สามีตีตรา เนื้อหาเป็นอย่างไรบ้างไว้เดี๋ยวดิฉันจะไปหาเรื่องย่ออ่านบ้างค่ะ

ถูกต้องค่ะ ได้ชดใช้กรรม ทำใจให้เข้มแข็งไว้ค่ะ
รับความทุกข์มามากมายแล้ว หมั่นทำกุศลไว้ทุกวันอย่าได้ขาดค่ะ

เวลาที่เราปลดปล่อยตนเองจากเรื่องอดีตที่เจ็บปวดได้

เราจะต้องไม่ไปย้อนคิดถึงเรื่องราวต่างๆ นั้นค่ะ

หางานให้จิตทำค่ะ แผ่เมตตา หรืออยู่กับลมหายใจทำอานาปานสติไปค่ะ

หางานให้จิตทำ จิตจะได้ไม่ไปย้้อนคิดถึงอดีตที่เจ็บปวดค่ะ ยิ่งคิดถึงเรื่องบ่อยๆ ก็ยิ่งหายเสียใจยาก

และหมั่นมีสติบ่อยๆ ในแต่ละวันค่ะ

สู้ต่อไปค่ะ สู้กับใจตนเองค่ะ

คลิ๊กเข้าไปอ่านค่ะ
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=2&t=44499

เยี่ยมมากค่ะ...บัวฟ้าขอนับถือเลยค่ะ...

ทนได้อย่างไรค่ะ 11 ปี ฉันไม่ถึงปี เผ่นหนีแทบไม่ท้นค่ะ...แต่ก็ทัน


ฉันไม่มีโอกาสได้บอกเรื่องยาดีจากหมอดี...แก้โรค หัวใจสลาย...เลยค่ะ...คุณเจ๋งกว่า...ปรุงเองทานเอง...สุดยอดๆๆๆๆๆๆๆๆ

เชื่ออย่างสนิทใจเลยค่ะว่า...คุณม่านบังตาเคยหัวใจสลาย...ถ้าไม่เจอเหตุการณ์ หัวใจสลาย ปลดทุกข์ออกจากใจไม่ได้หรอกค่ะ...ยังคงวนเวียนเดี๋ยวทุกข์ เดี๋ยวสุข(จริงๆเดี๋ยวทุกข์ เดี๋ยวหลอกตัวเองว่าสุขค่ะ...ชนิดไม่ยอมรับความจริง)

เรามันประเภทที่รู้ว่าเขาไม่รัก...ก็เลยพ้นทุกข์เร็วค่ะ...ถ้าไม่รู้ (หลอกตัวเอง หรือ โกหกตนเอง อันนี้ก็ผิดศีลค่ะ ต้องรับกรรม รับความทุกข์ทรมาร...น่าสงสาร) ก็ตกนรกดีๆนี่แหละค่ะ

เขาของฉันกับของคุณต่างกันที่เขาของคุณรวย ส่วนเขาของฉันจน(ความจน รวยวัดไม่ได้ว่าผู้ชายดี หรือ เลว เรียกว่าจนรวยก็เลวได้เหมือนกันดูไม่ออก) นอกนั้นเหมือนกันทุกอย่าง

คุณกับฉันต่างกันที่ความอดทนและเวลา ฉันไม่อดทน เวลาฉันจึงสั้น

ประการสำคัญของคุณเมียตาย แต่ฉันนี่ตัวเป็นๆอยู่บอกเมียตาย(มีทั้งเมียเป็นเมียตายซึ่งรักมาก) อยากให้ฉันยอมรับสภาพ ฉันไม่ยอมรับ ไม่อยากเป็นชู้หรือเมียน้อย และรับไม่ได้กับผู้หญิงคนอื่นๆอีกของเขา ฉันก็รักเขามากจึงตามใจเขาจะไปอยู่กับใครก็ไป เลือกที่มีความสุขที่สุด ดีที่สุด เขาก็ไปลั่นลา เมียเก่าบ้าง เมียใหม่บ้าง (เมียตายไม่รู้) พอมาหาฉัน ฉันบอกว่าเลือกใครก็ได้ จะไปหาใครมีใครก็ได้ ยกเว้นฉัน ฉันไม่เป็นตัวเลือกของเขา ฉันต้องเป็นคนเลือก แต่ฉันไม่เลือกเขา เท่านั้นแหล่ะ โกรธมากว่าฉันเป็นคนบอกให้ไปพอไปแล้วถึบหัวเขาส่ง ฉันก็ทั้งขำทั้งสะใจ...จะเรียกว่าฉันเห็นแก่ตัวก็ได้...

