สวัสดีค่ะทุกๆท่านดิฉันก็มีความทุกข์เหมือนทุกๆๆคนในที่นี้มีสามีเจ้าชู้ก็แสนสาหัดแล้วทุกข์ยังไม่พอมาเจอะลูกติดยาอีกนี้มันเป็นเวรกรรมอะไรหนักหนาชาตินี้ตั้งแต่จำความได้ไม่เคยทำเวรทำกรรมกะไครเลยก็คงเป็นชาติที่แล้วแน่เลยเราคงทำกรรมอย่างหนักมากๆๆเลยจึงเจอะปัญหาแบบนี้สามีมีเมียน้อยยังไม่ทุกข์เท่าลูกติดยาเลยตั้งแต่เล็กจนโตลูกชายไม่เคยทำให้เสียใจเลยแต่พอมาเรียน ป.ว.สปีแรกกลับไปติดยาเสียแล้วก็เลยไม่จบปวสจบแค่ปวชชีวิตฉันนี้ไม่หน้าอยู่เป็นคนเลยมีแต่ความทุกข์หาความสุขไม่มีเลยบางครังคิดกินยาตายให้มันจบๆไปเลยก็ห่วงลูกชายอีถ้าไม่มีเราเขาจะอยูอย่างไรพ่อเขาก็คงไม่สนใจเพราะทุกวันนี้เขาก็เจอะหน้าก็ด่าๆๆว่าเลวๆๆทุกเรื่องดิฉันเลี้ยงลูกไม่ดีลูกถึงได้เป็นแบบนี้ลูกชายก็อายุ22แล้วจะทำยังไงดีให้เขาเป็นคนเสียทีสงใสต้องเอายาเบื่อคุ๊กข้าวกินกันสองคนแม่ลูกตายด้วยกันทั้งคู่เลยจะได้หมดทุข์ไม่ต้องห่วงหรือเป็นภาระไครๆๆอีก

ใจเย็นๆ ค่ะ ปัญหามีไว้ให้แก้
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสามีมีเมียน้อย หรือลูกติดยา
ล้วนทุกอย่างเป็นกรรมเก่าเราทั้งสิ้นที่ต้องวนเวียนมาเจอกัน

ทำจิตใจให้สงบ แก้ไขไปที่ละเรื่อง
เอาเรื่องลูกก่อนค่ะ ให้ความรักความเอาใจใส่กับเค้า
ส่วนเรื่องที่เกิดมาแล้ว ไม่ต้องไปฝืนฝอยค่ะ จะทำให้เค้าเตลิด
พูดให้เค้าเข้าใจถึงความรักของเรา และความทุกข์ของเรา
ที่ลูกต้องมาติดยา พูดให้กำลังใจเค้า เพื่อให้เค้าอ่อนลง
แล้วคิดได้ เมื่อพาเค้าไปรักษาตัว ก็อยู่กับเค้า
อย่าปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียว ถ้าจะให้ดีก็หวังว่า
ถ้าได้ความรักทั้งพ่อและแม่ในเวลาเดียวกัน
เชื่อว่าจะเป็นสิ่งที่เยี่ยวยาจิตใจของลูกได้เป็นอย่างดี

หากว่า ความรักที่ได้ มีเพียงผู้เป็นแม่เท่านั้น
ก็อย่าท้อนะค่ะ อดทนไว้เพื่อลูก และอย่าแสดง
ความน้อยใจที่พ่อเค้าไม่สนใจใยดี

หมั่นสวดมนต์ และทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย
ถ้าเป็นไปได้ พาลูกไปวัดฟังเทศน์ หรือ พาไปทำบุญก็จะดีมากค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ อย่าท้อแท้นะค่ะ อย่าลืมปัญหามีไว้ให้แก้ค่ะ

เจริญในธรรมค่ะ

ก่อนอื่นขอให้พยายามสงบสติอารมณ์ก่อน จากนั้นพยายามอ่านสิ่งต่อไปนี้อย่างตั้งใจ..เรื่องที่จะฆ่าตัวตายพักไว้ก่อน ยังจะได้ตายแม้ไม่ต้องพยายามฆ่าหรอก นะครับ..

