ทำไมความรักที่ได้จึงมีแต่น้ำตา ฟาแลนเคยรักคนมีเจ้าของแล้วเข้ามาปรับทุกข์ที่นี่ก็ได้คำปรึกษาดีๆ เก็บเอาไปคิดๆๆๆๆๆๆแล้วก็คิด หยุดดีกว่าก็ตัดใจไปพร้อมๆกับน้ำตามากมาย และแล้วก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเข้ามาอีก รู้สึกดีที่เขาเป็นคนดีและอบอุ่นมาก คบกันได้พักใหญ่ๆ เขาก็เริ่มเปลี่ยนไป ไม่ได้มีคนใหม่แต่ไม่มีเวลาให้เลยชีวิตเขามีแต่งานๆๆๆๆๆแล้วก็งานๆๆๆๆ เคยเจอกันอาทิตย์ละครั้ง เดี๋ยวนี้เป็นเดือนละครั้งหรือสองครั้งเท่านั้น เศร้ามากมายบางคนอาจดูเหมือนว่าเป็นเรื่องแค่นี้เองเขาแค่ไปทำงาน แต่คนเหงาๆและมีบาดแผลในใจต้องการความเอาใจใส่บ้าง โทรศัพท์ก็ไม่ค่อยโทร โทรหาก็คุยไม่นาน เวลาอยู่ด้วยกันทำดีมากมายมีความสุขมากแต่พอจากกันไปก็เหมือนเดิม ไม่สนใจ ไม่มีเวลา ความเหงามันทรมานใจมาก มีแฟนแต่ก็เหมือนไม่มี ทำไมชีวิตนี้ถึงเป็นอย่างนี้ มันเป็นเวรเป็นกรรมหรือเปล่าคะ ช่วยบอกทีคะทำยังไงจึงจะพ้นบ่วงกรรมที่ทรมาน รักใครก็มีแต่น้ำตา ทำอย่างไรจึงจะพ้นทุกข์ ไม่อยากร้องไห้อีกแล้วคะ ช่วยนำทางให้พ้นจากทุกข์สักที รักเขามากแต่บางครั้งก็อยากจะเลิกรักเพราะเหนื่อย แต่ชีวิตก็อยากมีใครซักคน ช่วยทีคะ สับสนเหลือเกิน

เป็นกำลังใจให้นะครับ

เข้ามาเห็นใจค่ะ...สภาพเราเหมือนกันเลย สามีไปอยู่กะเมียน้อยและมีลูกด้วยทุกวันนี้ไม่กลับมา...และก้อไม่เลิกด้วย...ทรมานพอกัน....ไม่เลิกแต่ก้อไม่ทำอะไรที่ดูว่าพยายามหรือมาอยู่กะเราเค้าสุขทางโน้นมากกว่า...เห็นแบบนี้เราทรมานสุดๆ...ต้องอยู่กะปัจจุบันความจริงยอมรับให้ได้เท่านั้น...

อย่าเอาความสุขของเราไปไว้ในมือคนอื่น

ถ้าความสุขของเราขึ้นกับคนอื่นเมื่อไร ไม่ว่าจะรัก เกลียด ก็ทุกข์ทั้งนั้น

เวลาเหงา ก็ให้รู้ว่า เริ่มเหงา แล้วลุกขึ้นยืน หาอะไรทำ เดินเล่น วิ่งเล่น ทำงานบ้าน อ่านหนังสือ จิตใจจะมีที่จดจ่อเอง จนความเหงานั้นค่อยๆลดกำลังลง
ที่สำคัญ ต้องมีความมุ่งมั่นที่จะ ไม่ทุกข์เพราะความเหงา

ดิฉันอยากให้คุณปล่อยวางค่ะ...เมื่อความคิดมันนิ่ง...เดี๋ยวจิตใจก็นิ่งตาม เพราะดิฉันก็เพิ่งทำเมื่อสักพักที่ผ่านมานี้เอง เข้าเฟชบุ๊กตัวเองเห็นอดีตสามีพาผู้หญิงคนนั้นไปกินข้าวร้านที่เราทั้ง2คนชอบไปสมัยยังใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันค่ะ...จี๊ดเลย คิดไปคิดมา...จะเอาอะไรกับชีวิตคน...เวลาเปลี่ยน..คนก็เปลี่ยน..ตอนนี้เค้าไม่ใช่สามีเราแล้ว...เค้าเป็นสามีคนอื่นแล้วก็ต้องปล่อยวางค่ะ..แล้วร้านอาหารนั่นก็ไม่ใช่ของเราเค้าจะพาใครไปมันก็เรื่องของเค้าค่ะ...ทางที่ดีอย่ารับรู้ซะจะดีกว่าค่ะ คุณฟาแลนก็เหมือนกันนะค่ะ...ทำให้ได้เดี๋ยวสักพักก็จะดีขึ้นเองค่ะ

น้องฟาแลน ต้องตั้งสติ ทุกข์ก็ให้รู้ว่าทุกข์ ถ้าหากเราคิดมันก็ทุกข์ คิดแต่เรื่องที่เรามีความสุขก็พอ พี่ก็เป็นเหมือนน้องฟาแลนแระ สามีไปมีผู้หญิงอื่น ตอนนี้ก็ยังไม่เลิก จับได้คาหนังคาเขา เงินทองก็ไม่มี ตอนนี้ก็ให้โอกาสเขาเพราะเขาขอเวลาแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ พี่ก็ทำใจยอมรับมันไปเพราะเขาเป็นพ่อของลูก จะดี จะเลว ก็ยอมรัก แต่ถ้าวันไหนที่ต้องเลิกกันก็ทำใจได้ เพราะถือว่ามันไม่ใช่ของเรา เมื่อก่อนร้องให้ทุกวัน ตอนนี้ไม่ร้องแล้วค่ะ อยู่กับตัวเอง รู้สึก รู้ทันความคิด แต่อย่าปรุงแต่ง ไม่งั้นเราจะทุกข์และนอนไม่หลับ ทำตัวเองให้มีค่า แต่งตัวสวยๆๆแม้อยู่บ้านก็ตาม ถ้าเขาเห็นค่าของเราเขาก็กลับมา แต่ถ้าเขาไม่เห็น คนอื่นเห็น ตัวเราเห็นก็พอแล้วค่ะ อย่าคิดมาก ปล่อยวาง แล้วจะมีความสุขในแบบของเราค่ะ สู้ๆๆพี่เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

ต้องอยู่กับตัวเองให้ได้ค่ะ แล้วทุกอย่างจะผ่านไปเอง ทุกอย่างมีระยะเวลาค่ะ เข้มแข็งและอยู่กับตัวเองให้ได้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