจำวันที่พี่สาวตาย และอุเป็นคนโทรศัพท์ไปบอกแฟนพี่สาวว่าตายแล้วนะ รู้ไหมค่ะเขาพูดมาทางโทรศัพท์ว่า เหรอ แค่นั้นนะค่ะ คำพูดแล้วที่เขาพูดออกมา ไม่ซักถามอะไรสักคำ จนผ่านมา 2 วันถึงมาบอกว่าจะบวชหน้าไฟให้ มันทำให้เรารู้ว่า เมื่อเราตายไปแล้วเราตายเพราะทนอยู่โดยไม่มีเขาไม่ได้ เขาก็ไม่ได้มาสนใจใยดี หรือเสียอกเสียใจให้กับเราเลยค่ะ คนที่เสียใจกับเป็นญาติ พี่น้อง เพื่อน ๆ ที่รักเราทั้งนั้น แต่ไอ้คนที่เราหวังให้มันได้เสียใจ มันกลับเฉย ๆ
คุณเจ็บปวดค่ะ พยายามอดทนและมีสตินะค่ะ ดูแลตัวเองให้ดูดีเข้าไว้ สู้ต่อไปค่ะ

คุณอุคะ ขอบคุณมากนะคะ จะพยายามเข้มแข็งเพื่อวันข้างหน้าที่สดใสคะ แต่ไม่รู้ว่าตัวเองจะทำได้มากน้อยแ่ค่ไหน เพราะความกลัวที่ต้องอยู่คนเดียวมันมีมากเหลือเกิน