ขอให้เข้าใจเป็นอันดับแรกว่า สิ่งทั้งหลายล้วนเกิดมาจากเหตุทั้งสิ้น ไม่ได้เกิดเพราะบังเอิญหรือโชคเฮง-ซวย หรือพระเจ้ามาเสกบันดาล..ดังนั้น ที่คุณประสบอยู่นี้เรียกว่าวิบากหรือผลจากอดีตเหตุที่คุณเคยทำมาแล้ว ชาวบ้านเรียกว่ากรรมเก่ามาส่งผล..กรรมคือเจตนาในการกระทำ แม้ทำไว้เมื่อแสนโกฏิกัปป์ที่แล้ว เราลืมแล้วแต่เขาไม่ลืมเราแน่นอน..กรรมทั้งดีและชั่วย่ิอมตามส่งผลให้ได้เสวยเมื่อได้เหตุปัจจัยพร้อม..สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ มีกรรมเป็นของตน มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย..

เรื่องที่มีสามีนอกใจ ฟ้องเหตุเก่าของเราว่าได้เคยล่วงศีลข้อกาเมฯมา เวลานี้เป็นเพียง"เศษกรรม"ที่เหลือหลังจากได้ไปใช้กรรมในนรกอบายมาแล้วเพราะนั่นเป็นผลโดยตรง..ส่วนลูกติดยา ก็เกิดจากการที่เราเคยเกี่ยวข้องในการส่งเสริมสนับสนุนการเสพติดมาก่อน เช่นเคยค้าสุรายาฝิ่นบุหรี่ฯลฯ กรรมก็จัดสรรให้ได้ลูกที่มีแนวโน้มในการเสพยา เรียกว่ามีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์...ขอให้ตรวจสอบตนเองว่าในเวลานี้เรากำลังส่งเสริมใครในการเสพติดสิ่งใดอยู่หรือไม่

ของเก่าแก้ไม่ได้ แต่กรรมใหม่พึงตั้งใจทำด้วยดีเถิด ทำอย่างต่อเนื่อง
หมั่นทำบุญใส่บาตร รักษาศีลด้วยดีด้วยประการทั้งปวง พร้อมๆกับการวางใจให้ถูกต้อง ย่อมทำให้ท่านผู้ถามได้รับการอุปการะจากบุญใหม่นี้ ให้ประสบกับความสงบแห่งจิตใจได้ จะยังผลให้ท่านผู้ถามไม่ติดขัด ไม่เดือดร้อน เกี่ยวกับบริวาร และเรื่องการทำมาหากินด้วย

เหตุเก่าทำไม่ดีไว้ จะผลักใสกระไรได้ เพียงแต่ให้มั่นสร้างเหตุใหม่ที่ดีเท่านั้นเอง เบื้องหน้าจะได้ไม่เดือดร้อน
ส่วนผลที่ไม่ดีที่รับอยู่ขณะนี้ ต้องใช้การวางใจยอมรับ ให้เป็น
ที่เดือดร้อน เพราะใจไม่ยอมรับ ไม่ชอบ"ผล"ที่ไม่ดีที่กำลังประสบอยู่อย่างนี้ ชอบแต่ผลที่ดีๆ แต่เวลาทำเหตุเสียก็ไม่รู้ ไม่ทราบ เพราะขาดการฟังธรรม

ดังนั้น ปัญญาที่เกิดขึ้นจากการฟังธรรมที่ถูกต้องนั้น ย่อมกำจัดเสียซึ่งความเดือดเนื้อร้อนใจอันเกิดจากผลแห่งกรรมที่ไม่ดีเหล่า นั้นได้ เมื่อยอมรับเป็น ใจก็ไม่ส่ายซัด ย่อมไม่ขึงเครียด กดดันตนเองให้เศร้าหมองอยู่เนืองๆ
ความทุกข์ใจ เพราะใจไม่ยอมรับ เป็นบาปแห่งโทสะใหม่ที่ท่านผู้ถามกำลังทำเหตุเสียใหม่อยู่ ผลที่ดีๆจากไหนจะมาส่งได้เล่า? เพราะท่านกำลังเจริญอกุศลอยู่ปานฉะนั้น
พึงยอมรับว่าทำมาไม่ดี ผลก็เป็นอย่างนี้นี่แหละ เร่งสร้างกุศลใหม่ด้วยบุญทั้ง ๑๐ ประการ ทำได้ง่ายๆทุกวันเลย