กำลังใจที่คุณมีให้ฉันอย่างจริงใจ ได้กลับมาตอบแทนคุณแล้วค่ะ...ฉันถือว่าคุณได้พ้นทุกข์ที่ยิ่งใหญ่แล้วล่ะค่ะ...ทุกข์แว๊บๆเล็กๆน้อยๆ...โอ้ยสบายมาก ไม่ต้องห่วง...สักวันหนึ่งเราจะบอกกับตัวเองว่า...ฉันทนมาได้อย่างไร...

สู้ ๆ นะคะ อย่างน้อยเราก็เป็นสองคนแล้วที่ สลายใจได้...หวังว่ายังคงไม่ปิดตัวเองนะคะ...เข้ามาช่วยกันเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆของเราก่อนนะคะ...ให้เขาว๊าบเหมือนเราก่อน

ถูกต้องค่ะ...กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ...ชดใช้หมดสิ้นแล้วก็พ้นทุกข์ค่ะ...ถึงตอนนี้ ทำให้คิดถึงเพื่อนหญิงคนอื่นๆ ที่เธอยังใช้กรรมไม่หมดค่ะ...จริงๆเธออาจจะไม่รู้ว่าเธอใช้กรรมหมดแล้ว...จึงเก็บเอาความทุกข์มาสุมใจค่ะ... เมื่อใดที่เธอรู้(ตาสว่าง)เราจึงค่อย อนุโมทนาค่ะ...ช่วยแนะนำและเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆด้วยนะคะ...คนไข้ต้องการหมอ...เราต้องรักษา...แต่คนไข้ไม่ยอมกินยา...เราก็ต้องเช็ดเนื้อเช็ดตัวค่ะ...เป็นกำลังใจ...ทั้งใช้กุศโลบายค่ะ...จนกว่าคนไข้จะยอมรับยาค่ะ...อย่าทิ้งเพื่อนนะคะ

...แน่ใจนะคะบาดแผลมันหาย...บัวฟ้ากลัวว่า แผลยังไม่หายดี...จะได้ผ่าตัดใหม่
สักวันขอให้ได้พบเจอพระเอกตัวจริงที่ดีจริงๆนะคะ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[quote= "ม่านบังตา"]
แล้วจะพบว่า โลกนี้ ยังมีสิ่งงดงามดีดี ให้ชื่นชม
อย่าโทษตัวเอง ในสิ่งที่ผันผ่าน..[/color]


ใช่ค่ะ...ไม่เอา ไม่โทษตัวเองค่ะ...คนอื่นเรารักน้อยกว่าตัวเรา...เขาทำผิด เรายังอภัย...ยังอโหสิกรรมให้ได้เลยค่ะ... นี่ตัวเรานะคะ...การโทษตัวเอง ก็เป็นการเบียดเบียนตัวเองเหมือนกันค่ะ...เป็นบาป เพราะเราไม่มีโอกาสแก้ตัวให้ตัวเองค่ะ...รังแกตัวเองฝ่ายเดียว...ไม่ดีค่ะ...เราต้องเป็นธรรม ให้ตัวเองมีโอกาสแก้ตัว...ทำดีไถ่โทษค่ะ...

รักตัวเองก็อย่ารักมาก...เกลียดตัวเองก็อย่าเกลียดมาก...ทางที่ดี...ไม่เอาทั้งสองอย่างค่ะ...ไม่รัก...ไม่เกลียดค่ะ....อยู่กลางๆ ระหว่างรักกับเกลียดค่ะ...คุณม่านบังตาทำได้อยู่แล้วค่ะ... สู้ๆ นะคะ

ให้กำลังใจคนอื่นๆแล้ว อย่าลืมให้กำลังใจตัวเองด้วยนะคะ

เยี่ยมยอดมากจริงๆๆๆ ที่วางใจได้..ทั้งๆที่เห็น...ของฉัน....หลุดวาจาชั่ว ตำหนิออกไปตามจริตเดิมที่ปากหมาว่า "ชู้".....แฮ่ๆๆๆๆ ....อายจังที่คุมตนไม่ได้...