ให้พึงคิดอย่างนี้ว่า กรรมนั้นมีอำนาจ และเป็นสมบัติของตน ท่านทำไม่ดี กรรมไม่ดีย่อมซัดพาบุคคลที่ไม่น่ารัก ไม่เชื่อฟังมาเป็นลูกนั่นแหละ ก็ทำไว้เองอย่างนั้นนี่นา หากใจยอมรับได้ ใจก็เริ่มนิ่งเป็น ดังนั้น คำพูดที่ไหลออกไปเพราะห่วงลูกมากเกินไป ทั้งบ่น ทั้งว่า ทั้งน้อยใจ ก็จะยุติลง .

บอกตัวเองว่า ทั้งหมดนั้น วิบาก(ผลแห่งกรรม) เป็นผู้ตัดสินอยู่แล้ว เราจะไปดึงดันกระไรได้ ย่อมผ่อน ย่อมวางลงได้เสียบัดนั้น
บางทีขอร้องลูกให้ช่วยไปเป็นเพื่อนแม่ทำบุญบ้าง อธิบายว่า ที่ทำเหตุอย่างนี้ เพราะเหตุย่อมยังผลให้เกิด ทำเพื่อชีวิตของลูก
หากมีโอกาสต้องป้อนปัญญาให้ลูก ไม่ใช่ป้อนแต่ความรักและห่วงใย เพราะบางทีลูกก็เป็นทุกข์เพราะความห่วงใยนั้นนั่นแหละ ท่านผู้ถามจะมีปัญญาไว้ป้อนลูกได้ ก็ต้องเพาะบ่มปัญญาเสียก่อน ใช้เวลาเยียวยา ยังมีโอกาสสำหรับคนมีบุญอุปถัมภ์..

หากทำอะไรไม่ได้เลย ผลอันเลวร้ายยังคงต้องเกิดขึ้น ท่านผู้ถามก็ต้องยอมรับ เพราะกรรมนั้นเป็นของสัตว์..ให้คิดเสียว่า คนเราเกิดมาจะเป็นพ่อเป็นแม่ เป็นสามีภรรยากัน ก็หาได้ต้องเป็นทุกชาติไม่ กรรมทั้งหลายนั่นแหละเหนี่ยวรั้งให้มาพบกัน เวลาตายก็ต่างคนต่างไป ต่างภพต่างภูมิ เพราะทำกรรมต่างกัน
เวลาทำกุศลก็ให้ตั้งจิตแผ่ออกไปปกปักรักษาลูก ขอให้บุญทั้งหลายโอบอุ้มลูกให้เขาได้พบปัจจัยที่จะได้คิด ที่จะหันกลับได้ แต่คุณแม่ต้องเจริญกุศลอย่างต่อเนื่องและหนักแน่นจริงๆ บุญที่มีกำลังเท่านั้น ที่จะคุ้มครองท่านได้
หากท่านคิดมากจนเจ็บป่วย ประโยชน์หามีไม่ มีแต่โทษ ดังนั้น จงน้อมนำปัญญาไปรักษาใจรักษากายของท่านให้ดีเถิด ประโยชน์จะมีต่อไปอย่างแน่นอน หากปล่อยกายใจให้เป็นไปอย่างนี้ ชื่อว่าทำร้ายตนเอง ทำร้ายลูกด้วย

เริ่มต้นทำกุศลตั้งแต่วันนี้ อ่านคำถามคำตอบทุกข้อในเว็บนี้อย่างพิจารณา อ่านบทความทั้งหลายบรรดาที่มี ....ขณะที่อ่านบุญอันประกอบปัญญาได้เกิดขึ้นอย่างมากมายแก่ท่านแล้ว .แล้วอย่าลืมเจริญกุศลอื่นมี ทาน ศีล และปัญญา(เรื่องการวางใจ) เป็นต้น ธรรมย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม ขอให้ท่านเจริญในบุญ มีบุญเป็นผู้รักษานะครับ.

ใช้กรรม ฆ่าตัวตาย เสร็จ อาจไปใช้กรรมในนรก แล้วกลับมาเกิดอีกก้ต้องฆ่าตัวตายอีก มีความดีใจเสียใจ 2 อย่างนี้แหละถ้าเต็มที่ในใจ มันทำให้ฆ่าตัวตาย จงระวัง 2อย่างนี้ให้ดี ทำใจให้สบาย สวดมนต์ไหว้พระ รักษาศีล ภาวนา ลองหาครูบาอาจารย์ที่ มีคุณธรรมสูงๆดูบ้างนะครับ

ติดยาต้องให้ลูกคุณ เลิกใจที่ใจก่อนครับ ผมเคยติดตอนวัยรุ่น เลิกใจได้แล้ว ค่อยไปบำบัดทางกาย แต่ สถานที่บำบัด ต้องเลือกให้ดี ถ้ำกระบอกห้ามไปเด็ดขาด เลิกทางใจต้องหมั่นพาเขาไปหาบัณฑิตนักปราชญ์บ่อยๆ ให้ลูกคุณเชื่อฟัง และทำยังไงก็ได้ ให้ลูกคุณโดยสำนึกในธรรมะ สงสารคุณ(แต่คุณอย่าทำประชด)อาจหดหู่ใจทั้งคู่มันไม่ดี เชื่อว่า เจ้ากรรมของเขามีครับ มั่นใจมากๆ ไม่รุ่ว่ายาอะไรที่เขาติด น่าจะยาบัาหรือเปล่า

สำคัญอย่างแรก ใจคุณต้อง สบายก่อน กำหนดลมหายใจรู้เข้าออก นอนให้หลับ ภาวนาถึงพระพุทธเจ้า ตลอด ต้องทำนะครับ อารธนาพระบารมีพระองค์ท่านให้ช่วย(อธิฐานเอาเอง) ใจต้องแช่มชื่น ค่อยๆทำไป ไม่ใช่ว่า ทำปู๊บได้ปั๊บ เหตุมันมี ผลจึงเกิด ครับ

ถึงคุณ เจ้าของกระทู้

กระผมเอง เป็นผู้หนึ่งที่เคยติดยา ติดหนักมากเสพกัญชาแทนบุหรี่ ถึงขั้นทั้งเสพเองและแบ่งปันให้เพื่อนๆน่ารักมั้ยล่ะครับ เรียนวิศวะอยู่ปีที่สี่ เอาแต่เสพไม่สนใจร่ำเรียน ผลก็คือกระผมโดนรีทาย มีความคิดที่ว่าแล้วถ้าพ่อแม่กระผมทราบเรื่องท่านจะเป็นอย่างไร ซึ่งจริงๆท่านก็ทราบมาตลอดเพราะเมื่อกระผมเสพท่านถามว่ากระผมติดยาใช่มั้ย กระผมก็ตอบแบบตรงๆโดยไม่ปิดบัง ตอนนั้นด้วยความรักและเป็นห่วงลูกพวกท่านพยายามทำทุกวิถีทางให้กระผมเลิก แต่มันไม่เป็นผลเลยกับกระผม มันกลับกลายเป็นยิ่งเป็นการบีบคั้นให้ผมยิ่งใช้มันมากขึ้น ยิ่งทำให้กระผมวิ่งหนีความเป็นจริงเข้าไปอีก

แต่เหตุที่ทำให้กระผมกลับมาได้นั้น คือความเป็นจริงที่ตัวกระผมได้รับ มันทำให้กระผมเกิดจิตสำนึกที่ดีขึ้นมา กระผมพลาดพลั้งไปอย่างมาก พวกท่านต่างไม่เคยว่าร้ายกระผมเลยเคยไม่ซ้ำเติม แต่กลับให้โอกาสที่ไม่มีวันหมดสิ้นกับกระผม กระผมกลับมาเรียนอีกครั้งทางด้านกฏหมายซึ่งก็ดำเนินไปได้ด้วยดีถึงแม้คุณภาพทางด้านต่างๆของสมองจะเสื่อมลงไป แต่มันก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคของชีวิตเลย

กระผมเองด้วยความเป็นคนแปลกประหลาด ชอบศึกษานู่นนี่อยู่แล้ว ตอนที่ใช้ยา กระผมกลับดันไปศึกษาศาสนาและปรัชญาด้านต่างๆหลากหลายแขนง แล้วกลับพบจุดเล็กๆในเบื้องลึกขึ้นมาว่าแท้จริงแล้วไอ้ที่คิดว่า ตัวกูเก่ง ตัวกูรู้ นี่มันไร้สาระดีจริงๆ การเป็นคนดีและการเป็นคนปกตินั้นเขารู้น่ะรู้ว่าเขาทำกันอย่างไร แต่ไม่รู้ว่าทำได้ เพราะไม่ลงมือทำ

มันจึงทำให้กระผมแหงนหน้าไปบนท้องฟ้าหัวเราะออกมาดังๆด้วยอารมณ์แปลกใจ แล้วก้มลงมาดูสองเท้าของกระผม พร้อมทั้งมีรอยยิ้มที่เปื้อนไปด้วยความอิ่มเอม โดยมีเสียงในใจตัวเองบอกว่า สองเท้าของเรายังติดอยู่บนพื้นดิน อย่าไปคิดว่าเราดีกว่าคนอื่น ด้อยกว่าคนอื่น อย่าไปคิดอะไรเลย ก็เมื่อสองเท้าของเรายังติดอยู่กับพื้นนี้ เรายังยิ้มยังหัวเราะเยาะดาวทุกดวงบนท้องฟ้าได้

กระผมจึงอธิฐานกับตัวเองด้วยความตั้งมั่นว่า สองเท้าที่ยิ่งใหญ่นี้ เหยียบย่ำอยู่บนเส้นทางที่เต็มไปด้วยความไร้สาระมานานพอแล้วด้วยความต้องการของกระผมเอง ต่อแต่นี้ไปกระผมจะไม่เอาสองเท้านี้ไปเหยียบย่ำอยู่ในเส้นทางนั้นอีก สองเท้านี้แหละที่พากระผมได้ไปรู้ไปเห็นในทุกๆที่ที่ผมต้องการจะไป

สองเท้าของกระผมนั้นยิ่งใหญ่ไม่แพ้ใครๆ หากสามารถทำให้กระผมดำเนินอยู่ได้ ในกระแสของพระพุทธรรม


ธรรมะคือยาขนานแท้ของชีวิต รักษาได้แม้คำว่าชีวิต เสพธรรมะยิ่งสุขยิ่งสงบ เสพถูกวิธีจะพบว่าไม่เหลือยาขนานไหนให้เสพอีก

กระผมรู้ว่า คุณต้องให้โอกาสลูกของคุณ และอย่าลืมว่าลูกของคุณเขาก็ให้โอกาสคุณเช่นกัน เมื่อเป็นเช่นนี้ คุณจะรู้ว่า ทั้งคุณและทั้งลูกคุณต่างได้ให้โอกาสแก่ตัวเอง

สวัสดีครับ คุณผู้เป็นยอดแห่งคุณแม่ที่ยิ่งใหญ่ได้ไม่แพ้แม่คนไหนบนโลกใบนี้...........

อนุโมทนาสาธุด้วยครับกับทุกคำตอบ

และขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ด้วยครับ

อนุโมทนาสาธุด้วยครับ

ขอบคุณทุกๆๆคนมากนะค่ะที่ให้กำลังใจวันนี้ดิฉันก็ได้ไปใส่บาทมาและดิฉันก็สวดมนก่อนนอนทุกวันเลยปัญหาดิฉันมันแย่มากนะค่ะเพราะว่าเจอสามีที่เห็นแก่ตัวเจอญาติสามีที่แย่ๆๆมีแต่คนคอยเยียบย่ำซ้ำเติมอยู่ตลอดเวลาและสมน้ำหน้าว่าเป็นไงละลูกมึงเลี้ยงลูกให้ติดยาดูลูกคนอื่นสิเขาได้ดีกันไปถึงใหนแล้วดิฉันเป็นโรคประสาทแล้วตอนนี้ดิฉันอยากไปหาหมอเพื่อรักษาตัวเองก็ไปไม่ได้จะพาลูกไปรักษาก็ไปไม่ได้สามีดิฉันเขาบอกว่าคนมันเลวไม่มียาอะไรรักษาได้หรอกเพราะมันเลวเชื้อสายแม่มันไม่ดีมันเลยเลวแบบนี้แต่ตัวเขาเองดีมากไม่เคยพูดเลยว่าตัวเองเลวที่ดิฉันเป็นโรคประสาทแบบนี้ก็เพราะเขามีผู้หญิงไม่หยุดสักที่และที่ลูกติดยาบ้าก็เพราะเขาเวลาเขาไปหาผู้หญิงหรือจะพาผู้หญิงไปไหนๆๆลูกชายก็จะรับรู้ตลอดลูกชายก็จะไปพูดกับเพื่อนเขาตลอดว่ากูสงสารแม่กูจังเลยเขาพากันไปเทียวมีความสุขแต่แม่กูต้องทนทุกข์ทรมารอยูกับบ้านกลับมาเขาก็มาหาเรื่องค่าแต่แม่ๆๆบ่างครังลูกชายเขาคงทนไม่ได้เขาบอกกับดิฉันว่าแม่เลิกกับเขาไปเถิดดิฉันเลยบอกว่าถ้าเราเลิกกับเขาแล้วเราจะไปอยู่ไหนกันแม่ไม่มีความรู้ไม่งานทำอายุแม่ก็มากแล้วที่แม่ทนทุกวันนี้ก็เพื่อลูกทั้งสองคนนะแต่ตอนนี้ลูกับไปติดยาแล้วลูกจะให้แม่ทำอย่างไรแม่หมดทุกอย่างแล้วนะลูกตอนนี้ดิฉันแค่อยากให้ลูกเลิกติดยาและกลับมาเป็นคนดีเหมือนเดิมจะทำอย่างไรดีค่ะเพราะทุกวันนี้ญาติสามีรวมทั้งสามีเขาก็คอยซ้ำเติมเหยียบย่ำเราแม่ลูกจนไม่มีที่ให้ยืนและหายใจแล้ว

เห็นใจทั้งตัวคุณแม่เองและลูกครับ ไม่ทราบว่าคุณแม่มีญาติอื่นที่พอจะพึ่งพาได้หรือไม่ หากมีก็พึงหาทางย้าย ออกจากหมู่กลุ่มของญาติฝ่ายสามีเสียจะได้ลดความเครียดทั้งตัวเองและลูก เมื่อไม่ต้องผจญความกดดันจากกลุ่มนี้ สภาพจิตของเราและลูกจะดีขึ้น คุณแม่เองอย่าได้งอมือและเท้า หรืออ้างว่าตนแก่ชราแล้ว หากสามารถพาตนพ้นจากการถูกโขกสับได้ การดิ้นรนขวนขวายหาทางทำงาน เลี้ยงตนเองและลูกๆ น่าจะประเสริฐกว่า นะครับ เรียกว่ามีศักดิ์ศรีของตน หาทางไปตายเอาดาบหน้า ดีกว่ามีที่อยู่แต่คับแค้นใจ เพราะดูจากที่เล่ามาแล้ว สามีและหมู่กลุ่มมีอุปนิสัยพาลขาดเมตตาหรือศีล การอยู่ร่วมกันรังแต่จะเอื้ออำนวยให้โอกาสแก่บาปกรรมเก่าของทั้งคุณแม่และลูกมาส่งผลให้มีแต่ทุกข์ไม่จบสิ้น แม่ก็ได้โรคประสาทมา ลูกก็ติดยาเพราะพฤติกรรมของพ่อและญาติ..หากคุณแม่สามารถเปลี่ยน"ฉาก"ให้ตนเองได้อย่างที่กล่าวมา บางทีลูกนั้นจะสามารถกลับตัวเลิกติดยาได้ ทั้งคุณแม่เองก็จะไม่ต้องเป็นโรคประสาทครับ

ขอให้พ้นทุกข์โดยเร็วครับ